Αναρωτιέμαι αν η Vertigo είναι Εκεί Oπου Θα Συμβεί σε λίγο καιρό από τώρα.
Αναφέρομαι στο επόμενο κύμα κόμικ διασκευών, γιατί οι διασκευές ποτέ δε σταματάνε και το Χόλιγουντ παράγει περισσότερο περιεχόμενο από ποτέ και το τέρας πρέπει να φάει ακόμα περισσότερο κι ας μη χορταίνει ποτέ. Μιας και τα κόμικ μοιάζουν το ασφαλές σημείο εκκίνησης στο οποίο τα στούντιο έχουν κατασταλλάξει εσχάτως, και μιας και υπάρχει ένα σημείο πέραν του οποίου η θέα και μόνο ενός υπερήρωα θα κάνει ακόμα κι ανθρώπους που ενηλικιώθηκαν διαβάζοντας X-Men και Fantastic Four να θέλουν να κουλουριαστούν στο πάτωμα και να βάλουν τα κλάματα, μια απονευρωμένη εκδοχή των σκοτεινών ηρώων της Vertigo ίσως και να είναι το επόμενο βήμα.
Το «Preacher» ήδη ετοιμάζεται να γίνει πραγματικότητα στο AMC από τον Σεθ Ρόγκεν για κάποιο λόγο, και τίτλοι όπως ο «Sandman» και το «Y - The Last Man» δεν έχουν πάψει να συζητιούνται για διασκευή κάποιας μορφής όσο θυμάμαι να αναπνέω. Υπάρχει άπειρο υλικό, και απορώ πώς η διψασμένη για λάιτ σκοτεινότητας ιστορίες σημερινή κουλτούρα μας δεν τις έχει αφαιμάξει ακόμα. Ίσως το «Constantine» να είναι απλώς η αρχή.
Μίλησα παραπάνω για απονευρωμένη επειδή δεν ξέρω, ξύπνησα απαισιόδοξος αυτή τη βδομάδα κι επίσης επειδή είδα τον πιλότο του «Constantine» του NBC, ο οποίος δεν ήταν κακός, αλλά ήταν σίγουρα στρογγυλεμένος.
Διαβάστε ακόμη: «Gotham»: Tα tiny toons της Γκόθαμ στην Σκοτεινή Πόλη
Το «Constantine» αποτελεί διασκευή του κόμικ «Hellblazer» που ήταν ο αντίστοιχος Batman τίτλος της Vertigo, αν θα μπορούσε να είναι δόκιμη η οποιαδήποτε αναλογία: Ο τίτλος αποτελούσε την μακροβιότερη σειρά του ενήλικου υπο-τμήματος της DC, με έναν μοναχικό ήρωα που ενεργούσε στο περιθώριο, και με μια στρατιά από γραφιάδες να έχουν παρελάσει θέλοντας να αφήσουν το στίγμα τους, κάτι που δεν αποτελούσε τη νόρμα στη Vertigo όπου ο κάθε τίτλος ήταν βασικά παιδί ενός δημιουργού και σταματούσε όταν τελείωνε η ιστορία.
Ο Τζον Κόνσταντιν είναι κάτι σαν μάγος, σαν ντετέκτιβ του μεταφυσικού, ένας τύπος με μπόλικο σκοτάδι, κυνισμό και χιούμορ που κυνηγά δαίμονες τελοσπάντων, κι αυτό είναι το βασικότερο στοιχείο που έχει ουσία να συγκρατήσει κανείς γι’αυτόν. Στον πιλότο της σειράς o Κόνσταντιν φεύγει από το τρελάδικο στο οποίο έχει βάλει ο ίδιος τον εαυτό του επειδή αρκετά πια με τους δαίμονες και την όλη φάση (έχασε μέσα από τα χέρια του και ένα κοριτσάκι, την Άστρα, αφήνοντας την ψυχή της να χαθεί στον κόλαση, οπότε έχει κατανοητά τα θεματάκια του), όταν ένα μήνυμα από τον άλλο κόσμο τον στέλνει να προστατεύσει την κόρη ενός παλιού φίλου και συνεργάτη.
Στο ρόλο της εν λόγω κόρης είναι η Λούσι Γκρίφιθς η οποία για κάποιο λόγο κόπηκε από τη σειρά παρότι εμφανώς επρόκειτο να παίξει το ρόλο της συνεταίρου του Κόνσταντιν. Αντ’αυτού, έχουμε εδώ μπόλικο set-up, που εξηγούν το backstory του χαρακτήρα, τη σχέση του με τον κόσμο των δαιμόνων, το πώς λειτουργούν οι δυνάμεις του (είναι βασικά η ικανότητα να διαβάζει λατινικά με πολύ έντονο τρόπο- μου αρέσει πολύ η αγγλική λογική του Ήρωα που δεν του δίνει υπερδυνάμεις παρά ύφος και μυαλό) και το τι θα κάνει στο εξής.
