Ο Μπομπ Στόουν, ο άλλοτε υπέρβαρος του σχολείου, που τον καταδίωκαν και τον ταπείνωναν οι νταήδες, μεγαλώνοντας, έγινε ένας από τους καλύτερους πράκτορας της CIA. Όταν επιστρέφει στο μέρος όπου μεγάλωσε για το reunion του σχολείου του, συναντά τον πάλαι ποτέ πιο δημοφιλή μαθητή του σχολείου, Κάλβιν, που πλέον είναι ένας απλός, συμβιβασμένος λογιστής που νοσταλγεί τα μεγαλεία της νιότης του. Ο Μπομπ, υποστηρίζοντας, ψευδώς, ότι εργάζεται σε μια αποστολή ύψιστης ασφάλειας, ζητάει τη βοήθειά του. Πολύ σύντομα ο τεράστιος Μπομπ κι ο μικροσκοπικός Κάλβιν βρίσκονται μπλεγμένοι σε ένα ανθρωποκυνηγητό που θέτει σε κίνδυνο τις ζωές και των δύο, αλλά και την ασφάλεια της πόλης.
Αν στη θέση του Ντουέιν Τζόνσον και του Κέβιν Χαρτ έβαζες δύο επτάχρονα παιδιά και χρησιμοποιούσες ακριβώς το ίδιο σενάριο, χωρίς να πειράξεις ιδιαίτερα κάτι σε πλοκή και διαλόγους, θα είχες ακριβώς την ταινία που είναι το «Κέντρο Ευφυίας»: ένα το αντίθετο του ευφυές υβρίδιο κωμωδίας και περιπέτειας που απευθύνεται σε παιδιά κάτω των 10 ετών – και όχι μόνο δεν νιώθει άσχημα γι’ αυτό αλλά κάνει τα πάντα για να κατεβάζει διαρκώς τη ηλικιακό target group όσο ανεβαίνει ο βαθμός επικινδυνότητας της εξάντλησης ενός μέσου ενήλικα.
Καθε προσπάθεια «ενήλικης» αντιμετώπισης αυτού του ανόητου reunion ανάμεσα στον πρώην φέρελπι πρώτο μαθητή που κατέληξε λογιστής και στον υπέρβαρο που έγινε μπρατσαράς ως απάντηση στο εξαντλητικό bullying που είχε υποστεί στο σχολείο, καταρρέει κάτω από το (ανύπαρκτο) βάρος ενός σεναρίου που ο Rock αντιμετωπίζει ως τόνωση του μυικού ηθικού του και ο Κέβιν Χαρτ σαν ακόμη μια παρωδία σαν αυτές που διαπρέπει στην - όχι και τόσο μάλλον - υπερεκτιμημένη καριέρα του.
Οσο διασκεδαστικές κι αν είναι οι διαφορές ύψους και μυικής μάζας που... ενώνουν τους δύο πρωταγωνιστές, όσο κι αν το bromance μεταξύ τους δεν φοβάται να αγγίξει (ανώδυνα ντε...) γκέι εννοούμενα και όσο χαριτωμένος κι αν είναι ο Ντουέιν Τζόνσον που ξέρει πλέον πως να περιφέρει την κόντρα στη σωματική του διάπλαση παιδική του διάθεση, τίποτα δεν είναι τόσο... ώστε να σώσει περίπου ένα δίωρο που εξαντλείται σε ανοησίες, τρεχαλητά, πιστολίδια, κωλοτούμπες και αποτυχημένα σλάπστικ για το κοινό των «Scary Movies», για να τιμήσουμε και το παρελθόν του Κέβιν Χαρτ.
Σε ένα νέο είδος (παιδικής) κωμωδίας που είναι κάτι ανάμεσα σε «Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή», «καθιστό» stand up comedy και σαχλαμαροβιντεάκι στο YouTube που θα γίνει viral, το «Κέντρο Ευφυίας» δεν είναι η κακή ταινία που θα ενοχλήσει, αλλά η τόσο αδιάφορη ανοησία που κατά τη διάρκειά της μπορείτε να νιώσετε ίσαμε και δέκα πόντους πιο έξυπνοι από το κανονικό σας.
