Οταν, πριν χρόνια, ο αυστριακός Βάλεντιν Στέισκαλ, κάνοντας ωτοστόπ, γνώρισε ένα μοναχικό Ελληνα οδηγό φορτηγού κι άκουσε την ιστορία του, δεν φανταζόταν ότι αυτή η συνάντηση θα τον οδηγούσε στη δημιουργία μιας μικρού μήκους ταινίας στην Ελλάδα, που θα κέρδιζε τον Χρυσό Διόνυσο - και το βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας - στο Φεστιβάλ Δράμας.
Το 45ο Φεστιβάλ της Δράμας με τον τρόπο του Flix:
Δράμα 2022: Τελετή έναρξης ενός (επιτέλους) «κανονικού», διεθνούς Φεστιβάλ
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Οι ταινίες: Ημέρα 1η
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Οι ταινίες: Ημέρα 2η
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Οι ταινίες: Ημέρα 3η
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Οι ταινίες: Ημέρα 4η
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Οι ταινίες: Ημέρα 5η
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Τελετή Λήξης και Βραβεία
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Διεθνείς «καταιγίδες»
Κι όμως, έτσι ακριβώς συνέβη για τον σκηνοθέτη που, έχοντας ήδη δουλέψει στο σινεμά, στο θέατρο και στη διοργάνωση φεστιβάλ κι αυτό το διάστημα βρίσκεται στο development της πρώτης του μεγάλου μήκους ταινίας, με τίτλο «Winterberries». Ο Βάλεντιν Στέισκαλ, λίγες μέρες μετά τη βράβευσή του, μοιράζεται εντυπώσεις και σκέψεις στο Flix.
Στα 40ά γενέθλιά του, ο Νίκος, ένας μοναχικός οδηγός φορτηγού, φτάνει σε μια απομακρυσμένη παραλία. Είναι εκεί για να συναντήσει τον παλιό του έρωτα, Χρήστο, τον οποίο έχει να δει απ' όταν ήταν μαζί στο στρατό.
Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία και το δημιουργό της, εδώ
Διαβάστε τη γνώμη του Flix για το «5pm Seaside» εδώ
φωτογραφίες γυρισμάτων: Flora Hogrefe
Πώς νιώθετε που κερδίσατε τον Χρυσό Διόνυσο του φετινού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (και, φυσικά, το βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας για τον έναν από τους δυο εκπληκτικούς πρωταγωνιστές σας;)
Είμαι ακόμα συναισθηματικά φορτισμένος από την εμπειρία, με την καλή έννοια. Από τον Ιανουάριο η ταινία ταξιδεύει διεθνώς και το να τη δείξω, επιτέλους, εδώ είχε ιδιαίτερη σημασία για μένα. Μαζί και με κάποιους φόβους για το πώς το ελληνικό κοινό θα την αντιμετωπίσει.
Η ταινία εκτυλίσσεται στο τοπίο της ελληνικής πατριαρχικής κοινωνίας κι ήταν για μένα μια πρόκληση να την προσεγγίσω μέσα από το βλέμμα του «ξένου». Εκείνο που με προβλημάτιζε ήταν πώς μπορώ να αποτυπώσω επάξια τις συγκρούσεις και τις ανάγκες των πρωταγωνιστών. Οταν, τελικά, είδα στη Δράμα τη συναισθηματική αντίδραση του κοινού στην ταινία μας, συγκινήθηκα πολύ. Ηταν ένα πολύ ζεστό καλωσόρισμα. Ολο αυτό λειτούργησε μόνο χάρη στην ομάδα μου, τους φίλους και τα δυο πρόσωπα της ταινίας, τον Αντώνη και τον Κίμωνα. Μου δίνει μεγάλη χαρά ότι η Επιτροπή αναγνώρισε επιπλέον τη δική τους δουλειά.
Γιατί επιλέξατε την Ελλάδα για να γυρίσετε την ταινία σας; Ανταποκρίθηκε η εμπειρία στις προσδοκίες σας; Σχεδιάζετε από εδώ και πέρα να δουλεύετε εδώ;
Η έμπνευση για την ταινία είναι η ζωή ενός οδηγού φορτηγού που γνώρισα στην Ελλάδα, οπότε μου φάνηκε φυσικό να τοποθετήσω την ιστορία στην κοινωνία στην οποία μεγάλωσε. Ηθελα να κατανοήσω το περιβάλλον που εξώθησε αυτό τον άντρα σε τέτοια άκρα και, τελικά, στην απομόνωση.
Οταν μετακόμισα εδώ, δεν είχα και πολλές ελπίδες ότι το πρότζεκτ θα πραγματοποιηθεί. Ούτε ήξερα κάποιον, ούτε είχα κάτι παραπάνω να προσφέρω, από μια ιδέα. Αλλά από πολύ νωρίς γνώρισα ανθρώπους που με ενθάρρυναν να μείνω εδώ και που υποστήριξαν το πρότζεκτ με πολλούς τρόπους. Ακόμα μου προκαλεί έκπληξη το πόσο απρόσκοπτα κύλησε η διαδικασία, πώς εξελίχθηκε σταδιακά, με κάθε νέο πρόσωπο που γινόταν μέρος της ομάδας και της ιστορίας. Φυσικά, υπήρχαν και πολλές δυσκολίες, κυρίως οικονομικές, αλλά γενικά ξεπερνά κατά πολύ αυτό που περίμενα. Βρήκα ένα καινούριο σπίτι κι ανθρώπους που αγαπώ. Οπότε, ναι, εάν μπορώ, θα συνεχίσω να δουλεύω εδώ.
