Ο Μενέλας Σιαφάκας (aka Menelas) είναι γνωστός σε όσους παρακολουθούν τη νεά queer ελληνική κινηματογραφική σκηνή. Ναι, υπάρχει κάτι τέτοιο, για όσους το αγνοούσαν, με νέα παιδιά που προσπαθούν να εξερευνήσουν τα όρια της σεξουαλικότητας, του ακτιβισμού και του πορνό σε μια σειρά από καλλιτεχνικές απόπειρες που ενδιαφέρουν όχι μόνο ως ταινίες που ταξιδεύουν στον κόσμο, αλλά και ως κομμάτια μιας σκηνής που φυσικά ανεξάρτητα φιλοδοξεί να αφήσει το σημάδι της στην ήδη προβληματική ελληνική παραγωγή.
Φωτογράφος, αυτοσχέδιος κινηματογραφιστής, ακτιβιστής και όλα όσα θα ζητούσες από έναν ενεργό καλλιτέχνη που δεν σταματά να εξερευνά την queer κουλτούρα σε μια χώρα που συνεχίζει να την αντιμετωπίζει ως κάτι περιθωριακό ή τουλάχιστον «επιθεωρησιακό», ο Μενέλας έχει σκηνοθετήσει μικρού μήκους ταινίες τεκμηρίωσης και μυθοπλασίας - και κυρίως στο χώρο που αναπτύσσεται ανάμεσα τους - προκαλώντας (όχι μόνο το χαμόγελο) με ιστορίες αφανών ανθρώπων, στρατευμένα φιλμ και μια παράλληλη εξερεύνηση του χώρου του πορνό.
Διαβάστε περισσότερα για τον Μενέλα και τα έργα του στο επίσημο site του Civil Desobedience
Μενέλας Σιαφάκας
Μετά το περσινό «Symposium: Αn Αthenian Rawmance», ο Μενελάς επιστρέφει στο φετινό Outview Film Festival με ένα διαφημιστικό του ΕΟΤ που του ανατέθηκε για να διαφημιστεί η Αθήνα ως γκέι τουριστικός προορισμός και στη συνέχεια «κόπηκε» αλλά και ως curator ενός προγράμματος queer ελληνικού πορνό για το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Πορνό της Βιέννης.
Στο Flix μιλάει για το πορνό που μπορεί να «σώσει τον κόσμο».
Από το «Welcome in Athens»
Αν μιλάμε για βιομηχανία, η ελληνική queer πορνό βιομηχανία δεν υπάρχει. Η μόνη βιομηχανία πορνό που υπάρχει στην Ελλάδα είναι η Σειρήνα και πιο πρόσφατα η Sugar Babes TV. Σε επίπεδο queer λοιπόν υπάρχουν κάποιοι queer σκηνοθέτες που κάνουν ταινίες με καλλιτεχνικό πορνό οι οποίες είναι κυρίως φεστιβαλικές. Εκτός όμως από την βιομηχανία υπάρχει μια τάση για ερασιτεχνικές σκηνές από πορν-ηθοποιούς που βρίσκουν τη «διανομή» τους μέσω διαδικτύου και οι Ελληνες ακολουθούν και συμμετέχουν.
Η παραγωγή queer πορνό ταινιών στην Ελλάδα λοιπόν ακολουθεί την παγκόσμια τάση της αυτο-παραγωγής. Φεύγουμε από τις ακριβές παραγωγές και πάμε σε σκηνές πορνό που γυρίζονται με κινητά και διατίθενται άμεσα μέσω του διαδικτύου από τους ηθοποιούς τους ίδιους. Παρακολουθούμε λοιπόν την αποδυνάμωση των στούντιο /εταιριών παραγωγής και περνάμε στην εποχή που οι ίδιοι οι πορνό-ηθοποιοί παίρνουν την παραγωγή και την διανομή στα χέρια τους. Σελίδες όπως το Twitter, xtube, Pornhub, JustforFans γίνονται σημεία διανομής με περισσότερο έλεγχο από τους ηθοποιούς τους ίδιους. Ετσι όπως οι εφημερίδες χάνουν το παιχνίδι από τα social media. Οπως το σινεμά δίνει σκληρή μάχη με την τηλεόραση. Ετσι και το πορνό φεύγει από την εταιρία παραγωγής και γίνεται ας το πούμε λίγο πιο «δημοκρατικό».
