«Υπήρχαν δράκοι όταν ήμουν παιδί...»
Δεν είναι παράλογο που η σειρά «Πώς να Εκπαιδεύσετε το Δράκο Σας» θεωρείται από αρκετούς, μαζί με το «Σρεκ», ως η καλύτερη σειρά κινουμένων σχεδίων που βγήκε ποτέ από τo στούντιο της DreamWorks Animations και μαζί μια από αυτές τις περιπτώσεις που η παντοδύναμη Disney (και Pixar) θα είχαν κάθε λόγο να ζηλέψουν. Και αυτό γιατί οι συγκεκριμένες ταινίες, πέρα από διασκεδαστικές και φαντασμαγορικές περιπέτειες γεμάτες δράκους, Βίκινγκς και μαγεία, μιλούν για πολλά περισσότερα πράγματα - όπως κάθε σπουδαίο animation οφείλει να κάνει κι όχι μόνο στο ηλικιακό group στο οποίο άμεσα απευθύνεται.
Βασισμένη στη σειρά βιβλίων της Βρετανίδας συγγραφέως Κρεσίντα Κάουελ, η σειρά «Πώς να Εκπαιδεύσετε το Δράκο σας» κατάφερε, από την πρώτη κιόλας ταινία η οποία κυκλοφόρησε 9 χρόνια πριν, να μας μιλήσει για την ουσία της ενηλικίωσης, για το κουράγιο απέναντι στην απειλή του «αγνώστου», για την ανεκτικότητα απέναντι στο διαφορετικό και για την αποδοχή, και όλα αυτά με ένα μοναδικά υπέροχο τρόπο.
Εν αναμονή της τρίτης και τελευταίας ταινίας, «Πώς να Εκπαιδεύσετε το Δράκο σας 3», που θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από τις 11 Απριλίου από την Tulip Entertainment, ξανακοιτάζουμε τη σειρά από την αρχή και, με κάθε πιθανή διάθεση «παιδικότητας», απομονώνουμε το εγχειρίδιο συνύπαρξης με τους δράκους (και τον εαυτό μας).
H πρώτη ταινία κυκλοφόρησε το 2010 και μας εισάγει στο σύμπαν του Μπερκ, ενός χωριού των Βίκινγκς που βρίσκεται σε ένα απομονωμένο νησί και πλήττεται συχνά από επιθέσεις δράκων. Εκεί γνωρίζουμε τον Ψάρη, το γιο του Στωικού, αρχηγού του χωριού, ο οποίος προσπαθεί να εκπαιδευτεί για να γίνει δρακοφονιάς. Μια μέρα χτυπά κατά λάθος έναν επικίνδυνο δράκο, μια Οργή της Νύχτας, ο οποίος πέφτει μέσα στο δάσος, αλλά αντί να τον σκοτώσει αρχίζει να τον μελετάει, τον ονομάζει Φαφούτη και στο τέλος καταλήγουν να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι.
Οι σκηνοθέτες Ντιν ΝτεΜπλουά και Κρις Σάντερς προκρίνουν στην ιστορία τους τον ανθρώπινο παράγοντα. Ετσι δεν χρειάζεται να προσπαθήσει κανείς πολύ για να καταλάβει πως το Μπερκ είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας στην οποία ζούμε σήμερα. Οι άνθρωποι της δικής μας εποχής, όπως εξάλλου και οι Βίκινγκς στην ιστορία αυτή, ζουν καθημερινά με το φόβο και την απειλή του αγνώστου. Φοβούνται τους δράκους που από τη μια μέρα στην άλλη έρχονται από το πουθενά για να διαταράξουν την ήσυχη ζωή τους, σε μια μεταφορά για τον «άλλο» που γίνεται δεκτός μόνο ως «εχθρός» στις σύγχρονες κοινωνίες. Ο ρατσισμός αρχίζει να μεγαλώνει, οι Βίκινγκς εκπαιδεύουν τα παιδιά τους ως δρακοφονιάδες, μπαίνοντας έτσι σε έναν ανελέητο πόλεμο μεταξύ τους χωρίς σταματημό.
Ολα αλλάζουν μόνο όταν ο Ψάρης αποφασίζει να μην συμμετάσχει σε αυτή την παράλογη έχθρα και να τους παρατηρήσει για να καταλάβει ότι οι δράκοι είναι άκακοι και ότι και οι ίδιοι είναι υπόδουλοι ενός τεράστιου δράκου. Ενα σαφές μήνυμα για την προκατάληψη με την οποία κοιτάμε τον «άλλον» και για το πώς, αν σταματήσουμε, έστω και για μια στιγμή για να τον παρατηρήσουμε, θα σταματήσουμε να δημιουργούμε «τέρατα» εκεί όπου δεν υπάρχουν και ίσως καταλάβουμε πολλά περισσότερα για εκείνον, αλλά και για εμάς τους ίδιους. Το ίδιο κάνει και ο Ψάρης σε αυτό το ταξίδι ενηλικίωσής του, σε μια οικολογική σύνδεση με τον Φαφούτη που θα στιγματιστεί από τα πληγωμένα τους άκρα σε μια από τις ωραιότερες στιγμές του σύγχρονου animation.
H προσθετική ουρά του Φαφούτη σε μια ευθεία γραμμή με το προσθετικό πόδι του Ψάρη θα είναι πάντα η πιο αδιάσειστη απόδειξη πως το «Πώς να Εκπαιδεύσετε το Δράκο Σας» δεν ήταν ποτέ μόνο μια περιπέτεια που διαδραματίζεται... εκεί έξω.
