Και τελικά, τι ήταν καλό;
Ενάμιση μήνα μετά, έχοντας πλέον αφήσει πίσω μας το παραδοσιακό, ετήσιο μποτιλιάρισμα τηλεοπτικών σειρών του Σεπτέμβρη και του Οκτώβρη, και με καμία σειρά να μην έχει ακόμα επισήμως κοπεί, μπορούμε να έχουμε μια πρώτη εικόνα για το ποια από τα φετινά ντεμπούτα αξίζει να κρατήσουμε, σε ποια να δώσουμε λίγο χρόνο, και ποια να πετάξουμε στα σκουπίδια.
Μιας και οι πρεμιέρες ολοκληρώθηκαν αυτή τη βδομάδα με τις τελευταίες προσθήκες των «Wicked City» (τρόμος) και «Supergirl» (χαμογελάει ως τα αυτιά), ήταν μια καλή αφορμή για να συγκεντρώσουμε σημειώσεις και ιδέες.
Επειδή έτσι κι αλλιώς ο διαχωρισμός κωμωδίας/δράματος είναι παρωχημένος και κυρίως επειδή αν τον ακολουθούσαμε δε θα μας έβγαιναν οι αριθμοί, μιλάμε σήμερα για τις πιο σοβαρές κι αύριο για τις πιο πολύχρωμες σειρές, ένας διαχωρισμός που προφανώς δεν βγάζει νόημα αλλά λίγο ψιλοβγάζει κιόλας…;
Τελοσπάντων, δεν έχει σημασία. Να οι πρώτες μισές.
Διαβάστε ακόμη: To «Walking Dead» συνεχίζει να θερίζει κόσμο
«Blindspot»
Τι είναι: Εκείνο που η Τζέιμι Αλεξάντερ εμφανίζεται μέσα σε μια βαλίτσα στην Τάιμς Σκουέρ χωρίς να θυμάται τίποτα αλλά με πολλά τατουάζ πάνω στο σώμα της. Πλεκτάνες, ερωτηματικά κλπ.
ΝΑΙ: Είναι σαν, δεν ξέρω, lo-tech εκδοχή του «Chuck»; Τα μυστηριώδη και ιδιαιτέρως εμπεριστατωμένα τατουάζ στο κορμί της Αλεξάντερ βοηθούν το FBI σε υποθέσεις παρέχοντας στοιχεία και ταυτόχρονα τη δυνατότητα για τη σειρά ώστε να παίζει με ευκολία και ευελιξία την κάρτα του procedural χωρίς να αφήνει να ξεχαστεί η ευρύτερη πλεκτάνη. Όλα αυτά ποσώς θα μας ένοιαζαν βέβαια αν η Τζέιμι Αλεξάντερ (τόσο άδικα χαραμισμένη στο σύμπαν της Marvel) δεν ήταν τόσο καλή σαν κεντρική παρουσία και αν η σειρά δεν ήταν τόσο απολαυστικά αφοσιωμένη στο concept της. Το «Blindspot» σε πιάνει και τιμά την ύπαρξή του.
ΟΧΙ: Δεν είναι κάτι αληθινά εξαιρετικό, ενώ οι σειρές που έχουν σαν βασικό θετικό στοιχείο την επιμονή τους, γρήγορα γίνονται αδιάφορες αν δεν έχουν κάτι άλλο να τις κουβαλήσει. Το «Blindspot» μπορεί κάλλιστα να γίνει αδιάφορο σύντομα, όμως τα πρώτα επεισόδια είναι αρκετά διασκεδαστικά και καλοφτιαγμένα ώστε να κερδίζουν το δικαίωμα να μας πάνε ως εκεί.
Τελικά: Η σειρά είναι με διαφορά το μεγαλύτερο hit του NBC οπότε θα έχει μπόλικο χρόνο να αποφασίσει πώς θέλει να εξελιχθεί. Δεν την παντρεύεσαι, αλλά μένεις για να δεις πού θα το πάει.
