Το Flix ζήτησε από τον συνεργάτη του επί των μουσικών (κι όχι μόνο) θεμάτων, Νίκο Πετρουλάκη, να κάνει τα μαγικά του. Να φέρει επιτέλους το καλοκαίρι. Κι εκείνος ανέτρεξε στη δισκοθήκη του, κατέβασε βινύλια, θυμήθηκε προσωπικά soundtracks που έχουν ντύσει καυτά καλοκαίρια δίπλα πάνω από τα κύματα, κάτω από τα αστέρια και δίπλα - δίπλα στην άμμο και μας τα χάρισε.
Φτιάξτε ένα κοκτέιλ, καθίστε στη βεράντα σε σημείο που θα κοιτά κατάματα την πανσέληνο και πατήστε το play...
1. John Barry: «Body Heat» [1981, Original Soundtrack lp]
«Εξαψη», 1981
Γενικά μιλώντας, πρόκειται για την ίδια παλιά γνωστή noir ιστορία πάθους και αμαρτίας με την κωλοπετσωμένη πλην μοιραία Μάτι (Κάθλιν Τέρνερ) να πείθει τον καψούρη δικηγοράκο γκόμενο Νεντ (Γουίλιαμ Χαρτ) να καθαρίσει τον κάργα στο δολάριο αλλά και στο κέρατο σύζυγο της. Με το που σβήνουν όμως τα φώτα και τα καρούλια αρχίζουν την μοιρασιά σου κόβεται η ανάσα: ο ακριβά παρφουμαρισμένος ιδρώτας και το αφόρητα ανυπόμονο σπέρμα λεκιάζουν τα τσαλακωμένα σεντόνια, η πηχτή υγρασία από το καμίνι της Φλόριντα θολώνει τα πλάνα, το τσάμπα αίμα και τα πικρά δάκρυα γλιστράνε στο celluloid και ένα ερεθισμένο cool jazz κουαρτέτο βουλιάζει σε μια παλίρροια από πρόθυμα έγχορδα. Αυτή μάλιστα η, διά χειρός John Barry, συνουσία προκάλεσε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και κάμποσα νόθα βινύλια που δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ…
2. Spacemen 3: «So Hot (Wash Away All Of My Tears)» [1989, “Playing With Fire” lp]
«Καλοκαίρι με την Μόνικα», 1953
Από το δειγματολόγιο του Jason Superman Pierce - εξ’ ου και η δικαιωματική μετάλλαξη του σε All Of My Tears έξι χρόνια αργότερα στο άλμπουμ Pure Phase των Spiritualized - αυτό το ψυχεδελικό νανούρισμα συνοδεία κιθάρων μονόλογων και δη ονειρικών θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν τόσο μια άσκηση επιβίωσης από ερωτικό αστροπελέκι εν μέσω καύσωνα όσο και ένα απεγνωσμένο παρακαλετό για μια ενισχυμένη πλαστή δόση ικανή να γιάνει ακόμα και μια θρυμματισμένη καρδούλα! Ισως να υπάρχουν κάμποσα που να μπορούν να προσάψουν κάποιοι σε αυτόν τον ντελικάτο μάστορα του μινιμαλισμού αλλά για το ότι πούλησε φύκια για μεταξωτές κορδέλες δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς. Εξ’ ου και το γεγονός ότι και στο ταμείο πήγε και τον λογαριασμό τον ξόφλησε μέχρι τελευταίας δεκάρας …
3. The Beach Boys: «The Warmth Of The Sun» [1964, “Shut Down, Volume 2” lp]
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ κάτω από τον καυτό ήλιο, στα γυρίσματα του «Jaws», 1975
Γραμμένη την αποφράδα κείνη μέρα που δολοφονήθηκε ο John F. Kennedy, αυτή η θεικά μελοποιημένη διατριβή στο πώς να χωνέψεις μια χυλόπιτα κάτω από το λιοπύρι στόχευε σε τρία ταμπλό : πρώτον, να καταδικάσει τον Φιλ Σπέκτορ σε ισόβιο εγκλεισμό στο φτιαγμένο από ατσάλι, γυαλί και πέτρα κάστρο του (με την πιθανότητα να βρεθεί η Ronnie με μια ασημένια σφαίρα φυτεμένη στο μικροσκοπικό μπούστο της, αλλά ο σκοπός είχε ήδη πνίξει το όποιο μέσο στον αγιασμό). Δεύτερον, να επαναπροσδιορίσει τα στιλιστικά όρια που είχαν πατεντάρει οι Four Freshmen με τα αρμονικά ανεβοκατεβάσματα τους. Και τρίτον, να μεγεθύνει ακόμα περισσότερο εκείνον ακριβώς τον καλιφορνέζικο μύθο που - οποία ειρωνεία(!)- είχε δημιουργηθεί από έναν μπαγασάκο που ήταν όχι μόνον λογοδοσμένος αλλά και ανίκανος να σταθεί πάνω σε σανίδα του σερφ!
4. The Danleers: «One Summer Night» [1958, single]
«Μια θέση στον Ηλιο», 1951
Τι πιο ωραίο από το να είσαι νέος και ερωτευμένος: Μα φυσικά να μπαλαμουτιάζεσαι και να κάνει μπανιστήρι από ψηλά το καλοκαιρινό το φεγγαράκι! Αυτά πάνω - κάτω συν μερικές ακόμα υποσχέσεις ειδικού ερωτικού βάρους διαλαλούσαν αυτοί οι πέντε μορφονιοί, συγκεντρωμένοι σε κάποιο κακοφωτισμένο σταυροδρόμι μιας από τις πολλές γειτονιές αγγέλων που υπήρχαν κάποτε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, στραμμένοι προς τα φωτισμένα και με τις κουρτίνες ανοιχτές απέναντι παράθυρα. Παρόλη όμως την doo wop ανατριχίλα που προκάλεσαν εν μέσω θέρους στα κοριτσόπουλα, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε να εκτοξευτούν μέχρι το Νο 7 του Billboard, το κουιντέτο δεν πρόκανε, με αποτέλεσμα να καταχωρηθεί δια παντός στη κατηγορία των τυχερών - άτυχων της μιας και μοναδικής επιτυχίας…
5. The Style Council: «Long Hot Summer» [1983, “A Paris” 4-Track ep]
«Μακρύ Καυτό Καλοκαίρι», 1958
Οπως από καταβολής ο Jam Weller προτιμούσε ενίοτε τον τρίτο δρόμο για την … σύνθεση, έτσι και εδώ αφέθηκε στο εθιστικό λίκνισμα του συνθετικού πλην μεταμοντέρνου soul groove τού, μερικών μόλις μηνών, Between The Sheets των Isley Brothers. Και είχε πάρει τέτοια φόρα που ήταν αδύνατον να σταματήσει εκεί : αφού απαλλοτρίωσε τον τίτλο της ταινίας όπου ο Paul Newman παίζει με τη φωτιά και την λάβρα στις όχθες του Mississippi, πέρασε το κανάλι και, αποσκοπώντας να σνομπάρει τους ευρωσκεπτικιστές συμπατριώτες του, μεταμορφώθηκε σε πολυφιγουρίνι των γαλλικών Lacoste, των ισπανικών Lois και των ιταλικών Fila! Και η προστάτιδα των απανταχού καλοντυμένων τον αντάμειψε απλόχερα: ταυτόχρονα με την δημοσιοποίηση αυτής της ανάρμοστης συμπεριφοράς η Μεγάλη Βρετανία έβραζε σε ένα από τα πιο technicolor καλοκαίρια στην ασπρόμαυρη ιστορία της…
6. Kool & The Gang: «Summer Madness» [1974 “Light Of Worlds” lp]
«Θέλω και τη Μαμά Σου», 2001
Ακόμα και ο διαβόητος υπ’ αριθμόν ένα Sol Bratha σκιαζόταν στο άκουσμα του βωβού ρεπερτορίου αυτού του ζόρικου μπουλουκιού που, συντονισμένο με χειρουργική ακρίβεια στον ίδιο με εκείνον ρυθμό, ασφυκτιούσε μέσα στα όρια της πολιτείας του Νιου Τζέρσεϊ. Ηταν βέβαια θέμα χρόνου το πότε οι afro - latin - jazz αντίληψης και funk εφαρμογής διατριβές τους θα κατάφερναν να κάνουν το μεγάλο σάλτο πάνω από τη συνοριακή γραμμή. Αυτό το σκανταλιάρικο instrumental όπου, στροφή με στροφή, η ένταση κλιμακώνεται σαδιστικά αργά από τα, δηλωτικά της εποχής και της διάθεσης, καπρίτσια του υπόκωφου μπάσου και των διαπεραστικών πλήκτρων, επιτάχυνε τις εξελίξεις. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που τράβηξε την προσοχή και … εξωθεσμικών όπως του άσσου στο μπουνίδι Rocky!
Υ.Γ. Πίσω στην αρχή και ξανά μανά …
Διαβάστε ακόμα:
Tags: ΝΙΚΟΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ
