Φεστιβάλ / Βραβεία

Οι Κάννες γυρνούν την πλάτη τους στην Κέιτ Μπλάνσετ (και άλλα 4 πράγματα που μάθαμε από τα βραβεία του 68ου Φεστιβάλ Καννών)

στα 10

Τα καλά, τα κακά και τα περίεργα των βραβείων του 68ου Φεστιβάλ Καννών.

Οι Κάννες γυρνούν την πλάτη τους στην Κέιτ Μπλάνσετ (και άλλα 4 πράγματα που μάθαμε από τα βραβεία του 68ου Φεστιβάλ Καννών)

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα το trending topic στον πλανήτη είναι τα βραβεία του Φεστιβάλ Καννών - ειδικά φέτος μετά από ένα πολυσυζητημένο δεκαήμερο από πρεμιέρες, πρόσωπα που τάραξαν τα νερά, μικροσκάνδαλα που κράτησαν το ενδιαφέρον σε υψηλά επίπεδα και ένα μπουκέτο από βραβεία που η κριτική επιτροπή με προεδρεύοντες τους αδελφούς Κοέν φρόντισε να προσφέρει ως θέμα συζήτησης για τις επόμενες ημέρες.

Διαβάστε αναλυτικά όλα όσα συνέβησαν στην τελετή λήξης του 68ου Φεστιβάλ Καννών βραβείο με βραβείο.

Αυτά είναι τα 10 πράγματα που μάθαμε από τα βραβεία του 68ου Φεστιβάλ Καννών:

Dheepan

1. Οχι, ο Χρυσός Φοίνικας στον Ζακ Οντιάρ δεν ήταν έκπληξη

Μπορεί μερίδα της κριτικής να μην εντυπωσιάστηκε από το «Dheepan» και να βρήκε ελαττώματα στη γραφή και την αναπτυξή του προς το κρεσέντο του φινάλε του, αλλά ο Ζακ Οντιάρ δεν έκανε τίποτα διαφορετικό αυτή τη φορά από αυτό που κάνει εδώ και χρόνια, ένα σινεμά των ανθρώπων και της βίας, βαθιά πολιτικό και υπεράνω ειδών, είτε παίρνει τη φόρμα του γκανγκστερικού φιλμ («Κοίτα τους Αντρες Οταν Πέφτουν»), είτε αυτή του δράμα φυλακών («O Προφήτης»), είτε ενός επώδυνου ρομάντζου («Σώμα με Σώμα»). Και παρά τα φαινόμενα, ο Φοίνικας δεν ήρθε ως επιβράβευση της καριέρας ενός μεγάλου Γάλλου δημιουργού, αλλά ως διάκριση για μια ταινία που πατάει πάνω στην επικαιρότητα των πολιτικών προσφύγων και της εμπόλεμης κατάστασης στη Δύση της ευημερίας, η οποία αντί να καταγγέλει παίρνει θέση και αντί να γείρει προς το μελόδραμα συγκλονίζει με το

Διαβάστε ακόμη: Κάννες 2015: Ο Ζακ Οντιάρ, ο μεγάλος νικητής του φετινού Χρυσού Φοίνικα μιλάει στο Flix

Carol 607

2. Το σνομπάρισμα της Κέιτ Μπλάνσετ

Υπήρξαν πολλοί που ήδη από την πρώτη προβολή του «Carol» του Τοντ Χέινς μιλούσαν για την υπεροχή της ερμηνείας της Ρούνι Μάρα έναντι αυτής της Κέιτ Μπλάνσετ. Και ακόμη περισσότεροι που έδιναν αβλεπί το φετινό Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας ex aequo και στις δύο - τόσο για τις υπέροχες ερμηνείες τους όσο και για το συμβολικό του πράγματος, αφού σίγουρα δεν είναι κάτι συνηθισμένο να βλέπεις δύο σταρ του Χόλιγουντ να τολμούν μια λεσβιακή ταινία (στο ίδιο μήκος κύματος που κάποτε το έκαναν ο Χιθ Λέτζερ και ο Τζέικ Τζίλενχαλ στο «Brokeback Mountain»). Θα μπορούσαμε να δεχτούμε τη βράβευση μόνο της Ρούνι Μάρα, ως μια ξεχωριστή επιλογή με νόημα για μια από τις πραγματικά θαρραλέες και επιλεκτικές γυναίκες της βιομηχανίας. Αλλά όταν μπαίνεις στη διαδικασία του εξ ημισείας δεν μπορείς να μοιράσεις το βραβείο ανάμεσα σε αυτήν και μία άλλη ηθοποιό από άλλη ταινία (εν προκειμένω την Εμανουέλ Μπερκό του «Mon Roi»). Μια τέτοια επιλογή μειώνει την αξία της επιλογής της Ρούνι Μάρα, «προσβάλλει» την Κέιτ Μπλάνσετ (η δικαιολογία πως η Μπλάνσετ είναι πολυβραβευμένη και ενδεχομένως θα σαρώσει στην οσκαρική περίοδο για το «Carol» δεν είναι αρκετή) και τελικά αφαιρεί και από το ίδιο το βραβείο στο «Carol» τη δύναμή του ως μια κίνηση με πολιτικό νόημα για τους γυναικείους ρόλους στο Χόλιγουντ και την εκπροσώπηση LGBT ηρώων σε mainstream ταινίες.

Διαβάστε ακόμη: Κάννες 2015: Το Flix συναντά από κοντά και ερωτεύεται την Κέιτ Μπλάνσετ

Jacques Audiard 607

3. Δεύτερος Χρυσός Φοίνικας για τη Γαλλία μέσα σε τρία χρόνια.

Από εκεί που η Γαλλία μετρούσε τα χρόνια να περνούν χωρίς να κερδίζει το μεγάλο βραβείο στο εδαφός της (την ίδια στιγμή που η πλειοψηφία των ταινιών που συμμετέχει κάθε χρόνο στο Φεστιβάλ γίνονται με γαλλικά λεφτά), ο Χρυσός Φοίνικας στον Ζακ Οντιάρ είναι ο δεύτερος της Γαλλίας, δύο χρόνια μετά τη «Ζωή της Αντέλ» του Αμπντελατίφ Κεσίς (μαζί με την Τυνησία), επτά χρόνια μετά το «Ανάμεσα στους Τοίχους» του Λοράν Καντέ, 13 χρόνια μετά τον «Πιανίστα» του Ρομάν Πολάνσκι που είχε κατεβεί με τη σημαία της Γαλλίας και της Πολωνίας και 30 χρόνια μετά το «Κάτω από την Ηλιο του Σατανά» του Μορίς ΠΙαλά το 1987. Ναι, οι αδελφοί Κοέν αγαπούν τους Γάλλους και το γαλλικό σινεμά!

Διαβάστε ακόμη: Κάννες 2015: Χτίζοντας μια ζωή και μια οικογένεια από την αρχή, στο «Dheepan» του Ζακ Οντιάρ

Italians Cannes 2015

4. Οι Ιταλοί (δεν) ξανάρχονται.

Και οι τρεις ιταλικές ταινίες του φετινού Διαγωνιστικού Τμήματος αγνοήθηκαν παντελώς από τα φετινά βραβεία. Και αν αυτό υπήρξε μάλλον αναμενόμενο για το «Παραμύθι των Παραμυθιών» του Ματέο Γκαρόνε, δεν συνέβη το ίδιο για το «Mia Madre» του Νάνι Μορέτι που για πολλούς (και κυρίως για τη γαλλική κριτική) υπήρξε αδιαφιλονίκητο φαβορί για κάποιο βραβείο μέχρι και την τελευταία ημέρα του Φεστιβάλ, αλλά και για το «Youth» του Πάολο Σορεντίνο που μπορεί να δίχασε την κριτική, αλλά θα ήταν μια υπέροχη ευκαιρία για την επιτροπή να «διορθώσει» το λάθος της επίσης μη βράβευσης της «Τέλειας Ομορφιάς» δύο χρόνια πριν.

Διαβάστε ακόμη: Κάννες 2015: Ο Πάολο Σορεντίνο δεν αγωνιά για τα γηρατειά και τον θάνατο, αφού «είναι μια χαμένη μάχη»

Jury Cannes 2015

5. H καλή η μοιρασιά δεν κρύβεται

«Δεν είμαστε μια κριτική επιτροπή από κριτικούς κινηματογράφου - είμαστε καλλιτέχνες που αποφασίζουμε τι θα τιμήσουμε από τις ταινίες που είδαμε. Δεν μπορούσαμε να δώσουμε το πρώτο βραβείο σε κάθε ταινία αλλά προσπαθήσαμε να κρατήσουμε ισορροπία στην ορατότητα της κάθε ταινίας», δήλωσε ο Ιθαν Κοέν στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε την τελετή λήξης του 68ου Φεστιβάλ Καννών με τον Τζόελ Κοέν να προσθέτει: «Θα δίναμε περισσότερα από ένα βραβεία σε περισσότερες ταινίες αλλά αυτοί είναι οι κανόνες. Ηταν σαν ένα παιχνίδι σκάκι - προσπαθήσαμε να αναδείξουμε όσες περισσότερες μπορούσαμε». Το αποτέλεσμα της «μοιρασιάς» πέτυχε στο 80 τοις εκατό των βραβείων, με μοναδικά ατοπήματα το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας (βλέπε παραπάνω), το γεγονός πως το «Carol» του Τοντ Χέινς δεν αναδείχθηκε όσο ίσως άξιζε ως κορωνίδα της καριέρας του δημιουργού του, τη δόξα του «Loi du Marché» έκλεψε δίκαια ο Βεσνάν Λεντόν (αλλά να που εδώ θα χρειαζόταν και ένα δεύτερο βραβείο για την ίδια την ταινία και τις σκηνοθετικές επιλογές του Στεφάν Μπριζέ) και, ναι, δηλώνουμε και πλήρως απογοητευμένοι που ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θεώρησε το σενάριο του «Chronic» του Μισέλ Φράνκο «ένα όμορφο τρόπο να μιλήσει για τη ζωή και την έλλειψή της», όταν το μόνο που είδαμε ήταν ένα από τα πιο «εξοργιστικά» φινάλε στην πρόσφατη ιστορία.

Ξαναζήστε το 68ο Φεστιβάλ Καννών, ημέρα με την ημέρα, με τον τρόπο του Flix για να μάθετε όλα όσα συνέβησαν το τελευταίο δεκαήμερο μέσα και έξω από τις αίθουσες της Κρουαζέτ

Διαβάστε ακόμη:

Περισσότερα βραβεία: