Το Port Authority Bus Terminal στη Νέα Υόρκη, είναι ο μεγαλύτερος σταθμός λεωφορείων της πόλης και το σημείο στο οποίο καθημερινά, χιλιάδες άνθρωποι από ολόκληρη την αμερική παίρνουν την πρώτη τους δαγκωματιά από το «Mεγάλο Mήλο».Ενας τερματικός σταθμός που είναι μαζί αφετηρία για χιλιάδες μικρές ή μεγαλύτερες περιπέτειες που ξετυλίγονται ανώνυμα στους δρόμους της μεγάλης πόλης. Στο φιλμ της Ντανιέλ Λέσοβιτς είναι η αφετηρία για την ιστορία του Πολ, ενός νεαρού που φτάνει εκεί από το Πίτσμπουργκ κι ανακαλύπτει ότι η αδελφή του που πίστευε ότι θα τον περιμένει εκεί, είναι άφαντη. Περιμένοντάς την μάταια, θα χαζέψει και θα γοητευτεί από μια ομάδα νεαρών μαύρων που κάνουν voguing στα σκαλιά του σταθμού και θα καταλήξει μέσα από μια σειρά συμπτώσεις να συναντηθεί ξανά με έναν από αυτούς, τον Τικέι στον ξενώνα αστέγων όπου θα καταλήξει. Προσπαθώντας να βρει τον τρόπο να επιβιώσει στην μεγάλη πόλη, θα βρει περιστασιακή δουλειά σε ένα συνεργείο που αναλαμβάνει να κάνει εξώσεις και θα χτίσει μια φιλία με τον επικεφαλής του, έναν νεαρό άντρα που θα τον βοηθήσει να σταθεί στα πόδια του.
Ενα βράδυ ακολουθώντας τον Τικέι θα βρεθεί σε ένα ballroom όπου Houses διαγωνίζονται στο voguing και παρ΄ ότι παρείσακτος και ξένος, θα βρεθεί αργότερα να μοιράζεται αυτοκόλλητα νικοτίνης και ένα κομμάτι πίτσα με την Γουάι, ένα πανέμορφο κορίτσι που ανήκει στο House of McQueen. Αυτό που δεν είναι προφανές στον Πολ και πιθανότατα σε κάποιους θεατές που δεν γνωρίζουν τον κόσμο του voguing και την μαύρη queer κουλτούρα της Νέας Υόρκης είναι ότι η Ράι είναι μια «femme queen», ένα τρανς κορίτσι, αλλά ακόμη κι αν η αλήθεια ήταν κάτι που απροσδόκητα δεν μπορούσε να φανταστεί, προφανώς η αποκάλυψή της δεν είναι κάτι που θα τον κρατήσει μακριά της.
Δεν είμαστε στην εποχή του «Παιχνιδιού των Λυγμών» κι ακόμη κι αν οι «φίλοι» του είναι ξεκάθαρα ομοφοβικοί, ο Πολ είναι πολύ πιο πρόθυμος να δώσει μια ευκαιρία σε αυτό που μοιάζει με αληθινό έρωτα και στην μόνη οικογένεια που μοιάζει να έχει γνωρίσει στη ζωή του μέσα από την είσοδό του στην τροχιά του House of MacQueen. Ομως σε μια πόλη που δεν μοιάζει να είναι φτιαγμένη για τους φτωχούς, τους άτυχους και τους ανθρώπους του περιθωρίου πόσο εύκολο είναι να αναζητήσει κανείς ένα happy end σε μια ερωτική ιστορία σαν αυτή του Πολ και της Γουάι;
Η ταινία της Λέσοβις δεν χρυσώνει το χάπι (ακόμη κι αν το πασπαλίζει με πολύ γκλίτερ στα balls που κινηματογραφεί), αλλά κατορθώνει να χτίσει ένα αυθεντικό πορτρέτο του μικρόκοσμου που περιγράφει και μια σχέση ανάμεσα στους χαρακτήρες της που σε κερδίζει σε κάθε βήμα. Με τον Φιον Γουάιτχεντ (που πρωτοειδαμε στην «Δουνκέρκη») και την τράνς ηθοποιό Λέινα Μπλουμ να δίνουν εξαιρετικές, απόλυτα πειστικές και μαγνητικές ερμηνείες στους βασικούς ρόλους και με μια απόλυτα τρυφερή ματιά απέναντι στους ήρωες, τον κόσμο τους και την θέλησή τους να διεκδικήσουν το δικό τους χώρο και το δικό τους μερίδιο ευτυχίας , το «Port Authority» ξεπερνά τις όποιες ατέλειές ή μικρά στραβοπατήματα για να κερδίσει με ευκολία το χειροκρότημα, τον έπαινο και την καρδιά σου.
Tags: Κάννες 2019
