Small Axe
Ο Στιβ ΜακΚουίν είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους σκηνοθέτες του παγκόσμιου σινεμά αλλά στον τρόπο που αναπτύσσει τα έργα του δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την προέλευσή του από τον κόσμο της visual art. Για τον ΜακΚουίν δεν υπάρχουν ακριβώς ταινίες, ούτε υπάρχει σειρά, υπάρχει το καλλιτεχνικό πρότζεκτ. Το «Small Axe» αν είναι να ενταχθεί κάπου, είναι κάτω από αυτή την ταμπέλα- όχι πως υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη για κάτι τέτοιο.
Πώς αλλιώς όμως μπορεί να προσεγγιστεί ένα έργο που χτίζει μέσα από διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικά πρόσωπα και διαφορετικές δεκαετίες, το πορτρέτο μιας κοινότητας της οποίας οι παραδόσεις, οι ιστορίες και οι θρύλοι υπήρξε κληρονομιά κατά βάση προφορική; Εμπειρική, αν προτιμάτε. Οι κοινότητες, οι συλλογικότητες γενικότερα, γεννιούνται και δυναμώνουν μέσα από μικρές και μεγάλες ιστορίες που η μία διαχέεται μες στην άλλη, η μία περικυκλώνει την άλλη, η μία μπορεί συχνά ακόμα και να αντικρούει την άλλη. Ή μπορεί να είναι και πλήρως ασύμβατες, όμως να ανήκουν στο ίδιο σύμπαν.
Ο ΜακΚουίν δεν είναι ιστορικός, και ακόμα και τις ταινίες του «Small Axe» που σαφέστατα έχει βασίσει σε αληθινές ιστορίες, αυτό το οποίο υπηρετεί είναι το σινεμά και όχι η λεπτομερής και ακριβής καταγραφή γεγονότων. Όμως με τον τρόπο του, αυτό που κάνει είναι να δημιουργεί ένα πολυεπίπεδο έργο που ζωντανεύει και ισχυροποιεί μια παράδοση κι αυτό κάνει ανεκτίμητο και τον ίδιο και το δημιούργημά του.
Αφορά στην κοινότητα των Δυτικών Ινδιών στην πόλη του Λονδίνου, ανθρώπους που ζουν, εργάζονται, τρώνε, κάνουν σεξ, χορεύουν, αναπνέουν σε μια πόλη που παρά την ευρέως διαδεδομένη ιδέα της κοινωνικής αφομοίωσης, τους κρατά απ’έξω. Έξω από την γραμμή εκπαίδευσης, έξω από την εργασία, έξω από τους θεσμούς. Έξω από την κανονικότητα. Το «Small Axe» εμπνέεται από αληθινές ιστορίες αληθινών προσώπων (στις 4 από τις 5 ταινίες του πρότζεκτ) και από αληθινές ιστορίες φανταστικών προσώπων (στο αισθητικό αποκορύφωμα του «Lovers Rock») για να κοιτάξει κάθε πτυχή του να υπάρχεις, αλλά εκτός.
Ιστορίες αντίστασης στην συστημική διάκριση και στην αστυνομική βία. Ιστορίες ανθρώπων που μεγάλωσαν ανάμεσα σε δύο κόσμους και βιώνουν μια αγωνιώδη ενηλικίωση ώσπου να βρουν τη θέση τους. Ιστορίες για την προσπάθεια αφομοίωσης και αλλαγής του συστήματος από μέσα. Ιστορίες απεγνωσμένης απαίτησης μιας ίσης μεταχείρισης και αντιμετώπισης. Και ιστορίες, αναγκαία, απόδρασης μέσα σε φανταστικούς κόσμους όπου οι άνθρωποι χάνονται στους δικούς τους ρυθμούς, τη δική τους κίνηση, το δικό τους άσυλο αισθήσεων.
Ενα έργο-συλλογικότητα πάνω στην ίδια την ύπαρξη μιας κοινότητας, που απαιτεί θέση, χώρο, φωνή, εικόνα. Σινεμά; Τηλεόραση; Πρότζεκτ; Το "Small Axe" είναι ένας ολόκληρος κόσμος.»
Φιλμ που εξερευνούν την ταξική ανισότητα, τη θρησκεία, τη μουσική, την κουλτούρα, την εκπαίδευση, και την ηθική στάση ενός ατόμου απέναντι στη συστημική διάκριση. Φιλμ γυρισμένα με διαφορετικά εργαλεία, διαφορετική αισθητική, ακόμα και διαφορετική δομή: Από μια ιστορία-δίπτυχο (για τους δύο κόσμους) του «Mangrove» μέχρι το biopic του «Alex Wheatle» κι από το ασχημάτιστο πάρτυ του «Lovers Rock» στην παραδοσιακή δομή (από την οποία απουσιάζει βίαια, απότομα, η 3η πράξη) του «Red, White and Blue».
Στο «Small Axe» το κάθε αυτοτελές φιλμ, ο κάθε θαυμάσια παιγμένος ήρωας (από ένα πραγματικά σπουδαίο καστ δεκάδων πρωταγωνιστών), το κάθε ξεχωριστό καρέ μοιάζει με κάτι αποσπασματικό αλλά ποτέ ασήμαντο. Σαν ατελής ιστορία που έχει μεταφερθεί στόμα με στόμα από παππού και γιαγιά στα εγγόνια. Ολα μαζί, είναι ένα έργο-συλλογικότητα πάνω στην ίδια την ύπαρξη μιας κοινότητας, που απαιτεί θέση, χώρο, φωνή, εικόνα. Σινεμά; Τηλεόραση; Πρότζεκτ; Το «Small Axe» είναι ένας ολόκληρος κόσμος.
Flix Top-10 TV 2020
Το νούμερο 10
To νούμερο 9
To νούμερο 8
To νούμερο 7
To νούμερο 6
To νούμερο 5
To νούμερο 4
To νούμερο 3
