Αν κοιτάξει κανείς τη λίστα με τις 250 πιο επιτυχημένες εισπρακτικά αμερικανικές ταινίες του 2018, θα δει ότι το 8% αυτών φέρουν γυναικεία σκηνοθετική υπογραφή. Δεν χρειάζεται καν να κοιτάξει κανείς τη λίστα: η ετήσια στατιστική έρευνα Celluloid Ceiling που διεξάγει, εδώ και 21 χρόνια, το Κέντρο Μελετών για τη Γυναίκα στην Τηλεόραση και τον Κινηματογράφο, το Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο, δημοσίευσε ήδη τα συμπεράσματά της: το αντίστοιχο ποσοστό για το 2017 ήταν 11%, δηλαδή η χρονιά που μόλις τελείωσε, έκλεισε με μια μικρή πτώση - για την ακρίβεια, το φετινό ποσοστό είναι μικρότερο κι από το 9% του 1998. Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη μελέτη και τα ενδιαφέροντα αποτελέσματά της εδώ.
Διαβάστε ακόμη: 5 ευχές για το 2019
Καθώς το 2017 ήταν η χρονιά που πυροδοτήθηκε και ξεκίνησε δυναμικά το τρίτο φεμινιστικό κύμα, καλώντας, ειδικά στην Αμερική, για μεγαλύτερη, ίση προς τους άντρες συναδέλφους τους, εκπροσώπηση των γυναικών στο πεδίο του κινηματογράφου (μεταξύ όλων των άλλων, φυσικά), αυτό το 8% διαβάζεται με μια δόση απογοήτευσης. Σχολιάζοντας την έρευνα, η επικεφαλής της, Μάρθα Λόζεν, εξηγεί: «Η μελέτη του 2018 δεν παρέχει αποδείξεις ότι η mainstream κινηματογραφική βιομηχανία βίωσε τη σημαντική θετική μετακίνηση που τόσοι παρατηρητές προέβλεπαν το χρόνο που πέρασε.»
«A Wrinkle in Time» της Εϊβα ΝτιΒερνέ
Αφήνοντας, ωστόσο, τη σκηνοθετική ειδικότητα στο πλάι, το ποσοστό των γυναικών συνολικά που δούλεψαν στην Αμερική πίσω από την κάμερα (σε όλες τις ειδικότητες μαζί), ήταν στο 20% το 2018, υψηλότερο από το 18% του 2017. Μέσα σ' αυτό το σύνολο, το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών που εργάζονται πίσω από την κάμερα στον κινηματογράφο, συγκεκριμένα το 26%, δηλαδή μία στις τέσσερις περίπου, είναι παραγωγοί.
Δείτε ακόμη: Οι Γυναίκες του Ελληνικού Σινεμά στην κάμερα του Flix
Επισημαίνει, στα σχόλιά της, η Μάρθα Λόζεν, «αυτή η ακραία έλλειψη στην εκπροσώπηση των γυναικών, δεν είναι πιθανό να βελτιωθεί με την εθελοντική προσπάθεια λίγων ατόμων ή ενός μεμονωμένου στούντιο. Χωρίς μια δραστηριοποίηση, σε μεγάλη κλίμακα, από τους κυρίαρχους παίκτες, τα στούντιο, τους ατζέντηδες, τα σωματεία και τις ενώσεις, δεν θα δούμε ουσιαστική αλλαγή.»
Διαβάστε ακόμη: Best of 2018: Το κύμα και τα... απόνερα του #metoo
«The Nightinglae» της Τζένιφερ Κεντ
Τα πράγματα στην Ευρώπη είναι, όντως, αρκετά διαφορετικά. Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα της Lab Femmes de Cinema (δείτε εδώ τα στατιστικά του 2018, που αναφέρονται στην παραγωγή του 2017), συλλέγοντας στοιχεία για 1462 ταινίες από 30 ευρωπαϊκές χώρες, η γυναικεία σκηνοθετική υπογραφή βρίσκεται στο 21,7%, δηλαδή λίγο παραπάνω από μία στους πέντε σκηνοθέτες είναι γυναίκα.
Τα ηνία κρατούν η Σουηδία και η Νορβηγία, ενώ η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις «χώρες με περιορισμένη πρόοδο»: στο σχετικό κείμενο (σελ. 89 της έρευνας), αναφέρεται ότι από χρόνο σε χρόνο υπάρχουν μεγάλες μεταπτώσεις (καμία ταινία από γυναίκα σκηνοθέτη το 2016, αλλά 25% γυναικείες σκηνοθετικές υπογραφές το 2016 και το 2017) κι ότι μόνο πρόσφατα έχουν τοποθετηθεί γυναίκες σε καθοριστικές κλαδικές σχέσεις, αναφέροντας την Ηλέκτρα Βενάκη (που εν τω μεταξύ, βέβαια, έφυγε από το ΕΚΚ) και τη Βένια Βέργου ως διευθύντρια του Film Commission.
Διιαβάστε ακόμη: Η Ζιλιέτ Μπινός θα είναι η Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής στο 69ο Φεστιβάλ Βερολίνου
