Η περιοδεία του 22χρονου μόλις Ξαβιέ Ντολάν στα λημέρια του queer cinema συνεχίζεται με την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί (μετά τα «Σκότωσα τη Μητέρα Μου» και «Φανταστικές Αγάπες») και την πρώτη στην οποία δεν πρωταγωνιστεί.
Πρωταγωνιστής στο «Laurence Anyways» δεν ήταν, όμως, ούτε από την αρχή ο Μελβίλ Πουπό, ο οποίο τελικά υποδύεται τον κεντρικό ήρωα της ταινίας. Αγαπημένος ηθοποιός του Ντολάν, ο Λουί Γκαρέλ (που έπαιξε ένα μικρό ρόλο στις «Φανταστικές Αγάπες») ήταν αυτός που είχε αναλάβει αρχικά το πρότζεκτ, ωστόσο η αποχώρηση του δεν έδειξε να πτοεί τον Ντολάν.
Ισως, γιατί μερικές ιστορίες έχει σημασία να ειπωθούν και όχι με ποιον θα ειπωθούν, αν και μεταξύ μας προτιμούμε χίλιες φορές τον Μελβίλ Πουπό, έναν από τους πιο συμπαθείς νέους Γάλλους ηθοποιούς, αν και όχι προικισμένο με την αθεράπευτη ηδυπάθεια του Γκαρέλ.
Τοποθετημένο στα τέλη της δεκαετίας του '80 (μια ευκαιρία για τον Ντολάν να ντύσει την ταινία με αγαπημένα 80s ποπ χιτς), το «Laurence Anyways», στο οποίο πρωταγωνιστούν εκτός από τον Πουπό η Ναταλί Μπέι και η Σουζάν Κλεμάν, αφηγείται την ιστορία του Λόρενς, ο οποίος τη μέρα των 30ων του γενεθλίων ανακοινώνει στη μητέρα και την αρραβωνιαστικιά του πως θέλει να γίνει γυναίκα. Το κορίτσι του σοκάρεται, αλλά δέχεται να μείνει στο πλευρό του και έτσι ο Λόρενς επιστρέφει στο σχολείο όπου διδάσκει λογοτεχνία, αυτή τη φορά ως γυναίκα.
Αν ισχύει πως το μόνο που περιμένει κανείς από τον Ντολάν είναι να αποδείξει αν πίσω από τη ζαχαρωμένη του ποπ αισθητική κρύβεται και ένας πραγματικός σκηνοθέτης, τότε αυτή η ταινία είναι η μεγάλη του ευκαιρία.
Σε κάθε περίπτωση, το Φεστιβάλ Καννών, είμαστε σίγουροι, πως κρατάει ήδη μια θέση στα προγράμματα του για τον νεαρό σκηνοθέτη που τίμησε ήδη από την πρώτη του ταινία (το «Σκότωσα τη Μητέρα Μου» συμμετείχε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών το 2009, ενώ οι «Φανταστικές Αγάπες» συμμετείχαν στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα» το 2010).
Δείτε παρακάτω τις πρώτες φωτογραφίες από την ταινία.
