Ενώ οι πρεμιέρες του επίσημου διαγωνιστικού προγράμματος συνεχιζόντουσαν χθες στο Palais des Festivals, με ανάμεικτα συναισθήματα για όσα είδαμε, τους προβολείς έκλεψε το παράλληλο τμήμα του Δεκαπενθημέρου των Σκηνοθετών, με μία ταινία που αποτελεί ελληνική συμπαραγωγή και είναι γυρίσμένη στην Αθήνα.
Το «To A Land Unknown» του Παλαιστίνιου Μαχντί Φλάιφελ (που ζει και εργάζεται και στην Ελλάδα και γνωρίσαμε καλύτερα το 2017, όταν το μικρού μήκους φιλμ του «A Drowning Man» συμμετείχε στο Διαγωνιστικό Τμήμα των Ταινιών Μικρού Μήκους του Φεστιβάλ Καννών) είναι μία συμπαραγωγή της Homemade Films της Μαρίας Δρανδάκη και διαπραγματεύεται το μεταναστευτικό όνειρο ανθρώπων χωρίς πατρίδα.
Η Αθήνα ως μία no-man's-land στάση προς την Ευρώπη για παλαιστινίους που δραπετεύουν από την κόλαση στις χώρες τους και με προορισμό άγνωστες νέες πατρίδες που κουβαλούν την υπόσχεση μίας ευτυχισμένης ζωής. Και για να φτάσουν σε αυτή την «unknown land» θα κάνουν τα πάντα: θα κλέψουν, θα εξαπατήσουν, θα πουλήσουν την αξιοπρέπεια, το σώμα, τη συνείδησή τους.
Ο Φλάιφελ συλλαμβάνει πολύ εύστοχα την ενέργεια του αθηναϊκού περιθωρίου, τα ημιυπόγεια και τις αλάνες, τις πλατείες και τα πάρκα όπου η ανέχεια συναντά τον τυχοδιωκτισμό και η παραβατικότητα την απελπισία. Με εξαιρετικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς του (ανάμεσά τους και η δική μας Αγγελική Παπούλια) η ταινία αποθεώθηκε από τον ξένο Τύπο, με το IndieWire να έχει για τίτλο «This Palestinian Twist on ‘Midnight Cowboy’ Is Full of Masterful Storytelling and Wrenching Humanity».
Ομως και τίποτα από όλα αυτά να μην ίσχυαν, η παρουσίαση της ταινίας έγραψε ως μία ιστορική στιγμή του Φεστιβάλ Καννών. Ο Φλάιφελ, οι ηθοποιοί, οι συντελεστές, οι παραγωγοί του, έκαναν είσοδο στο Théâtre Croisette και ύψωσαν την Παλαιστινιακή σημαία στη σκηνή. Σ' ένα φεστιβάλ που έχει απαγορεύσει κονκάρδες, σύμβολα, πολιτικές θέσεις η ομάδα του «To A Land Unknown» έκανε τη διαφορά.
«Το Χάος που Αφησε Πίσω της» του Νίκου Κολιούκου - πρεμιέρα στη La Cinef
Στο Διαγωνιστικό Τμήμα σπουδαστικών ταινιών του Φεστιβάλ Καννών, έκανε χθες και η μικρού μήκους ταινία του Νίκου Κολιούκου «Το Χάος που Αφησε Πίσω της».
Λίγο πριν απολαύσει τη στιγμή του στο κόκκινο χαλί (συνοδευόμενος από τη μουσικό Πελαγία Χατζηνικήτα, την ηθοποιός Μαρίνα Σιώτου, και τη διευθύντρια φωτογραφίας Αλεξάνδρα Ρίμπα), ο σκηνοθέτης μίλησε με το Flix για την πορεία της ταινίας από το Φεστιβάλ Δράμας τον Σεπτέμβριο, ως σήμερα στο Φεστιβάλ Καννών.
