Βασισμένο στο βιβλίο της Σάρα Γουότερς «Fingersmith», το «Handmaiden» μεταφέρει την δράση από την βικτωριανή Αγγλία στην Κορέα της δεκαετίας του 30 η οποία βρισκόταν υπό Ιαπωνική κατοχή και στην οποία ένα βαθιά ταξικό σύστημα ήταν ακόμη δυνατά εδραιωμένο. Το μεγαλύτερο μέρος του φιλμ διαδραματίζεται σε μια απομονωμένη έπαυλη, το σπίτι ενός πλούσιου Κορεάτη που έχει πάρει το γιαπωνέζικο όνομα της πρώην συζύγου του και που έχει χτίσει το ερημητήριο τους τόσο σε βικτοριανό όσο και σε γιαπωνέζικο στιλ. Εκεί κατοικεί με την πλούσια γιαπωνέζα ανιψιά του, κληρονόμο μιας αμύθητης περιουσίας, την οποία φιλοδοξεί να παντρευτεί για της πάρει τα χρήματα προκειμένου να χρηματοδοτήσει την επέκταση της τεράστιας συλλογής του με σπάνια ερωτικά βιβλία.
Μόνο που στα σχεδία του θα μπει εμπόδιο ένας απατεώνας και παραχαράκτης ο οποίος θέλει να κάνει την πλούσια ανιψιά να τον ερωτευτεί και για να τα καταφέρει θα της συστήσει μια καινούρια καμαριέρα, η οποία στην πραγματικότητα είναι συνεργός του κι έχει σαν στόχο να επηρεάσει με όποιο τρόπο μπορεί την εργοδότριά της να παραδοθεί στον «έρωτα» του μνηστήρα της. Αυτό που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί όμως, είναι πως ανάμεσα στις δύο γυναίκες θα αναπτυχθεί μια τρυφερότητα που γρήγορα θα γίνει ερωτική και οι δυο τους θα ανακαλύψουν πως το μόνο που θέλουν είναι η μία την άλλη.
Δείτε ακόμη: Γυναικεία πάθη και ομορφιά εποχής στο «Handmaiden» του Παρκ Τσαν Γουκ
Ομως στο εξωφρενικά όμορφο και εξωφρενικά έξυπνο φιλμ του Παρκ Τσαν-γουκ, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, εκτός ίσως από την με κάθε δυνατή έννοια ερεθιστική δύναμη του γυναικείου ερωτισμού που κυριολεκτικά βάζει φωτιά στην οθόνη. Κι όχι όπως πιθανότατα θα περίμενε κανείς με μια αντρική ματιά πάνω στην επιθυμία, αφού εδώ το σεξ ανάμεσα στις δύο ηρωίδες είναι κάτι παραπάνω από απόλαυση είναι η έκφραση της δικής τους ύπαρξης και ομορφιάς, ένας τρόπος να απελευθερωθούν, αυτό που τις ξεχωρίζει από τον φτηνό, ψεύτικο ερωτισμό των ανδρών που συγκεντρώνονται στην βιβλιοθήκη του θείου για να ακούσουν μια γυναίκα να τους διαβάζει ερεθίστικές ιστορίες.
Κι αν ο ακατάσχετος ερωτισμός είναι ένα από τα βασικά στοιχεία που κάνουν το φιλμ τόσο συναρπαστικό, οι απροσδόκητες τροπές και η συναρπαστική ίντριγκα το μεταμορφώνουν σε ένα από τα καλύτερα ερωτικά θρίλερ που είδαμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Χαρακτήρες που ο καθένας τους έχει την δική του ατζέντα, μια απροσδόκητη ανατροπή στην μέση της ιστορίας, λεπτομερής γνώση των κανόνων του είδους, χιούμορ αλλά και φλερτ με το γκροτέσκο, υπέροχες εικόνες και ακαταμάχητο στιλ, το φιλμ του Παρκ Τσαν-γουκ είναι σχεδόν αψεγάδιαστο. Μια εξαιρετική απόλαυση για ενήλικες θεατές που θέλουν το σινεμά τους όπως θέλουν και το σεξ τους. Κάτι που να ερεθίζει όχι μόνο τις αισθήσεις, αλλά και το μυαλό.
Περισσότερες κριτικές από το 69ο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών:
- Κάννες 2016: Κρατήστε μια θέση στα classics για το «The BFG» του Στίβεν Σπίλμπεργκ
- Κάννες 2016: «Ο Μαθητής» του Κιρίλ Σερεμπρένικοφ. Οχι πια σεξ, μόνο Ορθόδοξος Χριστιανισμός
- Κάννες 2016: «Ma Loute» του Μπρουνό Ντιμόν, αναφορά στον... Βέγγο
- Κάννες 2016: Το σινεμά σαν ένα ποίημα, κόμικ και αστυνομικό μαζί στο «Neruda» του Πάμπλο Λαραΐν
- Κάννες 2016: Στο «I, Daniel Blake», ο Κεν Λόουτς νοιάζεται τόσο για το μήνυμα που παραμελεί το σινεμά
- Κάννες 2016: «Rester Vertical». To επαναστατικό, queer παραμύθι του Αλέν Γκιροντί
- Κάννες 2016: Η Τζόντι Φόστερ προσφέρει ένα mainstream πολιτικό διάλογο με το «Money Monster»
- Κάννες 2016: Tο «Sieranevada» του Κρίστι Πουίου αφηγείται όσα συμβαίνουν μετά το «Θάνατο του Κυρίου Λαζαρέσκου»
- Κάννες 2016: Η ζωή δεν υψώνει τοίχους στην «Τελευταία Παραλία» των Θάνου Αναστόπουλου και Νταβίντε Ντελ Ντέγκαν
- Κάννες 2016: «Café Society». O Γούντι Αλεν προσφέρει ένα ακόμη γευστικό φλιτζάνι σινεμά. Εστω και «ντεκαφεϊνέ».
