Για όσους είναι τόσο νέοι ώστε να μην θυμούνται τα '80s, μπορεί οι λέξεις «Fright Night» να μην λένε πολλά, όμως το φιλμ του Τομ Χόλαντ... δάγκωσε ένα ολόδικό του κομμάτι στο σινεμά του τρόμου, μπλέκοντας το horror με το χιούμορ κι ανοίγοντας τον δρόμο σε ένα ολόκληρο κινηματογραφικό υποείδος. Η «Νύχτα Τρόμου» όπως ήταν ο ελληνικός της τίτλος, έχει αποκτήσει δικαιολογημένα cult στάτους στην κινηματογραφική βαμπιρική μυθολογία, όμως το ριμέικ, μοιάζει να έχει λίγο μεγαλύτερες φιλοδοξίες από το να εξαργυρώσει απλά τον μύθο του πρωτότυπου φιλμ.
Ξεκινώντας από το σκηνοθέτη του, που σε καμιά περίπτωσή δεν μοιάζει με το τυπικό hired gun για φτηνές, teenage ξεπέτες και φτάνοντας στον πρωταγωνιστή του, το πακέτο μοιάζει εξαιρετικά ελκυστικό. «Ηταν ο τρόπος που ο Κρεγκ Γκιλέσπι ισορροπούσε στην γραμμή ανάμεσα στην κωμωδία του παραλόγου και την συναισθηματική βαρύτητα της κατάστασης στο «Ο Λαρς και Η κούκλα του», που τον κάνει ιδανικό για ένα φιλμ σαν αυτό που είναι μαζί αστείο και τρομακτικό» λέει ο Κόλιν Φάρελ για τον σκηνοθέτη του κι εκείνος ανταποδίδει τα καλά λόγια: «Είμαστε τόσο τυχεροί που έχουμε τον Κόλιν στον ρόλο του βρικόλακα» λέει. «Για μένα είναι η επιτομή του χαρακτήρα. Εχει κάτι το επικίνδυνο και μαζί κάτι το ακαταμάχητα γοητευτικό. Είναι το ακριβώς αντίθετο, μια πιο σκοτεινή εκδοχή των όσων έχουν επιτυχία στο είδος των vampire movies σήμερα».
Με δυο λόγια Εντουαρτ Κάλεν, παρακαλούμε, στην άκρη...
Tags: fright night, κόλιν φάρελ
