Είναι η ετήσια συνήθεια που έγινε λατρεία.
Πιστός στο ραντεβού του, όπως κάθε χρονιά, έτσι και φέτος ο Τζον Γουότερς επιστρέφει με τις δικές του δέκα καλύτερες ταινίες του 2024. «Ευχαριστώ, διανομείς, από τα βάθη της κατεστραμμένης μικρής κινηματογραφικής μου καρδιάς, που μεταφέρατε αυτές τις ταινίες στο διεστραμμένο κοινό, που εξακολουθεί να απαιτεί να ξαφνιάζεται και να καταπραΰνεται από τους ενοχλητικούς σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο. Εδώ είναι οι δέκα καλύτερές μου. Δείτε τες και υποφέρετε… χαρούμενα», δήλωσε ο Γουότερς πριν αποκαλύψει τις δικές του δέκα αγαπημένες ταινίες της χρονιάς.
Διαβάστε ακόμα: Best of 2024: Οι φετινές δεκάδες του American Film Institute
1. «Ματωμένος Δεσμός» (Love Lies Bleeding) της Ρόουζ Γκλας
Αυτό το ξεκαρδιστικό, αιματηρό φιλμ νουάρ είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς, που θα μπορούσε να είχε κάνει ο Ρας Μέγιερ αν ήταν μια λεσβία διανοούμενη εθισμένη στα στεροειδή. Ακόμα και τα γουρούνια άντρες είναι χαριτωμένοι. Περίπου.
2. «Queer» του Λούκα Γκουαντανίνο
Ο Ντάνιελ Κρεγκ μπορεί να είναι queerbait για να αναλάβει τον γκέι μπιτνικ ρόλο του alter ego του Γουίλιαμ Μπάροουζ αλλά είμαι υπέρ αυτού. Είναι απολύτως υπέροχος και έχει ακόμη και μια σκηνή «snowball», μια χαρούμενη υπενθύμιση μιας σεξουαλικής πράξης που είχα ξεχάσει εδώ και καιρό. Ω, αν οι σημερινοί ομοφυλόφιλοι ήταν τόσο ριζοσπαστικοί, θα ήμουν ο ίδιος πολύ πιο χαρούμενος queer.
3. «The Brutalist» του Μπρέιντι Κόρμπετ
Ενα κρύο έπος του VistaVision (!) για τη σκληρότητα της αρχιτεκτονικής και την αγωνία του να είσαι μπροστά από την εποχή σου, με τον Εϊντριεν Μπρόντι και τον Γκάι Πιρς να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των υποψηφίων για Οσκαρ. Ναι, ο χρόνος διάρκειας είναι 3,5 ώρες, αλλά το μόνο που είναι πολύ μεγάλο είναι το διάλειμμα.
4. «Hard Truths» του Μάικ Λι
Ενα φρικτά λυπηρό και μερικές φορές ξεκαρδιστικά αστείο πορτρέτο της πιο δυσάρεστης γυναίκας στην ιστορία του κινηματογράφου. Είναι μια σάπια μητέρα και μια τρομερή σύζυγος, και όλοι γύρω της είναι γεμάτοι από πόνο εκτός από το κοινό, το οποίο σιγά σιγά αρχίζει να την υποστηρίζει. Μια άθλια εμπειρία που θα λατρεύω για πάντα.
5. «Messy» της Αλέξι Γουάσερ
Ενα έξυπνο, πνευματώδες μικρό indie φιλμ από μια νέα γυναίκα δημιουργό (η οποία επίσης πρωταγωνιστεί στην ταινία) που φέρνει στο μυαλό τις καλύτερες κωμωδίες του Γούντι Αλεν με πολύ διαφορετικό θέμα: τις γυναίκες χίπστερ και τους εθισμούς τους στο σεξ. Είναι αστραφτερό, είναι αγενές, έχει αυτογνωσία και είναι σέξι. Χαίρομαι που οι νέοι εξακολουθούν να είναι θυμωμένοι και μπερδεμένοι σχετικά με το ζευγάρωμα.