Ως Κόνσταντιν συναντάμε τον Ματ Ράιαν που δεν είναι απαραίτητα χειρότερος από τον Κιάνου Ριβς στην ομώνυμη ταινία, οπότε καταλαβαίνει κανείς πως στην πορεία θα πρέπει να συμβούν εκπλήξεις. Μαζί του ο Χάρολντ «ΓΟΥΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΛΤ» Περινό ως ένας εντυπωσιακά cheesy άγγελος που στρατολογεί τον Κόνσταντιν για τον επερχόμενο πόλεμο που έρχεται και για τον οποίο στην πραγματικότητα δεν πολυέχει ιδέα. Περαιτέρω χαρακτήρες θα εισαχθούν στην πορεία της σειράς, θεωρητικά.
Ο πιλότος λειτουργεί σε σημεία αρκετά αποτελεσματικά, κυρίως όμως χάρη στο χέρι του Νιλ Μάρσαλ, λατρεμένου σκηνοθέτη των «Descent» και των 2 καλύτερων επεισοδίων που έχει κάνει το «Game of Thrones». Ο Μάρσαλ μπορεί στήσει τρόμο και ένταση κάνοντας το θεατή να ξεχάσει αν αυτό που βλέπει είναι ακριβό ή φτηνό ή τηλεόραση ή σινεμά ή τι. Έχει πολύ χαρακτηριστικό στυλ, εμφανές και εδώ σε σεκάνς όπως την εναρκτήρια ή αργότερα κάποιων καταδιώξεων. (Η σκηνή στον διάδρομο ιδιαίτερα.)
Πάντα απορεί κανείς αν αυτό το επίπεδο δημιουργίας είναι κάτι που μπορεί να σταθεί και στην πορεία, ιδίως όταν παραπέρα δεν υπάρχει κάποιο τρομερό ενδιαφέρον. Η σειρά έρχεται υπό την επίβλεψη του Ντάνιελ Σερόνε (που ακόνισε δόντια και μολύβια στο «Charmed» και έπειτα δούλεψε στην περίοδο του «Dexter» που ήταν ακόμη καλή σειρά, αλλά και στο «Mentalist») και του Ντέιβιντ Γκόγιερ (ο οποίος είναι μάλλον ο μοναδικός staff writer που έχει η DC/Warner σε μισθολόγιο και του αναθέτει το σενάριο του παραμικρού πράγματος που βγάζει στην οθόνη), αλλά εδώ δεν είδαμε κάτι ιδιαίτερα συναρπαστικό σε επίπεδο χαρακτήρων ή μυθολογίας.
Ομολογώ πως παρακολούθησα όλο τον πιλότο με μεγάλο ενδιαφέρον, κυρίως λόγω θαυμασμού για το οπτικό κομμάτι και την ατμόσφαιρα, το οποίο ομολογουμένως παίζει μεγάλο ρόλο όταν μιλάμε για μεταφυσική σειρά μυθολογίας. Όμως. Όμως. Οι δαίμονες. Η ιδέα του να πα΄ρουμε τους δρόμους για να κυνηγάμε τη δαιμονική δραστηριότητα. Τα λατινικά. Το όλο στεγνό, μετα-ειρωνικό υφάκι. Η απουσία ενός Κάτι Αληθινά Ξεχωριστού στοιχείου.
Δεν έχει κάτι κακό το «Constantine». Δεν έχει και κάτι πραγματικά μοναδικό το «Constantine». Επιπλέον- το ότι για την τηλεοπτική μεταφορά του ήρωα φαίνεται να έχουν παραλειφθεί στοιχεία του χαρακτήρα του όπως το ότι καπνίζει και το ότι διατηρεί τις περιστασιακές σχέσεις με άντρες, είναι κάπως συμβολικό.
Δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα το πρώτο και υπάρχει σίγουρα πολύς χρόνος για να μπει στην εικόνα το δεύτερο (αν και ο Σερόνε δε φαίνεται να το πολυλογαριάζει), όμως συνδυασμένα δίνουν ένα κάποιο στίγμα, σαν το δίκτυο και το στούντιο να ήθελαν το σκοτεινό, occult τόνο του κόμικ αλλά όχι και πολλές από τις αιχμηρές γωνίες του. Αντιστοίχως οι απόπειρες για χιούμορ μοιάζουν μαγκωμένες και τα πάρε-δώσε με τους δαίμονες και τις καταραμένες ψυχές κάπως στεγνά εφετζίδικες. Σα να θες την αίσθηση του σκοταδιού και του περιθωρίου αλλά δίχως να χρειαστεί να μείνεις μόνος σου στο σκοτάδι.
Μοιάζει λίγο σαν κλεψιά αυτό.
Διαβάστε ακόμη:
- Η Δευτέρα Παρουσία του «Twin Peaks»
- «Gotham»: Tα tiny toons της Γκόθαμ στην Σκοτεινή Πόλη
- «Madam Secretary»: To «Scandal» στις διαδρομές του «West Wing»
- «How to Get Away with Murder»: H Βάιολα Ντέιβις στο νέο δικηγορικό δράμα της Σόντα Ράιμς
- Όταν το «Once Upon a Time» συνάντησε το «Frozen»
- «Bloodline». Νέα σειρά για το Netflix
Tags: constantine, DC comics, νιλ μάρσαλ
