Kάθε Σάββατο αυτού του καλοκαιριού θα επισκεπτόμαστε θρυλικά επεισόδια σπουδαίων σειρών, τα οποία ξεχωρίζουν τόσο ως μεμονωμένες ιστορίες, αλλά και ως αντιπρόσωποι των σειρών τους. Δείτε τα σαν μια αφορμή να επισκεφθούμε ξανά μερικά από τα αγαπημένα μας τηλεοπτικά σύμπαντα, ή σαν μια προσπάθεια συλλογής επεισοδίων που έχουν κερδίσει με το σπαθί τους την διάκριση του κλασικού αριστουργήματος.
Εξυπακούεται πως θα ακολουθούν spoilers για το επεισόδιο και, ενδεχομένως, για την όλη σειρά στην οποία ανήκει. Σήμερα επισκεπτόμαστε για πρώτη φορά τα ʽ70s και εξιχνιάζουμε έναν φόνο μαζί με τον επιθεωρητή Κολούμπο.
Η ταυτότητα
«Columbo», Σεζόν 3, Επεισόδιο 2: «Any Old Port in a Storm»
Πρεμιέρα: 7 Οκτωβρίου 1973
Σενάριο: Στάνλεϊ Ραλφ Ρος, Λάρι Κόεν
Σκηνοθεσία: Λίο Πεν
Καστ: Πίτερ Φολκ (Κολούμπο), Ντόναλντ Πλέζανς (Άντριαν Καρσίνι), Τζούλι Χάρις (γραμματέας), Γκάρι Κόνγουεϊ (Ρικ).
Η πλοκή
Ο επιθεωρητής Κολούμπο αναλαμβάνει να εξιχνιάσει μια αδερφοκτονία που λαμβάνει χώρα όταν ο ένας αδερφός εκφράζει την επιθυμία του να πουλήσει το οικογενειακό χωράφι παραγωγής κρασιού και ο άλλος, ο εκλεκτικός δημιουργός, δεν λαμβάνει τα νέα με ιδιαίτερη ευχαρίστηση.
Οι διακρίσεις
Σε μια σειρά αποτελούμενη αποκλειστικά από αυτοτελή επεισόδια, ετούτο απολαμβάνει την αναγνώριση της κοινότητας ως ένα εκ των πλέον ξεχωριστών στη διαδρομή της σειράς, έστω κι αν δεν κέρδισε βραβεία στην εποχή του.
Η σημασία
Ως τώρα έχουμε κατά κύριο λόγο ασχοληθεί με επεισόδια που περικλείουν μέσα τους όση περισσότερη από την ουσία ή τη μαγεία της σειράς τους είναι δυνατόν. Επεισόδια πλήρως αντιπροσωπευτικά του τι είναι η σειρά, τι μπορείς να περιμένεις να δεις ξεκινώντας ένα επεισόδιο ή μία σεζόν. Με αυτό το επεισόδιο, επιχειρούμε κάτι διαφορετικό.
Τι μοιάζει περισσότερο με δομή ενός επεισοδίου «Columbo»; Μιλάμε για επεισόδια που προσεγγίζουν σε διάρκεια μια τυπική ταινία, αλλά αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό. Παραδοσιακά, τα μυστήρια στο «Columbo» ήταν τέτοια μόνο για τον επιθεωρητή. Εμείς γνωρίζουμε εξαρχής πάντοτε ποιος έχει διαπράξει το έγκλημα, το πώς, το γιατί. Μένει να δούμε τον Κολούμπο να λύνει το γρίφο, κάτι που αποδεικνύεται πιο συναρπαστικό από το να βλέπαμε ένα ακόμα whodunnit.