Διαβάστε ακόμη: Θα είναι το «Jessica Jones» η καλύτερη τηλεοπτική σειρά της Marvel;
«Blood & Oil»
Τι είναι: Uber-σαπουνόπερα που μοιάζει με το αποτέλεσμα δυστυχήματος στο οποίο το «Dallas» εξερράγη μες στα σωθικά του «Brothers & Sisters». Νεαρό ζευγάρι πάει στη Βόρεια Ντακότα για να εκμεταλλευθεί το νέο πυρετό του χρυσού που συμβαίνει γύρω από τα κοιτάσματα πετρελαίου, και μπλέκουν με έναν πάμπλουτο πετρελαιομεγιστάνα που λέγεται Χαπ Μπριγκς και τον παίζει ο Ντον Τζόνσον.
ΝΑΙ: Το μόνο θετικό σε αυτό το συνονθύλευμα από κλισέ είναι η trivia αξία της επιστροφής του Ντον Τζόνσον στην τηλεόραση
ΟΧΙ: Σημείο εισαγωγής μας σε μια over the top σαπουνόπερα είναι ο Τσέις Κρώφορντ του «Gossip Girl»; Σοβαρά τώρα; Αν ρωτήσεις 100 φανς του «Gossip Girl» να αρχίσουν να σου απαριθμούν τους βασικούς χαρακτήρες της σειράς, οι 50 θα πουν τον Κρώφορντ τελευταίο ακόμα και μετά τη Βανέσα και καμιά 20αριά ακόμα θα τον ξεχάσουν τελείως. Κατά τα άλλα αν βρήκε κάτι ο Χαπ Μπριγκς εδώ δεν είναι πετρέλαιο αλλά έναν πίδακα ΑΠΟ ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΑΤΙΚΑ ΚΛΙΣΕ.
Τελικά: Ούτε ολόκληρο επεισόδιο δεν αντέχεται.
Διαβάστε ακόμη: To «Gilmore Girls» επιστρέφει κι εμείς το γιορτάζουμε με 45 απολαυστικές στιγμές
«Code Black»
Τι είναι: Δράμα σε νοσοκομείο δίχως κανένα απολύτως διακριτικό χαρακτηριστικό. Είναι σαν κάποιος να γυρίζει αστυνομική περιπέτεια στην τηλεόραση όπου ο πρωταγωνιστής μπάτσος είναι… εμπφ… καλός στη δουλειά του; Και βασικό του σημείο ενδιαφέροντος είναι ότι μοιάζει 27% πιο αληθινός άνθρωπος από τους ηθοποιούς-μοντέλα άλλων σειρών; Δεν ξέρω. Το «Code Black» αναφέρεται στην κωδική ονομασία μιας εντατικής που τυχαίνει να έχει περισσότερους ασθενείς από όσους μπορεί να εξυπηρετήσει, κάτι που σε ένα συγκεκριμένο νοσοκομείο του Λος Άντζελες συμβαίνει όλη την ώρα. Και, αυτό. Είναι ένα νοσοκομειακό δράμα.
ΝΑΙ: Για να είμαστε τίμιοι είναι όντως καλοφτιαγμένο και το καστ είναι καλά διαλεγμένο. (Μάρσια Γκέι Χάρντεν και Λουίς Γκουζμάν ηγούνται, τονίζοντας το ‘δεν είμαστε καμιά σαχλή σαπουνόπερα εμείς’ της όλης κατάστασης.) Βασίζεται σε ντοκιμαντέρ και ο τρόπος που γυρίζεται προσπαθεί να προσεγγίζει περισσότερο το ρεαλισμό από τη φαντασία.
ΟΧΙ: Αλλά ποιος νοιάζεται, ειλικρινά.
Τελικά: Είναι αυτό που είναι.
