Η ταινία
Oταν λείπει ο Θεός, κάποιος πρέπει να πάρει τη θέση του… Μέσα σε ένα σύγχρονο αστικό περιβάλλον, οι τρεις εμπλεκόμενοι χαρακτήρες, ένας άρρωστος ηλικιωμένος άνδρας, η νεαρή γυναίκα που τον φροντίζει και η άνεργη μεσήλικη κόρη του παλεύουν με τη συνείδηση και τις πεποιθήσεις τους, ενώ καλούνται να θέσουν τα όρια μεταξύ ηθικής και ελευθερίας.
H σκηνοθέτης
Η Γεωργία Σωτήρχου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Εφαρμοσμένες Τέχνες στις πρώην Σχολές Δοξιάδη και εργάστηκε ως γραφίστας για πολλά χρόνια σε μεγάλες εταιρείες και εκδοτικούς οίκους. Παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα αυτοσχεδιασμού και υποκριτικής θεάτρου. Το 2015 αποφάσισε να αλλάξει πορεία και ξεκίνησε τη φοίτησή της σε κινηματογραφική σχολή της Αθήνας. Τον Σεπτέμβριο του 2019 πήρε το πτυχίο της από το Τμημα Σκηνοθεσίας.
Φιλμογραφία
- 2019, «Στο δωμάτιο» 14’
- 2018, «Phalaenopsis Alba» 17’
5 ερωτήσεις για το «Στο Δωμάτιο»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη αφόρμηση, παρά μια γενικότερη ανάγκη να μιλήσω μέσα από τους ήρωές μου για θέματα που με απασχολούν έντονα, όπως είναι η μοναξιά, η αξιοπρέπεια στη ζωή και στο θάνατο, η αλληλεγγύη, η προσωπική ελευθερία. Και στις δύο μου ταινίες οι ιστορίες πραγματεύονται ζητήματα της κοινωνικής και ψυχολογικής ζωής του ατόμου μέσα σε μια υπαρξιακή διάσταση. Η κινηματογραφική αφήγηση αυτών των θεμάτων είναι για μένα μια πρόκληση.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Είναι μια ιστορία χαρακτήρων. Τρεις άνθρωποι, σε διαφορετικές ηλικίες, δίνουν μάχη με τη συνείδηση και τις πεποιθήσεις τους. Με όσα λέγονται κι όσα υπονοούνται, καλούνται να αντιμετωπίσουν επώδυνα διλήμματα.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Ομολογώ πως είχα μια πολύ καλή πρώτη εμπειρία στην επικοινωνία με θεατές μετά την προβολή της περσινής μου ταινίας. Οι ερωτήσεις τους, ο διάλογος που αναπτύχθηκε μεταξύ μας, μου έδωσε χαρά και ικανοποίηση. Ομως, η φετινή μου ταινία πραγματεύεται ένα ζήτημα συγκρουσιακό, ίσως ακόμη και «ταμπού», για ένα μέρος του κοινού. Σε μια τέτοια περίπτωση, το θέαμα και το βίωμα της προβολής του κινηματογραφικού έργου μπορούν να ενεργοποιήσουν την ανάγκη των θεατών να εκφράσουν, αυτοί οι ίδιοι προς εμένα, έντονα συναισθήματα, ή να διατυπώσουν σκέψεις και προβληματισμούς ή ακόμα και διαφορετικές πτυχές προσέγγισης. Νιώθω πως θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον να συμβεί κάτι τέτοιο και να τα μοιραστώ όλα αυτά μαζί τους.