Η ταινία
Η Δήμητρα και ο Δημήτρης είναι καταδικασμένοι σε μία βδομάδα οικογενειακών διακοπών μαζί με τις κόρες τους. Εντελώς συμπτωματικά, οι διακοπές τους θα συμπέσουν με το τέλος του κόσμου.
Ο σκηνοθέτης
Ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε πληροφορική στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και σκηνοθεσία στο Columbia University της Νέας Υόρκης με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση. Η μικρού μήκους ταινία του, «Lea» (2013), απέσπασε Τιμητική Διάκριση στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας και το «Without Glasses» (2009) κέρδισε το Ειδικό Βραβείο Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης στο Φεστιβάλ Δράμας. Σενάριά του έχουν συμμετάσχει σε διεθνή εργαστήρια όπως το Torino Film Lab και το CineLink του Sarajevo Film Festival. Είναι υπότροφος της ARTWORKS του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για το διάστημα Σεπτέμβριος 2019 - Μάιος 2020. Η ταινία «Καρτ Ποστάλ από το Τέλος του Κόσμου» επιλέχθηκε για την παγκόσμια πρεμιέρα της από το Φεστιβάλ του Σαράγεβο.
5 ερωτήσεις για το «Καρτ Ποστάλ από το Τέλος του Κόσμου»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Η πρώτη ιδέα για την ταινία ήρθε τη βδομάδα του δημοψηφίσματος, τον Ιούνιο του 2015. Βρισκόμουν στη Σύρο (όπου συμπτωματικά γυρίσαμε και την ταινία) και παρατηρούσα τον τρόπο που αντιμετώπιζε ο καθένας τη μάλλον πρωτόγνωρη αυτή αβεβαιότητα: άλλοι με τον τρόμο ενός επερχόμενου τέλους του κόσμου, άλλοι παίζοντας ρακέτες στην παραλία. Βέβαια αργότερα (όπως πάντα πολύ αργότερα), συνειδητοποίησα ότι έγραφα και για τις δικές μου οικογενειακές διακοπές, με τους γονείς μου να κουβαλάνε τη μελαγχολία της σχέσης τους από ενοικιαζόμενο δωμάτιο σε ενοικιαζόμενο δωμάτιο και να αναρωτιέμαι γιατί δύο τόσο διαφορετικοί άνθρωποι επιμένουν να είναι μαζί αν τους είναι τόσο δύσκολο; Η αγάπη είναι παράλογη: χαμένη για χρόνια, ξετρυπώνει από το πουθενά, μας υπενθυμίζει γιατί δημιουργήθηκε και πριν προλάβουμε να πούμε κουβέντα εξαφανίζεται πάλι.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Μία καταστροφολογική ταινία σχέσεων με βιβλική μουσική.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Αλήθεια δεν ξέρω. Νομίζω με χαρά θα μιλούσα για τα παραλειπόμενα της παραγωγής. Τη μέρα που, ένα μήνα πριν το γύρισμα, υπεραγχωμένοι από την έλλειψη χρημάτων και έτοιμοι να τα παρατήσουμε, οδηγήσαμε με τη Φανή (Σκαρτούλη, παραγωγός) ασκόπως για ώρες και στο τέλος είπαμε άι στο διάολο ας την κάνουμε την ταινία. Το απολύτως στοιχειωμένο μοναστήρι της Aνω Σύρου όπου μέναμε συνεργείο και ηθοποιοί (ταινία από μόνο του). Τους αειθαλείς γυμνιστές στο Δελφίνι που δεν αποθαρρύνονταν από κάμερα και συνεργείο και συνέχιζαν να κυκλοφορούν και να κάνουν μπάνιο ανάμεσά μας. Τέτοια πράγματα.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Το σινεμά στην Ελλάδα (και υποψιάζομαι παντού στον κόσμο) είναι όλοι αυτοί οι υπέροχοι, δημιουργικοί άνθρωποι που ενώ θα μπορούσαν να κάνουν διαφημίσεις ή στρατηγικό σχεδιασμό marketing ή τέλος πάντων να αυτοεκπληρώνονται οικονομικά και κοινωνικά, έρχονται να συνεργαστούν μαζί σου σε ένα πανδύσκολο, δονκιχωτικό εγχείρημα, καταδικασμένο να αποτύχει (τουλάχιστον οικονομικά).
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Νομίζω είναι ένας περίεργος θεσμός. Από τη μία αφερέγγυος (προσωπική εμπειρία: μία ταινία μου είχε κερδίσει χρηματικό έπαθλο το 2009, το ποσό δεν δόθηκε ποτέ παρά τις αλλεπάλληλες ένθερμες διαβεβαιώσεις ότι αυτό θα συνέβαινε), από την άλλη δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να ζωντανεύεις μία ακριτική πόλη με κινηματογραφικές προβολές, και μάλιστα ταινιών τόσο ιδιαίτερης φόρμας όπως η μικρού μήκους. Ισως στην αντιφατική μας ιδιοσυγκρασία ταιριάζει ένα αντιφατικό φεστιβάλ. Ισως είμαι απαισιόδοξος.
Καρτ Ποστάλ από το Τέλος του Κόσμου | Σενάριο & Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος | Παραγωγός: Φανή Σκαρτούλη | Ηθοποιοί: Γιώργος Γάλλος, Αγγελική Δημητρακοπούλου, Ισαβέλλα Αναγνωστοπούλου, Μάγδα Βάρδα, Ιάσωνας Μπίττερ, Ιώ Λατουσάκη, Κώστας Παπακωνσταντίνου, Τατιάνα Πίττα, Γιώργος Λυγνός, Γιώργος Βασίλαινας | Φιλική Συμμετοχή: Γιώργος Μιχαλάκης, Ελενα Μιρτσόφσκα | Αφηγητής: Δημήτρης Μπίτος | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Θοδωρής Μιχόπουλος GSC | Μοντάζ: Λίβια Νερουτσοπούλου | Μουσική: Larry Gus | Σκηνικά: Χρύσα Κουρτούμη | Κουστούμια: Σάντρα Σωτηρίου | Ηχος: Κώστας Ντόκος | Σχεδιασμός & Μίξη Ηχου: Γιάννης Γιαννακόπουλος | Μακιγιάζ: Δώρα Νάζου | Α’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Νίκος Αυγουστίδης | Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Αρασέλη Λαιμού | Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Ρεπούση | Βοηθός Διευθυντή Παραγωγής: Μιχάλης Βραχλιώτης | Production Fixer: Ζουστίν Αρβανίτη | Α’ Βοηθός Κάμερας: Θωμάς Τσιφτελής | Β’ Βοηθός Κάμερας: Βαγγέλης Κασαπάκης | DIT: Μιχάλης Γκατζόγιας | Ηλεκτρολόγος: Λευτέρης Καρποδίνης | Φροντιστής: Φώτης Φρατζέτης | Βοηθός Παραγωγής: Μιχάλης Μαθιουδάκης | Online &Color Grading: Αγγελος Μάντζιος | VFX: Γιάννης Αγελαδόπουλος | Τίτλοι & Σχεδιασμός Αφίσας: Νίκος Πάστρας | Υπότιτλοι: Αλεξάνδρα Δυράνη-Μαούνη | Παραγωγή: Either/Or Productions | Συμπαραγωγοί: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Cosmote TV, Τμήμα Πολιτισμού Κυκλάδων - Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, artcut | Με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση και του Συνδέσμου Υποτρόφων Ιδρύματος Ωνάση
Δείτε εδώ την παλαιότερη μικρού μήκους ταινία του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου, «Lea» (2013)