Ολο το team της ταινίας και μαζί τους και η Τόνια Σωτηροπούλου και Κωστής Μαραβέγιας
«Ονειρευόμασταν να πάμε σ' ένα μεγάλο φεστιβάλ. Και γιατί είναι μια ταινία που κάναμε με πολύ μεγάλο κόπο και προσωπική δουλειά και χωρίς καθόλου μπάτζετ, ήταν όλο δικό μας κι ήταν μια προσπάθεια ανθρώπων, επαγγελματιών σαν τον Γιάννη Τσορτέκη και φοιτητών της Σχολής Κινηματογράφου του ΑΠΘ, που όλοι μαζί δουλεύαμε γι' αυτό λες και είναι κανονική επαγγελματική ταινία, χωρίς να κάνουμε καμία έκπτωση, πουθενά, πολλοί δεν πληρώθηκαν καθόλου, αλλά όλοι την αντιμετώπιζαν σαν μια κανονική ταινία και όλοι βάλαμε τον καλύτερό μας εαυτό. Οπότε ήθελα να υπάρξει μια τέτοια αποδοχή, ν' αναγνωριστεί αυτή η προσπάθεια....»
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ: Κάννες 2024: Ο Νίκος Κολιούκος αγαπά τον Κασσαβέτη και το δείχνει
Η Αριάν Λαμπέντ μιλά για το σκηνοθετικό της ντεμπούτο «September Says»
Η μεγάλη στιγμή του επίσημου photocall και της συνάντησής της με τον διεθνή Τύπο για να συζητήσει και να παρουσιάσει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο, ήρθε χθες το πρωί για την Αριάν Λαμπέντ.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ηθοποιούς του ευρωπαϊκού σινεμά, ξεκινώντας από την Ελλάδα με τους θεατρικούς Vasistas, βάζοντας τις βάσεις στο «Greek Weird Cinema», με το «Attenberg» της Αθηνάς Τσαγγάρη (για το οποίο κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας), αλλά και τις «Αλπεις» και τον «Αστακό» του Γιώργου Λάνθιμου, η Λαμπέντ περνά πίσω από την κάμερα για πρώτη φορά (σε μεγάλου μήκους ταινία, γιατί είχε δοκιμαστεί στη μικρού μήκους με το «Olla» πριν πέντε χρόνια).
«Το θεωρώ ως νατουραλιστική εξέλιξή μου στην πορεία της τέχνης μου, στην μεγάλη μου περιπέτεια με το σινεμά. Ηταν μεγάλη μου ανάγκη και χαρά να πιάσω την κάμερα, να πω την ιστορία αυτών των κοριτσιών όπως την φαντάστηκα, όπως προσπάθησα να τη φωτίσω, να την αναδείξω, να την προστατεύσω. Χρειαζόμαστε περισσότερες γυναικείες ιστορίες, γυναίκες που θα παρουσιάζονται αληθινά, τρισδιάστατα, χωρίς την παρέμβαση μίας συνεχούς σεξουαλικής εκμετάλλευσης - γιατί αυτό απαιτείται για να πρωταγωνιστήσει μία γυναίκα στην μεγάλη οθόνη....»
Διαβάστε ένα teaser της συνέντευξης της Αριάν Λαμπέντ στο Flix εδώ: Κάννες 2024: Η Αριάν Λαμπέντ δεν θέλει να μιλάει για τον Γιώργο Λάνθιμο
«Grand Tour» του Μιγκέλ Γκομές - να εθνογραφικό ταξίδι που αγγίζει τις αίσθήσεις...
O Πορτογάλος σκηνοθέτης που μάς είχε σαγηνεύσει πριν 11 χρόνια με το «Tabu», είχε χθες την μεγάλη πρεμιέρα της νέας του ταινίας και περπάτησε το κόκκινο χαλί με τους πρωταγωνιστές του.
Το έγχρωμο και ασπρόαμαυρο, μελοδραματικό και «ιστορικό» - ταξίδι μιας Βρετανίδας που ακολουθεί τον αρραβωνιαστικό της που μόλις το έχει σκάσει στη Σιγκαπούρη και από εκεί στην Μπανγκόκ, τη Σαϊγκόν, τη Μανίλα και την Οσάκα μέχρι τη Σανγκάη και το Θιβέτ. Για πολλή ώρα ο ήρωας είναι ο άντρας, ο Εντουαρντ, ένας Βρετανός αξιωματούχος στην βρετανιική Μπούρμα του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου που μοιάζει να χάνεται μέσα στην ίδια την απόδρασή του από τον κόσμο, αλλά, ο Γκομές, θα κάνει ξεκάθαρο πως αυτή η ιστορία ανήκει στην Μόλι, που θα κινήσει γη και ουρανό για να φτάσει στον άντρα που αγαπάει σαν να είναι αυτό περισσότερο μια χώρα που πρέπει να αναγνωριστεί ως πατρίδα.