«Heroes Reborn»
Τι είναι: Συνέχεια παύλα soft reboot του «Heroes». Στο πιο-μέλλον έχει γίνει μια τρομοκρατική επίθεση από τους μεταλλαγμένους, πιθανότατα από τον Μαγκνέτο, και τώρα ένας έξαλλος Ζάκαρι Λέβι τους κυνηγά για εκδίκηση. Διάφοροι παλιοί αγαπημένοι, και εδώ χρησιμοποιούμε τη λέξη ‘αγαπημένοι’ με μηνύσιμα γενναιόδωρο τρόπο, εμφανίζονται σταδιακά.
ΝΑΙ: Ο Λέβι ως σκυθρωπός, εκδικητικός κακός είναι καλός. Τα X-Men κόμικς που διάβασε πρόσφατα ο δημιουργός Τιμ Κρινγκ είναι πιο ενδιαφέροντα από αυτά που διάβαζε στα τελευταία 2 χρόνια της ορίτζιναλ σειράς.
ΟΧΙ: Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο υπάρχει αυτή η σειρά, αλλά αυτό είναι το μικρότερο από τα προβλήματά μου. Η ιστορία είναι όπως πάντα συρραφή παντελώς γνώριμων και πασιφανέστατων μοτίβων, οι νέοι χαρακτήρες είναι ξεχάσιμοι (εκτός από όταν βρίσκονται μες στην οθόνη ενός παιχνιδιού οπότε θυμίζουν τα ντροπιαστικά γραφικά του Joe Razz) και το εγχείρημα σκαλώνει κάπου ανάμεσα στο να πει κάτι καινούριο ή να επιστρέψει σε κάτι παλιό.
Τελικά: Αυστηρά και μόνο για τους αμετανόητους φαν της σειράς που υποθέτω υπάρχουν γιατί κάποιος το βλέπει αυτό το reboot και σίγουρα αυτός ο κάποιος δεν είμαι εγώ.
«Limitless»
Τι είναι: Συνέχεια της ομώνυμης ταινίας με τον Μπράντλεϊ Κούπερ, όπου ένας συνηθισμένος άντρας ανακαλύπτει το μαγικό χαπάκι που τον κάνει Λούσι για ένα απόγευμα. Όχι τόσο πολύ ώστε να βιώσει την κοσμογονία βέβαια, αλλά ίσα-ίσα για να λύνει απίθανες υποθέσεις για το FBI.
ΝΑΙ: Συνεχίζοντας την φοβερή παράδοση των procedurals του CBS, το «Limitless» καταφέρνει από το πρώτο του επεισόδιο να πακεταριστεί ως κάτι πιο ενδιαφέρον και από μια απλή αναπαραγωγή του concept. Ο πιλότος ξοδεύει αρκετή ώρα συστήνοντάς μας τον Μπράιαν ως έναν 30άρη χωρίς σκοπό, που αποτελεί ελαφρά απογοήτευση για την οικογένειά του. Η σχέση με τον πατέρα του αναπτύσσεται υπέροχα στην πορεία (τον παίζει ο Ρον Ρίφκιν του «Alias»), ενώ ακόμα και το πάρε-δώσε του με το FBI δεν μοιάζει κάθε βδομάδα ξεπατικωσούρα της προηγούμενης. Όλα περιστρέφονται γύρω από αυτόν και το μαγικό χαπάκι, όμως άλλα θέλει αυτός, άλλα το FBI κι άλλα ο Ντούσμπαγκ Μπράντλεϊ Κούπερ που εμφανίζεται κάθε όποτε έχει μια μέρα κενό στο πρόγραμμά του και δεν του την ζητάει το «Wet Hot American Summer».
ΟΧΙ: Η πρώτη εντύπωση είναι απερίφραστο ναι. Σίγουρα θα υπάρξουν τα αδιάφορα επεισόδια, αλλά δεν μου φαίνεται σαν κάτι που θα γίνει βαρετό σύντομα.
Τελικά: Season pass.
