Στην εποχή του, το «Cars» είχε την ατυχία να βρεθεί ανάμεσα στους «Απίθανους» και τον «Ρατατούη», δίνοντας έτσι την λανθασμένη εντύπωση πως η Pixar ενέδιδε για πρώτη φορά στην μικρή (τότε) ιστορία της σε μια εξολοκλήρου παιδική ταινία. Πόσο παιδική, όμως, μπορούσε να είναι μια ταινία που τολμούσε να αναμείξει τον πρώιμο φετιχισμό των αγοριών με τους τέσσερις τροχούς και την μυθολογία του Route 66, σε ένα «σκονισμένο» μελαγχολικό ποίημα πάνω στο τέλος του αμερικανικού ονείρου;
Ζωντανεύοντας για πρώτη φορά κάτι άψυχο (τα παιχνίδια δεν είναι αψυχα!), όπως μια σειρά από αυτοκίνητα, η Pixar είχε στο μυαλό της κάτι ολότελα διαφορετικό από ένα rollecoaster υψηλων ταχυτήτων με πρωταγωνιστές γυαλιστερές Porsche και κατακόκκινες Ferrari. Ακριβώς, όπως και στο «Toy Story» του 1995, η μόνιμη προβληματική του Τζον Λάσετερ και των συνεργατών του γύρω από τι σημαίνει «καινούριο» και τι «παλιό» βρήκε στο «Cars» την μέχρι εκείνη τη στιγμή ιδανική έκφραση του. Ο ερχομός του Κεραυνού ΜακΚουίν στην πόλη – φάντασμα του Radiator Springs δεν ήταν μόνο ένα σεναριακό εύρημα βασισμένο στην εμμονή του Λάσετερ με τα παλιά αυτοκίνητα, αλλά η βάση μιας ιστορίας γραμμένης σαν από έναν κλασικό αμερικάνο μυθιστοριογράφο με κέντρο της τη ξεχασμένη Αμερική.
Από τον χαρακτήρα του Ντοκ Χάντσον (ο Πολ Νιούμαν σε αυτό που ο ίδιος περιέγραφε ως μια από τις ωραιότερες ερμηνείες της καριέρας του) και του «ένδοξου» παρελθόντος του, μέχρι την τελική σκηνή της άρνησης του ΜακΚουίν να επιβεβαιώσει το success story που του επιφύλασσε η αποκαλυπτική διαδρομή του, το «Cars», ναι, ήταν μια παιδική ταινία υπόδειγμα για το πως πρέπει να είναι οι παιδικές ταινίες. Κι όσο κουραστικό και αν μοιάζει να επαινείς την Pixar για τα αριστουργηματικά κομμάτια ενός παζλ που όσο περνάνε τα χρόνια ολοκληρώνουν ένα από τα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης κινηματογραφικής ιστορίας, άλλο τόσο κουραστικό είναι να προσπαθήσεις να εξηγήσεις – σε όσους αρνούνται να καταλάβουν – τι ακριβώς ορίζει ένα ενήλικο animation για παιδιά...
Το μόνο που χρειάστηκε για να επαναφέρει τα πράγματα στη θέση τους, ήταν μερικοί διορατικοί κριτικοί που αναγνώρισαν στο «Cars» ένα μεταμοντέρνο φόρο τιμής στο vintage και ίσως το πιο φανατικό fan base ταινίας της εταιρίας μέχρι εκείνη τη στιγμή. Το box-office που θα έφερνε την ταινία τρίτη στη σειρά εμπορική ταινία της χρονιάς για την Αμερική, διατήρησε την ταχύτητα με τον οποίο έτρεχε ο μύθος της και θα περνούσαν μόνο λίγα χρόνια πριν η Pixar αποφασίσει πως το «Cars» θα ήταν η δεύτερη ταινία της εταιρίας, μετά το «Toy Story», που άξιζε να διαθέτει σίκουελ.
Η ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό του Τζον Λάσετερ κατά τη διάρκεια της περιοδείας που έκανε για την προώθηση της πρώτης ταινίας. «Ταξιδεύοντας στον κόσμο, προσπαθούσα να καταλάβω πως θα αντιδρούσε το φορτηγό, ο Μέιτερ, αν αναγκαζόνταν να επισκεφθεί διάφορα μέρη του κόσμου. Θα οδηγούσε ανάποδα στην Μ. Βρετανία, θα προσπαθούσε να αποφύγει τα μηχανάκια στην Ιταλία, δεν θα καταλάβαινε τα οδικά σήματα στην Ιαπωνία...Στην Pixar το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να υπάρχει μια καλή ιδέα. Από εκεί ξεκινάμε. Δεν μας ενδιαφέρει αν αυτό αφορά ένα σίκουελ ή μια πρωτότυπη ταινία».
Κάπως έτσι λοιπόν ο Κερανός ΜακΚουίν και ο Μέιτερ ξεκινούν ένα ταξίδι για την Ιαπωνία, την Ιταλία και τη Μ.Βρετανία για να διαγωνιστούν στο πρώτο Παγκόσμιο Grand Prix που θα αναδείξει το πιο γρήγορο αμάξι στον κόσμο μπλέκοντας τελικά σε μια υπόθεση...κατασκοπείας στην πρώτη ταινία που σκηνοθετεί ο Τζον Λάσετερ μετά το πρώτο «Cars» του 2006, εδώ μαζί με τον Μπραντ Λίουις. Μαζί με τον Λάσετερ επιστρέφουν και οι Οουεν Γουίλσον (Lightning McQueen) και Λάρι the Cable Guy (Mater) βρίσκοντας στη διαδρομή τους νέους φίλους και εχθρούς (τον Finn McMissile του Μάικλ Κέιν, την Holley Shiftwell της Εμιλι Μόρτιμερ, τον Francesco Bernoulli του Τζον Τουρτούρο, τον Uncle Topolino του Φράνκο Νέρο και την Mama Topolino της Βανέσα Ρεντγκρέιβ).
Το σκηνικό του πρώτου «Cars» που έφερνε στο νου κάτι την απόκοσμη Αμερική του Εντουαρντ Χόπερ δίνει τη θέση του εδώ σε ένα κοσμοπολιτικό νεο-νουάρ που, σύμφωνα με τις πρώτες κριτικές, κάνει τις περιπέτειες του Τζέιμς Μποντ και του Τζέισον Μποον να ωχριούν μπροστά του και αν προσθέσει κανείς τον παράγοντα δράση που, όπως ήδη γράφτηκε, είναι «σαν να βλέπεις το “Fast and the Furious” επί πέντε» τότε μπορείς να καταλάβεις ακριβώς την «εκδίκηση» που παίρνει η Pixar για όσους συνεχίζουν να υποστηρίζουν πως το πρώτο «Cars» παραμένει η πιο αδύναμη στιγμή της εταιρίας.
Ξεχνώντας, οι τελευταίοι, πως αυτός που κάνει τον γύρο του θριάμβου δεν είναι πάντοτε και ο...νικητής.
Το «Cars 2» βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες (και σε 3D) στις 23 Ιουνίου. Στην ελληνική του μεταγλώττιση συμμετέχουν οι Σάκης Ρουβάς, Βίκυ Καγιά, Παύλος Κοντογιαννίδης, Βαγγέλης Περρής κ.ά.
Δείτε εδώ μία αποκλειστική μεταγλωττισμένη σκηνή της ταινίας
Δείτε εδώ τον σκηνοθέτη και τους πρωταγωνιστές να μιλούν για το φιλμ
Δείτε εδώ το βίντεο κλιπ του «Collision of Worlds» των Ρόμπι Γουίλιαμς και Μπραντ Πέισλι
Δείτε εδώ το μεταγλωττισμένο τρέιλερ της ταινίας
Δείτε εδώ μια σκηνή της ταινίας
Στο gallery που ακολουθεί δείτε όλους τους χαρακτήρες του «Cars 2» και όλες τις αφίσες της ταινίας που φτιάχτηκαν ειδικά για το ταξίδι στον κόσμο του Κεραυνού ΜακΚουίν.