Η ταινία, πρώτη του Μιγκέλ Γκομές που διεκδικεί τον Χρυσό Φοίνικα, αφιερώνει σε έναν άλλον σκηνοθέτη που άλλαξε το σινεμά, αφού το «Grand Tour» αναπνέει όλη την εθνογραφία, τον πειραματισμό, την ανθρωποκεντρική ματιά και την πολιτική αγωνία του Κρις Μαρκέρ. Διαβάστε όλη την κριτική του Flix εδώ: Κάννες 2024: To φάντασμα του Κρις Μαρκέρ στο «Grand Tour» του Μιγκέλ Γκομές
Με το «Motel Destino» ο Καρίμ Αϊνούζ θα ήθελε να είναι ο Ντέιβιντ Λιντς (αλλά προφανώς....)
O Bραζιλιάνος σκηνοθέτης (που μάς είχε κερδίσει με την «Αόρατη Ζωή της Ευριδίκης Γκουσμάο») περπάτησε το κόκκινο χαλί στο slot της σχεδόν μεταμεσονύχτιας πρεμιέρας για να παρουσιάσει στο διαγωνιστικό των Καννών την νέα ταινία του. Και μπορεί το «αυστηρώς ακατάλληλο» θέμα του σεξοξενοδοχείου «Motel Destino» να ήταν ο λόγος.
Κι ο ίδιος και οι ηθοποιοί του πάντως εμφανίστηκαν σε μεγάλα κέφια στο κόκκινο χαλί και ανέβηκαν τα διάσημα σκαλιά του Palais υπό τους ήχους της σάμπα.
Σε μια αμμουδερή βραζιλιάνικη παραλία με φοίνικες, η Μπαμπίνα, μία ισχυρή κυρία των καρτέλ της περιοχής, έχει στήσει την επιχείρησή της. Ζητά από δύο αδέλφια, τα πρωτοπαλίκαρά της, να πάρουν πίσω από έναν ευρωπαίο πελάτης της «όσα της χρωστάει». Μόνο που ο Χεράλντο περνάει την προηγούμενη νύχτα σ' ένα «με την ώρα» μοτέλ, παγιδεύεται από το one night stand του που τον κλέβει και τον κλειδώνει και κρεμάει τον αδελφό του στο ραντεβού για τη δουλειά. Κι αυτό έχει συνέπειες: το heist πάει κατά διαβόλου, ο αδελφός του σκοτώνεται και η «Μπαμπίνα» βάζει λυτούς και δεμένους να βρουν τον Χεράλντο και να τον τιμωρήσουν.
Σεξ, βία, κόκκινα δωμάτια, κι ένα μεγάλο «Silencio» στους διαδρόμους του σεξοξενοδοχείου όπου η ηχητική μπάντα είναι μονίμως τα αγκομαχητά των πελατών, θέλουν τον Αϊνούζ να επιχειρεί να κάνει ένα δικό του «Λιντσικό» σύμπαν, αλλά να μην πέφτει ούτε κοντά.
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Flix εδώ: Στο «Motel Destino» του Καρίμ Αϊνούζ... όλο μέλι-μέλι κι από τηγανίτα τίποτα
O Πιερ Νινέ είναι ο Κόμης του Μόντε Κρίστο - στην κινηματογραφική εκδοχή του 21ου αιώνα
Τρίωρη επική ταινία, που ακροπατά μεταξύ Batman action και τελενουβέλας, με πρωταγωνιστή τον γοητευτικό και χαρισματικό Πιερ Νινέ είναι οι ταινία των Γάλλων σκηνοθετών Αλεξάντρ ντε λα Πατεγιέρ και Ματιέ Ντελαπόρτ, που παρουσιάστηκε χθες εκτός διαγωνιστικού στο φεστιβάλ Καννών.
Πανάκριβη παραγωγή, εντυπωσιακά locations, κοστούμια, σκηνικά, ξιφομαχίες και προδωμένοι έρωτες. Ενα διάλειμμα από τα σκοτεινά δράματα του διαγωνιστικού τμήματος. Ολο το λαμπερό καστ στήθηκε για τις πόζες του στο κόκκινο χαλί.
Ευχαριστούμε την Aegean Airlines για τη βοήθεια πραγματοποίησης του ταξιδιού στο 77ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