Διαβάστε ακόμα: Ο Τζον Σνόου εκπαιδεύει το δράκο του στο πιο γλυκό βίντεο που θα δεις σήμερα
Είναι ένα θέμα που αγαπούσα πάντα στις ιστορίες. Οταν έχεις διαφορετικούς χαρακτήρες που έρχονται κοντά και σημαδεύουν ο ένας τη ζωή του άλλου. Ακόμη κι αν χωρίζουν στο τέλος, αναπόφευκτα σε μια διαδικασία ωρίμανσης, το σημάδι είναι ανεξίτηλο και κανείς τους δεν θα είναι πια ο ίδιος.» - Ντιν ΝτεΜπλουά, σκηνοθέτης
Τέσσερα χρόνια μετά, το 2014, επιστρέφουμε με τη δεύτερη ταινία της σειράς στο Μπερκ, αυτή τη φορά για να βρούμε τους κατοίκους του να ζουν ειρηνικά μαζί με τους δράκους. Ενας νέος κακός, ο Ντράγκο, απειλεί τόσο τους Βίκινγκς όσο και τους δράκους και φιλοδοξεί να δώσει ένα τέλος στην αρμονική συμβίωσή τους. Από την άλλη, ο Ψάρης συναντά επιτέλους την χαμένη μητέρα του, τη Βάλκα, η οποία αποκαλύπτει πως έφυγε από το νησί γιατί και η ίδια δεν άντεχε να σκοτώνει τους δράκους. Μαζί θα αντιμετωπίσουν τον Ντράγκο και στο τέλος θα σώσουν τους ίδιους του δράκους όσο και τον πολιτισμό τους.
Σε μια συνέντευξή του για την ταινία ο σκηνοθέτης της ταινίας Ντιν ΝτεΜπλουά είχε δηλώσει πως «στο τέλος της τελευταίας ταινίας, όλοι οι Βίκινγκς που προηγουμένως ήταν μάλλον αντίθετοι, συνυπάρχουν αρμονικά με τους δράκους, έτσι ολόκληρο το Βόρειο Ημισφαίριο ανοίγεται σε αυτούς. Και με αυτό η περιέργεια του Ψάρη αυξάνεται, ο χάρτης επεκτείνεται και αναπόφευκτα πρόκειται να συναντήσουν νέους δράκους, νέες κουλτούρες.»
Αυτές τις νέες κουλτούρες προσπαθεί να εξερευνήσει το δεύτερο μέρος της τριλογίας, πάντα σε συνδυασμό με το ταξίδι ενηλικίωσης, τόσο του Ψάρη, όσο και του Φαφούτη. Γνωρίζοντας νέους κόσμους και πολιτισμούς, οι δύο ήρωες μαθαίνουν καλύτερα πώς να σέβονται τόσο τους ίδιους τους δράκους όσο και τις νοοτροπίες τους (μπορείτε να τις ερμηνεύσετε και ως παραδόσεις τους). Βάζοντας στο επίκεντρο έναν άνθρωπο ως τον κακό της υπόθεσης, ο οποίος χρησιμοποιεί έναν τεράστιο δράκο ως όπλο για να προσηλυτίσει άλλους δράκους, υπνωτίζοντάς τους για να πετύχει το σκοπό του, το μήνυμα της ταινίας είναι καθαρά πολιτικό.
Δεν μιλάμε μόνο για το φανατισμό εδώ αλλά και για τους ηγέτες που χρησιμοποιούν το λαό για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς. Στο τέλος φυσικά η φιλία και η αγάπη είναι αυτό που κάνει τον Φαφούτη, αλλά και τους υπόλοιπους δράκους που έχουν πέσει στην υπνωτική επήρειά του να ξυπνήσουν και να αφήσουν το μίσος πίσω τους. Ο αμοραλισμός των «κακών» είναι που απειλεί την «ενάρετη» ζωή και η απάντηση στα δεινά δεν είναι απλώς μια ηρωική πράξη, αλλά το προϊόν αγνής φιλίας και εμπιστοσύνης. Ισως από τα πιο δυνατά και μηνύματα που έχει περάσει η σειρά αυτών των ταινιών ως σήμερα.
Στη τρίτη και τελευταία ταινία, με τίτλο «Ο Κρυμμένος Κόσμος», επικεφαλής και κυβερνήτης του Μπερκ, πια, ο Ψάρης, έχοντας την Αστριντ στο πλευρό του, αναζητά μια καλά κρυμμένη ουτοπία δράκων, όπου οι αγαπημένοι του φίλοι μπορούν να ζουν ελεύθεροι και σε πλήρη αρμονία με το περιβάλλον τους. Ομως ο κίνδυνος δεν θα αργήσει να εμφανιστεί και η πιο σκοτεινή απειλή θα ταράξει την ισορροπία της καλά κρυμμένης αυτής πόλης, όσο και του νησιού Μπερκ.
Ο Ψάρης και ο Φαφούτης καλούνται ν' αφήσουν την ασφάλεια του μοναδικού σπιτιού που έχουν γνωρίσει, για ένα δύσκολο ταξίδι με προορισμό μια συναρπαστική μάχη σε μυθικούς κόσμους, απέναντι στο τρομερό κακό που απειλεί τους πάντες. Το ταξίδι ενηλικίωσης του Ψάρη και του δράκου του, του Φαφούτη, έρχεται στο τέλος του και μαζί, ίσως, βασιλέψει επιτέλους στον κόσμο η ανεκτικότητα και η αποδοχή. Αξίες που αξίζει να αγωνιστεί κανείς για να εξασφαλίσει, σε έναν κόσμο μισαλλοδοξίας που κάπου στο κέντρο του, μια τριλογία ταινιών απευθύνει μήνυμα - έκκληση βοηθείας, προκειμένου να είναι πάντα η αγάπη αυτή που θα νικά το μίσος.