Όλες οι ιστορίες είναι λοιπόν ατμόσφαιρα και στυλ και χαρακτήρας, απόλυτα βασισμένες πάνω στην περσόνα του Κολούμπο όπως τον φέρνει στη ζωή ο φανταστικός Πίτερ Φολκ. Συνήθως ο εχθρός είναι κάποιος ενοχλητικός villain- πλούσιος, ισχυρός ή απλά πολύ ενοχλητικός. Ο Κολούμπο μέσα από ένα ντεμαράζ ερωτήσεων, ερευνών και εριστικών επιδείξεων ευφυίας, καταφέρνει να καταβάλει τους εχθρούς του (οι οποίοι σχεδόν πάντα γίνονται έξαλλοι μαζί του λόγω των ερωτήσεων που τους θέτει αλλά και το πώς) αποδεικνύοντας τελικά την ενοχή τους.
Το «Any Old Port in the Storm» δεν είναι ένα τέτοιο επεισόδιο.
Ο Ντόναλντ Πλέζανς δίνει ερμηνεία ζωής παίζοντας τον γνώστη (και παραγωγό κρασιού) Άντριαν Καρσίνι, έναν αξιαγάπητο σνομπ που μοιάζει να έχει ξεφύγει από το «Sideways» του Αλεξάντερ Πέιν, και ο οποίος όταν μαθαίνει τα δυσάρεστα νέα (ο άξεστος, jock αδερφός του σκοπεύει να πουλήσει το οικόπεδο και μαζί το εργοστάσιο, σε κάτι ʽκατώτερουςʼ οινοπαραγωγούς) παίρνει την κατάσταση στα χέρια του.
Δολοφονεί τον αδερφό του και προχωρά να καλύψει τα ίχνη του, πριν παραλάβει ένα τιμητικό βραβείο για τις υπηρεσίες του απέναντι στο καλό κρασί, υποθέτει κανείς. Κάπου εκεί μπαίνει στο παιχνίδι ο Κολούμπο.
Κι όταν λέμε ʽκάπουʼ εκεί, το εννούμε. Ξέχνα αυτά που ήξερες, εδώ ο πρωταγωνσιτής δεν εμφανίζεται παρά στο 20ό λεπτό. Οι δύο βασικοί χαρακτήρες της ιστορίας δε συναντιούνται μέχρι τη μέση του επεισοδίου. Τα πάντα ως εκείνο το σημείο είναι αφιερωμένα στο ρυθμό της ιστορίας και στην ανάπτυξη του χαρακτήρα του ʽκακούʼ Άντριαν.
Σε αντίθεση με τα περισσότερα επεισόδια της σειράς (και του crime fiction στην τηλεόραση, γενικότερα), αυτό δεν γίνεται με σκοπό να τον αντιπαθήσουμε εν τέλει. Ο Άντριαν παραμένει συμπαθής καθόλη τη διάρκεια του επεισοδίου, ακόμα κι όταν εμφανίζεται ο πρωταγωνιστής/ανταγωνιστής του. Έχουμε δει κια κατανοήσει πλήρως την οπτική του, το από ποια πλευρά βλέπει τα πράγματα.
Όταν ο Άντριαν συναντάται με τον Κολούμπο, μπορεί να ανταλλάζουν τις αναμενόμενες ματιές υποψίας, και μπορεί ο ένας να είναι αντικείμενο έρευνας του άλλου, όμως οι κοινές τους σκηνές περισσότερο είναι εκεί για να εδραιώσουν αυτή την απροσδόκητη φιλία ανάμεσά τους. Φιλία; Όχι ακριβώς. Περισσότερο εκτίμηση. Κατανόηση. Ο Κολούμπο δεν αργεί να δει τα πράγματα από την μεριά του Άντριαν, ενώ οι σκηνές που μοιράζονται οι δυο τους είναι όλες απολαυστικές.
Το επεισόδιο, σε σενάριο του εργάτη Στάνλεϊ Ρος και σκηνοθεσία του πατέρα του Σον Πεν, Λίο, κυλά φοβερά αβίαστα στις σκηνές ανάπτυξης της σχέσης των δύο αντρών, που ντουμπλάρουν και ως set-up για την επίλυση του φόνου. Ο τρόπος με τον οποίον ο Κολούμπο παγιδεύει τον Άντριαν είναι τόσο βασισμένος στην γνώση που αυτός (κι εμείς μαζί) έχει αποκτήσει για αυτό τον κόσμο των κρασιών κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, που απλά παρακολουθείς περιμένοντας να δεις με τι τρόπο θα γίνει το τελικό ξεσκέπασμα.
Ο Πίτερ Φολκ είναι έτσι κι αλλιώς τρομερός στο ρόλο, αλλά η χημεία του με τον Ντόναλντ Πλέζανς είναι ανεπανάληπτη. Οι δυο τους καταφέρνουν να πουλήσουν την ιδέα μιας αμοιβαίας κατανόησης ανάμεσα σε εχθρούς, δίχως να μοιάζουν (αυτοί ή το σενάριο) καν να προσπαθούν. Ο Άντριαν του Πλέζανς είναι την ίδια στιγμή ψυχωτικός αλλα και αδιανόητα εύθραυστος. Δεν υπάρχει στιγμή που να μη θες να απολάμβάνεις κάθε του σκηνή.
Η φανταστική Τζούλι Χάρις παραδίδει το κερασάκι στην τούρτα στο ρόλο της γραμματέως του Άντριαν, σε ένα διακριτικό b-story μέχρι τη στιγμή που εκρήγνυται μπροστά στα μάτια σου (το στόρι, όχι η Χάρις), συνεισφέροντας στην επίλυση του μυστηρίου για τον Κολούμπο.
Από την αρχή ως το τέλος, το μερακλίδικο «Any Old Port in a Storm» είναι ένα αληθινά φανταστικό επεισόδιο μιας φανταστικής σειράς, επιτυγχάνοντας αυτή τη διάκριση μη θυμίζοντας κανένα άλλο της.
Το «Columbo» έτσι κι αλλιώς ήταν μια σειρά που επιβράβευε τη διαφορετική σκέψη. Μιλάμε για μια σειρά που έτρεξε για 10 ακανόνιστες σεζόν για 69 επεισόδια που προβλήθηκαν σε ένα συνολικό διάστημα 35 ετών. Είχε έναν κεντρικό ήρωα χωρίς πολλά-πολλά μυθολογικά, βασιζόμενο αντʼαυτού στη δύναμη της ιστορίας του (για την οποία επίσης γνωρίζαμε τα πάντα) ώστε να μαγνητίσει τον θεατή.
Επεισόδια σαν το «Any Old Port in a Storm» είναι ο λόγος που τα κατάφερνε. Ακόμα κι αν δεν ήταν το καλύτερο επεισόδιο της σειράς, ήταν σίγουρα το πιο διαφορετικό. Ένα φονικό μυστήριο φτιαγμένο με μεράκι από ανθρώπους που κατανοούν πως το έγκλημα και η τιμωρία μπορούν να περνάνε μέσα από έννοιες όπως εκτίμηση και κατανόηση. Στο φινάλε, σε αυτή την απλά πανέμορφη σκηνή-επίλογο όπου ο Άντριαν επιτέλους μοιάζει για πρώτη φορά ήρεμος, καταλαβαίνουμε πώς δένουν τα πάντα σε επίπεδο πλοκής αλλά και χαρακτήρων.
Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσαμε να βλέπουμε αυτούς τους δύο να μιλάνε για κρασιά, όχι για μιάμιση, αλλά για πολλές ώρες.
Οι σκηνές
Δύο ενδεικτικά αποσπάσματα του πώς ο Φολκ έπαιζε απέναντι στον Πλέζανς, είτε παίζοντας με την αγάπη του Άντριαν για το καλό κρασί (αναγνωρίζοντας στοιχεία στη γεύση του), είτε απλά ανταλλάζοντας γέλια και ευχαριστίες μαζί του. Απόλαυση.
~~~
Επόμενο: «The Twilight Zone»
~~~
Προηγούμενα:
