Μάιος του 1968. Ο Εμίλ, ή αλλιώς Μιλού για τους φίλους, είναι ένας βολεμένος 60χρονος που ζει με την μητέρα του σε μια μεγαλοπρεπή έπαυλη στην νοτιοδυτική Γαλλία. Δεν χρειάστηκε ποτέ να πασχίσει για να βγάλει το ψωμί του και ζει μια ήσυχη ζωή, χαμένη μέσα στις αχανείς εκτάσεις της κατοικίας του. Οταν όμως η μητέρα του ξαφνικά πεθαίνει, ο Μιλού συγκεντρώνει τους κοντινότερους συγγενείς με στόχο ένα τελευταίο αντίο αλλά και το ξεκαθάρισμα των κληρονομικών. Μοναδικό πρόβλημα; Η Γαλλία βρίσκεται σε πολιτικό αναβρασμό και μια σειρά «φοιτητικών διαδηλώσεων και ασυντόνιστων χτυπημάτων» κινδυνεύουν να διαταράξουν τον προβληματισμό της οικογενειακής μπουρζουαζίας.
Αφιέρωμα | Μάης του ’68 | Ο Σαμπρόλ οργανώνεται στο Παρίσι, ενώ οι φίλοι του «ανατινάσσουν» τις Κάννες
Μακριά από τα αμφιθέατρα της Σορβόννης ή την αίθουσα του Odeon και κόντρα στις προσδοκίες που γεννά η φιλμογραφία του, με το «Ο Μιλού το Μάη» o Λουί Μαλ αποφασίζει να απομακρυνθεί από το ευθύ δράμα και την κυριολεκτική ανάγνωση της ιστορικής έντασης για να παρουσιάσει τελικά μια «λοξή» και σχεδόν φαρσική ανάγνωση της εποχής, κοιτάζοντας κάτω από την επιφάνεια και ανάγοντας τις τρανταχτές φωνές του Μάη του ‘68 σε ψιθύρους που απειλούν να διαλύσουν την πολυτέλεια μιας Γαλλικής μεσοαστικής οικογένειας.
Γιατί για την οικογένεια του Μιλού, η Επανάσταση είναι απλά ένα ακόμη θέμα για το μεσημεριανό τραπέζι και «η πτώση των καπιταλιστών» ένα ακόμη συνοδευτικό για την κατανάλωση του εξοχικού κέικ, πράγμα λογικό καθώς υπάρχουν τόσα πολλά σημαντικά πράγματα που πρέπει να αναλυθούν, όπως η μέγιστη αξία ενός επίπλου ή η δηλητηρίαση των ψαριών στα ποτάμια.
Αφιέρωμα | Μάης '68 | Ο Χούλιο Κορτάσαρ μιλά για το κίνημα που ταρακούνησε τον κόσμο
Ωστόσο ο Μαλ δεν επιθυμεί να γκρεμίσει αυτήν την αντίληψη, ούτε να τιμωρήσει παραδειγματικά τους ήρωές του. Για τον ίδιο, δεν είναι η μεγάλη αλλαγή που έχει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο αλλά εκείνες οι μικρότερες αλλαγές που αθροιστικά σχηματίζουν ένα ολοκαίνουριο status quo. Δεν είναι απλά η απεργία που καθιστά την τέλεση της κηδείας αδύνατη. Ούτε οι διακοπές ρεύματος που κάνουν την ενημέρωση για τα γεγονότα ελλιπή και αποσπασματική. Ταυτόχρονα όμως, όλα αυτά (και ακόμη περισσότερα) αποτελούν θέματα που αποζητούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επίλυση. Και αυτή η όλο και αυξανόμενη επιτακτικότητα είναι που κάνει τελικά την διαφορά.
Ακόμα και όταν η απειλή της εισβολής των επαναστατών ωθεί την οικογένεια στα δάση προς αναζήτηση καταφυγίου, ο Μαλ αρνείται να πάρει την αφήγησή του στα σοβαρά. Δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, απλά η αλλαγή βρίσκεται πλέον εδώ. Για αυτό και δεν υπάρχει ανάγκη για πολιτική σάτιρα παρά μόνο χώρος για μια ειρωνική ματιά στο τέλος μιας άλλης εποχής.
Μη χάσετε: Το Flix it στη Στέγη επιστρέφει στον Μάη του '68 με ένα επαναστατικό triple bill
