Άποψη

Γιατί ο Ράιαν Γκόσλινγκ είναι Θεός

of 10

Μπορεί να μην είναι ο πιο όμορφος ή ο πιο φωτογενής της μεγάλης οθόνης. Ολες και όλοι όμως μιλούν για αυτόν. Κι έχουν δίκιο. Σήμερα, ανήμερα στα γενέθλιά του, συγκεντρώσαμε όλους τους λόγους που ο Ράιαν Γκόσλινγκ δεν είναι, πραγματικά, photoshopped. Είναι Θεός.

Γιατί ο Ράιαν Γκόσλινγκ είναι Θεός

Δύο χρόνια πριν φόρεσε το σατέν μπουφάν με τον Σκορπιό και πάτησε γκάζι στην καριέρα του με το «Drive» του Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν. Δεν τον γνωρίσαμε όμως τότε. Ο Ράιαν είχε ήδη μία δεκαετία κινηματογραφικής παρουσίας πριν ντυθεί με την απόλυτη cool γοητεία του «Crazy, Stupid, Love.», παίξει στα ίσα τον Τζορτζ Κλούνεϊ στο «Αι Ειδοί του Μαρτίου», ή εκτεθεί με ρίσκο και ειλικρίνεια στο σπαραχτικό «Blue Valentine» στο πλευρό της Μισέλ Γουίλιαμς. Οι σινεφίλ τον θυμούνται στους βραβευμένους του ρόλους, όπως τα «Half Nelson» και «Ο Λαρς και η Κούκλα του», οι λάτρεις των αστυνομικών από το «Murder By Numbers» δίπλα στην (τότε κοπέλα του) Σάντρα Μπούλοκ, παλιότεροι τον έβλεπαν στο τηλεοπτικό παιδικό πρόγραμμα «Mickey Mouse Club», νεότεροι γνωρίζουν το εξαιρετικό indie συγκρότημά του «Dead Man Bones». Και επιτέλους ας μην κρυβόμαστε: όλοι κλάψαμε με το φιλί στη βροχή στο «Ημερολόγιο» του Νικ Κασαβέτη. Ολοι.

Μόνο που ο Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν, ένας Δανός σκηνοθέτης με προϋπηρεσία στο στιλιζαρισμένα βίαιο pulp-fiction σινεμά, κατάφερε να βγάλει από τον 33χρονο ηθοποιό κάτι άλλο. Το κινηματογραφικό του trademark, αυτό το ξεκάθαρο δαχτυλικό αποτύπωμα, ή μάλλον το φωτοστέφανο μεγατόνων που ξεχωρίζει τον καλό ηθοποιό από τον απόλυτο σταρ. Με το «Drive» ο Γκόσλινγκ βρήκε το βλέμμα, την έκφραση, το περπάτημα, και τελικά τη θέση του ανάμεσα στον «Bullitt» Στιβ ΜακΚουίν, τον «Cool Hand Luke» Πολ Νιούμαν, τον «Five Easy Pieces» Τζακ Νίκολσον. Το μπουφάν με τον Σκορπιό έγινε το λευκό Μπράντο μπλουζάκι του. Αλλωστε ποια είναι τα υλικά με τα οποία πλάθονται οι κινηματογραφικοί μύθοι; Μαγνητισμός, γοητεία, ενέργεια και ξεχωριστό, δικό σου στιλ. Αν έχεις και ταλέντο τότε η μεγάλη οθόνη θα πάρει φωτιά κι εμείς δε θα μπορέσουμε ποτέ να σταματήσουμε να κοιτάμε.

.

Και δεν σταματήσαμε. Πριν από λίγο καιρό, «Το Τέλος του Δρόμου» (δεύτερη συνεργασία με τον σκηνοθέτη του «Blue Valentine» Ντέρεκ Σιανφράνς) μας βρήκε να χαζεύουμε τον αντιήρωα που ξανά είχε καταφέρει ο Γκόσλινγκ να πλάσει: έναν ακόμα λακωνικό, θλιμμένο, ακαταμάχητο αλητάκο, ένα ακόμα απρόβλεπτο αγρίμι, έναν ακόμα επαναστάτη χωρίς αιτία. Κι αν το «Μόνο ο Θεός Συγχωρεί», η τελευταία του ταινία και δεύτερη συνεργασία του με τον Ρεφν, απογοήτευσε στις Κάννες κανείς δεν πτοήθηκε με τον ίδιο. Γυναίκες και άντρες συνεχίζουν να παραληρούν: πόσο cool, πόσο Θεός είναι ο Γκόσλινγκ;

Πολύ. Σας το διαβεβαιώνουμε.

.