Τι σημαίνει για εσάς η σκηνοθεσία, η δημιουργία ταινιών; Πώς θα θέλατε να εξελιχθείτε, ποια είναι η φιλοδοξία ή το όνειρό σας για την καριέρα σας;
Η δημιουργία ταινιών με βοηθά να μοιράζομαι, να νιώθω λιγότερο μόνος. Οι ιστορίες συνδέουν τους ανθρώπους κι εγώ συμβαίνει να εκφράζομαι μέσω του σινεμά. Μου αρέσει πολύ ότι η δημιουργία ταινιών έχει μια καλή ισορροπία ανάμεσα στο μόνος και το μαζί. Αλλά η ομαδική πλευρά της θέασης των ταινιών είναι κάτι στο οποίο θα ήθελα να επενδύσω περισσότερο.
Ονειρεύομαι μια κοινότητα με πυρήνα την αφήγηση ιστοριών, όχι κάτι μεγάλο, όχι κάτι που δεν υπάρχει ήδη. Ενα μέρος όπου μπορείς να έρθεις να δεις και ν' ακούσεις ιστορίες κάθε είδους, να φας, να πιεις, να συζητήσεις κι ίσως στο τέλος να νιώσεις ότι δεν κάνει, πια, τόσο σκατόκρυο και να μοιραστείς κι εσύ κάτι.
Γιατί πιστεύετε ότι στη δική μας εποχή είναι σημαντική η συζήτηση για το φύλο, τον περιορισμό και την απελευθέρωσή του;
Οι cis άνδρες, που για να αντισταθμίσουν την ανικανότητά τους ν' αγαπήσουν, καταστρέφουν ό,τι δεν μπορούν να ελέγχουν, είναι ένα ζήτημα χωρίς χρονικό προσδιορισμό. Γι' αυτό τόσα πολλά πράγματα γύρω μας είναι σε κακά χάλια. Υπάρχει μια δυνατή κι εμπνευστική κοινότητα από queer και φεμινίστριες/φεμινιστές που ήδη εδώ και καιρό κάνει σοβαρά βήματα προς την αλλαγή. Αλλά δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά που «εμείς» οι cis άνδρες πρέπει να κάνουμε σ' εμάς τους ίδιους. Από την πολύ προσωπική μου εμπειρία έχω δει πώς μπορώ να έχω τοξική συμπεριφορά. Οχι από κακή πρόθεση, αλλά από άγνοια της προνομιακής θέσης μου. Κι αυτό δεν είναι καλύτερο: τελικά η ανάλυση υπάρχει, χάρη στους ανθρώπους που πάλεψαν πολύ γι' αυτή.
Ενα δύσκολο θέμα θα γίνει μια δύσκολη ταινία;
Υποθέτω πως κάθε θέμα που θα επιλέξεις για λόγους που έχουν να κάνουν μ' εσένα και όσο πιο βαθιά το εξετάσεις, τόσο αυξάνει την πρόκληση. Αλλά μετά, αφότου κάνεις τη μελέτη και την έρευνά σου, έξω αλλά και στην ψυχή σου κι αρχίζεις να καταλαβαίνεις γιατί χρειάζεσαι ν' αφηγηθείς μια ιστορία, το να πάρεις τις σωστές αποφάσεις γίνεται πολύ εύκολο και σε γεμίζει ικανοποίηση.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για την επόμενη μέρα, μετά απ' αυτό το φεστιβάλ, αυτά τα βραβεία, αυτή την εμπειρία;
Τα φεστιβάλ είναι υπέροχα, χάρη στους ανθρώπους που συναντάς και τις ιστορίες που βλέπεις κι ακούς. Ταυτόχρονα, για κάποιες μέρες χάνεις τον εαυτό σου. Για τους περισσότερους ανθρώπους που ξέρω (εμού συμπεριλαμβανομένου), απαιτείται κόπος για να κινηθείς σ' αυτές τις τόσο κοινωνικές διοργανώσεις. Υπάρχει λόγος που τόσοι από εμάς επιλέγουν να δουλεύουν πίσω από την κάμερα. Μ' έναν τρόπο, θέλουμε όλη η προσοχή να εστιάζεται στις ιστορίες μας, αλλά όχι τόσο σ' εμάς τους ίδιους. Οπότε, με κάθε ειλικρίνεια, τις επόμενες ημέρες (εκτός από το να κολυμπώ μέσα στην ευτυχία και την αγάπη που εισπράξαμε), πρέπει να ξαναβρώ τον εαυτό μου. ΚΑΙ πρέπει ν' απαντώ σε συνεντεύξεις σαν κι αυτήν. Είναι λίγο αλλόκοτο, γιατί νιώθω πως ήδη είπα πάρα πολλά για τον εαυτό μου, δείχνοντας την ταινία μας στο κοινό. Μάλλον ο λόγος που το κάνω αυτό, έτσι κι αλλιώς, είναι γιατί έτσι ελπίζω να κινητοποιήσω τον κόσμο να μοιραστεί τις ιστορίες του.
Το 45ο Φεστιβάλ της Δράμας με τον τρόπο του Flix:
Δράμα 2022: Τελετή έναρξης ενός (επιτέλους) «κανονικού», διεθνούς Φεστιβάλ
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Οι ταινίες: Ημέρα 1η
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Οι ταινίες: Ημέρα 2η
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Οι ταινίες: Ημέρα 3η
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Οι ταινίες: Ημέρα 4η
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Οι ταινίες: Ημέρα 5η
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Τελετή Λήξης και Βραβεία
Φεστιβάλ Δράμας 2022 | Διεθνείς «καταιγίδες»
