«Το σινεμά σίγουρα, εν μέρει, άλλαξε τον κόσμο. Γιατί συναντήσαμε και συναντηθήκαμε με άλλους ανθρώπους, μέσω της οθόνης. Αλλά φυσικά δεν μπορούμε να περιμένουμε από μια ταινία να αλλάξει τον κόσμο. Και νομίζω πως είναι καλύτερο ένα φιλμ να μην μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.»
Διανύοντας σχεδόν μισό αιώνα κινηματογραφικής ζωής και 18 ταινίες μεγάλου μήκους, ο Κώστας Γαβράς όταν μιλάει για το σινεμά, μιλάει ταυτόχρονα και για τη ζωή, για τον τυχαίο τρόπο με τον οποίο συνήθως ξεκινάει η δημιουργία μιας ταινίας, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της πολιτικής στην καθημερινότητα των ανθρώπων, για την Ελλάδα του τώρα και του τότε, για τον Θεό, για τη σημασία του να βλέπουμε τις ταινίες στη μεγάλη οθόνη, για τις μικρές και μεγάλες ιστορίες που σημάδεψαν το κάθε κομμάτι της φιλμογραφίας του, από το «Βαγόνι Δολοφόνων» του 1967 έως και το «Κεφάλαιο» του 2012.
Ο,τι ακολουθεί θα μπορούσε να είναι ένα masterclass από αυτά που δεν μαθαίνεις μόνο άγνωστες λεπτομέρειες για το έργο ενός διακεκριμένου σκηνοθέτη, αλλά κυρίως παίρνεις μαθήματα ζωής καθώς ο Κώστας Γαβράς διασχίζει το χρόνο σε ένα αποκαλυπτικό ταξίδι φτιαγμένο από όσα του έμαθε το σινεμά. Και τα μοιράζεται μαζί μας.
Tags: Κώστας Γαβράς