Ενας νέος, πολλά υποσχόμενος, αλλά ακόμα ιδεαλιστής publicist, παρασύρεται στη διαφθορά από τον αμοραλιστή υποψήφιο για τον οποίο δουλεύει.
Πολλές φορές, στο πώς σου φαίνεται μια ταινία, παίζει μεγάλο ρόλο το τι περιμένεις από το δημιουργό της. Ετσι, με ανάμνηση το σκοτεινό, κυνικό, αντισυμβατικό «Καληνύχτα και Καλή Τύχη», μπορεί κανείς να θεωρήσει το «Αι Ειδοί του Μαρτίου» μια ταινία υπερβολικά προβλέψιμη – αυτή, όμως, είναι και η αρετή της.
Ο Κλούνεϊ στήνει με προσοχή στη λεπτομέρεια, μια mainstream πολιτική αμερικανική ταινία που στέκεται στέρεα στα πόδια της και δεν επιτρέπει ούτε μια στιγμή στο θεατή να χαλαρώσει.
Ολη η καχυποψία, η προδοσία, η διαφθορά και η φιλοδοξία της πολιτικής ξεδιπλώνονται μέσα από τη σταδιακή ωρίμανση του κεντρικού της ήρωα. Οπως η σκηνοθεσία είναι προσωποκεντρική, με έμφαση στη διάθεση και τη δράση των ηρώων, έτσι κι η ιστορία της, από μια κριτική ματιά στον ψεύτικο κόσμο της πολιτικής, μετατρέπεται σε μια καταγραφή της μεταμόρφωσης ενός ανθρώπου και της παραδοχής της ματαιοπονίας της εντιμότητας.
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ (ναι, φέτος είναι η χρονιά του), αποδεικνύει γι’ άλλη μια φορά ότι εκτός από σέξι είναι κι ένας εκπληκτικός ηθοποιός, που ακόμα και στις σιωπές του γεμίζει την οθόνη. Ο Τζορτζ Κλούνεϊ επιδεικνύει το κύρος του από τις σκιές των παρασκηνίων. Στους δεύτερους ρόλους, ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν υποδύεται με ζηλευτή άνεση τον πραγματιστή publicist, η Μαρίζα Τομέι κάνει τις σκηνές της, ως προσγειωμένη πολιτική συντάκτης της πιάτσας, αξιομνημόνευτες όπως πάντα και η Εβαν Ρέιτσελ Γουντ παίζει το διπλό ρόλο του θύτη / θύματος με ατσαλένια αλλά ευάλωτη περιφορά, που έχει κάτι από τα νεαρά χρόνια της Φέι Ντάναγουεϊ.
Στην πολιτική, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, εξηγεί το φιλμ, πίσω από κάθε ανατροπή κρύβεται μια νέα, πιο απρόσμενη και πιο ακραία. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την ταινία, ένα πνευματώδες, καθηλωτικό πολιτικό και ανθρώπινο δράμα, που κάτω από το κυνικό προφίλ του κρύβει μια αγνή, ενθουσιώδη αγάπη για το καθαρό, δυνατό, ψυχαγωγικό, έξυπνο σινεμά.
Επειδή θα έχετε απορίες: Αι Ειδοί Του Μαρτίου ήταν Ρωμαϊκές γιορτές προς τιμήν του Δία κι έπεφταν στις 15 του μηνός, σύμφωνα με το ρωμαϊκό ημερολόγιο. Ηταν το 44 π.Χ. όταν ένας μάντης είχε προειδοποιήσει τον Ιούλιο Καίσαρα να φυλάγεται γιατί στις «είδους του Μαρτίου» θα περάσει μεγάλο κίνδυνο. Εκείνη την ημέρα και ενώ ο Καίσαρας κατευθυνόταν προς το κτίριο της Συγκλήτου, συνάντησε ξανά τον μάντη και του είπε γελώντας «Ηλθον αι ειδοί του Μαρτίου»! Τότε ο μάντης του απάντησε «Ηλθον αλλά δεν παρήλθον!». Στο κτίριο της Συγκλήτου οι συνωμότες ήταν μαζεμένοι. Ανάμεσά τους και ο Βρούτος, για πολλούς γιος του Καίσαρα. Οταν ύψωσαν τα ξίφη τους ο Καίσαρας τους αντιμετώπισε ατάραχος. Λύγiσε όμως όταν αντίκρισε τον Βρούτο και κατέρρευσε λέγοντας του… «Κι εσύ, τέκνον Βρούτε;»
