Κλείνοντας «τρύπες» από την ιστορία της κινηματογραφικής βιομηχανίας, η Ακαδημία φροντίζει κάθε χρόνο να τιμά ζωντανούς θρύλους του σινεμά που υπήρξαν υποψήφιοι στο παρελθόν, αλλά μέχρι και την ώρα της τιμητικής βραβευσής τους δεν έχουν καταφέρει να αποκτήσουν το πολυπόθητο αγαλματάκι.
Φέτος, σειρά έχουν δύο από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς περασμένων δεκαετιών, αλλά και ένας δημιουργός που παραμένει ακμαίος, αν και όχι με τον παλμό που ξεκίνησε πίσω στη δεκαετία του '80. Ας τους γνωρίσουμε.
Γεννημένη το 1932, η Ντέμπι Ρέινολντς έγινε γνωστή όταν στα 19 της χρόνια πρωταγωνίστησε μαζί με τον Τζιν Κέλι στο «Singin' in the Rain» και έγινε αμέσως μια από τις πιο διάσημες ηθοποιούς του Χόλιγουντ, με δικό της σόου στην τηλεόραση («The Debbie Reynolds Show») και πετυχημένη και ως τραγουδίστρια, ως μεγάλο ταλέντο του Broadway και πιο πρόσφατα ως επιχειρηματίας αλλά και ως μια από τις μεγάλες συλλέκτριες αναμνηστικών της βιομηχανίας. To 1964 ήταν υποψήφια (για μια και μοναδική φορά στην καριέρα της) για Οσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου στο «The Unsinkable Molly Brown», ενώ ο πιο πρόσφατος ρόλος της ήταν στο «Behind the Candelabra» (2013) του Στίβεν Σόντερμπεργκ. Από τις πιο διάσημες ταινίες της είναι το «Tammy and the Bachelor» του 1957, το «How the West Was Won» του 1962, το «Goodbye Charlie» του 1964, το «The Singing Nun» του 1966 και το «Mother» του 1996. Πολλοί θα τη θυμούνται πάντα και ως μητέρα της Γκρέις στο τηλεοπτικό «Will & Grace».
Γεννημένη το 1930, η Τζίνα Ρόουλαντς υπήρξε πριν απ' όλα μια από τις ωραιότερες γυναίκες που πάτησαν ποτέ το πόδι τους στη βιομηχανία. Μαζί η απόλυτη μούσα και σύζυγος του Τζον Κασαβέτη και πρωταγωνίστρια σε 10 από τις ταινίες του, για δύο από τις οποίες (το «Woman Under the Influence» και το «Gloria» ήταν υποψήφια για Οσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου). Και ταυτόχρονα μια μυθική φιγούρα για το ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά της δεκαετίας του '60 και του '70 που συνεργάστηκε, ανάμεσα σε άλλους και με τον Γούντι Αλεν (στο «Another Woman» του 1988) και τον γιο της Νικ Κασαβέτη (στο cult «The Notebook»), κέρδισε τρία Emmy και δύο Χρυσές Σφαίρες και το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 1978 για τη συγκλονιστική της ερμηνείας στη Νύχτα Πρεμιέρας» του Τζον Κασαβέτη.
Γεννημένος το 1957, ο Σπάικ Λι είναι ο διασημότερος Αφροαμερικάνος σκηνοθέτης όλων των εποχών, μια από τις πιο δυνατές φωνές στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της κοινότητας των Αφροαμερικάνων και ένας - τουλάχιστον μέχρι κάποια εποχή - γνήσιος επαναστάτης με αιτία, υπεύθυνος για μερικές από τις ωραιότερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ (ας αναφέρουμε μόλις δύο από αυτές: το «Do the Right Thing» και την «25η Ωρα») και, το πιο ειρωνικό, ένας από τους μεγαλύτερους πολέμιους των Οσκαρ. Η σχέση του Σπάικ Λι με την Ακαδημία ξεκίνησε το 1983, όταν ο νεαρός τότε Λι κέρδιζε το σπουδαστικό Οσκαρ για την διπλωματική του ταινία με τίτλο «Joe's Bed-Stuy Barbershop: We Cut Heads». Το 1989 και ενώ όλοι περίμεναν πως το «Do the Right Thing» θα είναι υποψήφιο σε πολλές κατηγορίες και σίγουρα στη σκηνοθεσία, η ταινία κατάφερε να αποσπάσει μόνο μια υποψηφιότητα Β' Ανδρικού Ρόλου για τον Ντάνι Αγιέλο και μια υποψηφιότητα σεναρίου που ανήκε στον ίδιο τον Σπάικ Λι. Το 2011, ο Λι μίλησε ανοιχτά για την αδικία εκείνη της χρονιάς που επιπροσθέτως είδε το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας να πηγαίνει στον «Σοφέρ της Κυρίας Ντέιζι» (μια ταινία από λευκό σκηνοθέτη για έναν μαύρο σοφέρ μιας λευκής κυρίας!), δηλώνοντας: «Ποια ταινία κέρδισε το Οσκαρ το 1989; Ο Σοφέρ της Γαμημένης Κυρίας Ντέιζι. Γι' αυτό τα Οσκαρ δεν έχουν καμία σημασία. Είκοσι χρόνια μετά, ποιος θυμάται το "Σοφέρ της Κυρίας Ντέιζι";». Η κακή σχέση του Σπάικ Λι συνεχίστηκε όταν καμία από τις ταινίες του δεν κατάφερε να φτάσει στις υποψηφιότητες (με εξαίρεση την υποψηφιότητα του Ντένζελ Γουάσινγκτον για το «Malcolm X») και η μοναδική άλλη φορά που ο ίδιος ο Λι ήταν υποψηφιός ήταν το 1997 με το ντοκιμαντέρ «4 Little Girls» που ήταν υποψήφιο στην κατηγορία του Καλύτερου Ντοκιμαντέρ. Μόλις πέρσι ο Σπάικ Λι επιτέθηκε ξανά στην Ακαδημία για το σνομπάρισμα στο «Selma» και στην γενικότερη αδιαφορία τους για την αφρομερικανική κοινότητα. Ολοι ανυπομονούν να ακούσουν τι θα πει στον ευχαριστήριο λόγο του...
Τα ετήσια τιμητικά Οσκαρ (7th Annual Governors Awards) θα απονεμηθούν φέτος στις 14 Νοεμβρίου στο Ray Dolby Ballroom στο Hollywood & Highland Center.
Διαβάστε ακόμη:
- Ενας απαγορευμένος έρωτας για Οσκαρ στο πανέμορφο τρέιλερ του «Carol» του Τοντ Χέινς
- Ο Μπράιαν Κράνστον από το «Breaking Bad» στα Οσκαρ με το «Trumbo»
- «Freeheld»: H Τζούλιαν Μουρ και η Ελεν Πέιτζ διεκδικούν το δικαίωμα στη σχέση τους και ένα Οσκαρ!
- «The Danish Girl»: Αυτή είναι η transgender ώρα των Οσκαρ!
- Από τις σελίδες του Κολμ Τόιμπιν στα Οσκαρ: Τρέιλερ για το «Brooklyn» του Τζον Κρόουλι
- Κάθε λεπτό και Οσκαρ! Νέο τρέιλερ για το «Bridge of Spies» του Στίβεν Σπίλμπεργκ
