«Weapons» του Ζακ Κρέγκερ
Μετά την απρόσμενη επιτυχία του «Barbarian», ο Ζακ Κρέγκερ επιστρέφει με το «Weapons» και επιβεβαιώνει ότι δεν τον ενδιαφέρει απλώς να τρομάξει, αλλά να διαλύσει σταδιακά κάθε αίσθηση ασφάλειας του θεατή. Πρόκειται για μια ταινία που ξεκινά σχεδόν αθόρυβα, με μια φαινομενικά απλή και ανατριχιαστική ιδέα, και εξελίσσεται σε έναν πολυεπίπεδο εφιάλτη για την απώλεια, την ενοχή και τη συλλογική παράνοια. Το «Weapons» δεν λειτουργεί ως τυπικό horror με εύκολα jumpscares, αλλά ως μια σκοτεινή τοιχογραφία μιας κοινότητας που διαλύεται όταν το αδιανόητο εισβάλλει στην καθημερινότητά της.
Σε μια μικρή αμερικανική πόλη, δεκαεπτά παιδιά εξαφανίζονται μέσα στην ίδια νύχτα, φεύγοντας από τα σπίτια τους χωρίς καμία εμφανή εξήγηση. Το γεγονός αυτό γίνεται η αφετηρία για μια αφήγηση που δεν ακολουθεί μία μόνο οπτική, αλλά ξεδιπλώνεται μέσα από διαφορετικούς χαρακτήρες και θραύσματα ιστοριών. Ο Κρέγκερ χτίζει σταδιακά ένα κλίμα ασφυξίας, όπου η απουσία απαντήσεων γίνεται πιο τρομακτική από οποιαδήποτε υπερφυσική απειλή, ενώ οι αντιδράσεις των ενηλίκων αποκαλύπτουν φόβους και ρωγμές που προϋπήρχαν, απλώς δεν είχαν ακόμη βγει στην επιφάνεια.
Best of 2025: Οι ταινίες που δεν χώρεσαν στο Τop-10 του Flix για τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς
Power Points
Η μεγάλη δύναμη του «Weapons» βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο μετατρέπει το μυστήριο σε ψυχολογική πίεση, αφήνοντας την ένταση να συσσωρεύεται αργά και βασανιστικά. Ο Ζακ Κρέγκερ σκηνοθετεί με απόλυτο έλεγχο του ρυθμού, αποφεύγοντας τις εύκολες λύσεις και επενδύοντας στη δύναμη της υποψίας, της σιωπής και της διάλυσης της καθημερινότητας. Οι ερμηνείες, με εκείνες της Τζούλια Γκάρνερ, του Τζος Μπρόλιν αλλά και της Εϊμι Μάντιγκαν, η οποία μπορεί να πάει και μέχρι τα Οσκαρ, να ξεχωρίζουν, προσδίδουν βάρος και συναισθηματική αλήθεια σε μια ιστορία που θα μπορούσε εύκολα να καταλήξει σε κάτι το κλισέ και αδιάφορο, αλλά επιλέγει να κινηθεί ανάμεσα στον τρόμο, το δράμα και την υπαρξιακή αγωνία. Η ταινία δεν φοβάται να αφήσει κενά, να δημιουργήσει αβεβαιότητα και να σου προκαλέσει να συμμετάσχεις ενεργά στην εμπειρία, κάτι που την καθιστά βαθιά ανησυχητική και ουσιαστική.
Θα μείνει κλασικό
Το «Weapons» έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας ταινίας που μπορεί να αντέξει στον χρόνο, ακριβώς επειδή δεν εξαντλείται στην πλοκή του ή στο σοκ της αρχικής του ιδέας. Ο τρόπος που μιλά για τη συλλογική ενοχή, τον φόβο του αγνώστου και την ανάγκη να βρεθούν απαντήσεις ακόμη κι όταν αυτές δεν υπάρχουν, το μετατρέπει σε κάτι περισσότερο από ένα απλό horror. Ο Κρέγκερ δείχνει ότι ενδιαφέρεται για το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι όταν ο κόσμος τους καταρρέει και όχι μόνο για το τι προκάλεσε αυτή την κατάρρευση. Αυτή η υπαρξιακή διάσταση, σε συνδυασμό με τη στιβαρή σκηνοθεσία και τη δομημένη αφήγηση, δίνει στο «Weapons» τη δυναμική μιας ταινίας που θα συζητηθεί και θα επανεκτιμηθεί, πέρα από την πρώτη εμπειρία τρόμου.
Η σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
Από τις πιο ανατριχιαστικές στιγμές της ταινίας είναι εκείνη όπου αποκαλύπτεται ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά έφυγαν από τα σπίτια τους, μέσα από μια ψυχρή, σχεδόν ντοκιμαντερίστικη αναπαράσταση που αποφεύγει κάθε δραματοποίηση. Η απλότητα της εικόνας, σε συνδυασμό με τη γνώση του τι έχει ήδη συμβεί, δημιουργεί μια αίσθηση βαθιάς ανατριχίλας, αποδεικνύοντας ότι ο πραγματικός τρόμος συχνά δεν βρίσκεται σε αυτό που βλέπεις, αλλά σε αυτό που συνειδητοποιείς εκ των υστέρων.
Γράψαμε στο Flix
Με το "Weapons", ο Κρέγκερ εδραιώνει επίσημα πλέον τη θέση του ως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες νέες φωνές του σύγχρονου σινεμά, έχοντας δημιουργήσει ένα φιλμ που κυριολεκτικά αποτελεί μάθημα για το χτίσιμο γνήσιου αφηγηματικού σασπένς, με αφηρημένα αλληγορική διάθεση, υπό το πρίσμα ενός απόλυτα προσωπικού ύφους και βλέμματος.»
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix
Και κάτι ακόμα
Το «Weapons» επιβεβαιώνει τον Ζακ Κρέγκερ ως έναν δημιουργό που κατανοεί βαθιά το είδος του τρόμου και ταυτόχρονα επιδιώκει να το εξελίξει. Η επιλογή του να δομήσει την ταινία ως ένα παζλ από ιστορίες και συναισθηματικά θραύσματα, αντί για μια γραμμική αφήγηση, αποδεικνύει την πρόθεσή του να δώσει στον θεατή όχι απλώς μια ιστορία τρόμου, αλλά μια εμπειρία που σε ακολουθεί και μετά το τέλος. Το «Weapons» δεν σε αφήνει με την αίσθηση της κάθαρσης, αλλά με ένα βάρος, σαν κάτι να έχει μετακινηθεί ανεπαίσθητα μέσα σου, κι αυτό ακριβώς είναι που το καθιστά τόσο αποτελεσματικό και ανησυχητικό.
Η ψηφοφορία των αναγνωστών: Εσύ ψήφισες για την καλύτερη ταινία του 2025;
Best of 2025: Αναζητήστε στο ειδικό τμήμα του Flix τα αγαπημένα της χρονιάς από τους αγαπημένους της χρονιάς. Οι λίστες με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς από Ευρώπη και Αμερική και όλα όσα αφήνει πίσω της η κινηματογραφική χρονιά που φτάνει στο τέλος της
