«Community» (3η σεζόν)
Δεν είναι μια απλή σειρά, είναι ένας θησαυρός της (ποπ) κουλτούρας μας, ένα δοκίμιο με πολλή καρδιά και πολύ χιούμορ πάνω στις συμβάσεις, τις απαιτήσεις και τις απολαύσεις των τηλεοπτικών αφηγηματικών ειδών.
Η 3η σεζόν έμελλε να είναι και η τελευταία με τον δημιουργό Νταν Χάρμον στο τιμόνι, κι αν και η απομάκρυνσή του ήρθε κατόπιν εορτής, είχε ένα προαίσθημα που τον οδήγησε στο να πετάξει στα σκουπίδια μεγάλος μέρος του αρχικού πλάνου του (που συνδεόταν με τον 4ετή κύκλο σπουδών των Κολλεγίου) και να κλείσει την 3η αυτή τη σεζόν με μια κορύφωση συναισθήματος και πλοκής αντάξια ενός αληθινού series finale.
Τα τελευταία αυτά επεισόδια οδηγούν τη σειρά σε μια ενδιαφέρουσα αναζήτηση: Υπάρχει το σημείο εκείνο όπου το περίεργο πρέπει να κάνει στην άκρη για το αποδεκτό; Ο διχασμός κρύβεται πίσω από πολλές από αυτές τις τελικές ιστορίες, από τον ψυχίατρο που προσπαθεί να πείσει το γκρουπ πως ζουν σε μια μαζική παραίσθηση μέχρι τον εμφύλιο του Άμπεντ με τον Τρόι λόγω της διαφορετικής φιλοσοφίας ανάπυξης των φρουρίων τους. (Ο ένας θέλει ποιότητα, ο άλλος θέλει ταχύτητα και ποσότητα.) Είναι λες κι ο Νταν Χάρμον τσακώνεται με τον εαυτό του.
Καθώς η σειρά κινείται ανάμεσα σε επεισόδια-άσκηση ύφους με αναφορές στα πολεμικά ντοκιμαντέρ του Κεν Μπερνς, στο «Νόμος και Τάξη» ή στα οχτάμπιτα βιντεοπαιχνίδια της εφηβείας μας, η διαδρομή του Άμπεντ (χαρακτήρα που έφασε να αντιπροσωπεύει την ψυχή του «Community», όσο και άθελά του, τον ίδιο τον Χάρμον) κορυφώνεται σταδιακά με την εμφάνιση ενός Κακού Άμπεντ, από το Σκοτεινό Timeline.
Το ότι κάτι που ξεκίνησε ως ένα απλό σίτκομ με αναφορές αγάπης στον Τζον Χιουζ καταλήγει σαν τελευταίο επεισόδιο να παρουσιάζει μια μάχη με κακό είδωλο από ένα παράλληλο σύμπαν, είναι η απόλυτη κατάθεση στο πόσο επίμονα ο Χάρμον και οι συγγραφείς του δεν έπαψαν να αναζητούν τις μεγάλες ιδέες.
Ταυτόχρονα όμως δένει συμβολικά όλο αυτό το τριετές ταξίδι αναζήτησης: Ο Άμπεντ αντιμάχεται τον σκοτεινό εαυτό του όχι ως πεζή άσκηση ωρίμανσης, όχι επειδή του το ζητά η κοινωνία ή οι κανόνες, αλλά επειδή λίγα επεισόδια νωρίτερα είχε φτάσει να αντιμάχεται τον καλύτερό του φίλο. Ο Άμπεντ, ο Χάρμον, το «Community», βρίσκουν τη θέση τους στον κόσμο (ό,τι κι αν αυτό σημαίνει, όσο κι αν αυτό διαρκέσει) όταν κάνουν ειρήνη με τον εαυτό τους.
Γράψαμε στο Flix
Το «Community» είναι μια σειρά φτιαγμένη από ανθρώπους που αγαπάνε την τηλεόραση και το σινεμά, για ανθρώπους που αγαπάνε την τηλεόραση και το σινεμά. Είναι μια αλλόκοτη περίπτωση σειράς, μια σαχλή κωμωδία με τεράστια καρδιά και υψηλό IQ - αυτός ο παράξενος συνδυασμός είναι που την καταδικάζει να παραμένει ένα περιθωριακό εύρημα.
Το καλύτερο επεισόδιο
«Digital Estate Planning» (3x20)
Το γκρουπ παίζει ένα παιχνίδι ειδικά σχεδιασμένο από τον πατέρα του Πιρς ώστε να μπορέσει εκείνος να πάρει το κομμάτι της διαθήκης που δικαιούται. Ο κάθε χαρακτήρας έχει το άβατάρ του, και το αποτέλεσμα είναι πως για τα επόμενα 20 λεπτά βλέπουμε ένα κανονικότατο επεισόδιο της σειράς παιγμένο όλο στο στυλ ενός 8μπιτου παιχνιδιού- αλλά που κατά τα άλλα είναι όσο πλούσιο σε συγκίνηση και σε διαδρομή χαρακτήρα δε θα έπρεπε να επιτρέπεται να χωράει στα 8 bit. Όταν ξεκίνησε το επεισόδιο και συνειδητοποίησα πως θα είναι όλο έτσι, θόλωσα από τη συγκίνηση. Μετά το τέλος, έψαξα να βρω το Game Boy μου.
Μια σκηνή
Ουσιαστικά το τελικό arc της σειράς επί Χάρμον ξεκινά στο διπλό επεισόδιο του μεγάλου μαξιλαροπόλεμου, και ειδικά σε αυτή τη σκηνή. Σε στυλ Κεν Μπερνς όλη η ουσία της σχέσης του Άμπεντ με τον Τρόι περιγράφεται με απλά λόγια, και μπαίνει στη βάση της πλοκής ενός απίστευτου επεισοδίου. Το ζωντάνεμα του ύφους αυτών των ντοκιμαντέρ είναι απίστευτα πιστό- στο δε πλάνο του σχεδιαγράμματος στρατηγικής ανάπτυξης των δύο αντίπαλων στρατοπέδων πεθαίνω στα γέλια κάθε φορά.
Και κάτι ακόμα
Πέρσι την άνοιξη είχαμε υμνήσει τη σειρά μαζί με το NBC για τη θαρραλέα απόφαση της ανανέωσης, όμως η πράξη μας πρόδωσε καθώς η απομάκρυνση του Νταν Χάρμον ουσιαστικά ακυρώνει την όλη μας προσέγγιση. Η σειρά μετά-Χάρμον συνέχισε να έχει ένα περιπετειώδες 2012, όπως συνοψίσαμε στην κάρτα προόδου της σεζόν, λίγες μέρες μετά την αποχώρηση του Τσέβι Τσέις από τη σειρά.
Τουλάχιστον όλα καλά για τον Χάρμον ο οποίος παραμένει πολυάσχολος, αναπτύσσοντας σειρές αλλού, και αναλαμβάνοντας την παραγωγή της μεταφοράς σε μορφή animation, της «Anomalisa» του Τσάρλι Κάουφμαν. Μιλήσαμε με τον Ντίνο Σταματόπουλο (πρώην σεναριογράφο του «Community», γνωστό και ως Στάρμπερνς στη σειρά), τόσο για την «Anomalisa», όσο και για τις δυσκολίες του Χάρμον και του «Community».
Διαβάστε ακόμη:
