Όταν μιλάμε για το «Community» δε μπορείς ποτέ να είσαι βέβαια σίγουρος για τίποτα. Ο Τζόελ ΜακΧέιλ δήλωσε πρόσφατα πως η σειρά οριστικά, αλήθεια αυτή τη φορά, σας το ορικιζόμαστε, στάνταρ, σίγουρα, τελείωσε. Μπορεί, υποθέτουμε όλοι, να έχει κάποια στιγμή την #andamovie της (σε σκηνοθεσία Τζάστιν Λιν παρακαλώ πολύ!) αλλά σαν σειρά μας αποχαιρέτησε, επειδή τα συμβόλαια του καστ είναι πλέον απαγορευτικά για το Yahoo!, το οποίο διέσωσε το σίτκομ μετά την ακύρωση από το NBC.
Η ιστορία του «Community» είναι μια σειρά αναμετρήσεων με το θάνατο. (Μάχη με τις χαμηλές θεαματικότητες, απώλεια του δημιουργού, δραματική επανένωση, κόψιμο στο κανάλι, διάσωση από το Yahoo!, και τώρα τέλος.) Τόσο πολύ, μάλιστα, που αυτό έφτασε να αποτελέσει κεντρικό μοτίβο μέσα και στην ίδια την αφήγηση, με σεζόν φτιαγμένες ως αποχαιρετισμούς, ως συνθηκολογήσεις ειρήνης με το αναπόφευκτο, ως σκληρές, επίπονες, σταδιακές ωριμάνσεις.
Είναι ταιριαστό που συνέβη κάτι τέτοιο, γιατί το «Community» θα μείνει έτσι κι αλλιώς στην ιστορία σαν την απόλυτη σειρά μετα-αφήγησης, ένα σίτκομ κατασκευασμένο ώστε να σχολιάζει ακατάπαυστα την ύπαρξη και τη λειτουργία κάθε μορφής popular entertainment μυθοπλασίας. Μοτίβα, κλισέ, tropes, αναφορές- το «Community» της μανιακής ιδιοφυίας του Νταν Χάρμον ήταν το πιτσιρίκι που διαλύει συνεχώς ό,τι βρίσκει γύρω του, γεμάτο ενθουσιασμό, ώστε να προσπαθήσει να το κατασκευάσει ξανά, από την αρχή.
Θυμάμαι να βλέπω ένα επεισόδιο-homage στις ταινίες τρόμου, και λέω επίτηδες homage και όχι spoof, γιατί το «Community» δεν έκανε ποτέ spoof. Εκεί, ο Χάρμον και οι σεναριογράφοι του ταίριαζαν τους υπάρχοντες χαρακτήρες της σειράς στα παραδοσιακά αρχέτυπα των ιστοριών τρόμου, τόσο ταιριαστά που αναρωτιόσουν αν οι ήρωες της σειράς είχαν εξαρχής βασιστεί σε αυτά. Όμως όχι, συμβαίνει κάτι άλλο. Ο Χάρμον κοιτάζει όλες αυτές τις ιστορίες όλων αυτών των ειδών (κατασκοπικά θρίλερ, περιπέτειες, ρομαντικές κομεντί, διαστημικές όπερες, ντοκιμαντέρ, σίτκομ, γουέστερν, δυστοπίες, γκανγκστερικά δράματα) και βλέπει πίσω από το ντύσιμό τους, από κάτω, μόνο τον γυμνό σκελετό. Όλες οι ιστορίες είναι η ίδια ιστορία, όλα τα αρχέτυπα χαρακτήρων προέρχονται από τις ίδιες συνθέσεις. Δε νομίζω πως ήταν απαραιτήτως κάτι το συνειδητό. Όχι πως έχει σημασία.
Διάβασε επίσης για το «Community»:
- Ένα σύντομος απολογισμός της 6ης σεζόν
- Μια ματιά στην 5η σεζόν: Η θριαμβευτική επιστροφή
- Η 3η σεζόν στο τοπ-10 του 2012
- Συνέντευξη του Ντίνο Σταματόπουλος στο FLIX
Η σειρά ξεκίνησε ως μια Τζον Χιουζ-ικών καταβολών ιστορία outsiders που βρίσκουν ο ένας τον άλλον σε ένα κοινοτικό κολλέγιο της συμφοράς, ενώνουν τις αποτυχίες τους και ξεκινούν, έστω κι αν δεν το καταλαβαίνουν ακόμα, να φτιάξουν τις ζωές τους. Γρήγορα όμως, πριν καν η 1η σεζόν ολοκληρωθεί, το «Community» είχε ολοκληρώσει τη μεταμόρφωσή του σε αυτό που τελικά θα θυμόμαστε πως πάντα ήταν: Μια διαρκής, υπερφιλόδοξη, συναρπαστική ποπ αναζήτηση μέσα στους κόσμους των ιστοριών που μας έκαναν να αγαπήσουμε την ποπ κουλτούρα, και ταυτόχρονα μια ανεξάντλητη άσκηση ύφους και ακροβασίας πάνω στη λεπτή γραμμή που διαχωρίζει την τάξη από το χάος.
Αν δεχτούμε λοιπόν την ταφόπλακα κατόπιν των δηλώσεων του ΜακΧέιλ, οφείλουμε μια πλήρη ανασκόπηση σε μια από τις σημαδιακές σειρές της εποχής μας, ένα από τα ακραία auteur έργα που είναι τόσο δύσκολο να συναντήσεις στην τηλεόραση (επειδή εμπλέκονται τόσοι πολλοί άνθρωποι και φορείς, για τόσο πολύ καιρό) και άρα τόσο πιο σημαντικό να επιβραβεύεις. Γι’αυτό, κι επειδή ήταν πάντα μια σειρά όπου το κάθε επεισόδιο είχε κάτι το αληθινά ξεχωριστό, νομίζω πως μια αναδρομή σε όλα τα επεισόδια έχει νόημα και αξία.
Προφανώς σε μορφή λίστας. Αλλιώς τι κάνουμε εδώ.
(*Από την κατάταξη των επεισοδίων της σειράς εξαιρείται η δίχως Χάρμον 4η σεζόν, την οποία εξακολουθώ να μην έχω παρακολουθήσει κι ούτε σκοπεύω να το κάνω. Όπως είχα γράψει σε ένα άκρως παθιασμένο blog post πριν χρόνια, το «Community» του Νταν Χάρμον υπάρχει μόνο στο μυαλό του Νταν Χάρμον, είναι σαν αριστερόχειρη γραφή από έναν άνθρωπο που του λες «κλείσε τα μάτια και μουτζούρωνε το χαρτί για να δω τι θα προκύψει».)
