Το «Τρίγωνο της Θλίψης» συνεχίζει να συγκεντρώνει βραβεία (Κάννες, Ευρωπαϊκά Βραβεία...), με τελευταία στάση τα Οσκαρ στις 12 Μαρτίου. Το «Inside» του Βασίλη Κατσούπη με τον Γουίλεμ Νταφόε μόλις έκανε πρεμιέρα στη Berlinale και ετοιμάζεται για την έξοδο του στις αίθουσες της Αμερικής και της Ελλάδας. Το «Music» της Ανγκελα Σάνελεκ που γυρίστηκε στην Ελλάδα έφυγε από τη Berlinale με το βραβείο σεναρίου. To «And the King Said, What a Fantastic Machine των Αξελ Ντάνιελσον και Μαξιμίλιεν Βαν Ερτρικ ξεκίνησε από το Sundance για να πάρει ειδική μνεία στη Berlinale στο τμήμα Generation 14Plus.
Τι ενώνει όλες αυτές τις ταινίες. Η Heretic, η ελληνική εταιρία παραγωγής που ίδρυσαν ο Κωνσταντίνος Κοντοβράκης με τον Γiώργο Καρναβά το 2013 και μέσα σε μια δεκαετία συνεχίζει βήμα βήμα να πρωταγωνιστεί σε επίπεδο παραγωγής, συμπαραγωγής και διεθνών πωλήσεων. Το Flix μίλησε με τον Γιώργο Καρναβά, με την επιστροφή του από τη Berlinale, για το τρελό όνειρο που λέγεται «Inside» και βγαίνει στις αίθουσες και της Ελλάδας στις 9 Μαρτίου, αλλά και για το μέλλον της Heretic σε ένα διεθνές γεμάτο εκπλήξεις τοπίο.
Η ομάδα του «Music» στην επίσημη πρεμιέρα στη Berlinale
Πώς θα περιέγραφες τη φάση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Heretic;
H Heretic βρίσκεται κάπου εκεί που θέλουμε και ελπίζαμε να βρίσκεται πριν κάποια λίγα χρόνια. Πότε δεν σκέφτεσαι ακριβώς τι μπορεί να είναι αυτό, δεν το ορίζεις επ’ ακριβώς ας πούμε αφού στα αλήθεια δεν το ξέρεις, αλλά θα έλεγα ότι μπορούμε και κάνουμε τις ταινίες που μας αρέσουν, και προσπαθούμε να είμαστε με ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν και τους καταλαβαίνουμε. Μου αρέσει πολύ ο ρυθμός που έχει πλέον το μαγαζί (όπως μου αρέσει να το λέω ☺) και η συνέπεια στην παρουσία μας στην διεθνή σκηνή, θα μπορούσε κάποιος να πει πως είμαστε πλέον ένα μικρό brand στην Ευρωπαϊκή κινηματογραφική βιομηχανία. Προφανώς παίζει πολύ δουλειά και πίστη σε αυτό που κάνουμε, η ομάδα έχει πολλά ταλέντα και το κυνηγάει με πάθος, αλλά στην ζωή αν δεν έχεις και λίγη τύχη, συνήθως «δεν σου συμβαίνει». Σε κάθε περίπτωση νοιώθουμε πολύ τυχεροί ειδικά αν αναλογιστείς την δυστοπία μέσα στην οποία ζούμε και εντός και εκτός συνόρων.
Μια ταινία που διασχίζει Κάννες, Ευρωπαϊκά Βραβεία, BAFTA και Οσκαρ, δύο πρεμιέρες στο Βερολίνο, ταινίες που διαχειρίζεστε ως world sales, ταινίες που ετοιμάζονται, ταινίες που ταξιδεύουν; Τι ενώνει όλα αυτά τα διαφορετικά προτζεκτ της εταιρίας;
Oλες οι ταινίες αυτές είναι ταινίες που μας αρέσουν και τις καταλαβαίνουμε. Αυτό είναι το μότο μας. Ξέραμε γιατί τις κυνηγήσαμε , γιατί ασχοληθήκαμε μαζί τους και τι θα μπορούσαμε να προσφέρουμε σαν άνθρωποι και σαν εταιρεία σε ένα ιδανικό σενάριο. Εντάξει, πολλές φορές ο σχεδιασμός μπορεί να μην βγει, αλλά αν έχεις τα παραπάνω η διαδρομή είναι πάντα κάτι που έχει νόημα. Και νομίζω όλοι ένα νόημα ψάχνουμε σε ό,τι κάνουμε.
