«Black Dog του Γκουάν Χου
Best of 2024: Οι ταινίες που δεν χώρεσαν στο Τop-10 του Flix για τις καλύτερες ταινίες του 2024
Power Points
Είναι τυχαίο που ονομάζουμε κάποιες μικρές ταινίες που κερδίζουν εντυπώσεις και βραβεία, ενώ δεν ήταν στο ραντάρ της παγκόσμιας κινηματογραφίας, «underdogs»; Ενα τέτοιο dog, κέρδισε κριτικούς, επαγγελματίες του industry και το Α' Βραβείο του τμήματος «Ενα Κάποιο Βλέμμα» του φετινό φεστιβάλ Καννών: το «Black Dog» του Γκουάν Χου.
Η σχέση ανθρώπου/σκύλου είναι αγαπημένο θέμα στο σινεμά, όμως σ' αυτή τη συγκινητική παραβολή για όσους αισθάνονται αδέσποτοι και παρίες, τίποτα δεν γίνεται γλυκερά, φτηνά. Καμία επιλογή δεν είναι παράφωνη, περιττή ή φλύαρη. Καμία έκπτωση στον κοινωνικό και πολιτικό σχολιασμό, κανένα καταφύγιο στο μελόδραμα. Αντιθέτως, η ατμόσφαιρά του αιφνιδιάζει, εκπλήσσει ευχάριστα, υποβάλει: ένα μικρό, αλλά επικών διαστάσεων φιλμ, αισθητικά υπέροχο. Ο DP Γκάο Βάιτσε ξεβάφει την παλέτα στα μισογκρεμισμένα κτίρια, ζωγραφίζει τον ουρανό στο σταχτί γκρι της άμμου - στοιχειωμένες, σκοτεινές, μετα-ποκαλυπτικές εικόνες φωτισκιάζουν το σύμπαν της ταινίας.
Παράλληλα, δύο ακαταμάχητοι πρωταγωνιστές. Ο πρώτην pop star Εντι Πενγκ σε κόντρα ρόλο παραδίδει μία ερμηνεία εξαιρετικά πειθαρχημένη, ολιγόλογη, λακωνική. Και δραματική και αστεία και βαθιά λαβωμένη. Κι η Ζιν, το κατάμαυρο σκυλούνι που ερμηνεύει το Black Dog κλέβει όλες τις σκηνές με το υγρό βλέμμα, το περήφανο στητό κορμί, το ακαταμάχητο μουσούδι της.
Θα μείνει κλασικό
Γιατί είναι ανυπότακτο στα κουτάκια των τυπικών genres. Δεν εκπαιδεύεται, όπως κι ο υπέροχος τετράποδος ήρωάς του. Ο Χου παίζει με τα είδη. Τι έχει κατασκευάσει; Ενα ένα meta γουέστερν καλών και κακών; Ενα σύγχρονο νουάρ με τον αντιήρωα σε καταδικασμένο (;) αγώνα απέναντι σε έναν αφιλόξενο κόσμο; Μία πολιτική παραβολή για τις σύγχρονες κυβερνητικές προπαγάνδες που υπόσχονται ανάπτυξη, ενώ εξαθλιώνουν το λαό τους και διαλύουν τον κοινωνικό ιστό; Μια κατάμαυρη κωμωδία, έτσι όπως ενθέτει δόσεις αναρχικού χιούμορ (το ότι ο συμπατριώτης του σκηνοθέτης Ζία Ζάνγκε ερμηνεύει τον αρχιμαφιόζο είναι από μόνο του ένα κωμικό κλείσιμο ματιού). Ή μία συγκινητική δραμεντί που λιώνει κάθε κυνισμό με αυτή τη σχέση αυτών των δύο ημιάγριων, παρεξηγημένων, μοναχικών πλασμάτων που έχουν τον δικό τους ηθικό κώδικα τιμής;
Η σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
Η σεκάνς της επιστροφής στο σπίτι, με το λεωφορείο που διασχίζει την Γκόμπι στη βορειοδυτική Κίνα θέτει τον τόνο. Η απέραντη έρημος και οι όγκοι των βράχων που την πλαισιώνουν μοιάζουν με τοπίο ενός ακατοίκητου πλανήτη. Σ' αυτό τον καμβά ο Χου τοποθετεί το ζωικό βασίλειο ως ανώτερο είδος. Ο γκρίζος λύκος που απελευθερώθηκε από το ζωολογικό κήπο της πόλης και, ελεύθερος πια, χαζεύει από ψηλά την κατάντια της. Η αγέλη αγριόσκυλων που δεσπόζει στα βράχια σαν αντάρτικος στρατός και κοιτά απειλητικά (ή με οίκτο), τους ανθρώπους. Η επίθεση...
