Η ταινία
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, σε μια επαρχιακή πόλη της Αγγλίας, ο 16χρονος Joe ζει και εργάζεται με την μητέρα του στο οικογενειακό βενζινάδικο. Οταν οι δύο κολλητοί, Danny και ο Rich επισκέπτονται το βενζινάδικο για να αγοράσουν τσιχλόφουσκες ο Joe βλέπει σε αυτούς μια ευκαιρία για να «αποδράσει», και τους ακολουθεί στο τοπικό rave club Seawolf. Η ένταση μεταξύ των τριών κλιμακώνεται όταν ο Joe έρχεται πιο κοντά στον Danny.
Ο σκηνοθέτης
Ο Χρήστος Σιταρίδης έχει σπουδάσει σκηνοθεσία στη Θεσσαλονίκη και ζει πλέον στο Λονδίνο. Μοιράζει τον χρόνο του σκηνοθετώντας online branded περιεχόμενο, ταινίες για τη μόδα, μουσικά videoclips και ταινίας μικρού μήκους. Ελκεται από τις ανθρώπινες ιστορίες, την underground τέχνη και τις τοπικές δημιουργικές κοινότητες.
Φιλμογραφία
Seawolf (2019)Xodus (2014)Plastic Boat (2012)Reliquid (2010)
5 ερωτήσεις για το «Seawolf»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Ετρεχε η χρηματοδότηση από το ΜΙΚΡΟΦΙΛΜ 2017, έτρεχα και εγώ για να κλείσω την παραγωγή, τελευταίος και καταϊδρωμένος κυριολεκτικά! Ηθελα να μοιραστώ με άλλους filmmakers και με το κοινό την δική μου ματιά για τα πρώτα συναισθήματα της εφηβείας. Επίσης ήθελα να πειραματιστώ με 90s και rave αναφορές, ένιωθα πως η περίοδος και η μουσική εκείνης της περιόδου έχουν μια πνευματική (spiritual) σύνδεση με την ενηλικίωση, την πρώτη αγάπη και την αντρική φιλία, όλα αυτά τα πρώτα συναισθήματα που ξυπνάνε μέσα μας όταν βλέπουμε τις ευθύνες της ενήλικης ζωής να μας χαιρετούν δύο δρόμους παρακάτω και μην γνωρίζοντας πώς να τα διαχειριστούμε... Κι εγώ σαν έφηβος κόντευα να σκάσω! Δεν άντεχα ούτε τον εαυτό μου, όπως νομίζω οι περισσότεροι... Ελπίζω πραγματικά κάτι από τα παραπάνω να έχει βγει και στην ταινία. Αν όχι, είμαι κουλ και με αυτό επίσης.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Θα ήθελα πολύ να την περιγράψω ως μια queer ματιά στην αντρική φιλία. Ελαφρώς σχηματοποιημένο; ΟΚ, θα το πω η ιστορία ενός αγοριού που ξεκινάει σαν day in the life και το κάλεσμα προς το “κάτι μεγαλύτερο”. Ενηλικίωση; Περιέργεια; Ένστικτο;
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Ιδανικά (ιδανικότατα) τίποτα. Οταν γίνεται μια ταινία υπάρχει συμπύκνωση σκέψης και συναισθήματος και αυτό που ελπίζεις είναι ένα μικρό παραθυράκι σύνδεσης με τον θεατή έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Ωστόσο, για να απαντήσω στην ερώτηση, θεατές που ήταν έφηβοι στα 90s θα έχουν φαντάζομαι μια δική τους ιστορία να μοιραστούν από εκείνη την εποχή. Αλλά το ίδιο υποθέτω ισχύει και για τους έφηβους των 00s που έζησαν τον απόηχο της...
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Είμαι μόνιμος κάτοικος Λονδίνου εδώ και 7 χρόνια οπότε κάνω σινεμά κυρίως εδώ (ή τουλάχιστον προσπαθώ). Δεν είμαι σίγουρα το κατάλληλο άτομο για να απαντήσω. Σε κάθε περίπτωση όμως, το να κάνεις μια ταινία είναι κάθε φορά και ένα διαφορετικό, μαγικό ταξίδι, με τις δυσκολίες του, τις αναποδιές του, αλλά και στιγμές ικανοποίησης και χαράς.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Εχω παρακολουθήσει το φεστιβάλ τρεις φορές στο παρελθόν σαν θεατής και οι μνήμες είναι ωραίες. Πολλές ταινίες, κάποιες με διαφορετικότητα, κάποιες όχι, και chill ατμόσφαιρα. Το φεστιβάλ υπάρχει πολλά χρόνια και ελπίζω πραγματικά να δίνει προβάδισμα σε νέους δημιουργούς και να νέες φωνές για να ακουστούν.
Info
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Χρήστος Σιταρίδης / Φωτογραφία: Christopher Spurdens / Μοντάζ: Νίκος Αποστολόπουλος / Μουσική: Minimum Syndicat / Ηχος: Ellen Versluijs / Σχεδιασμός Ηχου: Χρήστος Γούσιος / Σκηνικά: Εύη Μποκοβού / Ηθοποιοί: James Melville, James G. Nuun, Daniel Rainford, Sarah Stanley, Janet Amsden
Παραγωγή: Ε.Ρ.Τ. (πρόγραμμα μικροφίλμ 2017), Never Enough Films
Δείτε εδώ τη μικρού μήκους ταινία «Reliquid» του Χρήστου Σιταρίδη.
