Τρεις μέρες ήδη στο νησί της Κιμώλου και νιώθεις πως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της υπήρχε από πάντα.
Ενσωματωμένο απόλυτα μέσα στη ζωή του λες και πιο όμορφου απ' όλες τις Κυκλάδες μαζί νησιού, φυσώντας με το ίδιο αναπάντεχο για την εποχή δυνατό μελτέμι προς την κατεύθυνση ενός κοινού οράματος να γίνει η Κίμωλος ένα κέντρο του σινεμά απ' όλον τον κόσμο και με ανθρώπους που ταιριάζουν την αγάπη και τη γνώση - ντόπιους και άλλους που μοιάζουν πιο ντόπιοι κι από τους ντόπιους, το ντεμπούτο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο νησί μοιάζει με μια δύναμη που ήρθε για να μείνει.
Στο κέντρο μιας εφευρετικής ομάδας - που με τον πιο όμορφο και γρήγορο τρόπο αντιμετωπίζει τα πάντα, από τον άνεμο που εμπόδισε αρκετές προβολές στις παραλίες αλλά και ένα ρομαντικό ολικό black out του νησιού ακριβώς στην μέση μια προβολής - βρίσκονται οι ταινίες του διαγωνιστικού προγράμματος, επιλεγμένες από τον Διευθυντή του Φεστιβάλ Μανουέλ ντε Κόκο, όλες τελευταίας παραγωγής και απρόβλητες στην Ελλάδα, σε μια τολμηρή επιλογή που περισσότερο κι από το αν είναι όλες το ίδιο καλές ή το ίδιο ενδεικτικές μια διεθνούς παραγωγής, έχουν ενδιαφέρον ως ένα σινεμά του κόσμου που φτάνει ξαφνικά σε μια αυλή μιας εκκλησίας στο χωριό της Κιμώλου και γίνεται αναπάντεχα κέντρο συζήτησης.
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κιμώλου στο επίσημο site του και στην επίσημη σελίδα του στο Facebook.
Στο «Χρέος» της Βοσλάτ Σαράκογλου, ντεμπούτο της νεαρής Τουρκάλας σκηνοθέτη, που κέρδισε το Βραβειο Καλύτερης Τούρκικης Ταινίας στο Φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης, η ιστορία του Τουφάν, ενός καθημερινού οικογενειάρχη που προσπαθεί με κόπο να επιβιώσει στο Εσκί Σεχίρ σήμερα γίνεται το πορτρέτο μιας ολόκληρης χώρας που δοκιμάζεται ανάμεσα στον παλιό και τον καινούριο, τον καλό και τον κακό εαυτό της, καθώς ανατρέπει κάθε γνώριμη εικόνα για την καλοσύνη των... άλλων. Υπάλληλος σε ένα τυπογραφείο που μόλις το έχουν διαρρήξει, με καθυστερημένους μισθούς και μια Honda που δεν έπρεπε ποτέ να είχε αγοράσει και χρεωθεί, ο Τουφάν - παρά τις αντιρρήσεις της γυναίκας του και της κόρης του - θα φιλοξενήσει στο σπίτι την άρρωστη και εγκαταλελειμμένη από την κόρη της ηλικιωμένη γειτόνισσα, βάζοντας μια ωρολογιακή βόμβα στο έτσι κι αλλιώς στα πρόθυρα της κατάρρευσης σπίτι του.
Στα «Παιδιά του Αλατιού» των Αντρες Εντουάρντο Ροντρίγκεζ, Λουίς Αλεχάντρο Ροντρίγκες και Μαρία Αλεχάντρα Χιμένεθ, μια σκληρή ιστορία ενηλικίωσης με φόντο το Κουμαράγκουες της Βενεζουέλας και τη ζωή των φτωχών κατοίκων του που ζούνε από το αλάτι που μαζεύουν χειρωνακτικά καθημερινά από τη θάλασσα, παίρνει τη μορφή μιας ταινίας που επιχειρεί με έντονο εικαστικό πρόσημο, αισθησιαμό και που και να σε βάλει βαθιά σε μια άγνωστη πλευρά του κόσμου - με την εικόνα των δύο παιδιών που προσπαθούν να αποδράσουν από το φάντασμα του νεκρού πατέρα τους να σχολιάζει έστω και όχι ηθελημένα την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της στην οποία βρίσκεται η η χώρα βρίσκεται σε μία από τις πιο κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της.