«Minority Report»
Τι είναι: Σίκουελ της ομώνυμης ταινίας του Στίβεν Σπίλμπεργκ, όπου ένα από τα precogs παίρνει μικροφλασιές μελλοντικών εγκλημάτων και μια αστυνομικός συνεργάζεται μαζί του για να σώζουν τους ανθρώπους.
ΝΑΙ: Υποθέτω η παντελώς ποπ-πατσαβούρα αισθητική του μέλλοντος έχει την πλάκα της.
ΟΧΙ: Να το θέσω απλά, δεν γίνεται η spin-off σειρά του «Minority Report» να είναι πιο βαρετή και άνευρη από την spin-off σειρά του «Limitless». Ο πρωταγωνιστής είναι παντελώς αδιάφορος, τα επεισόδια περνάνε και δεν ακουμπάνε, και η συνωμοσιολογική προσέγγιση έχει μια πολύ φτηνιάρικη αίσθηση.
Τελικά: Η σειρά θα κοπεί έτσι κι αλλιώς και ας εκτιμήσει κάποιος το γεγονός ότι δεν έκανα πουθενά ούτε ένα αστειάκι που να συνδέει τις ικανότητες του ήρωα με την απρόβλεπτα κακή απόδοση της σειράς στους δείκτες θεαματικότητας.
«The Player»
Τι είναι: Ο Γουέσλι Σνάιπς παίζει στοιχήματα θανάτου πάνω στην εξέλιξη εγκλημάτων. Αντί να πάει στα στοιχηματζίδικα της Ασίας να ποντάρει στα φιξαρισμένα ματς της Football League όπως όλος ο κόσμος, χρησιμοποιεί τα μέσα του και τους συνεργάτες του για να λύνει τα εγκλήματα και να κερδίζει τα στοιχήματα. Ή κάτι τέτοιο. Δεξί του χέρι είναι η Κασάνδρα που μιλάει με πάρα πολύ αγγλική προφορά, και ο πράκτοράς του στο πεδίο της μάχης είναι ο Άλεξ Κέιν που είναι η πιο βαρετή μούρη της φετινής US TV.
ΝΑΙ: Έχει πλάκα ο κεφάτος Γουέσλι Σνάιπς σε ρόλο όχι πρωταγωνιστικό, αλλά εκείνου που βασικά μασάει σκηνικό, παίζει υπερβολικά, φοράει γυαλιά ηλίου σε κλειστούς χώρους και όταν το απαιτήσει η περίσταση σαπίζει μερικούς παρατρεχάμενους στο ξύλο. Θα μπορούσε να είναι μια φωτεινή άκακη περιπέτεια του USA, ή τουλάχιστον του προ-«Mr Robot» USA.
ΟΧΙ: Σπάνια μια σειρά έχει καταφέρει να με χάσει τόσο γρήγορα από την απιθανότητα του concept της. Εννοώ, έχει αποδεχθεί κάτι σαν το «Alias». Αν μια σειρά σου πει ‘έστω ότι ισχύει αυτό’, μπορώ να το δεχτώ. Αλλά το «Player» προσφέρει μια τόσο εξωφρενική και αχρείαστα μπουρδουκλωμένη stoiximan εκδοχή του «Minority Report» που θα μου ήταν δύσκολο να νοιαστώ αρκετά ακόμα κι αν οι χαρακτήρες δεν ήταν αδιάφοροι ή η δράση βαρετή.
Τελικά: Έτσι κι αλλιώς η σειρά βούλιαξε σαν πέτρα (για την ακρίβεια σαν πέτρα με πολύ χαμηλή θεαματικότητα), οπότε δεν έχουμε πολλά να πούμε. Δεν ήταν φρικτή πάντως.
«Quantico»
Τι είναι: Νέα φουρνιά εκπαιδευόμενων στην ακαδημία του FBI μπλέκονται ερωτικά και όχι μόνο, μέχρι που η Μέρεντιθ Γκρέι του γκρουπ (την οποία παίζει η Πριγιάνκα Τσόπρα) ξυπνά εν μέσω ερειπίων μετά από τρομοκρατική επίθεση σε αμερικάνικο έδαφος. Η σειρά εξελίσσεται παράλληλα στο Κουάντικο, στην ακαδημία δηλαδή, αλλά και καθώς η Άλεξ προσπαθεί να λύσει το μυστήριο του εγκλήματος για το οποίο κατηγορείται.
ΝΑΙ: 100% πνευματικό παιδί της Σόντα Ράιμς με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν είναι επίσημη Shondaland αλλά έρχεται από τον Μαρκ Γκόρντον που ήταν παραγωγός στα «Grey’s Anatomy» και «Private Practice», ενώ το τρέχει ο Τζόσουα Σάφραν του «Gossip Girl». Το καστ είναι απολαυστικά diverse, μυστικά συνεχώς αποκαλύπτονται, ανατροπές, χάος, αναρχία, σαπούνι.
ΟΧΙ: Είναι καθαρά προσωπικό το θέμα, πόσες παραλλαγές Σόντα μπορεί να αντέξει ο καθένας. Οι πρώτες αριθμητικές ενδείξεις λένε «όλες».
Τελικά: Μπορώ πολύ εύκολα να το δω να τα χάνει σε 10-15 επεισόδια από τώρα, όπως πολλά αντίστοιχης έντασης περιπετειοδράματα, αλλά το ξεκίνημα είναι, αχμ, μπόμπα.
«Rosewood»
Τι είναι: Ένας παθολόγος στο Μαϊάμι συνεργάζεται με τις αρχές για να λύνει εγκλήματα αλλά ξέρεις, δεν ακολουθεί πάντα τους κανόνες.
ΝΑΙ: ΟΧΙ
ΟΧΙ: Όχι.
Τελικά: Όχι.
«Wicked City»
Τι είναι: Ο Τσακ Μπας παίζει έναν σίριαλ κίλερ στη λεωφόρο Σάνσετ το 1982 σε μια νέα σειρά ανθολογίας που με τους θλιβερούς διαλόγους και τα αποτυχημένα νυχτερινά της πλάνα μοιάζει με κάποιον φανταστικό τρόπο σαν ιμιτασιόν 2η σεζόν του «True Detective», ό,τι κι αν μπορεί να σημαίνει αυτό.
ΝΑΙ: Μόνο για την απόλαυση του να βλέπεις τον Εντ Γουέστγουικ σε μια από τις αληθινά χειρότερες ερμηνείες που έχουμε δει ποτέ στην prime time και υποθέτω αν μισείς αρκετά τον Τζέρεμι Σίστο ώστε να τον βλέπεις να βασανίζεται με μερικούς από τους πιο τεμπέλικους exposition διαλόγους που έχουν γράψει ποτέ εκείνοι οι εκατομμύρια πίθηκοι στις εκατομμύρια γραφομηχανές τους.
ΟΧΙ: Ειλικρινά.
Τελικά: lol no
Στο δεύτερο μέρος οι άλλες μισές νέες σειρές του φθινοπώρου, από το «Supergirl» ως το «Truth Be Told» (εκτός αν προλάβει να κοπεί ως το ΣΚ).
Διαβάστε ακόμη:
- Τα 10 καλύτερα τηλεοπτικά φινάλε
- «Tι ήταν αυτό που μόλις είδα;»: τα καλύτερα cliffhangers στην τηλεοπτική ιστορία
- 20 χρόνια «X-Files»: Βάζοντας σε σειρά τις 9 σεζόν
- 10 χρόνια «Lost»: Βάζουμε όλα τα επεισόδια στη σειρά
- Βάζουμε στη σειρά όλα τα επεισόδια του «Community»
- Το Χόλιγουντ ψηφίζει τις 100 πιο αγαπημένες του τηλεοπτικές σειρές!
- Τρία χρόνια «Mad Men» σε ένα post
