Το La Pagode, στο 7ο διαμέρισμα του Παρισιού, είναι ένας από εκείνους τους κινηματογράφους που αξίζουν να γίνουν οι ίδιοι ταινία. Η πόλη - και οι Ευρωπαίοι σινεφίλ - έπεσαν σε πένθος όταν το σινεμά έκλεισε πριν λίγα χρόνια, αναθάρρησαν το 2015, όταν ο Τσαρλς Κόεν, κολοσσός του real estate, τον αγόρασε κι υποσχέθηκε μια ανακαίνιση 8 εκατομμυρίων ευρώ. Μόνο που, στο πλαίσιο του «φρεσκαρίσματος», έκοψε από τον εμβληματικό γιαπωνέζικο κήπο του σινεμά τρία πανέμορφα, γηραιά και απολύτως εμβληματικά δέντρα, ένα γκίνγκο μπιλόμπα, μια καστανιά και μια κλαίουσα ιτιά.
Διαβάστε ακόμη: Στην Ιαπωνία τα σινεμά ανοίγουν ξανά και κάνουν το σωστό: παίζουν τα κλασικά!
Η ιστορία του La Pagode μοιάζει με παραμύθι. Κατασκευάστηκε την εποχή της Μπελ Επόκ, το 1896, ανάθεση του Φρανσουά Εμίλ Μορέν, του διευθυντή του πολυκαταστήματος Le Bon Marché. Ο Μορέν έψαχνε να κάνει ένα ιδιαίτερο δώρο στη σύζυγό του, τη Σουζάν Κελσόν, γνωστή κι ως Αμαντίν (λατρεμένη), την οποία ένιωθε ότι έχανε. Η μόδα της εποχής ήταν το ζαπονέ, οι ιαπωνικές επιρροές κι έτσι ο Μορέν αποφάσισε να της χτίσει ένα σινεμά-παγόδα - γιατί όχι - που θα ζήλευε όλο το Παρίσι. Αγοράζει ένα οικόπεδο στο νούμερο 57 της οδού Μπαμπιλόν κι αναθέτει το σινεμά στον ιαπωνόφιλο αρχιτέκτονα Αλεξάντρ Μαρσέλ: εκείνος σχεδιάζει και κατασκευάζει ένα... πολιτισμικό fusion, με τέμπλα και ξυλόγλυπτα που φέρνει από την Ιαπωνία και τα οποία συνδυάζει με γαλλικά βιτρό και χρυσοποίκιλτα μπαρόκ διακοσμητικά για το εσωτερικό.
Το La Pagode είναι πράγματι έτοιμο για τα γενέθλια της Αμαντίν, η οποία το παραλαμβάνει, μπροστά σε συγκεντρωμένο κοινό, με ενθουσιασμό. Διοργανώνει, εκεί, χορούς, συναυλίες, παραστάσεις, θεματικές βραδιές, υποδέχεται τους αριστοκράτες καλεσμένους της ντυμένη ως Αυτοκράτειρα του Ανατέλοντος Ηλίου και γίνεται η βασίλισσα της παρισινής νυχτερινής ζωής. Τα νέα για τον Μορέν δεν είναι εξίσου καλά: παρά το απίστευτο δώρο του, η Αμαντίν τον εγκαταλείπει για τον γιο του συνεταίρου του στο Le Bon Marché και κρατά και το La Pagode.
Δείτε ακόμη: Οι μαρκίζες των κινηματογράφων την εποχή του Covid μας δίνουν έναν ακόμη λόγο να αγαπάμε τα σινεμά
Στην πορεία, το La Pagode άλλαξε πολλές φορές χέρια, το 1927 αγοράστηκε από την Κίνα κι έγινε η Πρεσβεία της χώρας στο Παρίσι (αποχώρησε γρήγορα, διαπιστώνοντας ότι οι τοιχογραφίες του κτιρίου, αγορασμένες από την Ιαπωνία, έδειχναν Κινέζους στρατιώτες να ηττούνται από Ιάπωνες), το 1931 ξανάνοιξε ως σινεμά, το μοναδικό στο μεγαλοαστικό 7ο Διαμέρισμα. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στον Β' Παγκόσμιο, το σινεμά έκλεισε, μεν, αλλά οι υπόγειες στοές του έγιναν έδρα της γαλλικής αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, το La Pagode άρχισε και πάλι να προβάλλει ταινίες, αυτή τη φορά νεωτεριστικές, τα φιλμ της νουβέλ βαγκ, του Μπέργκμαν, της Βαρντά, του Λουί Μαλ. Για την ακρίβεια, το 1972, ο Λουί Μαλ ανέλαβε τη διαχείριση του κινηματογράφου κι ανακαίνισε τις εσωτερικές αίθουσες, αλλά και τον ιαπωνικό κήπο που, το 1983, ανακηρύχτηκε ιστορικό μνημείο από το γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού. Εκεί, στη διαμονή της στο Παρίσι, η Τζάκι Κένεντι πέρασε ένα βράδυ βλέποντας απανωτά γαλλικές ταινίες, ολομόναχη στην αίθουσα, ως «δώρο» των νέων Γάλλων σκηνοθετών.
Με την πάροδο των χρόνων, το La Pagode άλλαξε χέρια, αλλά όχι χρήσεις, παρότι το διεκδίκησαν μέχρι και τα McDonald's - το σινεμά διαχειρίστηκε η Gaumont και, μετά, η αλυσίδα κινηματογράφων Ètoile Cinémas, φέρνοντας περίπου 100.000 θεατές στην αίθουσά του κάθε χρόνο, για μια δεκαπενταετία. Μόνο που, πια, ο χώρος χρειαζόταν μια σοβαρή και ακραία κοστοβόρα ανακαίνιση. Μια, επιπλέον, δικαστική διαμάχη των ιδιοκτητών και της διαχείρισης, ανάγκασε το La Pagode να κλείσει «μέχρι νεωτέρας» το 2015. Το εσωτερικό, τα βελούδινα καθίσματα, οι μηχανές προβολής, πουλήθηκαν σε άλλους κινηματογράφους και ο χώρος άρχισε να καταρρέει, μέχρι το 2017, όταν ο Αμερικανός Τσαρλς Κόεν, προς μεγάλη ανακούφιση και χαρά των Παριζιάνων, αγόρασε το κτίσμα και το οικόπεδο και «ως γνήσιος σινεφίλ» υποσχέθηκε να επαναφέρει το La Pagode στην παλαιότερη δόξα του, με μια σημαντική επένδυση.
Τώρα, πια, οι εργασίες έχουν πάρει μπροστά για τα καλά, παρότι η ξαφνική κοπή των τριών μαγευτικών δέντρων από τον ζαπονέ κήπο εξόργισε τους κατοίκους της πόλης. Η εταιρεία του Τσαρλς Κόεν δεν έχει, ακόμα, δώσει εξηγήσεις. Μπορεί - τόσο πιθανό - τα δέντρα να είχαν γεράσει υπερβολικά, μπορεί να ξαναφυτευτούν. Μπορεί σε λίγο καιρό το La Pagode να ξανανοίξει με τη λάμψη εκείνης της μέρας, το 1896, όταν το παρέλαβε η αδιόρθωτη Αμαντίν. Το ευχόμαστε.