Στη σειρά όλα τα επεισόδια του «Lost»
97. Σεζόν 2, Επεισόδιο 12, «Asian Population Studies»
Πράγματα που πανευτυχής είχα σβήσει από τη μνήμη μου: Τσανγκ και Σίρλεϊ.
96. Σεζόν 3, Επεισόδιο 15, «Origins of Vampire Mythology»
Κάτι με SMS και την Μπρίτα να έχει lame πρώην γκόμενους, και τον Τρόι και τη Μπρίτα, και τη Μπρίτα να είναι έξαλλη;
95. Σεζόν 3, Επεισόδιο 18, «Course Listing Unavailable»
O Άμπεντ φτιάχνει ένα memorial βιντεάκι για τον Στάρμπερνς και ο Τσανγκ επιβάλει αυστηρά μέτρα ελέγχου στο κολέγιο βρίσκοντας, μεταξύ άλλων, έναν σωσία του Πρύτανη Πέλτον. Θέλω να πω, αγαπώ την 3η σεζόν αλλά εντάξει.
94. Σεζόν 1, Επεισόδιο 24, «English as a Second Language»
Ο Τρόι ανακαλύπτει πως έχει φυσικό ταλέντο ως υδραυλικός, πολύ πριν ο Νταν Χάρμον αποφασίσει πως ναι, αυτό ακούγεται φυσιολογικά ως storyline που η σειρά ξεκάθαρα οφείλει να εξερευνήσει για μισή σεζόν και φέρει τον Τζον Γκούντμαν ως αρχι-ερκοντισιονά.
93. Σεζόν 3, Επεισόδιο 12, «Urban Matrimony and the Sandwich Arts»
Γάμος της Σίρλεϊ φίλε. Ζόρικα τα πράγματα.
92. Σεζόν 1, Επεισόδιο 22, «The Art of Discourse»
Ο Τζεφ και η Μπρίτα, πριν η σειρά σταματήσει να προσπαθεί να το κάνει να Συμβεί μεταξύ τους, προσπαθούν να εκδικηθούν ένα μάτσο λυκειόπαιδα. Όσο κουραστικό ακούγεται. Η Σίρλεϊ διώχνει τον Πιρς από το γκρουπ. Ο Τρόι κάθεται δίπλα σε μια κατσίκα. Δε θυμάμαι το context αλλά ο Τρόι κάθεται δίπλα σε μια κατσίκα.
91. Σεζόν 2, Επεισόδιο 1, «Anthropology 101»
Μετά τον χαμό του φινάλε της 1ης σεζόν όλοι είναι έξαλλοι με όλους και μέσα σε όλα έχουμε και τη Μπέτι Γουάιτ στο πιο αναίτιο stunt casting των 6 χρόνων της σειράς. (Εκτός αν έφεραν κι αυτοί την Μπρίτνεϊ Σπίαρς στην 4η σεζόν, θα πρέπει να το τσεκάρω.)
90. Σεζόν 2, Επεισόδιο 22, «Applied Anthropology and Culinary Arts»
Η γέννηση του παιδιού της Σίρλεϊ στο Άλλο bottle episode της σειράς.
89. Σεζόν 3, Επεισόδιο 21, «The First Chang Dynasty»
Ο Τσανγκ και η ομάδα μαθητών προσπαθεί να καταλάβει το σχολείο. Θυμάμαι ότι υπάρχει το επεισόδιο αλλά όσο κι αν ψαχουλεύω δε μπορώ να θυμηθώ τίποτα από αυτό…; Μπορεί απλά να φταίει ότι ήταν παγιδευμένο ανάμεσα σε 2 από τις πιο μεγαλειώδεις στιγμές της σειράς.
88. Σεζόν 2, Επεισόδιο 2, «Accounting for Lawyers»
O Τζεφ αρχίζει πραγματικά να καταλαβαίνει πως η θέση του είναι στο Greendale (αλλιώς, ξέρεις, δε θα ήταν εκεί). Από τις πιο κυριολεκτικές εκφράσεις του βασικού μοτίβου της σειράς, έχει γίνει και ωραιότερα. Γκεστ σταρ ο Ντρου Κάρεϊ.
87. Σεζόν 3, Επεισόδιο 1, «Biology 101»
Παραφουσκωμένη πρεμιέρα 3ης σεζόν με «Inspector Spacetime», «Cougarton Abbey» (μόλις 6 επεισόδια!), Μάικλ Κ. Γουίλιαμς, Τζον Γκούντμαν. (Με τους οποίους η σειρά δεν έκανε ποτέ κάτι τρομερά ενδιαφέρον, δυστυχώς.)
86. Σεζόν 1, Επεισόδιο 18, «Basic Genealogy»
Είχε παίξει η Κάθριν ΜακΦι στο «Community». Το θυμάστε; Μοιάζει με κάτι που θα έπρεπε να θυμάμαι. Επίσης στους τίτλους τέλους ο Τρόι κι ο Άμπεντ παγιδεύτηκαν μες στο αυτόματο μηχάνημα.
85. Σεζόν 1, Επεισόδιο 11, «The Politics of Human Sexuality»
Εκείνο με το STD fair, γεμάτο #diplis αστεία και υπονοούμενα, τον Πρύτανη Πέλτον (μπορώ απλά να τον λέω Ντιν;) να ζητά από την Άνι να φτιάξει ένα ανατομικά ακριβές άγαλμα πέους, την Άνι να πανικοβάλλεται επειδή δεν έχει δει ποτέ της, και τον Πιρς (που τα φτιάχνει με την Σάρον Λώρενς του «NYPD Blue») να παρηγορεί τον Τζεφ εξηγώντας του πως, σύμφωνα με την πείρα του, η ατυχία με τις γυναίκες διαρκεί ‘το πολύ 12-13 χρόνια τη φορά’.
84. Σεζόν 5, Επεισόδιο 12, «Basic Story»
Το Greendale σώθηκε! Basic set-up, καθόλου story. (Είναι 1ο μέρος του φινάλε που ακολούθησε βέβαια οπότε δε του κρατάμε κακία.)
83. Σεζόν 1, Επεισόδιο 10, «Environmental Science»
Η σειρά αρχίζει να φλερτάρει για πρώτη φορά με τα όρια ανοχής μας στον Τσανγκ αλλά σώζεται το επεισόδιο από τον Τρόι, τον Άμπεντ και το «Somewheeeeere Out Theeeeere».
82. Σεζόν 1, Επεισόδιο 17, «Physical Education»
Στριπ μπιλιάρδο και ο Άμπεντ ως Ντον Ντρέιπερ.
81. Σεζόν 1, Επεισόδιο 16, «Communication Studies»
Τα του ερωτικού τριγώνου Τζεφ-Μπρίτα-Μισέλ ήταν νεκρά πριν καν φτάσουν στην οθόνη, αλλά η φάση σώζεται από τις κουφές δραστηριότητες του Τζεφ και του Άμπεντ, που συμπεριλαμβάνουν πολλαπλές αναφορές στο «Breakfast Club».
80. Σεζόν 6, Επεισόδιο 4, «Queer Studies and Advanced Waxing»
Ο Ντιν δέχεται μια σημαντική επαγγελματική πρόταση αλλά μόνο αν περιορίσει τον εαυτό του στο κουτάκι του ‘υποχρεωτικού ομοφυλόφιλου’. #DeepStuff επεισόδιο.
79. Σεζόν 1, Επεισόδιο 19, «Beginner Pottery»
Ο Πιρς κάνει το γύρο του πάρκινγκ με το ιστιοπλοϊκό του και ο Τόνι Χέιλ εμφανίζεται ως καθηγητής κεραμεικής που δεν ανέχεται «ghosting» στην τάξη του. Σίγουρα, γιατί όχι.
78. Σεζόν 3, Επεισόδιο 11, «Contemporary Impressionists»
H παρέα βοηθά τον Άμπεντ να ξεμπλέξει και ντύνονται όλοι character impersonators σε ένα μπαρ μίτζβα.
77. Σεζόν 2, Επεισόδιο 17, «Intro to Political Science»
Η πολιτική ως media θέαμα, με την πολιτική τιτανομαχία του αιώνα ανάμεσα στο Λέοναρντ και τον Μάγκνιτιουντ. Pop! Pop!
76. Σεζόν 1, Επεισόδιο 6, «Football, Feminism and You»
Δε θυμάμαι ούτε το football, ούτε τον φεμινισμό, αλλά θυμάμαι πως σε αυτό το επεισόδιο δημιουργήθηκε το Greendale Human Being οπότε κάτι βγήκε κι από εδώ.
75. Σεζόν 3, Επεισόδιο 6, «Advanced Gay»
Το επεισόδιο που είχε έναν τύπο σε διαστημική στολή να φτιάχνει σάντουιτς. Αν δεν έβρισκα τη φωτό θα υποπτευόμουν πως απλά το είχα ονειρευτεί. Επίσης κλάμα με το tag του φινάλε: «The question isn’t how old we are but WHEN old we are», με Άμπεντ και Τρόι να παίζουν «Inspector Spacetime».
74. Σεζόν 2, Επεισόδιο 5, «Messianic Myths and Ancient Peoples»
Το ‘Τσάρλι Κάουφμαν’ επεισόδιο. Ζαλίζομαι.
73. Σεζόν 3, Επεισόδιο 13, «Digital Exploration of Interior Design»
O Τρόι κι ο Άμπεντ αρχίζουν να χτίζουν οχυρά από μαξιλάρια και κουβέρτες όσο η Σίρλεϊ προσπαθεί να κλείσει το Subway. Καλό set-up πριν το σπουδαίο 2ο μέρος.
72. Σεζόν 2, Επεισόδιο 13, «Celebrity Pharmacology»
«I love you, drugs!»
71. Σεζόν 6, Επεισόδιο 3, «Basic Crisis Room Decorum»
Όπου η ομάδα φτιάχνει μια επιθετική καμπάνια δυσφήμισης του αντίπαλου κολεγίου συζητώντας φυσικά τις ηθικές βάσεις αυτής τους της κίνησης. Πιο διασκεδαστικό από ό,τι ακούγεται.
70. Σεζόν 2, Επεισόδιο 18, «Custody Law and European Diplomacy»
Ο Τρόι κι ο Άμπεντ κάνουν φίλο έναν Βαλκάνιο που χαίρεται όταν βλέπει αθώους να σφάζονται και η Μπρίτα κάνει uber-spoiler για το «Catfish» στους χαρακτήρες και τους θεατές της σειράς, επειδή έτσι ρολάρει, σε ένα αστείο εξίσου meta (πράγματι, εντελώς Μπρίτα) όσο και douchey. Γέλασα. Βέβαια είχα ήδη δει την ταινία, so.
69. Σεζόν 1, Επεισόδιο 20, «The Science of Illusion»
To ντεμπούτο του σημαντικότερου πρωινάδικου των 2000ς.
68. Σεζόν 1, Επεισόδιο 9, «Debate 109»
«MAN IS GOOD»
67. Σεζόν 2, Επεισόδιο 4, «Basic Rocket Science»
Το πρώτο επεισόδια μετά το ‘επεισόδιο με το paintball’ που επιχείρησε να είναι ‘το επεισόδιο με [κάτι]’. Δεν ήταν κακό αλλά του έλειπε ο ενθουσιασμός και το συναισθηματικό κέντρο βάρους που κάνει τα περισσότερα από αυτά τα επεισόδια της σειράς κάτι πολύ περισσότερο από απλά homages σε είδη.
66. Σεζόν 3, Επεισόδιο 4, «Competitive Ecology»
Το φιλμ νουάρ του Τσανγκ. Από τους ευχάριστα σουρεάλ Τσανγκς.
65. Σεζόν 1, Επεισόδιο 8, «Home Economics»
Η θρυλική εκείνη στιγμή όπου δύο μεγάλοι δημιουργικοί εγκέφαλοι συναντήθηκαν, ο Πιρς με τον Βων, για να γράψουν μαζί σπουδαία μουσική. Britta is a B!
64. Σεζόν 5, Επεισόδιο 6, «Analysis of Cork-Based Networking»
Ο Άμπεντ με τη Μπρι Λάρσον είναι τόσο χαριτωμένοι που για μια στιγμή σχεδόν μου πέρασε από το μυαλό να δω την 4η σεζόν.
