Ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο ετοιμάζεται να βγάλει στη μεγάλη οθόνη το δικό του «Frankenstein», η οποία έρχεται τον επόμενο μήνα και, όπως φαίνεται, ήδη έχει αρχίσει να διχάζει. Κάποιοι κριτικοί μιλούν για μια καινούρια κορύφωση της φαντασίας του, άλλοι πάλι νιώθουν πως η μαγεία του χάνεται μέσα στις απαιτήσεις του Netflix και τις υπερπαραγωγές.
Το στυλ του είναι παρών, δεν υπάρχει αμφιβολία: σκοτεινή ατμόσφαιρα, σκηνικά που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό, εκείνη η μίξη παραμυθιού με τρόμο που τον χαρακτηρίζει. Παρ’ όλα αυτά, αν το συγκρίνει κανείς με τον «Λαβύρινθο του Πάνα» ή τη «Ραχοκοκαλιά του Διαβόλου» – ταινίες πιο «μαζεμένες» σε προϋπολογισμό – το «Frankenstein» μοιάζει κάπως βαρύτερο, λιγότερο ζωντανό. Σαν να κέρδισε το μέγεθος και να έχασε λίγο σε συναίσθημα.
Διαβάστε ακόμα: O Γκιγιέρμο ντελ Τόρο επιστρέφει με μια βίαιη συνάντηση με τον Οσκαρ Αϊζακ
Ο ίδιος ο ντελ Τόρο μάλιστα το παραδέχεται. Στο Empire είπε ότι αυτή η ταινία είναι σαν το τέλος μιας διαδρομής που ξεκίνησε με το «Cronos», πέρασε από τον «Λαβύρινθο του Πάνα» και το «Crimson Peak», και τώρα φτάνει στην ολοκλήρωση. Υπονόησε κιόλας πως ήρθε η ώρα να δοκιμάσει κάτι εντελώς διαφορετικό.
Και μάλλον αυτό θα κάνει. Εχει στα σκαριά το «Fury» με τον Όσκαρ Αϊζακ, ένα θρίλερ που ο ίδιος περιγράφει σαν «σκοτεινό My Dinner with Andre», μόνο που αντί για φιλοσοφία, η ιστορία κυλάει με φόνους στο τραπέζι. Παράλληλα, δουλεύει και μια stop-motion εκδοχή του «The Buried Giant» του Ισιγκούρο, επίσης για το Netflix. Βέβαια, δεν θα τα δούμε όλα. Το πολυσυζητημένο «At The Mountains Of Madness» μάλλον θα μείνει για πάντα όνειρο, γιατί όπως λέει, είναι πια υπερβολικά ριψοκίνδυνο σχέδιο.