Γράψαμε στο Flix
«Το αλληγορικό φιλμ του Γκουάν Χου μπορεί να μην έχει τις blockbuster διαστάσεις των προηγούμενων ταινιών του («The Eight Hundred», «The Sacrifice»), όμως είναι εξίσου φιλόδοξο, μεγαλόπνοο, επικό - και σε εικόνα και σε μήνυμα και σε συναίσθημα. Βαθιά συγκινητικό, χωρίς καμία έκπτωση στον κοινωνικό και πολιτικό σχολιασμό, κανένα καταφύγιο στο μελόδραμα...» Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix
Ο Χου χτίζει μία εντυπωσιακή εικονογραφία στο παραμύθι του, υφαίνει διακριτικά τα αλληγορικά σύμβολα της πολιτικής του παραβολής, όμως η καρδιά του χτυπά ξεκάθαρα για το ζευγάρι των ηρώων του. Τον μαύρο σκύλο και το μαύρο πρόβατο.»
Και κάτι ακόμα
Για τις ανάγκες του γυρίσματος υπήρχαν 200-400 σκυλιά κάθε μέρα στο σετ. Μαζί τους 40-50 εκπαιδευτές. Ζούσαν όλοι μαζί σε ειδικά διαμορφωμένα camps όπου έπρεπε σκηνοθέτης, τεχνικοί, ηθοποιοί και ζώα να χτίσουν την μεταξύ τους χημεία. Ειδικά ο Εντι Πενγκ και η Ζιν περνούσαν ώρες κάθε μέρα μαζί. «Επρεπε να την κερδίσω. Να με εμπιστευτεί» δήλωσε ο πρωταγωνιστής.
Να όμως που υπάρχουν happy ends κι εκτός μεγάλης οθόνης. Ο Πενγκ και η Ζιν ανέπτυξαν τέτοια αρρηκτη σχέση στα γυρίσματα που ο σταρ κατέληξε να την υιοθετήσει. Και μαζί της, κι ακόμα 2 κουτάβια από το σετ. Ζουν σήμερα όλοι μαζί (η Ζιν είναι τεσσάρων πια και τα κουτάβια τριών) κι ο Πενγκ ομολογεί ότι του έχουν αλλάξει τη ζωή. «Κάθε μέρα πηγαίνουμε 3 βόλτες. Περπατάμε για ώρες στην παραλία. Παρακολουθώ που κοντοστέκονται, τι τους κερδίζει, κι αυτό με υποχρεώνει να κατεβάζω ρυθμούς και να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Δεν έχω τρέχει το μυαλό μου μέσα στο άγχος. Απολαμβάνω τις στιγμές μαζί τους...»
«Εχουν μεταλλάξει και την οικογένειά μου. Η μητέρα και η αδελφή μου φοβόντουσαν τα σκυλιά. Πλέον, τα λατρεύουν. Ολοι αλλάξαμε. Ολοι συνδεθήκαμε διαφορετικά με τη φύση και τη ζωή. Ολοι γειωθήκαμε. Ολοι μάθαμε να αγαπάμε λίγο παραπάνω. Νιώθω ότι μεγάλωσε η καρδιά μου για να χωρέσει όλη αυτή την αγάπη που παίρνω από τα σκυλιά μου...»
Η ψηφοφορία των αναγνωστών: Εσύ ψήφισες για την καλύτερη ταινία του 2024;
