Το 2010, μια ανομοιογενής ομάδα από νέα παιδιά δίνει εξετάσεις: κοινός τόπος μεταξύ τους, η επιθυμία να γίνουν ηθοποιοί. Για τα επόμενα τρία χρόνια, ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος τους παρακολουθεί, τους βλέπει και τους ακούει, να δοκιμάζονται, να δοκιμάζουν, να επιμένουν, ν’ αλλάζουν γνώμη, να αγωνίζονται, ν’ ανησυχούν και να καμαρώνουν. Σ’ αυτό το «ημερολόγιο σπουδής», διαγωνίζονται αγόρια και κορίτσια των είκοσι και κάτι, όχι μόνο για να γίνουν ηθοποιοί, αλλά και για να διεκδικήσουν λίγο χώρο στη σημερινή Ελλάδα που μοιάζει, αν όχι αφιλόξενη, τουλάχιστον δύσβατη.
Η ταινία κινείται σε τρεις άξονες, από τη μια πλευρά η αφήγηση, που μοιάζει με ανάγνωση και γι’ αυτό λιγάκι στημένη, από την άλλη οι σπουδαστές μου μιλούν απ’ ευθείας στην κάμερα, με αφοπλιστική ειλικρίνεια και οικειότητα, γελώντας και κλαίγοντας και αποκαλύπτοντας την αναστάτωση και την ικανοποίησή τους. Κι από την τρίτη, τα ίδια τα μαθήματα, ένας κόσμος ολοζώντανος, με τη χημεία του και το… χυμείο του, η μεγαλύτερη απόλαυση για το θεατή που, για όσο διαρκεί η ταινία, θυμάται πώς είναι να μαθαίνεις νέα πράγματα, να μαθαίνεις τον εαυτό σου και να κάνεις σχέδια και όνειρα.
Μέσα στην πάροδο των τριών χρόνων, γνωρίζουμε τους σπουδαστές και την ιδιοσυγκρασία του καθενός, αλλά και τις κοινές τους τάσεις. Στο πρώτο έτος είναι γεμάτοι ενθουσιασμό με την προοπτική της εξερεύνησης της δραματικής τέχνης και της δικής τους ενηλικίωσης. Στο δεύτερο η αθωότητα μετριάζεται φυσικά και εκδηλώνονται και συγκρατημένες συγκρούσεις, ανταγωνισμοί. Και στο τρίτο, τα μαθήματα και τις εξομολογήσεις διαπερνά η ανησυχία για το επόμενο βήμα, για την καριέρα, τον βιοπορισμό – όλοι σχεδόν οι φοιτητές, άλλωστε, ήδη δουλεύουν για να καλύπτουν τα έξοδά τους, σημάδι της κρίσης κι αυτό.
Μπορεί το νέο ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου να είναι λιγότερο σύνθετο ή πρωτότυπο από τον πολυβραβευμένο «Μανάβη» του, αλλά έχει το πλεονέκτημα… της νιότης! Με ευαισθησία και ξεχωριστή ικανότητα να πλησιάζει τους ήρωές του, καταγράφει ένα ολόφρεσκο πορτρέτο, δροσερό και άμεσο, της επόμενης γενιάς και της πεισματικής αισιοδοξίας της.