63. Σεζόν 1, Επεισόδιο 15, «Romantic Expressionism»
KICKPUNCHER
62. Σεζόν 2, Επεισόδιο 15, «Early 21st Century Romanticism»
Θυμόσασταν ότι είχε κάνει επεισόδιο Αγίου Βαλεντίνου η σειρά; Ήταν αυτό με τη Μπρίτα και την ασαφούς σεξουαλικότητας φίλη της Λόρεν και την αδερφική αγάπη Τρόι και Άμπεντ να χτίζεται. «She called you weird.» - «I am weird!»
61. Σεζόν 1, Επεισόδιο 14, «Interpretive Dance»
Η Μπρίτα κι ο Τρόι έχουν ένα μυστικό, και χορεύουν τη Μικρή Τσαγιέρα.
60. Σεζόν 3, Επεισόδιο 7, «Studies in Modern Movement»
ANNIESMOVE
59. Σεζόν 1, Επεισόδιο 25, «Pascal’s Triangle Revisited»
Αδικημένο μετα-φινάλε της 1ης σεζόν, ένα διαρκές σχόλιο πάνω σε κάθε κλισέ μοτίβο κάθε φινάλε στην ιστορία των σίτκομ. (Μέχρι και κόσμος που φωνάζει «Team Britta!» υπάρχει.) Παίρνει το κουρασμένο ερωτικό τρίγωνο του Τζεφ με τη Μπρίτα και τη Μισέλ και το κλωτσάει από το παράθυρο.
58. Σεζόν 5, Επεισόδιο 7, «Bondage and Beta Male Sexuality»
O Άμπεντ γνωρίζει καλύτερα τον καθηγητή Χίκι (Τζόναθαν Μπανκς, άξιζες καλύτερα από τη σειρά, συγγνώμη από όλους μας) όταν εκείνος τον δένει στο γραφείο του. Και παρότι έχει μπόλικο Τζον Όλιβερ, το καλύτερο κομμάτι του επεισοδίου είναι αυτό με τον Τσανγκ που νομίζει ότι είναι φάντασμα.
57. Σεζόν 3, Επεισόδιο 17, «Basic Lupine Urology»
Το «Law & Order» επεισόδιο.
56. Σεζόν 6, Επεισόδιο 1, «Ladders»
Από τις ωραίες πρεμιέρες της σειράς, με τον φανταστικό χαρακτήρα της Πέιτζετ Μπρούστερ να προσπαθεί να περιορίσει τους πάντες και να δημιουργεί χάος. Ο μοναδικός αναπληρωματικός χαρακτήρας στην ιστορία της σειράς που λειτούργησε από την πρώτη του στιγμή.
55. Σεζόν 1, Επεισόδιο 12, «Comparative Religion»
Δε θυμάμαι τίποτα από το επεισόδιο πέραν του ότι τελειώνει με τον Άμπεντ να τυλίγει με γιρλάντες τον Τρόι τραγουδώντας «Oh Christmas Troy Oh Christmas Troy». Εγκεφαλικό από τα γέλια.
54. Σεζόν 6, Επεισόδιο 6, «Basic Email Security»
Το «The Interview» επεισόδιο. Στο τέλος όλοι αποκαλύπτουν πράγματα για τους άλλους του γκρουπ, κατά κάποιο τρόπο το κλείσιμο της άτυπης Τριλογίας Των Αποκαλύψεων, της οποίας τα δύο προηγούμενα επεισόδια είναι από τα καλύτερα της σειράς.
53. Σεζόν 3, Επεισόδιο 8, «Documentary Filmmaking: Redux»
Ντοκιμαντεροhomage με τον Τζεφ να χάνεται στο ρόλο του ως Ντιν και τον Λουίς Γκουζμάν να επισκέπτεται επιτέλους το Greendale. «I loved innnnnnnn imdb.»
52. Σεζόν 1, Επεισόδιο 5, «Advanced Criminal Law»
Το επεισόδιο με τη δίκη της πισίνας. Λέοναρντ! Επίσης αυτό που τελειώνει με τον Πιρς να νομίζει πως έχει γράψει τον ύμνο του Greendale χωρίς να καταλαβαίνει πως έχει κλέψει το «Changes».
51. Σεζόν 6, Επεισόδιο 5, «Laws of Robotics and Party Rights»
Φυλακισμένοι μέσα από οθόνες κατακλύζουν το Greendale και φυσικά ένας από αυτούς εμπλέκεται σε ερωτικό δράμα / δολοφονικό μυστήριο.
50. Σεζόν 1, Επεισόδιο 13, «Investigative Journalism»
Τζακ Μπλακ εμφανίζεται για guest από το πουθενά καταστρέφοντας τον ρυθμό του επεισοδίου. Όουεν Γουίλσον σε cameo στο τέλος απλώς επειδή.
49. Σεζόν 3, Επεισόδιο 5, «Horror Fiction in Seven Spooky Steps»
Το 20λεπτο στο οποίο αναφερόμουν στην εισαγωγή. Χαλογουίν επεισόδιο με homage στις ταινίες τρόμου, με τον κάθε χαρακτήρα να ακουμπάει εκείνη την πτυχή του είδους που ταιριάζει περισσότερο στην προσωπικότητά του, και το ταίριασμα να είναι τόσο τέλειο που αν μη τι άλλο αποδεικνύει πως τα αρχέτυπα των χαρακτήρων είναι πανομοιότυπα καθώς μεταπηδάμε από είδος σε είδος. Επίσης! «Troy and Abed sewn togeeeeether!»
48. Σεζόν 2, Επεισόδιο 10, «Mixology Certification»
Εκείνο που όλοι πίνουν και μεθούν και τα βρίσκουν και τα χαλάνε και στο τέλος ο ώριμος είναι ο Τρόι. Βασικά μαθήματα χημείας χαρακτήρων σε ένα επεισόδιο που η ιδιαιτερότητά του είναι το πόσο απολύτως καθόλου δεν ενδιαφέρεται να είναι ιδιαίτερο.
47. Σεζόν 6, Επεισόδιο 12, «Wedding Videography»
O Γκάρετ παντρεύεται και το γκρουπ απολαμβάνει το τελευταίο ομαδικό bonding ως άνθρωποι απολύτως ανήμποροι να προσαρμοστούν στις ανάγκες των άλλων. Aww.