6. «Τζόκερ: Τρέλα για Δύο» (Joker: Folie à Deux) του Τοντ Φίλιπς
Επιτέλους, μια ιστορία αγάπης με την οποία μπορώ να ταυτιστώ. Τόσο τρελό, τόσο καλά μελετημένο, τόσο καλά σκηνοθετημένο, τόσο πολύ κάπνισμα! Το «It's Jailhouse Rock» συναντά τον Μπάσμπι Μπέρκλεϊ με ένα «9/11 That's Entertainment!» φινάλε που θα σε κάνει να κουνάς το κεφάλι σου με κινηματογραφική κατάπληξη. Ηλίθιοι κριτικοί. Gaga τόσο καλή. Ο Τζόκερ έχει πολύ δίκιο. Ψοφήστε, ηλίθιοι, ψοφήστε!
7. «Femme» των Σαμ Χ. Φρίμαν και Νγκ Τσουν Πινγκ
Ενας διεστραμμένος S&M έρωτας μεταξύ μιας μαύρης drag queen και ενός λευκού gay-basher που δίνει νέο νόημα στο σεξουαλικό παιχνίδι ρόλων. Αντρογύναικα; Γυναίκα; Oλα είναι drag όταν πρόκειται να είσαι «ενεργητικός» ή «παθητικός». Κάθε άνθρωπος σκοτώνει αυτό που αγαπά, πραγματικά.
8. «Emilia Pérez» του Ζακ Οντιάρ
The Rocky Cartel Horror Picture Show: Αυτό το εξωφρενικά πρωτότυπο μιούζικαλ-δράμα για το μεξικανικό συνδικάτο ναρκωτικών και την τρανς εγκληματία αφεντικό τους που κρύβεται σε κοινή θέα, αποδεικνύει ότι μπορείτε να τραγουδήσετε για οτιδήποτε σε μια ταινία, αν είναι αρκετά καλά σκηνοθετημένη. Αυτήν τη στιγμή, λέω πως είναι το Νο. 8 στη λίστα μου και ποιος ξέρει, ίσως κάνω μια ταινία για αυτό κάποια στιγμή.
9. «Babygirl» της Χαλίνα Ρέιν
Εντάξει, και φέτος οι στρέιτ είναι αιχμηροί. Η Νικόλ Κίντμαν συνεχίζει να παίρνει μεγάλες ευκαιρίες στην καριέρα της και αξίζει την υπόκλιση μας. Εδώ, ουρλιάζει, γκρινιάζει. Είναι μια λεκτική power-bottom κούγκαρ που βρίσκεται στην κορυφή της επαγγελματικής καριέρας της, η οποία συναντά ένα κυρίαρχο και ταπεινό ασκούμενο που την κάνει να ρουφάει γάλα από ένα μπολ σαν να είναι… σαν… καλά, σαν «γατάκι».
10. «Viet and Nam» του Τρουνγκ Μιν Κούι
Ποιος θα μπορούσε να βγάλει από τη λίστα μου φέτος τις καταπληκτικές νέες ταινίες των Πέδρο Αλμοδόβαρ, Σον Μπέικερ και Γκάι Μάντιν; Θα σας πω ποιος, και μάλλον θα καταλάβαιναν γιατί δίνω σε αυτόν τον νέο (σε μένα) σκηνοθέτη τη θέση. . Είναι ένα απόκοσμο, εκπληκτικά στοιχειωμένο δράμα για δύο νεαρούς ομοφυλόφιλους ανθρακωρύχους, ο ένας από τους οποίους γλείφει το αίμα του πρωκτού από το στομάχι του συντρόφου του και ο άλλος τρώει κερί από τα αυτιά του εραστή του πριν φύγουν μαζί σε ξένες ακτές ως μετανάστες σε ένα καταδικασμένο πλωτό δοχείο. Είναι μια ομορφιά.
