Θοδωρής Παπαδουλάκης: ένα ορθάνοιχτο μέλλον

Ο Θοδωρής Παπαδουλάκης ζει μόνιμα στην Κρήτη. Δεν παύει να τονίζει πόσο η αναγνώριση της δουλειάς του οφείλεται, πάνω απ’όλα, στους συνεργάτες του. Είναι νέος, αλλά μοιάζει να κουβαλάει μέσα του την παλιά ελληνική ψυχή. Το Flix μίλησε μαζί του για τα προσεχή του σχέδια και σας προσκαλεί σε μια «ιδιωτική» προβολή της «Πιλάλας», της πολυβραβευμένης μικρού μήκους ταινίας που σκηνοθέτησε το 2004, στο βίντεο που θα συναντήσετε παρακάτω.

Στα θετικά σχόλια που ακούγονταν όλη τη χρονιά για το «Νησί» ήταν ότι πρόκειται για «κινηματογραφική» δουλειά – ποια η διαφορά μεταξύ κινηματογράφου και τηλεόρασης;Οταν πρωτοδούλεψα στην τηλεόραση, στο «Μπαμπά μην Τρέχεις» του Mega, με άγχωνε η ιδέα να πάω να κάνω μια σειρά. Δεν έβλεπα τηλεόραση, είχα σπουδάσει τηλεόραση και κινηματογράφο (Παραγωγή Ραδιοφώνου και Τηλεόρασης στην Αγγλία και μεταπτυχιακό στη Σκηνοθεσία και Παραγωγή Κινηματογράφου) κι είχα την εντύπωση ότι τηλεόραση σήμαινε δουλειά στο πόδι. Με πήγαν λοιπόν στο σετ του «Singles» κι εκεί διαπίστωσα ότι υπάρχει χώρος για προσεγμένο γύρισμα. Και ξεφοβήθηκα! Οχι, βέβαια, με τη βιασύνη μιας καθημερινής σειράς, αλλά υπάρχει χώρος. Και στο «Μπαμπά μην Τρέχεις» και στο «Νησί», που είχε βέβαια κι ένα πολύ μεγαλύτερο budget, έκανα τη δουλειά μου, χωρίς να σκέφτομαι αν είναι μια παραγωγή τηλεοπτική ή κινηματογραφική. Ακόμα και διαφημιστικά που κάνω στην Κρήτη, τα κάνω όπως μ’αρέσει να τα κάνω. Είναι το μεράκι μου.

Σε ενδιαφέρει να κάνεις μεγάλου μήκους ταινία; Είναι στις προτεραιότητές σου;Μαζί με τη Μαργαρίτα Γαριού (βοηθό σκηνοθέτιδα στο «Νησί») και τη Μαρινέλλα Βλαχάκη (συγγραφέα και ηθοποιό, η Ελπίδα του «Νησιού»), δουλεύουμε πάνω σ’ένα βιβλίο της Μαρινέλλας, που θέλουμε να το κάνουμε ταινία. Είναι βασισμένο σε δική της ιστορία, πραγματική. Μ’αυτό θ’ασχοληθώ το καλοκαίρι, αφού ξεκουραστώ, όμως. Αυτός είναι ο επόμενος στόχος, να κάνουμε γύρισμα γύρω στα Χριστούγεννα.

Πόσο θεωρείς ότι σε βοηθάει η επιτυχία του «Νησιού» και με ποιους τρόπους;Φυσικά, την εξαργυρώνω την επιτυχία του «Νησιού», μια επιτυχία βοηθάει. Μου είναι πιο εύκολο να προσεγγίσω ανθρώπους για να εξασφαλίσω ένα budget, μου έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Γιατί είμαι νέος και, για να πείσεις κάποιον να σε υποστηρίξει σ’αυτό που θέλεις να κάνεις, χρειάζονται πραγματικά επιχειρήματα. Επίσης, με το «Νησί» μάθαμε πολλά, κι εγώ κι οι συνεργάτες μου. Αλλωστε, η επιτυχία της σειράς οφείλεται στους συνεργάτες μου. Είναι άνθρωποι έμπειροι, και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο και μπορούμε και να δουλεύουμε μαζί και να είμαστε και φίλοι ταυτόχρονα.

Στον τρόπο που προσέγγισες τους ήρωες του «Νησιού», αλλά και στον κεντρικό ήρωα του «Σάμουρε», φαίνεται μια υποστήριξη της «διαφορετικότητας» - είναι συμπτωματικό;Αυτό το στοιχείο κυριαρχεί ως θεματολογία. Μου προσελκύουν το ενδιαφέρον οι outsiders. Για παράδειγμα, συνήθως, οι άνθρωποι που δε μιλούν πολύ, αν τους προσεγγίσεις και κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους, έχουν να πουν πολλά, έχουν τη δική τους κοσμοθεωρία που συχνά είναι μια μεγάλη αποκάλυψη.

Μοιάζει να έχεις έφεση στη δουλειά με τα παιδιά, όχι μόνο τους μικρούς ήρωες στο «Νησί», αλλά και στην «Πιλάλα». Πώς είναι να δουλεύεις με παιδιά;Μάλλον μ’έχει βοηθήσει η εμπειρία που έχω κερδίσει. Στο «Largo» πρωταγωνιστούσε ένας πιτσιρικάς, στα 10 – 11. Δυσκολεύτηκα, στην αρχή, να βρω τον τρόπο να τον πλησιάσω, αλλά έμαθα να δουλεύω μαζί του, έμαθα πώς μπορείς να ζητήσεις από τα παιδιά να κάνουν αυτό που θέλεις.

Στο «Νησί» και στις δύο μικρού μήκους σου, την «Πιλάλα» και το «Σάμουρε», παρουσιάζεις τη λαογραφία μιας μικρής κοινότητας, στην Κρήτη – θέλεις να κάνεις κάτι άλλο, ν’ασχοληθείς με κάτι πιο μητροπολιτικό;Στην πραγματικότητα, αυτό που μ’ενδιαφέρει είναι το σενάριο να είναι καλό. Μπορεί να περιγράφει έναν αστρικό πόλεμο, ή να εξελίσσεται μέσα σ’ένα σπίτι. Αλλά είναι το σενάριο που με οδηγεί, δεν μ’ελκύουν συγκεκριμένες θεματολογίες. Είτε ήρωας είναι ένας βοσκός στο βουνό, είτε η ιστορία είναι αστική, πρέπει ο χαρακτήρας του να με πείθει, να ταυτίζομαι μαζί του και να ταυτίζονται και οι θεατές.

Στην «Πιλάλα», ένας άνθρωπος αποτελεί έμπνευση, ο Κώστας Κεντέρης και στο «Νησί» το ίδιο ισχύει με τους χανσενικούς, ή με τον γιατρό. Για σένα τι αποτελεί έμπνευση για να γίνεις καλύτερος;Με εμπνέουν οι άνθρωποι που αγαπούν τη δουλειά τους, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή. Οι πορωμένοι άνθρωποι με εμπνέουν. Εμείς πλάθουμε κι ιστορίες από τους ανθρώπους, οπότε εκείνοι είναι που με τραβούν.

Σπούδασες στην Αγγλία, έρχεσαι στην Αθήνα όταν πρόκειται για δουλειά, αλλά επιλέγεις να ζεις στην Κρήτη. Θεωρείς ότι εκεί μπορείς να πραγματοποιήσεις ό,τι θελήσεις;Τώρα πια πιστεύω ότι εδώ μπορείς να κάνεις τα πάντα. Το «Νησί» είναι η απόδειξη. Κατεβήκαμε πριν επτά χρόνια και στόχος μας ήταν να κάνουμε μια ταινία, ή μια σειρά που να έχει απήχηση. Μας έλεγαν, τι πάτε να κάνετε, είστε τρελλοί, πώς θα βγάλετε άκρη… Αλλά το στόχο μας τον φτάσαμε. Καλλιτεχνικά με βοηθάει να είμαι στον τόπο μου, να ζω και να δουλεύω δίπλα στη θάλασσα, να μπορώ κάθε τόσο να παίρνω μια ανάσα. Ενας λόγος που έγινε τόσο καλά το «Νησί», είναι ότι γυρίστηκε εκεί – έπαιξε ρόλο και ο εργασιακός χώρος και η βοήθεια των ντόπιων. Θέλουν, βέβαια, και την προβολή του τόπου τους, αλλά έχουν και τη φιλοξενία μέσα τους, κι όταν εισπράττουμε αγάπη, ανταποδίδουμε. Εχουμε εδώ μια μεγάλη οικογένεια ανθρώπων και στον κινηματογράφο, αφού δεν υπάρχουν πολλά λεφτά, χρειάζεσαι βοήθεια και καλή θέληση. Οι κάτοικοι εδώ μας τάισαν, μας κοίμησαν, μας έδωσαν τα ξενοδοχεία τους, έκαναν μεταφορές… Αυτό είναι πολύ σπουδαίο, όταν οι υπόλοιπες επαρχίες ερημώνουν…

Παρακολουθείς το ελληνικό σινεμά της δικής μας εποχής; Πόσο μέρος του θεωρείς ότι είσαι ή ότι θέλεις να γίνεις;Οταν είχα κάνει την «Πιλάλα», οι άνθρωποι που συναντούσα θεωρούσαν ότι έχω μέλλον, αλλά εγώ δεν το’ ξερα. Τώρα αισθάνομαι ότι έχω καταφέρει κάτι, αλλά για να θεωρηθώ μέρος αυτής ομάδας – και το θέλω – πρέπει να κάνω μεγάλου μήκους ταινία. Με πολλούς από αυτούς τους σκηνοθέτες, τον Μπαφαλούκα, τον Φαφούτη, τον Νικολέρη, πολλούς ακόμα, πηγαίναμε μαζί στα Φεστιβάλ με τις μικρού μήκους μας, τους ξέρω καλά και πάντα τους νοιάζομαι. Μπορεί να συνέβαινε το ίδιο και παλιά, δεν ξέρω, πάντως αυτή εδώ η γενιά σκηνοθετών είναι πολύ δεμένη κι αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά και πίστη.

Info

Στην ηλικία των 16, ο Θοδωρής Παπαδουλάκης, άρχισε να δουλεύει σε τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς της Κρήτης ως παραγωγός. Παρακινημένος από το πάθος του για τη μουσική, στα 19 του άρχισε σπουδές πάνω στο Ραδιόφωνο και την Τηλεόραση στην Αγγλία, οι οποίες κατέληξαν σε μεταπτυχιακό στη Σκηνοθεσία και Παραγωγή Κινηματογράφου. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής Indigo View, στα Χανιά της Κρήτης. Εχει σκηνοθετήσει, μεταξύ άλλων, τις μικρού μήκους ταινίες «Largo» (2001), «DEF» (2002), «Πιλάλα» (2004), «Σάμουρε» (2005) και τις τηλεοπτικές σειρές του Mega, «Μπαμπά μην Τρέχεις» και «Το Νησί».