O Βιμ Βέντερς έχει αποδείξει ότι δεν ενδιαφέρεται για το 3D μόνο κυριολεκτικά και κινηματογραφικά («The Beautiful Days of Aranjuez», «Ολα Θα Πάνε Καλά»), αλλά ότι έχει μία τρισδιάστατη, 360 μοιρών, αντίληψη της τέχνης: από το ντοκιμαντέρ του στο έργο της χορογράφου «Πίνα Μπάους», μέχρι το αντίστοιχο για τον φωτογράφο Σεμπαστιάο Σαλγκάντο («Το Αλάτι της Ζωής»), ο γερμανός σκηνοθέτης έχει αποδείξει ότι τον ενδιαφέρουν πολλά περισσότερα από το σινεμά.
Δείτε κι αυτό: «Τράβαγα φωτογραφίες σαν μανιακός». Ο Βιμ Βέντερς μιλά για τις Polaroids του
Φέτος ανέλαβε κάτι διαφορετικό. Να ζωντανέψει σ' ένα 3D film-installation τους διάσημους πίνακες του Εντουαρντ Χόπερ, μία ταινία που θα συνοδεύει την μεγάλη έκθεση στα έργα του καλλιτέχνη που θα φιλοξενεί το Fondation Beyeler στην Ελβετία [26 Ιανουαρίου - 17 Μαΐου].
Πάντα είχα την αίσθηση ότι οι πίνακες του Χόπερ μοιάζουν με σκηνές από ταινίες που δε γυρίστηκαν ποτέ...» | Βιμ Βέντερς
Στο trailer του «Two or Three Things I Know about Edward Hopper» ο Βέντερς μάς καλεί να εξερευνήσουμε τον σαγηνευτικό κόσμο και την πυκνή ατμόσφαιρα του ζωγράφου μέσα από το 3D film-installation κατά το οποίο (κλείνοντας το μάτι στον Γκοντάρ) θα «μάς πει κι 2-3 πράγματα που ξέρει για αυτόν».
«Οι πίνακές του με ιντριγκάρουν να σκεφτώ: ποια ιστορία ξεκινά από αυτόν τον πίνακα, από αυτό εδώ το πλάνο; Τι θα μπορούσε να συμβεί σε αυτούς τους ήρωες το αμέσως επόμενο λεπτό;»
O Βέντερς δεν έχει κρύψει ποτέ τις αναφορές του στην αμερικανική τέχνη (γενικότερα, όχι μόνο την κινηματογραφική). Ο Εντουαρντ Χόπερ έχει σταθεί πολύ μεγάλη επιρροή στο ύφος, την εικόνα και το στιλ των ταινιών του. Από το «Ενας Αμερικανός Φίλος» (1977) και το «Παρίσι, Τέξας» (1984), μέχρι το «Το Τέλος της Βίας» (1997) και το «Don’t Come Knocking» (2005) η διεύθυνση φωτογραφίας (στήσιμο κάμερας, χρωματική παλέτα, φωτισμοί) δίνει σαφές αισθητικό στίγμα πίνακα του Χόπερ.
Κι αυτό τον κοινό ρομαντισμό - έναν τρόπο να πέφτει το βλέμμα στα αμερικανικά τοπία με τρόπο που η καθημερινότητα φωτίζεται ως κάτι το μυθικό, που θέλεις να επισκεφθείς.
«Υπάρχει ένας κοινός τόπος. Ενας μαγικός κοινός τόπος που συνδέει το σινεμά, τη ζωγραφική, το φως, τους ήρωες και το πώς αφηγείσαι τις ιστορίες τους....»
Πατήστε το play:
Διαβάστε περισσότερα:
