Για περισσότερα από πενήντα χρόνια ο Αλμπέρ Ουντερζό (μαζί με τον Ρενέ Γκοσινί μέχρι τον θάνατό του και στην συνέχεια μόνος του) έδινε ζωή σε μερικούς από τους πιο αγαπητούς και πολυδιαβασμένους ήρωες κόμικ σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Αστερίξ και ο Οβελίξ αποτελούν για τους περισσότερους από μας μια αγάπη και μια αναγνωστική συνήθεια που παραμένει το ίδιο ζωντανή όσο και στην ηλικία των δέκα μας χρόνων. Με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας «Ο Αστερίξ Στους Ολυμπιακούς Αγώνες» που βασίζεται στο ομώνυμο κόμικ, ο μπαμπάς του διάσημου Γαλάτη μας είχε μιλήσει για τον εξαιρετικά διάσημο γιο του.
Τι κάνει τον Αστερίξ τόσο πετυχημένο; Πάντα μας έκαναν αυτή την ερώτηση, τόσο εμένα όσο και του Ρενέ Γκοσινί. Η απάντηση είναι πάντα η ίδια: Δεν έχω ιδέα! Από την αρχή αναρωτιόμασταν και οι δύο γιατί άρεσε τόσο πολύ αυτό το κόμικ. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει από την αρχή την επιτυχία αυτού που κάναμε. Μέχρι που μια μέρα εκεί που έκανα βόλτες, άκουσα έναν τύπο να φωνάζει το σκύλο του “Αστερίξ, έλα δω”! Και τότε κατάλαβα ότι κάτι συνέβαινε.
Ο Αστερίξ και οι φίλοι του αντιπροσωπεύουν την αντίσταση στον κατακτητή. Είναι ελεύθεροι λοιπόν οι αναγνώστες ανά τον κόσμο να ταυτιστούν με τους ήρωες και με την μαχητικότητα των ηρώων, πολεμιστές αλλά πιστοί και φίλοι, δηλαδή, αξίες κοινές ανά τον κόσμο. Μπορεί λοιπόν η απάντησή να είναι αυτή. Και όχι δεν έχουμε ιδέα ποια είναι η συνταγή του μαγικού φίλτρου, ούτε και την συνταγή της επιτυχίας αλλά ούτε και πως να κάνουμε τους ανθρώπους υπεράνθρωπους. ...μήπως είναι επειδή ο πανοραμίξ χρησιμοποιεί αστακό;
Από ένα σημείο και μετά είχαμε πάντα την αγωνία του ποια θα είναι η ιστορία του επόμενου άλμπουμ. Ο Ρενέ με ρωτούσε “Αλμπέρ, τι θα διηγηθούμε αυτή τη φορά; Αφού τα έχουμε πει όλα!” και παρόλα αυτά, όταν ξεκινούσαμε να δουλεύουμε οι ιδέες έρχονταν και κάθε καινούργιο κόμικ ήταν πετυχημένο.
Σχεδιάζω από πολύ μικρός, είναι το πάθος μου και ήμουν τυχερός που το εξασκώ και σαν επάγγελμα. Είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος! Λατρεύω να σχεδιάζω χαρακτήρες με μεγάλες μύτες. Μου άρεσε πάντα να σχεδιάζω μεγάλες μύτες, αυτό το στοιχείο της υπερβολής είναι, του γκροτέσκου είναι αυτό που με κάνει να γελάω.
Κατά καιρούς είχαν κατακρίνει τόσο τον Ρενέ ότι έκανε χιούμορ πολύ ακαδημαϊκό και μένα ότι έκανα μεγάλες μύτες! Τελικά, μετά από όλα αυτά όμως μάλλον ήταν ένας καλός συνδυασμός.
Δείτε ακόμη: Η Ζιλιέτ Μπινός είναι σίγουρη πως η πραγματική ζωή είναι οι επιλογές που κάνουμε
O Ουντερζό (καθιστός) με τον Ρενέ Γκοσινί το 1967
Με τον Ρενέ ήμασταν φίλοι πριν ξεκινήσουμε να συνεργαζόμαστε, αλλά η φιλία μας δυνάμωσε όσο δουλεύαμε μαζί. Γνωριστήκαμε όταν πιάσαμε δουλειά στις εκδόσεις Edipress στο Βέλγιο. Πολύ γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι είχαμε τις ίδιες αναφορές σε σχέση με το χιούμορ, μας άρεσε πολύ ο Λορέλ και ο Χάρντι. Συμπληρώναμε ο ένας τον άλλον: ενώ αυτός ήταν αδύναμος στο σχέδιο εγώ είχα μεγαλύτερη άνεση. Η αλήθεια είναι ότι ο Ρενέ με έκανε να γελάω. Με έπαιρνε τηλέφωνο με το που τελείωνε ένα κομμάτι και αν δεν γελούσα , πανικοβαλλόταν! Γελάγαμε πολύ όταν δουλεύαμε. Ήμασταν τυχεροί γιατί το επιτρέπει το επάγγελμά μας.
Είμαι περήφανος για τη φιλία μας. Δουλέψαμε μαζί 26 χρόνια χωρίς να τσακωθούμε και μου λείπει φοβερά! Συνεχίζω να δουλεύω όμως μαζί του αφού κάθε φορά που γράφω ένα σενάριο, σκέφτομαι τον Ρενέ. Εύχομαι να υπάρχουν φιλίες σαν αυτή του Αστερίξ και του Οβελίξ, μια τέτοια φιλία την ονειρεύονται όλοι!
Δεν θέλαμε ποτέ να κάνουμε πολιτική μέσω της δουλειάς μας και οι χαρακτήρες μας ούτε πρεσβεύαν ούτε και κατακρίναν τις ιδέες κανενός! Αυτό που ήθελαν ήταν απλά την ησυχία τους!
Ο Κινηματογράφος είναι μια δουλειά που δεν την γνωρίζω όσο τα κόμικ. Προφανώς δεν έχω τόση σχέση με την μεταφορά των ταινιών, αλλά από τη στιγμή που αυτά που μου πρότειναν ήταν έξυπνα και σέβονταν τους ήρωές μας, δεν δίστασα να πω το ναι.
Οταν είδα τον Ντεπαρντιέ για πρώτη φορά να κάνει τον Οβελίξ είπα ότι αυτός είναι ο ήρωάς μου με σάρκα και οστά και αυτό με καθησύχασε. Σήμερα κανείς δεν μπορεί να φανταστεί να παίξει κάποιος άλλος τον Οβελίξ.
Πάντα χρησιμοποιούσαμε τα κλισέ διαφορετικών λαών για να βγάλουμε χιούμορ. Αλλά ποτέ κακοπροαίρετα, το αντίθετο μάλιστα. Σκοπός μας είναι να κάνουμε τον κόσμο να γελάει χωρίς να κοροϊδεύουμε κανέναν, μάλλον μόνο τον εαυτό μας. Νομίζω πως πρώτα απ όλα στον Αστερίξ κοροϊδεύουμε διακριτικά τα γαλλικά κλισέ, και υπερβάλουμε τα κλισέ που έχουν οι άλλοι λαοί στο μυαλό τους για μας.
Δείτε ακόμη: Ο Βέρνερ Χέρτσογκ δεν ενδιαφέρεται διόλου για την παρακαταθήκη του
Tags: RIP