Σε καλλιτεχνικό φεστιβαλικό επίπεδο δεν υπάρχουν «γνωστά» ονόματα Ελλήνων. Έχουμε όμως μια καλή παρουσία με δουλειές του Παναγιώτη Ευαγγελίδη, του Κωνσταντίνου Μενελάου και δικές μου. Γι' αυτό και φέτος προσπαθώ να προωθήσω τους λίγους Ελληνες δημιουργούς με ένα πρόγραμμα ελληνικών μικρού μήκους που ονομάζω «Οι Σάτυροι και η Σαπφώ» που θα παρουσιαστεί 7 Απριλίου στο Φεστιβάλ Ταινιών Πορνό της Βιέννης. Σε επίπεδο διαδικτυακού πορνό έχουμε μερικά άτομα που έχουν κάνει κάποιο όνομα όπως ο musclsmoke και ο John Strap.
The Rasberry Reich του Μενέλα Σιαφάκα
Synthlepsy του Κωνσταντίνου Μενελάου
An Afternoon Siesta του Παναγιώτη Ευαγγελίδη
Στις πορνό queer ταινίες με ενδιαφέρει πάντα η απενοχοποίηση της σεξουαλικότητας και ειδικότερα της ομοφυλοφιλίας. Το σεξ είναι κάτι που μας διεγείρει και μας τραβάει την προσοχή. Και αφού έχω την προσοχή σας μπορώ να περάσω και μερικά μηνύματα, δηλαδή το πορνό εκτός από σκοπός μπορεί να είναι και μέσο. Μέσα από τις ταινίες μου εκφράζω κοινωνικές και πολιτικές σκέψεις που με αφορούν και ελπίζω να αφορούν και άλλους. Οπως το ποια θα έπρεπε να είναι η αντίδραση μας σε συντηρητικές δυνάμεις, πως μας επηρεάζει η τοξική αρρενωπότητα, ποια είναι η σχέση μας με την ιστορία μας και επιτέλους πως θα κάνουμε την Αθήνα gay τουριστικό προορισμό. Επίσης στις ταινίες μου διοχετεύω πολύ χιούμορ, με ενδιαφέρει να «σώσω τον κόσμο» αλλά να το διασκεδάσουμε βρε αδελφέ!
Το Welcome to Athens έγινε σαν ανταπόκριση σε ένα κάλεσμα για queer ταινίες Αθηναικές για το φεστιβάλ πορνό του Βερολίνου. Συνέχισα λοιπόν στο θέμα του τουρισμού που είχα ανοίξει στην προηγούμενη ταινία μου, το και σκέφτηκα πως θα ήθελα να παρουσιάσω την πόλη μου ως gay τουριστικό προορισμό. Κάλεσα τους φίλους μου και τους ανέθεσα κάποιες λέξεις/ιδέες πάνω στην Ελλάδα που είναι αναγνωρίσιμες σε όλο τον κόσμο. Και όλο αυτό μετά ντύθηκε τον μύθο του τουριστικού σποτ που μου ανέθεσε ο ΕΟΤ αλλά αμέσως απαγόρευσε.
Δείτε εδώ το τρέιλερ το «Welcome to Athens»:
Δείτε εδώ το τρέιλερ για το πρόγραμμα των Greek Porn Films που θα παρουσιαστέι στο Φεστιβάλ Ταινιών Πορνό της Βιέννης:
