Με αφορμή τον τελευταίο κύκλο του «Mad Men» και την έκθεση για τη σειρά που διεξάγεται αυτές τις ημέρες στο Μουσείο Κινούμενης Εικόνας στην Αστόρια, ο Μάθιου Γουάινερ επέλεξε 10 ταινίες που τον επηρέασαν στη δημιουργία της σειράς και με τον γενικό τίτλο «Required Viewing» προβάλλονται σαν απαραίτητο συμπλήρωμα στην τελική διαδρομή της.
«Οι ταινίες που επέλεξε ο Ματ Γουάινερ προσφέρουν απίστευτη εμβάθυνση στο πως η σειρά πλησιάζει τους χαρακτήρες της, στο τόνο και την ατμόσφαιρά της. Και εκτός αυτού οι ταινίες είναι σπουδαίες - θα έπρεπε να είναι απαραίτητη η θεασή τους από τους φανατικούς της σειράς όπως και της δημιουργικής της ομάδας», δήλωσε ο υπεύθυνος του μουσείου Ντέιβιντ Σγουάρτζ.
Διαβάστε και δείτε εδώ όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το μεγάλο φινάλε του «Mad Men».
Στη Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων του Αλφρεντ Χίτσκοκ (1959)
«Αυτή η ταινία υπήρξε μια από τις σημαντικότερες επιρροές στον πιλότο γιατί έχει γυριστεί στη Νέα Υόρκη, περίπου την εποχή που διαδραματίζεται το πρώτο επεισόδιο. Αν και περισσότερο στιλιζαρισμένη απ' όσο θα θέλαμε, νιώσαμε πως οι χαμηλές λήψεις και η σύγχρονη αισθησή της ήταν μια χρήσιμη αντανάκλαση του καλλιτεχνικού μας οράματος. Είχα μελετήσει την ταινία σε βάθος όταν ήμουν στη σχολή κινηματογράφου και απορρόφησα πολύ από το "ένας καθημερινός άνθωπος σε απίστευτες καταστάσεις" αφηγηματικό της κίνητρο. Αξίζει να αναφέρει κανείς πως ο Κάρι Γκραντ παίζει έναν διαφημιστή με το όνομα Ρότζερ, που αναγκάζεται να πάρει την ταυτότητα ενός άλλου άντρα.»
Η Γκαρσονιέρα του Μπίλι Γουάιλντερ (1960)
«Το είδα για πρώτη φορά στη σχολή και κυριεύτηκα από το δυναμικό σενάριο και την παθητική φύση του ήρωά του που υποδύεται ο Τζακ Λέμοντ. Είναι μια ιστορία που καταγράφει την εποχή της, τοποθετημένη σε ένα Μανχάταν όπου φαινομενικά συνηθισμένοι άνθρωποι φέρονται παράλογα. Μου κυρίευσε και την φαντασία σαν μια αναπαράσταση των πολιτικών που επικρατούσαν στα γραφεία και τη σεξουαλική ζωή της εποχής. Αναμειγνύει χιούμορ και πάθος χωρίς καμία προσπάθεια...»
Μπλε Βελούδο του Ντέιβιντ Λιντς (1986)
«Μνημειωδώς αυθεντικό για την εποχή του, αυτή η ταινία έχει μια επίδραση στη γενιά μου που δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Το είδα τελειώνοντας το κολέγιο και πριν γραφτώ στη σχολή. Απροσδιόριστο ως είδος, το "Μπλε Βελούδο" κινείται από την ταινία μυστηρίου στο φιλμ νουάρ και από τη μαύρη κωμωδία σε μια ιστορία ενηλικίωσης, σχεδόν από σκηνή σε σκηνή. Πλούσιο στιλιστικά και πολύπλοκο ψυχολογικά γιορτάζει τον τρόμο της καθημερινότητας και είναι γεμάτο από αναφορές στα κιτς και ειρωνικά 50s. Μας επηρέασε στην προσπάθειά μας να ξαναδιαβάσουμε το μύθο μιας ολόκληρης εποχής.»
Ο Δεσμώτης του Ιλίγγου του Αλφρεντ Χίτσκοκ (1958)
«Παρόλες τις αρνητικές κριτικές την εποχή που βγήκε στις αίθουσες, σήμερα συγκαταλέγεται στις σπουδαιότερες ταινίες που έγιναν ποτέ. Δεν τον είχα δει πριν ξεκινήσει η σειρά, αλλά το είδα σε ένα διάλειμμα μετά τον πρώτο κύκλο. Με συνεπήρε η ομορφιά του, το μυστήριο και εμμονική του λεπτομέρεια. Θυμάμαι να βλέπω το πλάνο με τα μαλλιά της Κιμ Νόβακ και σκεφτόμουν: "Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε". Το "Vertigo" σε κάνει να νιώθεις σαν να βλέπεις το όνειρο κάποιου άλλου.»
Les Bonnes Femmes του Κλοντ Σαμπρόλ (1960)
«Είδα την ταινία στη σχολή και τη μοιράστηκα με τους συνεργάτες μου για να βοηθήσω στην καλλιτεχνική διεύθυνση του πιλότου, γιατί είναι γυρισμένη στους δρόμους του Παρισιού ακριβώς την εποχή που προσπαθήσαμε να αναπαραστήσουμε. Οι θεματικές του είναι επίσης πολύτιμες, αφού η ταινία αφηγείται την καθημερινή ιστορία τεσσάρων εργαζόμενων γυναικών που θυσιάζουν τις ρομαντικές τους φαντασιώσεις σε ένα βαρετό εργασιακό περιβάλλον. Η αγαπημένη μου σκηνή, αυτή που συνοψίζει ολόκληρη την ταινία, είναι πολύ σχετική με τη σειρά αφού δείχνει μια γυναίκα να κοιτάζει μέσα από την κάμερα στο κοινό.»
Patterns του Φίλντερ Κουκ (1956)
«Είδα αυτήν την ταινία μια μέρα που είχα μείνει σπίτι άρρωστος και γλίτωσα το σχολείο. Αρχικά γραμμένη για να παιχθεί ζωντανά στην τηλεόραση το 1955 από τον Ροντ Σέρλινγκ, δημιουργεί ένα δράμα δωματίου με μια κλιμάκωση του κεντρικού χαρακτήρα που δεν ξέχασα ποτέ. Το χρησιμοποιήσαμε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της σειράς για να πάρουμε την αίσθηση των γραφείων και για να δούμε πως η φιλοδοξία μπορεί να είναι το κέντρο της σύγκρουσης όταν η παλιότερη γενιά μένει πίσω και η αδίστακτη επιχειρηματικότητα έρχεται αντιμέτωπη με την ανθρωπιά.»
Dear Hear του Ντέλμπερτ Μαν (1964)
«Πέφτοντας πάνω σε αυτήν την ταινία, μου έδωσε την ώθηση να γράφω τελικά τον πιλότο. Με συνεπήρε αυτή η mainstream χολιγουντιανή ταινία που αντανακλούσε μια πολύ καθημερινή αντιμετώπιση απέναντι στο σεξ, κάτι που έμοιαζε ασυνήθιστο για όσα πίστευα για την εποχή. Με τον ετοιμόλογο εργένη ήρωα και την κακοντυμένη συντηρητική ενζενί, η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας ηθικής διαφθοράς και σπαραξικάρδιας διπροσωπίας στη μορφή μιας ελαφριάς κωμωδίας. Οσο ο Γκλεν Φορντ προσπαθεί να αλλάξει και να αναλάβει την ευθύνη για τα ασήμαντα ρομάντζα του στο γκλάμορους Μανχάταν, βρήκα την αφετηρία για να γράψω το "Mad Men".»
The Bachelor Party του Ντέλμπερτ Μαν (1957)
«Γραμμένο για την τηλεόραση το 1953, αυτό το φιλμ ενώνει ξανά τον σεναριογράφο Πάντι Τσαγιέφσκι και τον σκηνοθέτη Ντέλμπετ Μαν και αντανακλά τον επώδυνο ρεαλισμό της προηγούμενης ταινίας τους, του βραβευμένου με Οσκαρ "Marty". O "εργένης" ήταν μια αλληγορία της εποχής, αλλά αυτή η ταινία ξαναδιαβάζει με ποιητικό τρόπο τα κλισέ της ανδρικής ταινίας και παρουσιάζει τα θέματα της απιστίας και της μοναξιάς με ένα καθαρό βλέμμα.»
The Best of Everything του Ζαν Νεγκουλέσκο (1959)
«Μια στιλιζαρισμένη και γεμάτη σταρς διασκευή του ομώνυμου best-seller του 1958, αυτή η ταινία έγινε μέρος των ιδέων μας για τον πιλότο. Αν και ένιωθα πως ήταν οπτικά υπερβολικά γυαλισμένη και επίσης υπερβολικά μελοδραματική, ήταν ωστόσο και ένα παρατηρητικό βλέμα στις εργαζόμενες γυναίκες της Νέας Υόρκης την εποχή εκείνη. Η δουλειά στο γραφείο, οι ρομαντικές τους ιστορίες και η ζωή τους, όλα παρμένα από τη ζωή. Οπως διάφορα δημοφιλή φιλμ της εποχής, μας βοήθησε να χτίσουμε τους χαρακτήρες μας - θα ήταν μια ταινία που θα την είχαν δει σίγουρα και θα είχε επηρεάσει την καθημερινότητά τους.»
The Americanization of Emily του Αρθουρ Χίλερ (1964)
«Την είδα για πρώτη φορά στη σχολή και με συνεπήρε κατευθείαν το ειρωνικό και ρυθμικό σενάριο του Πάντι Τσαγιέφσκι με το αντιπολεμικό αίσθημα, που ήταν σοκαριστικό γιατί ήταν σπάνια γινόταν θέμα συζήτησης. Το πορτρέτο του Τσάρλι από τον Τζέιμς Γκάρνερ, ενός γυναικά που έχει εγκαταλείψει την ανθρωπιά του και στη συνέχεια αναγκάζεται να φερθεί σαν ήρωας, επηρέαση την προσπάθειά μας να αναπαραστήσουμε το ανδρικό μυαλό και τη σχέση του με τον υπαρξιακό παραλογισμό.»
Το 2ο μέρος του 7ου και τελευταίου κύκλου του «Mad Men» ξεκινά την Κυριακή, 5 Απριλίου.
Διαβάστε ακόμα:
- Ηταν ο Ελληνας Τζορτζ Λόις ο πραγματικός Ντον Ντρέιπερ;
- Το κοστούμι του Ντον Ντρέιπερ θα κρεμαστεί εκεί όπου αξίζει: στο Smithsonian
- Mad Men: φινάλε σε 2 μέρη και με σεναριογράφο τον Ρόμπερτ Τάουνι
- Το καλύτερο «προϊόν» του «Mad Men» είναι οι ήρωές του
- «Mad Men»: 10 υπέροχα vintage πόστερ για 10 υπέροχα επεισόδια
- Οι Mad Men πριν γίνουν Mad Men
Tags: Mad Men 7, Mad Men