Στην «Μικρή Σύντροφο» της Μούνικα Σλίμετς, ο χρόνος γυρίζει πίσω στη δεκαετία του '50, στην Εσθονία της εποχής του Στάλιν, της KGB και της μεγάλης Σοβιετικής Ενωσης. Μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που δεν καταλαβαίνει γιατί πήραν μακριά τη μαμά του, γιατί ο μπαμπάς του δεν μπορεί να περηφανευτεί για τα μετάλλια που έχει κερδίσει στο τρέξιμο και γιατί η γιαγιά της μιλάει Πολωνικά, η Εσθονή σκηνοθέτης αφηγείται μια αληθινή ιστορία που φέρνει στο προσκήνιο μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες στο παρελθόν μιας χώρας. Το κάνει περισσότερο με μια διάθεση να μιλήσει σε ένα μεγαλύτερο κοινό παρά να διαλεχθεί τολμηρά με την Ιστορία, πράγμα που πετυχαίνει αφού από τις διακρίσεις του φιλμ στα φεστιβαλ του κόσμου ξεχωρίζει το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ του Μπουσάν.
Στο «Amir» του Νίμα Εκγλίμα από το Ιράν, ο Αμίρ είναι ένας νέος άντρας που ζει στη σημερινή Τεχεράνη. Η ζωή του αποτελείται από τα προβλήματα των άλλων. Του φίλου του που τον εγκαταλείπει η γυναίκα του και παίρνει μαζί τον μικρό του γιο, την αδερφή του που στα όρια της τρέλας θέλει να αποδράσει από το πατρικό τους σπίτι, τον πατέρα του που νιώθει αποτυχημένος ως άντρας, ως πατέρας, ως οτιδήποτε. Με μια εικόνα του σύγχρονου Ιράν που δεν βλέπουμε συχνά στο σινεμά και με κάδρα που τοποθετούν τους ήρωες στο περιθώριο μιας βαριάς παράδοσης, το «Amir» που έκανε την πρεμιέρα του στο διαγωνιστικό τμήμα East of the West του Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι περιγράφει με στιλ τον τρόπο με τον οποίο οι ζωές των ανθρώπων στο Ιράν είναι προδιαγεγραμμένες από άρρητους και ρητούς κανόνες και πως κάθε προσπάθεια να ξεφύγεις συνοδεύεται (ή οφείλει να συνοδεύεται) από αποφασιστικότητα, ρίσκο και πόνο.
Διαβάστε ακόμη: Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κιμώλου 2019: Διεθνές... με την πρώτη
Τέσσερις μόνο ταινίες, από τις οκτώ που συνολικά θα διεκδικήσουν το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ, το Χρυσό Δέντρο, καθώς και το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας που θα απονείμει πενταμελής διεθνής κριτική επιτροπή η οποία αποτελείται από τον Πρόεδρο Ταχάρ Χουσί (Ελβετία - Αλγερία, Δημοσιογράφος, Κριτικός Κινηματογράφου, Σκηνοθέτης, Διευθυντής του Φεστιβάλ Αραβικών Ταινιών της Γενεύης - FIFOG) και τα μέλη Τζον Πετριτζέλι (Βενεζουέλα, Δημοσιογράφος και Σκηνοθέτης), Κάρλος Αλαστρουέι (Ισπανία, Σκηνοθέτης και Παραγωγός), Ορόρα Μαριόν (Βελγιο - Ελλάδα - Ρουάντα, Ηθοποιός), Ραφίκα Τσαβίσε (Αγγλία, Ελλάδα, Συρία, Σκηνοθέτης και Ηθοποιός).
Τέσσερις μόνο ιστορίες από το σινεμά του κόσμου σήμερα που μέσα στο φυσικό τοπίο της Κιμώλου συνδιαλέγονται με το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον.
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κιμώλου στο επίσημο site του και στην επίσημη σελίδα του στο Facebook.
