Και κάπως έτσι, ο Ας ανοίγει ξανά το βιβλίο των νεκρών.
23 χρόνια από το «Army of Darkness», μια ξεχάσιμη απόπειρα για reboot του franchise και αμέτρητες φήμες για σίκουελ και crossover μετά, ο Σαμ Ράιμι κι ο Μπρους Κάμπελ επιστρέφουν στο σύμπαν του «Evil Dead» και μαζί και η δική τους σφραγίδα επισημότητας. Δεν έχει να κάνει μόνο με τα ονόματα στη μαρκίζα ωστόσο. Βλέποντας τον πιλότο της σειράς, σκηνοθετημένο από τον Ράιμι, δε μπορεί κανείς παρά να απολαύσει τις νευρωτικές, πρώτου προσώπου, σλάπστικ-συναντά-gore κινήσεις της κάμερας που τόσο χαρακτηριστικές είναι για τον Ράιμι και που έκαναν την πρωτότυπη ταινία καλτ θρύλο.
Η ιστορία συναντά τον Ας Γουίλιαμς ξανά σε ένα δάσος, αν και τώρα συνεχίζει απλώς να ζει ειρηνικά τις μέρες του δουλεύοντας ως πωλητής σε ένα τοπικό κατάστημα, και ξυπνώντας κάθε πρωί για να σφίξει τον κορσέ του πριν κλείσει τα βράδια του σε κάποιο κοντινό μπαρ πίνοντας, μεθώντας και φλερτάροντας. Μια αληθινή ξεκούραση του ήρωα. Μάλιστα, η πρώτη του σκηνή (η προαναφερθείσα με τον κορσέ) δίνει κατευθείαν το στίγμα της σειράς ως αδιαπραγμάτευτα περιπαικτικό, και το χιούμορ ως κάτι που πηγάζει από τους χαρακτήρες.
Διαβάστε ακόμη: Το δύσκολο δεύτερο άλμπουμ: Τσεκάρουμε πώς επέστρεψαν για 2η σεζόν 8 περσινές επιτυχίες
Ομως φυσικά όλα πηγαίνουν κατά διαόλου ή τελοσπάντων η κόλαση πηγαίνει κατά Γης, επειδή ο Ας ένα βράδυ διαβάζει πάλι από το Νεκρονόμικο και οι πύλες ανοίγουν και πάλι, οπότε τώρα τρέχει να τις κλείσει. Στο πλευρό του έχει δύο νέους χαρακτήρες, τον Πάμπλο και την Κέλι, που δουλεύουν μαζί του και τυχαίνει να μπλεχτούν στο φονικό χάος που τον ακολουθεί. Αλλά θα επανέλθουμε σε αυτούς σε μια στιγμή.
Σε πρώτη φάση αυτό που ζητά κανείς από ένα τέτοιο εγχείρημα είναι να προσφέρει εφευρετικό, ποπ gore με τρόπο συνεπή στο πνεύμα του franchise, μακριά από τις έντονες torture porn σαπίλες που έχουν κυριεύσει το σινεμά τρόμου. Ο Ράιμι φροντίζει γι’αυτό, και με το καλημέρα ξεπετάει τη μία σκηνάρα μετά την άλλη. Η σεκάνς με δύο αστυνομικούς σε ένα στοιχειωμένο σπίτι, όπου δεν γνωρίζουν τι τους περιμένει στο σκοτάδι, είναι ανθολογίας, είναι το είδος της άψογα χορογραφημένης σκηνής δράσης και τρόμου και αηδίας και χιούμορ που θα μπορούσε να κρατά για ολόκληρο το επεισόδιο.
(Είναι βασικά αυτή η ικανότητα του Ράιμι να στήνει τέτοιες σκηνές διαρκείας που είχε σαν αποτέλεσμα μια ταινία σαν το «Evil Dead II».)
Αργότερα μέσα στο ίδιο ημίωρο θα δούμε τον Ας να έρχεται αντιμέτωπος με μια δαιμονισμένη κούκλα και με μια γιαγιά-deadite μέσα στο ίδιο του το τροχόσπιτο, καθώς κάνει μια απέλπιπδα προσπάθεια να φτάσει το trademark αλυσοπρίονό του πριν η γιαγιά τους κάνει όλους κιμά. Φυσικά την κόβει στα δύο, και φυσικά αυτό είναι μόνο η αρχή.
Ο Ράιμι φυσικά δεν θα σκηνοθετήσει όλη τη σειρά, για την ακρίβεια σκηνοθέτησε μόνο τον πιλότο και μετά μη τον είδατε. (Στίβεν Σόντερμπεργκ, μόνο εσύ.) Όμως όπως συχνά συμβαίνει σε σειρές με προσεγμένη παραγωγή και σαφή δημιουργική κατεύθυνση στο τιμ από πίσω της, ο τόνος παραμένει αναλλοίωτος. Η κάμερα δεν αποκτά ποτέ ξανά την κατεξοχήν κωμικά γκροτέσκα μανία του Ράιμι, όμως τα μετέπειτα επεισόδια διατηρούν τις ίδιες δόσεις χιούμορ, τρόμου και σπλάτερ, έχοντας να επιδείξουν τις δικές τους στιγμές κορύφωσης.
Εκτός από τον Ράιμι, και τον αδερφό του Αϊβαν, στην παραγωγή συναντάμε και τον Ρον Τάπερ καθώς φυσικά και τον ίδιο τον Μπρους Κάμπελ, κοινώς όλη η ορίτζιναλ ομάδα πίσω από την κλασική τριπλέτα των «Evil Dead» επανενώθηκε, σε μια όσο γίνεται εγγύηση πως η σειρά δε θα χάσει την αιχμή της προχωρώντας σε παρακάτω επεισόδια.
Ομως όσο κι α όλα αυτά είναι ωραίο, το πιο σημαντικό σε μια σειρά είναι, πώς να το πώ, να έχει μέσα της αρκετή σειρά. Το «Evil Dead» έχει ένα concept-σιγουράκι και το δημιουργικό ταλέντο, η κωμική περσόνα καθημερινού ήρωα του Μπρους Κάμπελ, η ματιά του Ράιμι, όλα αυτά έκαναν σίγουρο πως κάθε επιστροφή θα ήταν απολαυστική, αλλά αυτό δεν εγγυάται πως σε βάθος 10 ωρών θα είχαμε κάτι να περιμένουμε, πως δε θα ήταν απλώς ένα ξεχειλωμένο «Evil Dead II» η όλη υπόθεση.
Διαβάστε ακόμη: To «Gilmore Girls» επιστρέφει κι εμείς το γιορτάζουμε με 45 απολαυστικές στιγμές
Ως τώρα η παρέα των Ας, Πάμπλο και Κέλι (με την αστυνομικό Αμάντα να τους ακολουθεί προσπαθώντας -για την ώρα- να τους πιάσει) απλώς πηγαίνει από μέρος σε μέρος με το βιβλίο και εκεί έρχεται αντιμέτωπη με δαίμονες, αλλά αργότερα τι; Το 2ο επεισόδιο τους έθεσε αντιμέτωπους με την μάνα-deadite της Κέλι και ήταν το πιο αστείο από όλα ως τώρα, όμως το 3ο είναι που κάνει ένα πρώτο μυθολογικό άνοιγμα, προτείνοντας την ιδέα πως το βιβλίο μπορεί να ανοίξει διαφόρων ειδών πύλες και να φωνάξει διαφόρων ειδών δαίμονες. Το τέρας που βλέπουμε σε αυτό το επεισόδιο, σαν κάτι που ονειρεύτηκε ο Κλάιβ Μπάρκερ αφού είδε τον «Λαβύρινθο του Πάνα», δεν μοιάζει με τα deadites του παλιού καλού καιρού.
Δείτε ακόμη: Ο Θεός μαζί μας! Το «Preacher» έρχεται στις οθόνες μας
Το επεισόδιο επίσης διαδραματίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο, στο οποίο ο Ας και η παρέα του επιχειρούν να βρουν απαντήσεις. Εδώ έρχεται και η δικαίωση για την περίεργη επιλογή διάρκειας των επεισοδίων: Το «Ash. vs. Evil Dead» δεν έχει την ωριαία διάρκεια που θα περίμενε κανείς, αλλά αντ’αυτού λειτουργεί πιο κοντά στο ημίωρο των σίτκομ.
Ταιριαστό αφενός καθότι το χιούμορ δεν απουσιάζει ποτέ, από τα πρώτα πλάνα τίμιων γηρατειών του Ας μέχρι την πλαστική υπερβολή κάθε πλάνου σπλάτερ βίας ή ακόμα και τις ατάκες που ανταλλάζουν μεταξύ τους οι ήρωες. (Αν και εδώ η σειρά παίρνει πολλή βελτίωση, και για το θεό, όχι άλλα αστειάκια της φόρμας «ξέρω πως δεν είναι πια σωστό να λέμε [κάτι] αλλά [αυτό το κάτι]».) Αφετέρου, κι ακόμα σημαντικότερα, γιατί δίνει στους σεναριογράφους και τους σκηνοθέτες, μεταξύ των οποίων κι ο Μάικλ Μπάσετ του «Solomon Kane», τη δυνατότητα να κεντράρουν κάθε νέο κεφάλαιο της ιστορίας δίχως περιττές (μα συχνά αναγκαίες στα 40λεπτα δράματα) σκηνές exposition, τραβηγμένων σεκάνς δράσης ή αχρείαστων b-plots.
Και πάλι επιστρέφοντας στο 3ο επεισόδιο, εδώ φάνηκε στην πράξη πόσο σωστά δομημένη μοιάζει να είναι, τουλάχιστον τώρα στην αρχή της, η σειρά. Εξαιρώντας μια αρχική σκηνή με τον σκιώδη χαρακτήρα της Λούσι Λόουλες (μια ακόμα κλασική συνεργάτιδα των Ράιμι/Τάπερτ από τη «Xena»), όλο το επεισόδιο διαδραματίζεται μέσα στο παλαιοβιβλιοπωλείο, εντείνοντας την κλειστοφοβία και την εστίαση σε αυτό που συμβαίνει εδώ και τώρα μπροστά σου. Αντί να χάνεται ο θεατής σε πέντε διαφορετικά μονοπάτια πλοκής και χαρακτήρων, βλέπει το κάθε βήμα του οδοιπορικού του Ας και των Looney Tunes του, μια εκτεταμένη σεκάνς τη φορά.
Η Λόουλες, μιας και την αναφέραμε, κουβαλούσε ένα παραπολυψαρωτικό σουγιαδάκι σε αυτή την πρώτη σκηνή που φάνηκε να κάνει ακόμα πιο τρομακτικά πράγματα στα πλαστελινάτα μούτρα του κακόμοιρου του δαίμονα που θα νόμιζε πως το τρομακτικότερο που έχει να αποφύγει θα είναι ένα αλυσοπρίονο.
Διαβάστε ακόμη: «11.22.63» Το βιβλίο του Στίβεν Κίνγκ, έρχεται στην τηλεόρασή σας
Το «Ash vs. Evil Dead» γεννήθηκε, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ράιμι, μέσα από την επίμονη αγάπη των φανς αλλά και των ίδιων των δημιουργών για αυτό το σύμπαν, και ως απόρροια μιας τρελής ιδέας που είχε για να συνεχιστεί το κινηματογραφικό franchise, η οποία ενέπλεκε το «Army of Darkness» και τη συνάντηση δύο Ας από διαφορετικά σύμπαντα στο ίδιο. Σε αυτά τα πρώτα, συγκρατημένα μεν, γεμάτα αυτοπεποίθηση δε, βήματα της κινηματογραφικής ενσάρκωσης του Ας και των deadites, μοιάζουμε ακόμα μακριά από κάποια τέτοια (απολύτως καλοδεχούμενη) παλαβομάρα.
Ομως ταυτόχρονα η σειρά μοιάζει ήδη, δειλά, να φλερτάρει με την επέκταση του κόσμου της, μέσα από μικρά, εντελώς εστιασμένα κεφάλαι γεμάτα τρόμο, χιούμορ και σεβασμό στο αρχικό όραμα και στυλ του Σαμ Ράιμι. Δε θα εξέπληττε αν σύντομα έφτανε σε κάποιο εντελώς παλαβό σημείο σαν το παραπάνω, αλλά και για την ώρα καταπληκτικά τα περνάμε.
Περισσότερες νέες σειρές του 2015:
- Oλες οι νέες σειρές του φθινοπώρου Μέρος 1 | Μέρος 2
- To «Scream Queens» συντρίβει τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό
- Το «London Spy», είναι τολμηρή, συναρπαστική τηλεόραση
- Ας μιλήσουμε για το πόσο σπουδαία τηλεόραση είναι το «UnReal»
- H καθόλου απαραίτητη, πολύ αστεία, τέρμα παρανοϊκή ύπαρξη του «Wet Hot American Summer: First Day of Camp»
- Στo «Wayward Pines» το «Village» συνάντησε το «Prisoner»
- Οι καλύτερες νέες σειρές του μισού '15 Δραματικές | Κωμικές | Υπερηρωικές
Οι φετινές επιστροφές των μεγάλων επιτυχιών
- Το δύσκολο δεύτερο άλμπουμ: Τσεκάρουμε πώς επέστρεψαν για 2η σεζόν 8 περσινές επιτυχίες
- To «The Walking Dead» επέστρεψε... ενισχυμένο
- To «Walking Dead» συνεχίζει να θερίζει κόσμο
- Στην πρεμιέρα του δεύτερου κύκλου του «Empire» συμβαίνουν πραγματάκια
- Η συνεχιζόμενη, θαυματουργή ύπαρξη του «Rectify»
Διαβάστε ακόμη
