Ξεφυλλίζουμε μαζί με την Ορσαλία-Ελένη Κασσαβέτη το βιβλίο της «Ταχύτητα και Αγάπη» για το νέο εμπορικό κινηματογράφο των 80s και την αναγκάζουμε να απαντήσει σε όλες τις (δύσκολες) ερωτήσεις που αφορούν μια (δίκαια;) παρεξηγημένη εποχή του ελληνικού σινεμά.
Από τον Κόλιν Φέρθ και τον Στάνλεϊ Τούτσι, ως την βρετανική εξοχή και το σε ποιον ανήκει η αποκλειστικότητα της αγάπης και της συντροφικότητας (σε κανέναν), ο σκηνοθέτης μιας ταινίας που ξεχωρίζει στις αίθουσες, μιλά για όλα στο Flix.
Ο μόνιμος κάτοικος Ισπανίας, σκηνοθέτης της υποψήφιας για Βραβείο Ιρις ταινία «Η Οδύσσεια του Βάση», Βασίλης Παπαθεοχάρης μιλάει στο Flix για τις κινηματογραφικές πατρίδες που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τον οδηγούν πάντα στην Ελλάδα.
Εν μια νυκτί, η ελληνική κινηματογραφική κοινότητα έπαψε να είναι κοινότητα - αν ήταν ποτέ. Αφορμή στάθηκε μια καταγγελία προς το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, αλλά η πραγματική αιτία οφείλει να αναζητηθεί στις παθογένειες που συνεχίζουν να τρέφουν με ασίγαστη όρεξη την ελληνική κοινωνία.
Ο ανερχόμενος Βαγγέλης Ευαγγελινός συστήνεται στο Flix με αφορμή το «Πρόστιμο» του Φωκίωνα Μπόγρη, την «πρεμιέρα» του στη μεγάλου μήκους που βγαίνει στις αίθουσες στις 21 Μαΐου.
Ενα κείμενο του Σωτήρη Ζήκου από το 1985, την εποχή που οι θερινοί κινηματογράφοι εξαφανίζονταν για δώσουν τη θέση τους στην νέα εποχή των γυμναστηρίων. Ευτυχώς τα θερινά ζουν ακόμη και να που τα γυρίσματα του χρόνου τα φέρνει στην πρώτη γραμμή της διάσωσης της κινηματογραφικής αίθουσας και της εκγύμνασης των θεατών.
Υποψήφια για Βραβείο Ιρις Β' Γυναικείου Ρόλου της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου στην «Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς», η Βασιλική Καλλιμάνη πριν αποφασίσει να παίξει στο σινεμά είχε παίξει τους πιο δύσκολους ρόλους στην αληθινή ζωή.
Ανθρωποι του σινεμά, σκηνοθέτες, ηθοποιοί και θεσμικοί, βλέπουν ταινίες πειρατικά, εκφράζουν άποψη γι' αυτές και προσκαλούν κι άλλους να τις δουν και να μιλήσουν γι' αυτές.
Οι κλειστές αίθουσες και οι ειδικές συνθήκες της πανδημίας είναι ικανός λόγος για να καταστρατηγηθεί η επαγγελματική ηθική της κριτικής κινηματογράφου; Ή μήπως μοιάζει με κλωτσιά σε κάποιον που έχει σκοντάψει;