Θα απογοητευτείτε αν σας αποκαλύψουμε το ποσοστό των σταρς που από κοντά απομυθοποιούνται. Οταν σβήνουν οι προβολείς κι ανάβουν τα πραγματικά φώτα, υπάρχουν διάσημοι που μικραίνουν, κονταίνουν, θαμπώνουν, μιλούν ανόητα, κρύβονται αγοροφοβικά, δείχνουν «προϊοντικοί», πλαστικοί, ψεύτικοι, επιτηδευμένοι. Οχι ο Ράιαν Γκόσλινγκ. Σ' ένα φεστιβάλ μπορεί να έχεις συναντήσει μέσα σε λίγα 24ωρα τον Τζόνι Ντεπ (ο οποίος σιχαίνεται τις συνεντεύξεις και συμπεριφέρεται σαν ελάφι που πιάστηκε στα φώτα του αυτοκινήτου σου), τον Μπραντ Πιτ (κούκλος και ευγενής απαντάει στρογγυλά, σωστά, με politically correct ξενέρωτη ευπρέπεια), το φαινόμενο Ρόμπερτ Πάτινσον (ένα ανεμικό, τρομαγμένο από την επιτυχία του, αγοράκι). Και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει στο δωμάτιο ο Ράιαν Γκόσλινγκ. Ηρεμος, στιβαρός, με τα χέρια στις τσέπες και το βλέμμα να περιπλανιέται στα πρόσωπα όλων στην αίθουσα με χαμογελαστή αυτοπεποίθηση. «Τον κοιτάς και είναι σαν την πρώτη φορά που άκουσες τους Beatles» είχε πει για εκείνον η συμπρωταγωνίστριά του Εμα Στόουν. Προσυπογράφουμε.

.

Στη συνέντευξη Τύπου του «Drive» στις Κάννες του 2011, αβίαστα -και για αυτό πολλαπλάσια πιο γοητευτικά- ο Γκόσλινγκ μας είχε σε δευτερόλεπτα να κρεμόμαστε από τα χείλη του. Ξέρει να ανάβει το διακόπτη και να λάμπει, από μέσα προς τα έξω, με εγκεφαλικό χιούμορ, αρρενωπότητα, αυτοσαρκασμό και μία δόση παραδοξότητας που τον κάνει ακόμα περισσότερο ελκυστικό από τους copy cut συναδέλφους του. Αυτό φαίνεται και μήνες αργότερα όταν ξανασυναντιόμαστε για τη συνέντευξη του «Στο Τέλος του Δρόμου». Μπορεί δίπλα του να κάθεται ο οσκαρικός υποψήφιος και ο πιο σέξι άντρας της χρονιάς κατά το περιοδικό «People», Μπράντλεϊ Κούπερ, αλλά κανείς δεν τον προσέχει. Και δεν φταίει ο Κούπερ για αυτό. Απλά ο Γκόσλινγκ έχει ρουφήξει όλο το οξυγόνο από το δωμάτιο, χωρίς να το επιδιώκει, δεν έχει αφήσει χώρο για κανέναν άλλον.

Η μεγαλύτερη επιτυχία από όλες; Μετά τις γυναίκες και το γκέι κοινό, έχει κερδίσει και τους άντρες. Οι συνήθως κυνικοί με τους όμορφους του Χόλιγουντ θεατές τον παραδέχονται. Κρυφά μέσα τους θα ήθελαν να του μοιάσουν. Οι συμπρωταγωνιστές του στο Χόλιγουντ ομολογούν ότι κανείς τους δεν μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία του. Ο Στιβ Καρέλ («Crazy, Stupid, Love.») θέλει να ξαναγεννηθεί ως Ράιαν Γκόσλινγκ, ο Αντριου Γκάρφιλντ (ο ίδιος ο Amazing Spider-Man!) τον ονομάζει το «man-crush» του και ο Τζέιμς Φράνκο («127 Ωρες») γράφει μία κριτική, σχεδόν ερωτικό γράμμα, για το φλεγόμενο ταλέντο του.

.

Ο ίδιος; Αναλαμβάνει τον ένα πιο προκλητικό ρόλο μετά τον άλλον, φωτογραφίζεται σπάνια με την σύντροφό του Εύα Μέντες και πολύ πιο συχνά σε βόλτες με τον σκύλο του. Εμφανίζεται σε talk shows και κλέβει την παράσταση, τραγουδά, παίζει γιουκαλέλι, πιάνο, ετοιμάζεται να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία, «How To Catch a Monster».

Πάνω από όλα δεν πιστεύει τίποτα από όλα αυτά. «Θυμάμαι να βλέπω κάτι ηθοποιούς που το Χόλιγουντ πρόβαλε ως το επόμενο χοτ είδωλο και να σκέφτομαι “καλά πιστεύουν ότι θα χάψουμε ότι αυτός πραγματικά το αξίζει;” Και τώρα έχω γίνει κι εγώ ένας από αυτούς. Αν εγώ είμαι σέξι, τότε πράγματι πρέπει να έχουμε 2012 και να ήρθε το τέλος του κόσμου...»

Ράιαν, καλωσήρθες στο 2013. Δέσε τη ζώνη σου, πάτα γκάζι, απογειώσου. Οι μύθοι είναι αναγκαίοι για να επιβιώσουν οι κοινοί θνητοί. Σε όλους μας αρέσει να κοιτάμε τα αστέρια στον ουρανό. Κι αν είσαι όντως Θεός, μπορείς να μας συγχωρήσεις...

.

Διαβάστε περισσότερα για την Γκόσλινγκ υστερία: