Ο «Μικρός Νικόλας», το συγγραφικό δημιούργημα του Ρενέ Γκοσινί, με εικονογράφηση του Ζαν-Ζακ Σεμπέ, έχει καταφέρει να κερδίσει τις καρδιές μικρών και μεγάλων με τις συναρπαστικές του περιπέτειες, καθώς ο ίδιος περιγράφει τον κόσμο από τη δική του παιδική οπτική, παρουσιάζοντας τους συμμαθητές του και τις ζαβολιές τους, ενώ ταυτόχρονα σατιρίζοντας κι εκθέτοντας το σύμπαν των μεγάλων.
Και μπορεί να έχουμε δει τις περιπέτειες του Νικόλα τρεις φορές στη μεγάλη οθόνη, σε μορφή live action ταινίας, αλλά, παραδόξως, ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαμε μια ταινία κινουμένων σχεδίων βασισμένη σε αυτό το τόσο αγαπημένο έργο των Γκοσινί και Σεμπέ. Η ταινία «Ο Μικρός Νικόλας: Τι Περιμένουμε για να Είμαστε Ευτυχισμένοι;» έρχεται να διορθώσει κάπως την παράλειψη αυτή, δίνοντάς μας ότι πιο κοντινό θα μπορούσαμε να έχουμε σε μια animated περιπέτεια του μικρού Νικόλα, αλλά κυρίως είναι εδώ για να αποτίσει τον δικό της φόρο τιμής στους δημιουργούς του, οι οποίοι αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του στην ζωή του μικρού ήρωά τους.
Σκυμμένοι πάνω από σε ένα λευκό χαρτί κάπου ανάμεσα στη Μονμάρτρη και το Σεν Ζερμέν, ο Ζαν-Ζακ Σεμπέ και ο Ρενέ Γκοσινί δίνουν πνοή σε ένα σκανταλιάρικο αγόρι, τον μικρό Νικόλα. Μια επεισοδιακή ζωή γεμάτη παιχνίδι, φίλους, καλαμπούρια, τιμωρίες, πολύτιμα μαθήματα και διαφωνίες απλώνεται μπροστά στον Μικρό Νικόλα. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, το παιχνιδιάρικο αγόρι τρυπώνει στο στούντιο των δημιουργών του και μαθαίνει για τη γνωριμία και τη φιλία τους, αλλά και για τα παιδικά τους χρόνια.
Μπορεί στις ιστορίες του ο Νικόλας να παίρνει τον ρόλο του αφηγητή, αλλά εδώ μας φέρνει πιο κοντά στο να μάθουμε περισσότερα για την ζωή των δημιουργών του και μέσω αυτών και της φιλίας τους να γνωρίσουμε καλύτερα και τον ίδιο τον Νικόλα. Η ταινία των Αμαντίν Φρεντόν, Μπενζαμάν Μασούμπρ χρησιμοποιεί ένα παραδοσιακό, πανέμορφο, δισδιάστατο κινούμενο σχέδιο, βασισμένο πάντα στα ιδιαίτερο στυλ και σχέδια του Σεμπέ, συνδυάζοντάς τα με μια αισθητική ακουαρέλας, για να παρουσιάσει όλα εκείνα τα γεγονότα που έπαιξαν τον δικό τους κομβικό ρόλο στην δημιουργία και το στυλ των ιστοριών του χαρακτήρα.
Κυρίως όμως πρόκειται για ένα ψυχογράφημα των Γκοσινί και Σεμπέ, με τον Νικόλα να «ζωντανεύει» από το χαρτί για να συζητήσει μαζί τους για την ζωή, τις επιλογές και τις φοβίες τους, αλλά κυρίως για τις ελπίδες τους, τις χαρές και για όλα εκείνα που τους έκαναν πραγματικά ευτυχισμένους. Και μέσα από τη δική τους παιδική ηλικία και όλες αυτές τις εμπειρίες τους, γνωρίζουμε καλύτερα και τον ίδιο τον Νικόλα, τους φίλους του αλλά και τους γονείς και τους δασκάλους του, τα οποία η ταινία συνδυάζει με οχτώ μικρά σκετσάκια βασισμένα στις πιο αγαπημένες ιστορίες του.
Χωρίς να πέφτει στις σεναριακές τροπές του ντοκιμαντέρ ή της βιογραφικής ταινίας, «Ο Μικρός Νικόλας: Τι Περιμένουμε για να Είμαστε Ευτυχισμένοι;» είναι πάνω από όλα ένα υπέροχο γράμμα αγάπης στους Γκοσινί και Σεμπέ, αλλά και μια ταινία γεμάτη με μια αγνή τρυφερότητα που σπάνια βλέπεις στο σινεμά, η οποία θα αγγίξει μικρούς αλλά, κυρίως, τους μεγάλους, φέρνοντάς τους και πάλι σε επαφή με το παιδί που κρύβουν καλά κάπου βαθιά μέσα τους, για να το πιάσουν από το χέρι και να του δώσουν μια ζεστή αγκαλιά που, σίγουρα, τόσο πολύ έχει ανάγκη.