46. Σεζόν 5, Επεισόδιο 9, «VCR Maintenance and Educational Publishing»
«Just because it’s adorable doesn’t mean it’s not important.» Το λέει ο Άμπεντ στη Μπρι Λάρσον και βασικά θα μπορούσε να είναι το tag line ολόκληρης της σειράς.
45. Σεζόν 5, Επεισόδιο 2, «Introduction to Teaching»
Όπου ο Άμπεντ προσπαθεί να αποφασίσει αν ο Νίκολας Κέιτζ είναι καλός ή κακός ηθοποιός και φυσικά τρελαίνεται. (Συνέχισα κι εγώ την παράνοια.)
44. Σεζόν 2, Επεισόδιο 7, «Aerodynamics of Gender»
Το επεισόδιο με το τραμπολίνο είναι από τις αδυναμίες μου. Όχι σημαντικό και όχι ακριβώς πετυχημένο, είναι ωστόσο από τα καλύτερα παραδείγματα του τι ακριβώς κάνει η σειρά σε σχέση με την ποπ κουλτούρα. Πιάνει τόνο και στυλ δίνοντάς σου διαρκώς την αίσθηση πως παρωδεί κάτι πολύ συγκεκριμένο, όταν μιλάει απλώς για ύφος. Σε μια πιο παλιά μου συνέντευξη με τον Ντίνο Σταματόπουλο είχε αναφέρει αυτό το επεισόδιο όταν προσπαθούσε να εξηγήσει αυτό ακριβώς το πράγμα.
43. Σεζόν 3, Επεισόδιο 2, «Geography of Global Conflict»
Αυτή η μικρογραφία των Ηνωμένων Εθνών δε θα μπορούσε παρά να οδηγήσει, επειδή φυσικά βλέπουμε το «Community», σε μια σύγκρουση της Γης-1 με τη Γη-2.
42. Σεζόν 5, Επεισόδιο 1, «Repilot»
Ο Νταν Χάρμον επιστρέφει στη σειρά και φυσικά όλο το επεισόδιο, με αναπόφευκτο τίτλο «Repilot», δε θα μπορούσε παρά να υπάρχει για να σχολιάσει την επιστροφή, το νέο σκηνικό, το «gas leak year», αλλά και την επερχόμενη αποχώρηση του Ντόναλντ Γκλόβερ. Όλα μέσα από μια μακροσκελή αναφορά στο «Scrubs».
41. Σεζόν 5, Επεισόδιο 13, «Basic Sandwich»
Η σειρά έκανε ουσιαστικά 3 series finale στις 5 σεζόν της, το οποίο ΟΚ, από ένα σημείο και μετά σε καταβάλει κάπως. Μιας και η 5η σεζόν ουσιαστικά μιλούσε για την ανάγκη του να μάθεις να προχωράς παρακάτω, ετούτο το φινάλε (για έναν επιστήμονα κρυμμένο στα έγκατα του Greendale, φυσικά) επέτρεπε στους ήρωές μας να κάνουν αυτό ακριβώς. Ωραίο, όπως όλα τα φινάλε που έκανε η σειρά, μα από τα 3 series finale ήταν το λιγότερο καλό.
40. Σεζόν 3, Επεισόδιο 10, «Regional Holiday Music»
Το απαραίτητο μιούζικαλ επεισόδιο. The December of our December! Jehovah’s most secret witness! «We’re going to regionals!» Είναι τέλειο πόσο πολύ μισούσε το «Glee» ο Χάρμον.
39. Σεζόν 5, Επεισόδιο 4, «Cooperative Polygraphy»
Ο τιτάνας Γουώλτον Γκόγκινς έρχεται για να εκτελέσει την διαθήκη του Πιρς σε ένα συγκινητικό επεισόδιο με μπόνους δώρο σπέρμα για όλους. Γλυκός Πιρς. Είναι το δεύτερο επεισόδιο της άτυπης τριλογίας όπου όλοι αποκαλύπτουν τα μυστικά τους στους υπόλοιπους. Καλύτερο από το «Interview» επεισόδιο της 6ης σεζόν αλλά δε φτάνει το κλασικό bottle episode «Cooperative Calligraphy» με του οποίου τον τίτλο έτσι κι αλλιώς παίζει ετούτο. Στο tag: «Troy and Abed are in mourning!» Έλα ρε παιδιά συγκινείται
38. Σεζόν 5, Επεισόδιο 3, «Basic Intergluteal Numismatics»
Από τα υστερικά γέλια για τον ass crack bandit και την αναπαραγωγή των κλισέ των μουντών, σκοτεινών νουάρ τύπου «The Killing» (είναι τέλειο όταν μισεί πάρα πολύ κάτι ο Χάρμον και φαίνεται) στην απρόσμενη συγκίνηση του αποχαιρετισμού του Πιρς. (Ο Χάρμον επίσης μισούσε πάρα πολύ και τον Τσέβι Τσέις αλλά είπε αντίο στον χαρακτήρα του με αναπάντεχα ευαίσθητο τρόπο.)
37. Σεζόν 3, Επεισόδιο 16, «Virtual Systems Analysis»
Η Άννι κι ο Άμπεντ στο Dreamatorium. Γλυκό, έξυπνο, όσο και κάπως σκιαχτικό, καθώς η τάση του Άμπεντ να χάνεται σε άλλους κόσμους αρχίζει να τον καταλαμβάνει απόλυτα.
36. Σεζόν 6, Επεισόδιο 9, «Grifting 101»
Παιχνιδιάρικο επεισόδιο πάνω στις περιπέτειες συνεχών ανατροπών όπου κανείς δεν είναι αυτό που φαίνεται πως είναι. Φυσικά και το Greendale θα είχε τάξη για grifting, θέλω να πω είναι τελειώματα 6ης σεζόν, σε αυτό το σημείο δεν είχε καν σημασία πια.
35. Σεζόν 1, Επεισόδιο 4, «Social Psychology»
Πρώτη εμφάνιση Βων. «Lates!» Επίσης ο Τζον Όλιβερ κάνει Το Πείραμα, όλοι περιμένουν και περιμένουν και περιμένουν μέχρι να σπάσουν (διαλύομαι με ξέσπασμα Τρόι) εκτός φυσικά από τον Άμπεντ. Από τα πολύ αγαπημένα μου πρώιμα της σειράς. «Lates!»
34. Σεζόν 2, Επεισόδιο 23, «A Fistful of Paintballs»
Για το τέλος της 2ης σεζόν η σειρά έδωσε κι άλλο paintball στο λαό, σε ένα μπλομπάστερ 2-parter με γκεστ τον Τζος Χόλογουεϊ. Το φινάλε διέθετε τέτοιο υφολογικό έλεγχο που το πρώτο μισό ήταν βασικά homage στα γουέστερν...
33. Σεζόν 2, Επεισόδιο 24, «For a Few Paintballs More»
...και το δεύτερο σε διαστημικές saga τύπου «Star Wars», που δομικά βέβαια είναι το ίδιο πράγμα εξ ου και το διπλό φινάλε λειτουργεί τόσο αρμονικά.
32. Σεζόν 6, Επεισόδιο 2, «Lawnmower Maintenance and Postnatal Care»
Η Μπρίτα φρικάρει που όλοι ξέρουν τους γονείς της και ότι τη βοηθούσαν κρυφά όλα αυτά τα χρόνια σε ένα από τα καλύτερα storylines που είχε ποτέ της στη σειρά. Ωστόσο το highlight του επεισοιδίου ήταν η πώρωση του Ντιν με ένα απίθανα σάπιο Virtual Reality απολίθωμα και η ουσιαστική εισαγωγή του Κιθ Ντέιβιντ στη σεζόν, κάνοντας το 2/2 για νέους χαρακτήρες στη σεζόν. Αλλά σοβαρά, αυτό το Virtual Reality, παραλήρημα.
31. Σεζόν 1, Επεισόδιο 21, «Contemporary American Poultry»
Το «Modern Warfare» θεωρείται το σημείο καμπής, το επεισόδιο που άλλαξε τη σειρά, όμως 2 βδομάδες νωρίτερα είχαμε αυτό το homage στο «Goodfellas» τεχνικά να προηγείται στην όλη «το ‘Community’ ως pop culture χρονοκάψουλα» ιδέα.
30. Σεζόν 6, Επεισόδιο 11, «Modern Espionage»
Λίγο πριν τελειώσει οριστικά, η σειρά επέστρεψε για μια τελευταία φορά στην αρένα του paintball, αυτή τη φορά με εντελώς διαφορετική προσέγγιση, στήνοντας την ιστορία ως περιπέτεια κατασκοπίας. Και ήταν ακόμα καλύτερο κι από το μπλοκμπάστερ 2-parter της 2ης σεζόν!
29. Σεζόν 1, Επεισόδιο 3, «Introduction to Film»
Το κομμάτι με τον Άμπεντ και τους γονείς του είναι συγκινητικό αλλά προσωπικά δε μπορώ να ξεπεράσω τον Τρελούτσικο «Carpe Diem» Καθηγητή που οδηγεί τον Τζεφ σε μανιώδεις προσπάθειες να αδράξει τη μέρα φορώντας κάτι πολύχρωμες τιράντες και φωτάκια Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Το «Α BIRTHDAY CAKE» είναι με ευκολία στο τοπ-5 αστείων της σειράς.
28. Σεζόν 5, Επεισόδιο 8, «App Development and Condiments»
Αυτό που ξεκινά ως στάνταρ σίτκομ προσέγγιση κάποιας μόδας, με το πολύ αστείο app Meowmeowbeenz, οδηγεί γρήγορα -επειδή, ξανά, «Community»- σε ένα homage δυστοπικών σκηνικών μετα-αποκάλυψης. Like.
27. Σεζόν 3, Επεισόδιο 9, «Foosball and Nocturnal Vigilantism»
Foosball, άνιμε, κι ο Ράξιν του «The League» ως ντούσμπαγκ Γερμανός που κουβαλάει μια μπάλα ποδοσφαίρου μαζί απλά για να κάνει ένα point, σε ένα από τα καλύτερα guests όλης της σειράς. «Foosball is like the soccer of ping pong!» Μαγεία.
26. Σεζόν 6, Επεισόδιο 7, «Advanced Safety Features»
Το Honda επεισόδιο, μια τοποθέτηση προϊόντος πιο αστεία και ευφυής ακόμα κι από το «Can we have our money now?» της Τίνα Φέι στο «30 Rock». Άντε μετά να κάνεις native advertising στη δουλειά σου.
25. Σεζόν 2, Επεισόδιο 19, «Critical Film Studies»
O Ρίτσαρντ Αγιοάντε σκηνοθετεί το «My Dinner with Andre» επεισόδιο, στο οποίο ο Άμπεντ προσπαθεί να επικοινωνήσει με έναν άνθρωπο και το κάνει με το μόνο τρόπο που καταλαβαίνει, τους κινηματογραφικούς κώδικες. Είναι κάτι ανάμεσα σε συγκλονιστικό και τρομακτικό το πόσο specific σε αναφορές μπορούσε να γίνει η σειρά όταν ήθελε.
24. Σεζόν 3, Επεισόδιο 19, «Curriculum Unavailable»
Κάθε σειρά φαντασίας έχει το υποχρεωτικό επεισόδιο όπου ο κεντρικός χαρακτήρας αμφισβητεί τα λογικά του, οπότε το «Community» ως επίτιμο sci-fi/fantasy δε θα γινόταν να απέχει. Κι αν η παρέα είναι απλώς έγκλειστοι και το Greendale είναι η ομάδική ψευδαίσθησή τους;
23. Σεζόν 1, Επεισόδιο 7, «Introduction to Statistics»
Ο Άμπεντ ως Σκοτεινός Ιππότης στο πρώτο Χαλογουίν επεισόδιο της σειράς. Το βραχνιασμένο του, δίχως ειρμό λογύδριο παραμένει ό,τι καλύτερο έχει ειπωθεί για την τριλογία του Νόλαν.
22. Σεζόν 2, Επεισόδιο 20, «Competitive Wine Tasting»
Είναι το MY EMOTIONS το πιο πολυμοιρασμένο πράγμα που μας έχει χαρίσει η σειρά; Νομίζω δε θα σταματήσω ποτέ να χρησιμοποιώ τον Ντόναλντ Γκόβερ να φωνάζει «MY EMOTIONS» σαν στάνταρ αντίδραση σε πράγματα. Επίσης αξέχαστο το αστείο της πρώτης σκηνής με την Άνι να λέει πως παράτησε την τάξη συγγραφής αστείων μετά το μάθημα για το set-up, λέγοντας πως «ο καθηγητής ήταν τόσο γέρος...» αλλά μην έχοντας punchline. Θεέ μου είμαστε τόσο τυχεροί που ζήσαμε αυτή τη σειρά.
21. Σεζόν 6, Επεισόδιο 10, «Basic RV Repair and Palmistry»
Από τα καλύτερα δομημένα επεισόδια της σειράς, όπου ένα παντελώς ανόητο και πέραν κάθε λογικής ταξίδι της παρέας με ένα όχημα-γροθιά οδηγεί τον Άμπεντ να σκεφτεί το ταξίδι ως φλάσμπακ αφήγηση.
20. Σεζόν 5, Επεισόδιο 5, «Geothermal Escapism»
Ο Άμπεντ προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα πως ο Τρόι φεύγει. Άρα; ΛΑΒΑ. Ταιριαστό και συγκινητικό.
19. Σεζόν 2, Επεισόδιο 3, «The Psychology of Letting Go»
Ασήμαντο επεισόδιο αν εξαιρέσεις το γεγονός πως ο Άμπεντ έχει το δικό του b-story στο εντελώς background, γνωρίζοντας ένα ζευγάρι και ξεγεννώντας μια έγκυο χωρίς ποτέ να μιλήσει κανείς γι’αυτό. Το πιο ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ ΤΙ ΚΑΠΝΙΖΕΤΕ σημείο της σειράς. Αποθέωση.
18. Σεζόν 1, Επεισόδιο 1, «Pilot»
Αφιερωμένο στον Τζον Χιουζ, στα λόγια μα και στην πράξη.
17. Σεζόν 2, Επεισόδιο 16, «Intermediate Documentary Filmmaking»
Το mockumentary επεισόδιο που θέτει τη σειρά σε μια στυλιστική και φορμαλιστική αντιπαράθεση με τις μοντέρνες κωμωδίες. Ακόμα κι ο τρόπος που έχουν δομηθεί τα character arcs του επεισοδίου είναι δανεισμένος από το format του mockumentary sitcom, χτίζοντας συναισθηματικές κορυφώσεις από το πουθενά. Εκπληκτική άσκηση ύφος και ταυτόχρονα από τα ελάχιστα επεισόδια της σειράς που, λόγω ακριβώς αυτής της δανεικής αμεσότητας, μπορούσε να έχει στιγμές σαν αυτήν με τον Πιρς που λέει -ειλικρινά, συγκινητικά- στην Άνι «you’re my favorite».
16. Σεζόν 5, Επεισόδιο 11, «G.I. Jeff»
Growing up is hard to do ειδικά αν είσαι παγιδευμένος μέσα σε μια G.I. Joe φαντασίωση. Τουλάχιστον σε αυτό το writer’s room τα ναρκωτικά πιάνουν τόπο.
15. Σεζόν 1, Επεισόδιο 2, «Spanish 101»
«You’re not supposed to take--» - «YOUR BREATH AWAY?»
14. Σεζόν 2, Επεισόδιο 14, «Advanced Dungeons & Dragons»
Κάτι σαν αντίστροφο «Abed’s Uncontrollable Christmas». Εκεί βλέπαμε την διήγηση ενώ, υποθετικά, οι χαρακτήρες ήταν απλά σε ένα δωμάτιο και κάθονταν μιλώντας, ενώ εδώ συμβαίνει ακριβώς το ανάποδο. Ταυτόχρονα είναι το καλύτερο showcase του πικρού Πιρς ως αληθινού villain, ωστόσο το απόλυτο highlight είναι η sex scene με την Άνι ως ‘Χέκτορ’ να ξελογιάζει τον Άμπεντ ως elf maiden.
13. Σεζόν 2, Επεισόδιο 9, «Conspiracy Theories and Interior Design»
Γελοίες συνωμοσίες, φρούρια από κουβέρτες, subplots που ενώνονται με τρόπους ακραίους, over the top γελοιότητας ανατροπές στο τελευταίο act και o PROFESSOR PROFESSERSON. Στα top-5 σενάρια της σειράς.
12. Σεζόν 6, Επεισόδιο 13, «Emotional Consequences of Broadcast Television»
Ιδιοφυές, συναισθηματικό, αληθινό φινάλε. Το τελευταίο (και οριστικό) από τα 3 series finale που έκανε η σειρά είναι συνεπές ως προς το μοτίβο αβεβαιότητας όλης της τελευταίας σεζόν, πάνω στο μεγάλο, βαρύ, τρομακτικό «μετά». Αύριο; Ποιος ξέρει αύριο.
11. Σεζόν 2, Επεισόδιο 21, «Paradigms of Human Memory»
Το fake clipshow επεισόδιο. Σε κάποιο από τα παράλληλα σύμπαντα που δεν έχει ανακαλύψει ακόμα ο Άμπεντ, υπάρχουν τρεις ολόκληρες χαμένες σεζόν με τα επεισόδια που αναφέρονται εδώ δίχως να υπάρχουν στ’αλήθεια. Επίσης: Το επεισόδιο ξεκινά με τους χαρακτήρες να χτίζουν ένα diorama που απεικονίζει τους εαυτούς τους να χτίζουν ένα diorama, κάτι που βασικά είναι όλη η σειρά σε μια εικόνα.
10. Σεζόν 5, Επεισόδιο 10, «Advanced Advanced Dungeons & Dragons»
Ανώτερη επιστροφή στο AD&D με προκάλυμμα την ιστορία επανασύνδεσης πατέρα και γιου (o Ντέιβιντ Κρος ως αποξενωμένος γιος του Μπαζ Χίκι). Οι χαρακτήρες κατασακευάζουν και πάλι στο μυαλό τους μια επική αφήγηση φαντασίας την οποία δε βλέπουμε ποτέ, μα το επεισόδιο είναι γυρισμένο, από τον Τζο Ρούσο των «Captain America», σαν όντως να παρακολουθούσαμε ένα μπλοκμπάστερ εκατομμυρίων. Σκηνοθετικά, το αποκορύφωμα της σειράς: Μια επική περιπέτεια κόσμων και χαρακτήρων και δράσης, μέσα στους 4 τοίχους ενός διαμερίσματος.
