Αν μου ζητήσει κανείς να φανερώσω ποια είναι τα πρώτα πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό από την 2α Γυμνασίου τότε θα απαντήσω τα εξής τρία: ο Γκιζελής, ο θρησκευτικός που όσο περισσότερο ξερίζωνε τις ανεμικές φαβορίτες μας τόσο πιο μακριά από εκεί που είχε παρκάρει πηγαίναμε το πεντακοσαράκι Φιατ του σηκώνοντας το με τα… χέρια, ο Βασίλης Νικολαράκος, ο διπλανός μου στο θρανίο που χρόνια αργότερα θα συναντούσα ξανά ως υπεύθυνο πλέον στο Ρόδον και, τέλος, την ταινία που ήταν στο στόμα όλων μας εκείνο το δευτεριάτικο πρωινό της 24ης του Φλεβάρη το ’75 και την οποία είχε δείξει το προηγούμενο βράδυ ως “ξένο έργο της Κυριακής” η τότε ΕΙΡΤ κάνοντας όλη σχεδόν την Ελλάδα να κλαίει με μαύρο δάκρυ.
Κάποιους αναίσθητους από το Β 2 όμως δεν μας απασχολούσε και τόσο η δραματική πλευρά της ταινίας, κοντολογίς αγόρι - αγαπάει - κορίτσι - που - έχει – καρκίνο - και - θα - τη - βγάλει - δεν - θα - την - βγάλει, όσο το … τραγούδι που ακουγόταν κάμποσες φορές κατά την διάρκεια της καθώς και δυο συγκεκριμένες… σκηνές που πολύ τις αναλύσαμε τότε τις ρημάδες…
Το λυπητερό άρπισμα που περικύκλωνε την ανέφικτη λαχτάρα της επιθυμίας “If I could save time in a bottle” είχε καρφωθεί για τα καλά όχι μόνον στα δικά μας μυαλά αλλά και σε πολλά άλλα, και δη μεγαλύτερα σε ηλικία, που προσπαθούσαν μετά μανίας να το αποκτήσουν - θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς σήμερα ότι ήταν η πρώτη μεγάλη «ξένη» επιτυχία της Μεταπολίτευσης! Επειδή είμαστε όμως διαόλια, που έλεγε και ο… Γκιζελής, μάθαμε αρκετά γρήγορα περί τίνος και περί ποίου επρόκειτο … [ σημείωση και μάλιστα σημαντική : η παρακάτω σειρά ακολουθεί αναμνήσεις που η μνήμη μου μάλλον δημιούργησε παρά αποθήκευσε …].
Μέσα στους επόμενους μήνες το, με τίτλο “Time In A Bottle”, συγκεκριμένο άσμα κυκλοφόρησε τόσο σε μικρό δίσκο όσο και ως μέρος του προ τριετίας άλμπουμ You Don’t Mess Around With Jim του Τζίμ Κρότσι με την, τυπωμένη στο εξώφυλλο, επισήμανση «περιέχει το τραγούδι που ακούγεται στην ταινία "Θα Ζήσει!¨», και, στην κυριολεξία, έλιωσε στο παίξιμο από τις πάσης φύσεως υπέρβαρες και υπερμεγέθεις προκοβελόνες των πειρατών στα μεσαία που είχαν βρει ένα πρώτης τάξεως δόλωμα για όσες ακροάτριες είχαν την διάθεση να τσιμπήσουν… Ήταν μάλιστα τέτοια η ζήτηση που η προσαρμογή του εις την ελληνικήν ήταν από τα πράγματα επιβεβλημένη ΄ την οποίαν και ανέλαβε να διεκπεραιώσει σε ένα 45άρι με την ετικέτα της Polydor το, πάλαι ποτέ μέλος των Poll, Ρόμπερτ Ουίλλιαμς τιτλοφορώντας την - τι άλλο(;) - “Θα Ζήσει” ! Από τον Πετρίδη δε και το θρυλικό Ποπ Κλάμπ του, που ξεκίνησε τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, μάθαμε ότι ο Κρότσι είχε μετοικίσει εις … ουρανούς τον Σεπτέμβρη της προ-προηγούμενης χρονιάς ! [σημείωση δεύτερη και εξ’ ίσου σημαντική : από ένα καλαμπούρι σαν αυτά που ξαμολάει η μοίρα και όποιον πάρει ο χάρος, ο Κρότσι την είχε πατήσει όπως ο Mπάντι Χόλλυ, η Πάτσι Κλάιν, ο Ότις Ρέντινγκ και κάμποσοι ακόμα μία μόλις εβδομάδα και μια μέρα μετά την πρεμιέρα του She Lives! στην αμερικάνικη τηλεόραση με τα ίδια, τηρουμένων πάντα των αναλογιών, περιστατικά … ]
Λίγο αργότερα πήραμε χαμπάρι και το «Operator (That’s Not The Way It Feels)», το καλύτερο, σύμφωνα με τη γνώμη τόσο του Αντρέα Χριστοφίλη, γνώριμου όσων σύχναζαν στο δισκάδικο Jazz Rock με το που μετακόμισε από την Βησσαρίωνος στην Ακαδημίας ή ξέρουν απέξω ακόμα και τα credits του ενός και μοναδικού άλμπουμ των Εν Πλω (‘89), όσο και της αφεντιάς μου, τραγούδι του Κρότσι που εξιστορούσε με αβάσταχτα εύστοχο τρόπο - «She’s living in L.A. with my old ex-friend Ray» - το τι τραβήξαμε στις επόμενες τάξεις από κάποιες που πρέπει ακόμα να ταλανίζονται από τύψεις οι σκρόφες…
Η πρώτη τώρα επίμαχη σκηνή ήταν εκείνη που ο Άντι (Ντέζι Αρνάζ ο Νεότερος) μπαίνει σε ένα δισκάδικο παίρνοντας το ρίσκο να ξεσφραγίσει μια κόπια του Tommy των Who και να χώσει ένα διαπιστευτήριο με αποδέκτη την άγνωστη με την οποία έχει ήδη ανταλλάξει κάμποσα ραβασάκια - αδίκημα δηλαδή που, μέχρι σήμερα, διώκεται με μπουνιές, κλωτσιές και βρισιές έτσι και σε πάρει χαμπάρι ο μαγαζάτορας! Είχαμε χαζέψει κανονικά από όλα αυτά τα πρησμένα από βινύλια ράφια που κάδραρε φευγαλέα η κάμερα και επαναλαμβάναμε σαν αυτοσχέδιοι μινιμαλιστές : «Αυτά είναι δισκάδικα! Όχι σαν τα δικά μας…». Η αλήθεια βέβαια ήταν πως εμείς τότε ήμασταν κάτι κακόμοιρα σπυριάρικα 14χρονα που ούτε στο κέντρο της Αθήνας δεν είχαμε κατέβει καλά- καλά και κρίναμε από τα τρία δισκάδικα που ήταν παρατεταγμένα σε απόσταση αναπνοής από το μοναδικό τότε γυμνάσιο του Παλαιού Φαλήρου που δέσποζε στη γωνία Ναιάδων και Αιόλου: το Tweeter στην Αμφιτρίτης, το Chelsea και εκείνο το άλλο που πούλαγε και στερεοφωνικά και που με τίποτα δεν μπορώ να θυμηθώ το κωλο - όνομα του, αμφότερα επί της Τρίτωνος …
Και η δεύτερη αυτή που παίρνει τηλέφωνο την Παμ (Σίζον Χάμπλευ) πάνω που έκανε την βάρδια της ως τηλεφωνήτρια και κολλάει το ακουστικό του τηλεφώνου του στο ηχείο ώστε να ακούσει από την άλλη πλευρά του σύρματος και μέσα από τα δικά της ακουστικά το «Time In A Bottle» που τόσο της αρέσει… Το τι ξεπατίκωμα έπεσε δεν λέγεται μιας και τη μανιέρα τη μοσχοπουλούσαμε ως δική μας ευρεσιτεχνία εντυπωσιάζοντας, σε εκείνα τα αθώα χρόνια, κάμποσες ανυποψίαστες μπλε ποδιές…
Για να γίνει κατανοητό ακόμα περισσότερο το τι ακριβώς παίχτηκε τότε θα προσθέσω, εν κατακλείδι, και το εξής : όπως επιβεβαίωσε και μια από τις φίλες μου που, ως τέτοια, προτιμά να παραμείνει ανώνυμη, βγήκε στο γυαλί η δημοφιλεστέρα των τότε παρουσιαστριών Νάκη Αγάθου και, αφού μας έριξε ένα βλέμμα όλο νόημα, ανακοίνωσε ότι, μετά από απαίτηση του τηλεοπτικού κοινού, η ταινία θα προβληθεί ξανά την επόμενη Κυριακή 2 Μαρτίου! Την συνέχεια πιστεύω εύκολα την φαντάζεται κανείς - ξανά μανά κλάμα οι κυρίες, οι κύριοι και τα παιδιά …
Υ.Γ.: Μόλις σήμερα ανακάλυψα ότι ο πρωταγωνιστής και γιος του Ντέζι Άρναζ και της Λούσιλ Μπόλ ήταν ο ντράμερ στους γκαραζοποπστεράδες Dino, Desi & Billy που, με μπροστάρη τον γιό του Ντιν Μάρτιν Ντίνο, γνώρισαν μια κάποια επιτυχία στο δεύτερο μισό των 60ς με προεξέχον τραγούδι το “I’m A Fool” το ‘65 ενώ η πρωταγωνίστρια υπήρξε σύζυγος του Κερτ Ράσελ!
Περισσότερος Νίκος Πετρουλάκης:
- Flixibility: Το καλοκαίρι θα 'ρθει και θα πει κι ένα τραγούδι (ή έξι)
- Flixibility: Ladies Sing the... Blues
- Flixibility: Το Rock and Roll Hall of Fame, οι Kiss και «Το Φάντασμα του Παραδείσου» του Μπράιαν Ντε Πάλμα
- I Scream For Jim!
- O Νίκος Πετρουλάκης δημοσιοποιεί την ανάμειξή του στην υπόθεση «Ασπίδα»
Tags: ΝΙΚΟΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ