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Παραφράζοντας τα λόγια του μεγάλου Μανώλη Ανδρόνικου για το επάγγελμα του αρχαιολόγου, θα έλεγα ότι «για να γίνεις σκηνοθέτης στην Ελλάδα πρέπει να είσαι ή πλούσιος ή ψώνιο!» Είναι πραγματικά δύσκολο. Στην αρχή, με δεδομένη και εύλογη την απειρία που σε διακρίνει, προσπαθείς να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους που θα σε εμπιστευτούν και θα επενδύσουν στο όραμά σου. Επειτα, η έλλειψη πόρων, για ταινίες αυτοχρηματοδοτούμενες, είναι ένας σοβαρός ανασταλτικός παράγοντας κι εκεί χρειάζεσαι όλη σου την ενέργεια και τον ενθουσιασμό για να συνεχίσεις. Στην πορεία, υπάρχουν πολλές στιγμές που νιώθεις πως ίσως δεν θα τα καταφέρεις. Τότε ανακαλύπτεις πως η αφοσίωση και η πίστη σε αυτό που θέλεις να πετύχεις, η υπομονή και η επιμονή αλλά και… το χιούμορ που διαθέτεις, γίνονται κινητήριες δυνάμεις για να προχωρήσεις. Και βέβαια, τίποτα από τα παραπάνω δεν θα ήταν αρκετό χωρίς την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια πολλών εξαιρετικών συνεργατών και φίλων που συμπράττουν καθοριστικά στην υλοποίηση του στόχου σου και γίνονται η σωσίβια λέμβος σου.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Η χαρά της συμμετοχής μου για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Δράμας είναι μεγάλη. Είναι η γιορτή των «μικρομηκάδων» που αποδεικνύει τη δυναμική των νέων κινηματογραφιστών στη χώρα μας και δίνει τη δυνατότητα να συναντηθούν οι δημιουργοί μεταξύ τους, να ανταλλάξουν ιδέες, απόψεις και προβληματισμούς. Πιστεύω πως θα γνωρίσω πολλούς συνοδοιπόρους και μελλοντικούς συνεργάτες μου σε αυτή τη γιορτή κι εύχομαι να μου δοθεί η ευκαιρία να ανανεώσω το ραντεβού μου μαζί τους στο πλαίσιο του Φεστιβάλ και την επόμενη φορά που θα έχω καταφέρει να ολοκληρώσω το τρίτο μου project!
info
Σενάριο, Σκηνοθεσία: Γεωργία Μ. Σωτήρχου | Ηθοποιοί: Γιώργος Αρμένης, Ρομάννα Λόμπατς, Σεραφίτα Γρηγοριάδου | Παραγωγή: Γεωργία Μ. Σωτήρχου, Δημήτρης Κουτσομήτσος (Tamasenco) | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Φρέντζος GSC | Ηχοληψία: Παναγιώτης Παπαγιαννόπουλος | Μοντάζ: Βαγγέλης Κατσαρός | Σχεδιασμός Hχου-Foleys: Περσεφόνη Μήλιου (Vaoni Studio) | Μίξη ήχου: Κώστας Βαρυμποπιώτης (Kvaribo Sound Studio) | Χειριστής Steadicam: Γιώργος Πετράκης | Ψυμιθιολόγος: Αφροδίτη Βραχλιώτη | Διεύθυνση Παραγωγής: Νικολέτα Γελαδάρη | Ενδυματολόγος: Ελεάνα Θαλασσούδη | Σκριπτ/Βοηθός Σκηνοθέτη: Tόνια Γιαννούλα | Α’ Βοηθός κάμερας: Βαγγέλης Τζιφάκης | B’ Βοηθός κάμερας: Ελένη Λόλα | Βοηθοί Steadicam: Γιάννης Γάββαρης, Κωνσταντίνος Γουργιώτης | A’ Βοηθός Ηχολήπτη: Aλέξης Κουκιάς-Παντελής | B’ Βοηθός Ηχολήπτη: Νικόλας Παπανικολόπουλος | Ηλεκτρολόγος: Σπύρος Αγγελόπουλος | Τεχνικός Εικόνας: Boris Anchev | Βοηθός Διευθυντή Παραγωγής: Aννα Γράδου | Βοηθοί Παραγωγής: Βασίλης Τσίβγας, Τέτα Λάζαρη, Νικόλας Τσαναής, Νίκη Γαλανού | Χρωματική Επεξεργασία: Άγγελος Μάντζιος (Metapost) | Οπτικά Εφέ: Άγγελος Ροδιτάκης | Μastering /Υποτιτλισμός: Metapost | Μετάφραση: Χάρης Μπάμπος | Κάμερα Alexa Plus & Φακοί: Καλλιρρόη Καραμάνου (Καραμάνος Studios) | Φώτα & Βαν Παραγωγής: Πάνος Παπαδόπουλος (Προσέγγιση ΕΠΕ) | Μουσική Τίτλων: Θοδωρής Ρέγκλης | © 2019 Yeorgia M. Sotirchou - Tamasenco