9. Σεζόν 6, Επεισόδιο 8, «Intro to Recycled Cinema»
Ο Άμπεντ πρέπει να γυρίσει μια ταινία-σκουπίδι μέσα σε λίγες ώρες ώστε το Greendale να εκμεταλλευτεί την ξαφνική φήμη του Τσανγκ, από τον οποίο διαθέτει ένα ξεδιάντροπα ανακυκλωμένο κλιπάκι δέκα λέξεων. Στην πορεία ο κυνισμός συγκρούεται με τον δημιουργικό ρομαντισμό του «θέλω να φτιάξω κάτι σπουδαίο», σε ένα επεισόδιο που καταφέρνει να ξεφτιλίσει όλη τη μοντέρνα Χολιγουντιανή παρασκευή αποδεικνύοντας πόσο πολύ νοιάζεται για αυτήν. Βγάζει νόημα; Δεν είμαι σίγουρος. Νομίζω πως πολλοί σκηνοθέτες θα βούρκωναν βλέποντάς το.
8. Σεζόν 3, Επεισόδιο 22, «Introduction to Finality»
Ο αρχικός αποχαιρετισμός του Χάρμον ήρθε με το πρώτο από τα πολλά series finale της σειράς, όπου ο Άμπεντ ήρθε αντιμέτωπος με τον εαυτό του από το darkest timeline, στην ιστορία ενός evil doppelganger που μαθαίνει τι σημαίνει αδερφική αγάπη. Θυμίζουμε πως αυτό συμβαίνει σε μια ένα σίτκομ για μια ομάδα φοιτητών σε κοινοτικό κολέγιο.
7. Σεζόν 3, Επεισόδιο 14, «Pillows and Blankets»
Ο εμφύλιος πόλεμος Τρόι και Άμπεντ, μαξιλαριών και σεντονιών, ποιότητας και ποσότητας, (δηλαδή η διαρκής εσωτερική δημιουργική πάλη του Χάρμον με τον εαυτό του) γυρισμένος σαν πολεμικό ντοκιμαντέρ του Κεν Μπερνς, με χάρτες, με freeze frames, με διαγράμματα, με συνεντεύξεις, με πολεμικά ντοκουμέντα. Όπως τα καλύτερα επεισόδια ύφους της σειράς, έτσι κι αυτό είναι ιδιαίτερα συναισθηματικό κάτω από τα στυλιστικά ακροβατικά του. Η σκηνή που ο Τζεφ επιστρέφει το φανταστικό καπέλο της φιλίας στο γραφείο του Ντιν είναι από τις πιο συγκινητικές της σειράς.
6. Σεζόν 2, Επεισόδιο 8, «Cooperative Calligraphy»
Το θρυλικό bottle episode με όλη την ομάδα κλεισμένη στον ίδιο χώρο για 20 λεπτά καθώς ψάχνουν το στυλό της Άνι και στην πορεία ανακαλύπτουν τα πάντα ο ένας για τον άλλον. Θρίαμβος.
5. Σεζόν 1, Επεισόδιο 23, «Modern Warfare»
Η στιγμή που η σειρά αυτή έγινε η σειρά αυτή, το paintball επεισόδιο, σε σκηνοθεσία Τζάστιν Λιν.
*κάνει το γύρο του θριάμβου στο σαλόνι με το λάπτοπ στο χέρι ενώ πληκτρολογεί τη λέξη paintball*
4. Σεζόν 3, Επεισόδιο 20, «Digital Estate Planning»
Η ομάδα πρέπει να νικήσει ένα 16μπιτο παιχνίδι κατόπιν επιθυμίας του πατέρα του Πιρς στη διαθήκη του, στην απόλυτη πράξη απελευθέρωσης από τα πατρικά δεσμά. Τα συναισθήματα έχουν άλλη αίσθηση όταν εμφανίζονται με τεράστια πίξελς. Ειλικρινά καθόλη τη διάρκεια δεν πίστευα αυτό που έβλεπα.
3. Σεζόν 2, Επεισόδιο 6, «Epidemiology»
Ζόμπι, ΑΒΒΑ και άπειρη αγάπη. Ο Τζεφ ως Ντέιβιντ Μπέκαμ να κοιτάζει το κινητό του ακόμα και νεκρός, ο Άμπεντ ως άλιεν κι ο Τρόι ως Ρίπλεϊ- ή σέξι Δράκουλας που μαθαίνει την αληθινή αξία της φιλίας. Στο τέλος λέει στον Άμπεντ «Abed… I love you» κι εκείνος του λέει να γίνει ο πρώτος μαύρος που επιβιώνει σε μια ταινία τρόμου πριν θυσιαστεί για εκείνον. Είναι πανέξυπνο και πολύ αστείο και πολύ τρυφερό και ουσιαστικά το σημείο της ωρίμανσης της αγαπημένης μου τηλεοπτικής αγάπης. Peak «Community» με λίγα λόγια.
2. Σεζόν 2, Επεισόδιο 11, «Abed’s Uncontrollable Christmas»
Το επεισόδιο της σειράς που έχω δει περισσότερες φορές, χειμώνα, άνοιξη, καλοκαίρι. Γιατί τα Χριστούγεννα είναι state of mind.
1. Σεζόν 3, Επεισόδιο 3, «Remedial Chaos Theory»
Σενάριο επαναλαμβανόμενης δομής που στήνει αστεία σε μία βερσιόν του σύμπαντος και κάνει pay-off σε επόμενη, ολοκληρώνοντας ταυτόχρονα μια πειστική ματιά στον κάθε επιμέρους χαρακτήρα αυτού του συνόλου και εξερευνώντας τι το μοναδικό δίνει ο καθένας στη δυναμική του γκρουπ. (Όταν φεύγει ο Τζεφ όλοι χορεύουν.) Ο Κρις ΜακΚένα γράφει το μόνο υποψήφιο για Έμμυ σενάριο της σειράς και μελλοντικό έκθεμα μουσείου, για το πώς η τυχαία έκβαση του πετάγματος ενός ζαριού δημιουργεί 7 διαφορετικά timelines και μαζί υπερπολλαπλάσιο χιούμορ, ευφυία και awesomeness.
Έτσι που λέτε. Δεν ξέρω σε άλλα timelines τι γίνεται, αλλά τουλάχιστον στο δικό μας είχαμε το «Community».
Tags: community
