Λεβιάθαν του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ
Ο σημαντικότερος ίσως Ρώσος σκηνοθέτης στην ταινία που τερματίζει με τον πιο επιβλητικό και συναρπαστικό τρόπο την έννοια «Ρωσία» χθες, σήμερα και στο αδιόρατο μέλλον. Μια ρεαλιστική παραβολή, βιβλική ακόμη και μέσα στην ειρωνία της, μελαγχολική όσο ο ήρωάς της και σπουδαία όσο κάθε ένα λεπτό από τα 141 που διαρκεί.
Και μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2015: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς!
Power Points
H ατρόμητη γραφή του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ, η πολιτική του θέση για το ρωσικό κράτος, το δριμύ κατηγορώ του απέναντι στην εκκλησία, η αριστοτεχνική μετάβαση από το προσωπικό στο οικουμενικό και από εκεί πάλι στην απαρχή μιας ανθρώπινης ιστορίας που δεν αποτυπώνει μόνο τη μοναξιά του ατόμου απέναντι στο σύστημα, αλλά και το ολοκληρωτικό άδειασμα της Ιστορίας - για όσο ακόμη αυτή θα παραμένει ένα εμπόδιο στην ελευθερία.
Θα μείνει κλασικό
Γιατί εμφανίστηκε ακριβώς τη στιγμή που η Ρωσία του Πούτιν αποφάσισε να κυνηγήσει με τον πιο αυταρχικό τρόπο τους δαίμονες του άκρατου συντηρητισμού για να λογοκριθεί, να κυνηγηθεί εξίσου, να βραβευθεί στις Κάννες και στα Οσκαρ και να γίνει η ταινία που ο ίδιος ο δημιουργός της προέτρεψε όλους τους Ρώσους να τη δουν παράνομα κατεβασμένη ως το μοναδικό τρόπο να γίνει αυτό που της αξίζει - ένα πολύτιμο κομμάτι της σύγχρονης ρωσικής Ιστορίας.
Γράψαμε στο Flix
Ετσι το «Leviathan» αποκτά την υφή όχι μόνο ενός προσωπικού δράματος -κάτι σαν τις δοκιμασίες του βιβλικού Ιώβ, στην ιστορία του αναφέρεται ένας ιερέας που μιλά στον ήρωα- αλλά κι ένα από τα πιο αιχμηρά κατηγορώ που είδαμε ποτέ στην οθόνη απέναντι στο κράτος και την εκκλησία, μορφές εξουσίας και καθοδήγησης που στη Ρωσία του σήμερα (αλλά δυστυχώς όχι μόνο εκεί) έχουν χάσει τον ρόλο του συμπαραστάτη κι έχουν πάρει αυτόν του εχθρού του απλού πολίτη.
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Λεβιάθαν»
H σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
Στην διάρκεια ενός πικνικ στο οποιο οι πρωταγωνιστές πίνουν ασταμάτητα και πυροβολούν με όπλα που δεν έπρεπε να έχουν στα χέρια τους, ένας από αυτούς βάζει σαν στόχους πορτρέτα παλιών ηγετών της χώρας, από τον Λένιν ως τον Μπρέζνιεφ. Οχι νεότερων γιατί όπως λέει «χρειάζεται να περάσει λίγος χρόνος για να αποκτήσεις μια ξεκάθαρη εικόνα της ιστορίας».
Και κάτι ακόμη
Στη Ρωσία το φιλμ χαρακτηρίστηκε με πολλές εκφράσεις. Μια από αυτές, προερχόμενη από την ορθόδοξη εκκλησία ήταν «το κακό». Σε δηλώσεις του ο Υπουργός Πολιτισμού Βλαντιμίρ Μεντίνσκι χαρακτήρισε το φιλμ αντιρωσικό: «Αν νομίζω ότι το φιλμ είναι αντιρωσικό; Ναι, δεν μου μοιάζει με μια αγνή ρωσική ιστορία... εκτός από το γεγονός πως γυρίστηκε σε ένα ψαροχώρι στην περιοχή του Μέρμανσκ. Αν βλέπω ρωσικότητα στους ήρωες της ταινίας; Οχι δεν βλέπω. Οσο και αν οι δημιουργοί της ταινία έκαναν του χαρακτήρες να βρίζουν και να κατεβάζουν λίτρα βότκας, δεν είναι Ρώσοι. Δεν αναγνώρισα τον εαυτό μου, τους συναδέλφους μου, τους φίλους ή έστω τους φίλους φίλων μου στους χαρακτήρες του "Leviathan". Ελπίζω στο μέλλον ο Ζβιάγκιντσεφ να κάνει ταινίες χωρίς την υπαρξιακή απελπισία αυτής της ταινίας.»
Διαβάστε ακόμη
Και μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2015: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς!
