Πρώτη υποψηφιότητα για τον Γιώργο Κυβερνήτη και τα «Καναρίνια» του που έκαναν την πρεμιέρα τους στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης κερδίζοντας το Βραβείο Κοινού στην κατηγορία των ταινιών κάτω των 50 λεπτών.
Ακολουθώντας τρυφερά, ανεπιτήδευτα και αφοπλιστικά δύο ανθρώπους που στα 85 τους είναι η ζωντανή απόδειξη για το πόσο διαρκεί ο έρωτας, ο Γιώργος Κυβερνήτης κινηματογραφεί την Πετρίνα και τον Στάθη, που ήταν ερωτευμένοι από μικροί. Οι δρόμοι τους, όμως, χώρισαν και ο καθένας ακολούθησε τη δική του πορεία. Εφτιαξαν τις οικογένειές του και απέκτησαν παιδιά κι εγγόνια. Αρκετά χρόνια μετά, όταν πια είχαν μείνει μόνοι, συναντήθηκαν ξανά και παντρεύτηκαν για να γεράσουν μαζί. Σήμερα, 85 χρονών, ζουν σ’ ένα σπίτι στη Σύρο μαζί με τα καναρίνια τους.
Θυμηθείτε εδώ τις υποψηφιότητες των βραβείων Ιρις 2020 της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Τι ιδιαίτερο έχει για σένα η υποψηφιότητά σου;
Το ταξίδι των «Καναρινιών» ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2019 στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης με το Βραβείο Κοινού. Ολη αυτή η πορεία, ήταν για μένα πρωτόγνωρη μιας και είναι η πρώτη μου ταινία. Το να είσαι υποψήφιος στα μεγαλύτερα ελληνικά βραβεία είναι από μόνο του τεράστιο. Είναι ένα ντοκιμαντέρ χωρίς καθόλου μπάτζετ. Για εμένα το να βλέπω ένα τόσο προσωπικό πρότζεκτ στα βραβεία, μου δίνει ώθηση να συνεχίσω και νομίζω κλείνει όμορφα έναν κύκλο που ξεκίνησε πέρυσι.
Ποιον θα ψήφιζες από τους συνυποψήφιους σου και γιατί;
Φέτος είχα την τύχη να βρεθώ σε κάποια φεστιβάλ και να παρακολουθήσω αρκετές δουλειές. Υπάρχουν πολλά ντοκιμαντέρ που ξεχώρισα, κάποια από αυτά δεν είναι καν στα βραβεία. Είμαι πραγματικά χαρούμενος που τα «Καναρίνια» βρίσκονται στις τελικές υποψηφιότητες, ανάμεσα σε δουλειές που μου άρεσαν πολύ. Θαύμασα και ζήλεψα την υπομονή και τα ταξίδια του Γιώργου Γκότζου στο «Σκοπελίτη, ή το Πλοίο», ενώ γέλασα, συγκινήθηκα και ένιωσα «κοντά» μου τον «Χειροπαλαιστή» του Γιώργου Γούση. Τους εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία.
Αν είχες δυνατότητα για ένα μόνο ευχαριστώ αν κέρδιζες το βραβείο από τη σκηνή της απονομής που θα πήγαινε; Και γιατί;
Αν κέρδιζα το βραβείο και αν τα κατάφερνα να φτάσω ως την σκηνή της απονομής, θα ευχαριστούσα πρώτους τους γονείς μου, γιατί τους το χρωστάω από πέρυσι στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης και γιατί -όσο κλισέ κι αν ακούγεται- μου έδωσαν τα εφόδια και τα φτερά να κάνω αυτό που γουστάρω.
Πόσο σημαντικό είναι ένα βραβείο της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου;
Θεωρώ πως η ύπαρξη της Aκαδημίας και η δράση της είναι απαραίτητες για το χώρο του ελληνικού σινεμά. Τα βραβεία Ιρις είναι κατι που έλειπε απο την ελληνική σκηνή. Μέχρι πέρυσι παρακολουθούσα την απονομή απο τον υπολογιστή μου, απ' ότι φαίνεται και φέτος, λόγω καραντίνας. Οταν έμαθα για την υποψηφιότητα χοροπηδούσα λες και πήρα Οσκαρ. Η υποψηφιότητα και μόνο με κάνει πολύ χαρούμενο. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως θα στενοχωρηθώ αν πάρω το βραβείο.
Τι θα κάνεις μόλις τελειώσει η καραντίνα (πατήστε το play):
Τα βραβεία Ιρις 2020 της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου θα ανακοινωθούν διαδικτυακά και όχι σε τελετή απονομής, λόγω των προληπτικών μέτρων για την πανδημία του κοροναΐού, στις 14 Απριλίου 2020.
