Μια ομάδα εφήβων, αγόρια και κορίτσια, εισβάλλει σ' ένα θέατρο. Διακόπτουν μια παράσταση της «Ορέστειας». Κρατούν όπλα και, παρόλο που δεν είναι βίαιοι, καταφέρνουν να ακινητοποιήσουν τους ηθοποιούς της παράστασης και να ανεβάσουν στη σκηνή μια μερίδα θεατών. O αρχηγός τους δίνει οδηγίες, κατευθύνει τη δράση, πατάει πάνω στο μύθο του Ορέστη και χτίζει σιγά σιγά την ιστορία. Μόνο που αφήνει τους θεατές-ηθοποιούς να υποδυθούν τους ρόλους με τον δικό τους τρόπο, με τις δικές τους ιδέες. Σύντομα, στην αυτοσχέδια παράσταση θα αναμειχθούν και οι ηθοποιοί που τρομαγμένοι αρχίζουν να διασκεδάζουν με το παιχνίδι που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους. Οι θεατές που κάθονται στις θέσεις τους βρίσκουν τη διάδραση ενδιαφέρουσα και σταδιακά τους ζητείται να συμμετέχουν και αυτοί...
To «Interruption», το σκηνοθετικό ντεμπούτο του βραβευμένου Γιώργου Ζώη («Casus Belli», «Τίτλοι Τέλους»), μάς εμπλέκει όλους σ' ένα... interaction. Γιατί όσα καταλαβαίνει ο θεατής (που σταματά η πραγματικότητα, που ξεκινά η φαντασία), ή μάλλον όσα επιλέγει να καταλάβει (πώς ερμηνεύουμε την πραγματικότητα αναλόγως με αυτό που θέλουμε εμείς να πιστέψουμε), τον κάνουν συνυπεύθυνο μιας κατάστασης. Κι αυτό ισχύει παντού, όχι μόνο στην τέχνη.
Δείτε επίσης: Το «Interruption» του Γιώργου Ζώη δείχνει το πρόσωπό του στο Flix (#3)
Κάπως έτσι το «Interruption» μεταμορφώνεται σ' ένα πολύ ενδιαφέρον, διαδραστικό παιχνίδι, ένα γρίφο που ο καθένας, εντός κι εκτός οθόνης, καλείται να αποκρυπτογραφήσει. Για αυτό και η ταινία δεν δίνει ξεκάθαρες απαντήσεις, αλλά τραβάει την περόνη στον ατομικό στοχασμό, αλλά και σ' έναν συλλογικό διάλογο. Ο Γιώργος Ζώης άλλωστε το δηλώνει: αυτός ήταν ο στόχος του. Να φτιάξει μία ταινία που θα σε ακολουθεί, θα σε προβληματίζει, θα σε στοιχειώνει.
«Μου αρέσουν εκείνες οι μυστήριες ταινίες που χρησιμοποιούν μια γλώσσα που υποννοεί περισσότερα από αυτά που λέει, που τις βιώνεις παρά τις εξηγείς, που σε ακολουθούν για πολύ μετά αφότου τα φώτα της αίθουσας ανάψουν...» είπε στο Flix. «Αυτές τις ταινίες που σε στοιχειώνουν βαθειά μέσα σου, που έχουν κάτι το ανοίκειο που σε στροβιλίζει, που έχεις μια ανεκπλήρωτη σχέση μαζί τους και επιστρέφεις ξανά και ξανά. Που δεν ξέρεις να πεις αν σου αρέσουν ή όχι, που δεν σε νοιάζει καν να χρησιμοποιήσεις αυτή την λέξη, που δεν τις αποχωρίζεσαι εύκολα είτε τις απορρίπτεις είτε τις θαυμάζεις. Στέκονται εκεί επίμονες και δεν καταφέρνεις να εξοικειωθείς σχεδόν ποτέ μαζί τους. Και κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο μέσα τους, μια κρυφή τους πλευρά, ένα χωμένο μυστικό. Και η σχέση μαζί τους διαρκεί για όσο είσαι ακόμη ζωντανός...»
Για να μας βοηθήσει όμως, ή να μας ιντριγκάρει ακόμα περισσότερο, ο σκηνοθέτης μάς παρέδωσε 11+1 κλειδιά - κομβικές στιγμές στην ταινία που μάς κλείνουν το μάτι. Ενα αλφαβητάρι εικόνων που δεν λειτουργεί ως λυσάρι, ποιο θα ήταν το νόημα άλλωστε, αλλά ως κινηματογραφικός σηματοδότης: διακόπτει τη δράση και μάς περνά απέναντι.
Είστε έτοιμοι;
1
Oταν τα φώτα πέφτουν, ο λόγος της Κασσάνδρας διακόπτεται. Τι θα έλεγε στην συνέχεια;
2
Το τραγούδι της Κλυταιμνήστρας είναι ένα spiritual κομμάτι από την εποχή της σκλαβιάς στην Αμερική. Ποιο είναι;
3
Το βρήκατε; Προσέξτε τους στίχους, κάτι έχει αλλάξει…
4
Ποιος είναι πάνω από όλους μας; Το είπε μια δικηγόρος σε ανύποπτη στιγμή.
5
Οταν οι δυο Ορέστηδες είναι πάνω στην σκηνή, ο ένας θα πρέπει να χάσει τον ρόλο του.
6
Oταν η Κλυταιμνήστρα αναφέρεται στην Ορέστεια ως “είδωλο", πώς εμφανίζεται στην ταινία;
7
Ο Deus Ex Machina δίνει λύση όταν το έργο φτάνει σε αδιέξοδο. Από που κατεβαίνει;
8
Πριν την τρίτη και τελευταία πράξη, ποιος θυμάται την Βάρκιζα;
9
Κομμός: θρήνος που εκτελείται από τον χορό και τους υποκριτές μαζί.
10
Η έξοδος της ταινίας είναι η ίδια με το φινάλε;
11
Ποιος είναι ο Ορέστης στο τέλος;
+1
Tι κοινό έχουν όλοι αυτοί που χορεύουν;
Διαβάστε τα πάντα για το «Interruption» του Γιώργου Ζώη:
Tags: Γιώργος Ζώης, Interruption