Προσωπικά όταν συνειδητοποίησα τι θέλω να κάνω και ποιος θέλω επαγγελματικά να είμαι, κυνήγησα πολύ το να έρθουμε σε επαφή με projects διαφορετικά σε είδος, budget και λογική γιατί μόνο έτσι μπορείς να μάθεις την τέχνη σου σε κάποιο βάθος. Και πάνω από όλα το πιο σημαντικό είναι ο κατάλογός σου να βγάζει ένα feeling-μια κατεύθυνση,να δηλώνει το γούστο σου και όταν τον κοιτάει κάποιος να βγάζει ένα νόημα. Βάζεις το Ατυχές Πορνό, τα Μαγνητικά πεδία , Το Τρίγωνο της Θλίψης και το Inside δίπλα δίπλα και νομίζω βλέπεις την φιλοδοξία της κάθε ταινίας στο είδος της και την προσπάθεια να κάνεις κάτι φρέσκο στην κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Το γούστο είναι το νήμα που ενώνει τα πάντα, και είναι στα αλήθεια και το μοναδικό κεφάλαιο που διαθέτουμε.
Γιώργος Καρναβάς και Γουίλεμ Νταφόε στη συνέντευξη Τύπου του «Inside» στη Berlinale
Πώς έγινε πραγματικότητα το «Inside»; Περίγραψέ μας τη διαδρομή της υλοποίησης του, σταματώντας στους σημαντικότερους σταθμούς;
Ο Βασίλης μου λέει την ιδέα του - Μας παίρνουν στο LAGFF - Μας λέει πολύ κόσμος εκεί ότι αυτό είναι καταπληκτική ιδέα - Βρίσκουμε τον Μπεν να μας γράψει το σενάριο, η ομάδα κολλάει σαν να γνωρίζεται χρόνια - Το Μάρτιο του 2017 είμαι στο Tribeca και γνωρίζω για πρώτη φορά τον Γουίλεμ - Καλοκαίρι 2018, έχουμε ένα καλό σενάριο του το δίνουμε στο φεστιβάλ της Βενετίας και το διαβάζει αμέσως - Μας δίνει ραντεβού στο Λονδίνο στις 17 Δεκεμβρίου 2018 την επόμενη από τα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου στα οποία βραβευθήκαμε με τον Κωνσταντίνο (κάπως σημαδιακό ) - υπογράφει μαζί μας- η συμπαραγωγή χτίζεται - Μάρτιο του 2020 πιτσάρω το project εν μεσω covid στην Focus Features και απαντάνε πως θέλουν το project- έχουμε πλέον τα χρήματα- με το που τελειώνω το γύρισμα για το «Τρίγωνο της Θλίψης», πέφτουμε με τα μούτρα στην προετοιμασία και 19 Απριλίου 2021 ξεκινάμε γύρισμα.
Σε όλο αυτό το γαϊτανάκι θέλω μόνο να κάνω μια ειδική αναφορά σε δύο ανθρώπους που μας καθόρισαν με την πίστη τους και την στάση οι οποίοι δυστυχώς δεν είναι στην ζωή και στους οποίους έχουμε αφιερώσει την ταινία. O ένας είναι ο Νικ Πάουελ, θρυλικός παραγωγός μεταξύ άλλων του «Crying Game» στον οποίο όταν μίλησα για το project μου είπε «Αγόρι μου αυτό θα γίνει μια συγκλονιστική ταινία με το κατάλληλο ηθοποιό, και εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό. Το έχεις.» Με έκανε να το πίστεψω. Το καλοκαίρι του 2020 γνωριστήκαμε με το Λάζλο Ράικ, υπεύθυνο για τα σκηνικά του «Γιου του Σαούλ» και του «The Martian», o οποίος ξεκίνησε να δουλεύει μαζί μας πριν φύγει για την επάρατο μέτα από 3 μήνες. Μας ενθάρρυνε κάθε στιγμή, και μας άνοιξε τα μάτια πως θα μπορούσε όλα αυτό να στηθεί σε στούντιο και τι να προσέξουμε. Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ.
Βασίλης Κατσούπης, Γουίλεμ Νταφόε
Ο Βασίλης Κατσούπης περιγράφει το «Inside» ως ένα τρελό όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Εσύ το είδες έτσι από την αρχή ή πίστεψες με άλλο τρόπο στην πραγματοποίησή του;
Συμφωνώ απόλυτα με τον Βασίλη. Ήταν τελείως τρελό όνειρο. Μέχρι και την πρώτη μέρα γυρίσματος έλεγα δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Αλλά συγχρόνως έπαιζε και μια ηρεμία θα έλεγα. Κάθε μέρα που δεν ακυρωνόταν το όνειρο και πηγαίναμε παρακάτω κάτι χτιζόταν. Δεν το σκεφτήκαμε κάπως, ό,τι κάναμε ήταν πολύ ενστικτώδες, και ίσως λόγο αυτής της διαρκούς αμφιβολίας μας δεν βγάλαμε το project προς τα έξω ως είθισται κατά την διάρκεια του development. Προφανώς πήραμε κάμποσες σωστές αποφάσεις, και διαχειριστήκαμε σωστά καταστάσεις αλλά τελικά το ότι ήταν τρελό όνειρο, ήταν μεγάλη συγκολλητική ουσία και μεταξύ μας με τον Βασίλη αλλά και για όσους έμπαιναν στο project.
Τι δυσκολία έχει στο χειρισμό της μια διεθνής παραγωγή σαν το «Inside»; Τι έμαθες από την ολοκλήρωσή της;
Στο «Inside» για πρώτη φορά δούλεψα σε σύστημα studio, έπρεπε να «κλειδώσω» την χρηματοδότηση εν καιρώ covid και έπρεπε να βρω τρόπο να κάνω μια ταινία τεράστιου προϋπολογισμού για τα δεδομένα της χώρας όταν η χώρα μου μπορούσε να μου χρηματοδοτήσει λιγότερο από το 5%, να μάθω πως είναι να δουλεύεις με έναν sag ηθοποιό του μεγέθους του Γουίλεμ ενώ στήναμε όλο αυτό το τεχνολογικό μεγαθήριο με πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη. Για κάποιο λόγο το είδα σαν μια τεράστια εκπαιδευτική ευκαιρία το πράγμα, ταξίδεψα πάρα πόλυ, να είναι καλά το κορίτσι μου και τα παιδιά μου που με ανέχτηκαν και με στήριξαν, και οφείλω να πω πως βρήκα στο δρόμο μου πάρα πολύ καλούς ανθρώπους. Νομίζω όλοι έβλεπαν πόσο τρελό ήταν αυτό που θέλαμε να κάνουμε και κάτι τους ξυπνούσε. Δεν θα το αρνηθώ, ήταν τρελό αλλά όπως έλεγε και ο Βασίλης τότε, δε δεν είναι τίποτα, κάνουμε το «My Friend Larry Gus» on steroids. Και ίσως κάπως έτσι ήταν. Αγνοια κινδύνου και μια ιδέα που να την καταλαβαίνουν όλοι. Αυτά κρατάω από την ολοκλήρωση της.
Ο Γιωργος Καρναβάς με τον Ζλάτκο Μπουριτς στα Ευρωπαϊκά Βραβεία στο Ρείκιαβικ, Δεκέμβριος 2022
Εχει αλλάξει κάτι στο πόσο εμπιστεύονται έναν Ελληνα παραγωγό στο εξωτερικό;
Η αλήθεια είναι, και χωρίς καμία διάθεση να ακουστώ κάπως, ποτέ δεν είχαμε θέματα εμπιστοσύνης με το εξωτερικό. Με το εσωτερικό ίσως να μπορούσαμε να το πούμε αυτό, αλλά ειλικρινά με το εξωτερικό όχι.
Πόσο καθοριστική υπήρξε η ανάπτυξη των διεθνών παραγωγών στην χώρα λόγω του ΕΚΟΜΕ για την εξωστρέφεια των ελληνικών εταιριών παραγωγής;
Τεράστια. Χωρίς χρηματοδότηση δεν μπορείς να προχωρήσεις. ΑΛΛΑ, χρηματοδότηση χωρίς στρατηγική, δεν οδηγεί πουθενά. Ας αναλογιστούμε πόσα χρήματα έχει ρίξει η ιδιωτική τηλεόραση από την γέννηση της στην Ελληνική αγορά και ας σκεφτεί κάποιος τι δημιουργήσαμε από αυτό, πως διαμορφώσαμε την χώρα, και τι «εξάγαμε» στο εξωτερικό. Δεν έμεινε τίποτα. Αρά τα χρήματα από μόνα τους δεν λένε κάτι. Και εκεί είναι το έλλειμα που έχουμε και το έλλειμα που κυρίως έχει ο ΕΚΟΜΕ. Έλλειψη στρατηγικής, χαμηλές επιδόσεις management, και κατά την ταπεινή μου γνώμη μη γνώση και κατανόηση του πως κινείται η παγκόσμια αγορά. Θα μπορούσαν να έχουν γίνει θαύματα, και πολύ πιο σταθερά βήματα ανάπτυξης του κλάδου και προσπάθεια η Ελλάδα να μην είναι απλά ένας service παράδεισος αλλά π.χ μία νέα Δανία. Χρειαζόμαστε όραμα επειγόντως.
Η κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας πόσο υποστηρικτική είναι για τους Ελληνες παραγωγούς; Τι πρέπει να βελτιωθεί άμεσα; Το πρώτο πράγμα που θα άλλαζα θα ήταν να ανοίξω τον ΕΚΟΜΕ στα ελληνικά έξοδα εκτός Ελλάδος- και όχι στα ξένα έξοδα εντός Ελλάδος όπως τρέξαμε να κάνουμε πριν λίγα χρόνια δείχνοντας κατά την άποψη μου την έμφυτη δουλικότητα μας. . Είναι τόσο παρανοϊκό και στραβό αν το σκεφτεί κανείς , λες και όλα είναι φτιαγμένα για τον ξενοδοχειακό και τον τουριστικό κλάδο. Θα αλλάξουν πάρα πολλά αν θα μπορεί ο ξένος παραγωγός να πάρει τον Έλληνα τεχνικό σε ταινία στην χώρα του, τουλάχιστον εντός Ε.Ε. και να επιδοτείται για αυτό.Μόνο έτσι θα αλλάξει ο χάρτης στην Ελλάδα, θα έρθει γνώση και αξία στο φανταστικό δυναμικό που έχουμε, τους κινηματογραφιστές μας. Φαντάσου για παράδειγμα να μπορούσα να πάρω 5- 10 παιδία στο studio στην Κολωνία και να είναι παρόν σε αυτή τη δουλεία, τί θα είχε επιστρέψει στην χώρα σαν know how. Λόγω της λογικής του rebate μας είχα Βέλγους, των οποίων το rebate βλέπει τα πράγματα αλλιώς..
Με τον έτερο της Heretic, Κωνσταντίνο Κοντοβράκη στις Κάννες το 2018
Γιατί το ελληνικό κοινό δεν δείχνει ενδιαφέρον για την ελληνική ταινία - αλλά και τις ταινίες γενικότερα; Εχεις βγάλει συμπέρασμα τι φταίει;
Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων κατά την άποψη μου- πολλές ταινίες, κάποιες χωρίς εμφανές κοινό, μέτριο promo, κακές αίθουσες. Αν βάλεις και την streaming συγκυρία είναι λίγο σαν την τέλεια καταιγίδα. Ολοι πρέπει να κάτσουμε στο τραπέζι και να συζητήσουμε. Χώρα χωρίς theatrical παράθυρο δεν μπορεί να έχει σινεμά.
Ποια είναι τα πρότζεκτ που περιμένουμε από την Heretic; Ποια είναι τα πιο τρελά από αυτά;
Να περιμένετε 3 ντεμπούτα που είναι στο post production, τα δύο αγγλόφωνα, το ένα ελληνικό του Κωστή Χαραμουντάνη, και ελπίζουμε να τα λανσάρουμε στα επερχόμενα φεστιβάλ της χρονιάς, περιμένετε 3 υπέροχες ταινίες στην μεριά των πωλήσεων, η μία μόλις ανακοινώθηκε κατά την διάρκεια του Βερολίνου και είναι η νέα ταινία του Ράντου Ζούντε, και τον Μάιο ξεκινάμε την νέα ταινία του Ουμπέρτο Παζολίνι με Ρέιφ Φαινς και Ζιλιέτ Μπινός στην Κέρκυρα. Υπάρχουν και άλλα στις ετοιμασίες που δεν είναι προς ανακοίνωση ακόμα αλλά είναι στην ίδια γραμμή - «heretiκες ταινίες» με υπέροχα διεθνή cast και κατά κύριο λόγω νέους σκηνοθέτες στο τιμόνι.
Μαθαίνετε τα νέα της Heretic στο επίσημο site της και στους λογαριασμούς της στο Facebook και το Instagram. To «Inside» του Βασίλη Κατσούπη θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από τις 9 Μαρτίου.
