Με αφορμή την εξομολόγηση της Μία Φάροου στο Vanity Fair λίγους μήνες πριν (διαβάστε εδώ αναλυτικά), αλλά και τις αντιδράσεις της ίδιας της Φάροου και του γιου του, Ρόναν, για την τιμητική του βράβευση στις φετινές Χρυσές Σφαίρες (διαβάστε αναλυτικά εδώ), έχει ανοίξει ξανά ο φάκελος της υπόθεσης της σεξουαλικής κακοποίησης της θετής κόρης του Αλεν και της Φάροου, Ντίλαν, η οποία ζει πλέον με άλλο όνομα (Μαλόουν) και τώρα, στα 28 της χρόνια, σε μια επιστολή της στους New York Times εκφράζει για πρώτη φορά ανοιχτά τη δική της πλευρά σε μια τραγική ιστορία που τη βρίσκει αδύναμη απέναντι σε μια βιομηχανία και έναν πλανήτη που συνεχίζει να τιμά τον πατέρα που της κατέστρεψε τη ζωή.
Διαβάστε ακόμη: Αυτό το τέρας, ο Γούντι Αλεν: Η Μία Φάροου και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μιλούν για τον πατέρα που δεν θέλουν να ξέρουν
Εμπιστευόμενη τον δημοσιογράφο Νίκολας Κρίστοφ, οικογενειακό φίλο της οικογένειας Φάροου, η Ντίλαν μιλάει για τον Γούντι Αλεν με τα πιο σκληρά λόγια, φέρνοντας όλους όσους συνεχίζουν να εργάζονται μαζί του και να τον τιμούν προ των ευθυνών τους για ένα έγκλημα που δεν τιμωρήθηκε ποτέ:
«Ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία του Γούντι Αλεν; Πριν απαντήσετε πρέπει να γνωρίζετε πως όταν ήμουν επτά ετών, ο Γούντι Αλεν με πήρε από το χέρι και με οδήγησε σε μια σοφίτα με χαμηλό φωτισμό στο δεύτερο όροφο του σπιτιού μας. Μου είπε να ξαπλώσω μπρούμυτα και να παίξω με το ηλεκτρικό τρενάκι του αδερφού μου. Μετά με κακοποίησε σεξουαλικά. Μου μιλούσε όση ώρα το έκανε, ψιθυρίζοντάς μου πως είμαι καλό κορίτσι, ότι αυτό θα ήταν το μυστικό μας και μου υποσχόταν πως θα πάμε στο Παρίσι και θα γίνω σταρ των ταινιών του. Θυμάμαι να κοιτάζω το τρενάκι να γυρίζει γύρω γύρω στη σοφίτα. Μέχρι και σήμερα, μου είναι δύσκολο να αντικρίσω ένα τρενάκι.
Οσο με θυμάμαι, ο πατέρας μου μου έκανε πράγματα που δεν μου άρεσαν. Δεν μου άρεσε όταν συχνά με έπαιρνε από τη μαμά μου, τα αδέρφια μου και τους φίλους μου για να μείνουμε μόνοι οι δυο μας. Δεν μου άρεσε όταν έβαζε τον αντίχειρά του στο στόμα μου. Δεν μου άρεσε όταν έπρεπε να μπω μαζί του κάτω από τα σεντόνια ενώ αυτός φορούσε μόνο τα εσώρουχά του. Δεν μου άρεσε όταν έβαζε το κεφάλι του πάνω στην κοιλιά μου και ανέπνεε. Κρυβόμουν στο κρεβάτι μου ή κλειδωνόμουν στο μπάνιο για να αποφύγω αυτές τις επαφές, αλλά πάντα με έβρισκε. Αυτά τα πράγματα συνέβαιναν τόσο συχνά, σαν ρουτίνα, τόσο επιμελώς κρυφά από μια μητέρα που αν ήξερε θα με προστάτευε, που πίστευα πως ήταν φυσιολογικά. Σκεφτόμουν πως αυτό κάνουν οι πατεράδες στις κόρες του. Αλλά αυτό που έκανε στη σοφίτα ήταν διαφορετικό. Δεν μπορούσα πλέον να το κρατάω μυστικό.
Οταν ρώτησα τη μητέρα μου αν ο πατέρας της έκανε σε εκείνη αυτά που έκανε ο Γούντι Αλεν σε μενα, πραγματικά δεν ήξερα την απάντηση. Επίσης δεν ήξερα την έκρηξη που θα πυροδοτούσα. Δεν ήξερα ότι ο πατέρας μου θα χρησιμοποιούσε τη σεξουαλική του σχέση με την αδερφή μου για να καλύψει την κακοποίηση που έκανε σε εμένα. Δεν ήξερα ότι θα κατηγορούσε τη μητέρα μου ότι μου έβαλε στο μυαλό την κακοποίηση και πως θα την αποκαλούσε ψεύτρα επειδή με υποστήριξε. Δεν ήξερα ότι θα έπρεπε να αφηγούμαι ξανά και ξανά την ίδια ιστορία, στους γιατρούς, υποχρεωμένη να παραδεχτώ πως έλεγα ψέματα σε μια δικαστική διαμάχη που δεν θα μπορούσα πιθανώς να καταλάβω. Σε κάποιο σημείο, η μητέρα μου κάθισε και μου είπε πως δεν θα έμπλεκα αν έλεγα ψέματα και πως θα μπορούσα να τα πάρω όλα πίσω. Δεν μπορούσα. Ηταν όλα αληθινά. Αλλά οι κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση εναντίον κάποιου ισχυρού καταρρίπονται εύκολα. Υπήρχαν ειδικοί που ήθελαν να χτυπήσουν την αξιοπιστία μου. Υπήρχαν γιατροί που ήθελαν να φιμώουν ένα κακοποιημένο παιδί.
Μετά από μια δίκη επιμέλειας, όπου ο πατέρας μου έχασε το δικαίωμα να με επισκέπτεται, η μητέρα μου αρνήθηκε να ασκήσει μήνυση, παρά τα εύρηματα της ανάκρισης που στοιχειοθετούσαν υπόθεση στην Πολιτεία του Κονέκτικατ - λόγω, όπως ισχυρίστηκε ο εισαγγελέας, του εύθραυστου ενός "παιδιού - θύματος". Ο Γούντι Αλεν δεν καταδικάστηκε ποτέ για κανένα έγκλημα. Το ότι ξέφυγε παρά του ό,τι έκανε ήταν κάτι που με στοίχειωσε μεγαλώνοντας. Με κυρίευε η ένοχή που του είχα επιτρέψει να βρίσκεται κοντά σε άλλα νεαρά κορίτσια. Είχα τρομοκρατηθεί στην ιδέα πως κάποιος άντρας θα με άγγιζε. Ανέπτυξα διατροφική διαταραχή. Αρχισά να κόβω τον εαυτό μου.
Το μαρτύριο έγινε χειρότερο από το ίδιο το Χόλιγουντ. Ολοι εκτός από πολύτιμους λίγους (οι ήρωές μου) έκαναν τα στραβά μάτια. Οι περισσότεροι βρήκαν πιο εύκολο να δεχτούν την αμφιβολία των στοιχείων της ανάκρισης, να δηλώσουν "ποιος μπορει να πει τι συνέβη ακριβώς;", να υποκριθούν πως δεν έγινε τίποτα. Ηθοποιοί τον τιμούσαν σε τελετές βραβεύσεων, τα τηλεοπτικά δίκτυα τον καλούσαν σε εκπομπές, οι κριτικοί τον έβαζαν στα περιοδικά. Κάθε φορά που έβλεπε το πρόσωπο του - σε μια αφίσα, ένα t-shirt, στην τηλεόραση - μπορούσα μόνο να κρύψω τον πανικό μου μέχρι να βρω ένα μέρος για να είμαι μόνη μου και να καταρρεύσω.
Ξέρω πως όλη η υπόθεση έχει υποβιβαστεί στο "είπε αυτός, είπε αυτή". Αλλά για μένα είναι ή μαύρο ή άσπρο, γιατί ήμουν εκεί. Σκέφτηκα πλέον πως αν δεν μιλήσω, θα το μετανιώσω στο νεκροκρέβατό μου.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Γούντι Αλεν προτάθηκε για ακόμη ένα Οσκαρ. Αυτή τη φορά, αρνούμαι να καταρρεύσω. Για πολύ καιρό, η αποδοχή του Γούντι Αλεν με κρατούσε στη σιωπή. Την ένιωθα σαν μια φίμωση, σαν τα βραβεία να ήταν ένας τρόπος να μου πουν να σκάσω και να το βάλω στα πόδια. Αλλά άνθρωποι που επέζησαν μετά από σεξουαλική κακοποίηση που ήρθαν και με βρήκαν - για να με υποστηρίξουν και να μοιραστούν μαζί μου τις φοβίες τους να προχωρήσουν -, άνθρωποι που κατηγορούνται ως ψεύτες, που τους λένε ότι οι αναμνήσεις τους δεν είναι αληθινές, μου έδωσαν ένα λόγο για να μην είμαι σιωπηλή. Απλά και μόνο γιατί να ξέρουν και άλλοι πως δεν χρειάζεται να μένουν σιωπηλοί.
Σήμερα, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό. Είμαι ευτυχισμένη στο γάμο μου. Εχω την υποστήριξη των απίστευτων αδερφιών μου. Εχω μια μητέρα που βρήκε μέσα της ένα πηγάδια από θάρρος για να μας σώσει από το χάος που αυτός ο εισβολέας έφερε στο σπίτι μας. Αλλά υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που είναι φοβισμένοι και αγωνιούν να βρουν το θάρρος να πουν την αλήθεια. Το μήνυμα που στέλνει το Χόλιγουντ τους απασχολεί. Και αυτό είναι κάτι, ακόμη και για όλους εμάς που δεν είμαστε σταρ, για να αναλογιστούμε.»
Τι θα έκανες αν ήταν το παιδί σου, Κέιτ Μπλάνσετ; Λούις Σι Κέι; Αλεκ Μπόλντγουιν; Τι θα έκανες αν ήσουν εσύ, Εμα Στόουν; Ή εσύ, Σκάρλετ Γιόχανσον; Με ήξερες όταν ήμουν κοριτσάκι, Ντάιαν Κίτον. Με ξέχασες;
Ο Γούντι Αλεν είναι μια ζωντανή μαρτυρία για τον τρόπο που η κοινωνία μειώνει τα θύματα που επιβίωσαν από τη σεξουαλική κακοποίηση.
Οπότε, φανταστείτε την επτάχρονη κόρη σας να οδηγείται στη σοφίτα από τον Γούντι Αλεν. Φανταστείτε ότι περνάει μια ολόκληρη ζωή νιώθοντας ναυτία στην αναφορά του ονόματός του. Φανταστείτε έναν κόσμο που τιμά τον βασανιστή της.
Μπορείτε να το φανταστείτε; Τώρα, πείτε μου ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία του Γούντι Αλεν;»
Σε μια σύντομη δηλώσή της από το Φεστιβάλ της Σάντα Μπάρμπαρα, η Κέιτ Μπλάνσετ όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο να σχολιάσει την επιστολή της Φάροου, δήλωσε: «Είναι προφανές ότι πρόκειται για μια πολύχρονη και επώδυνη κατάσταση για την οικογένει και εύχομαι να βρουν λύτρωση και γαλήνη».
Η Λένα Ντάναμ του «Girls» έγραψε στον λογαριασμό της στο Twitter, ενθαρρύνοντας τους θαυμαστές της να διαβάσουν την επιστολή: «Το να μοιραστείς με αυτόν τον τρόπο είναι θαρραλέο, ισχυρό και γενναιόδωρο. Παρακαλώ διαβάστε.»
Διαβάστε ακόμη:
Tags: ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΕΝ, μία φάροου
