Ο Σαμ και ο Τασκερ, ένα ζευγάρι 20 χρόνων, ταξιδεύουν στην βρετανική εξοχή με το τροχόσπιτό τους, καθ οδόν προς το σπίτι της αδελφής του Σαμ όπου θα γιορτάσουν τα γενέθλια του. Πίσω από το εκ πρώτης όψεως ειδυλλιακό ταξίδι, όμως η σκληρή αλήθεια είναι πως αυτές είναι πιθανόν να είναι οι τελευταίες διακοπές τους μαζί. Ο Τάσκερ βρίσκεται στα πρώιμα στάδια της άνοιας και πιστεύει πως αυτό το ταξίδι είναι η τελευταία ευκαιρία του να βιώσει κάτι από την ζωή τους όπως ήταν πριν η αρρώστια του τον κάνει να χάσει την επαφή του με τον εαυτό του και τους γύρω του.
Η ιδέα ενός μακροχρόνιου ζευγαριού που ταξιδεύει με ένα τροχόσπιτο στην σκιά μιας αδυσώπητης ασθένειας, μπορεί να φέρνει στο μυαλό το «Ταξίδι Αναψυχής» του Πάολο Βίρτζι, αλλά ευτυχώς τίποτα από τον γλυκερό μελοδραματισμό εκείνης της ταινίας, δεν περιλαμβάνεται στις αποσκευές των ηρώων αυτής της ταινίας. Η χαμηλότονη και ειλικρινά συγκινητική δεύτερη μεγάλου μήκους του Χάρι ΜακΚουίν, προτιμά να χτίσει το δράμα και την αποτελεσματικότητά της μεταμορφώνοντας μας σε συνταξιδιώτες όχι μόνο στο ταξίδι του Σαμ και του Τάσκερ, αλλά σε ολόκληρη την κοινή ζωή τους, που ακομη κι αν δεν την έχουμε γνωρίσει, μπορούμε να την νιώσουμε από τις μικρές λεπτομέρειες της ρουτίνας τους, από τον τρόπο που μιλούν ή αγγίζονται, από όλα όσα μοιράζονται ή όσα τους ξεχωρίζουν με τρόπο αβίαστο κι οργανικό, όπως συμβαίνει σε όλα τα ζευγάρια που έχουν περάσει χρόνια μαζί.
Αυτή ακριβώς η τριβή, η οικειότητα, η αυθεντικότητα της σχέσης τους, την οποία η ταινία χτίζει μέσα από ένα καλοδουλεμένο σενάριο και που απογειώνουν οι Κόλιν Φερθ και Στάνλεϊ Τούτσι με τις εξαιρετικές ερμηνείες και την απόλυτα πειστική χημεία τους, είναι το βασικό συστατικό που μεγεθύνει την συγκίνηση και τον αντίκτυπο της ταινίας, συμπαρασύροντας σε στο μελαγχολικό μα και τρυφερό ταξίδι τους και στις δύσκολες αποφάσεις που περιμένουν τους ήρωες στην κατάληξή του.
Και κάπως έτσι, το «Σουπερνόβα» κατορθώνει να γίνει κάτι παραπάνω από μια ταινία για την ασθένεια που αποτελεί τον μοχλό του δραματός του και να μεταμορφωθεί σε μια σκεπτόμενη, γεμάτη συμπόνια ταινία για την αγάπη και την (κοινή) ζωή, αλλά και για την θνητότητα και τον τρόπο να συνεχίσεις όταν κάτι πολύ μεγάλο, σημαντικό κι ουσιαστικό τελειώνει.
Μπορεί όλες του οι στιγμές να μην λειτουργούν το ίδιο πετυχημένα και κάποιοι από τους σεναριακούς του μηχανισμούς να ακολουθούν πιστά την πεπατημένη, αλλά η καρδιά του φιλμ χτυπά στο σωστό ρυθμό και μοιάζει σχεδόν σίγουρο ότι και η δικιά σας, θα συντονιστεί μαζί της.
