Ο Τζεφ Νίκολς νιώθει σα στο σπίτι του στο Φεστιβάλ Καννών: Εδώ έκανε πρεμιέρα το «Take Shelter», που τιμήθηκε και με το Βραβείο της Εβδομάδας Κριτικής, εδώ και το «Mud» - κι αν παρεμβλήθηκε το «Midnight Special» στο Βερολίνο, εδώ επιστρέφει με μια ταινία που, περισσότερο απ' όλες τις προηγούμενες, θα τον φέρει στο προσκήνιο, στο κέντρο των αμερικανικών, τουλάχιστον, συζητήσεων και, γιατί όχι, στην επόμενη οσκαρική απονομή, το «Loving». Το ίδιο και τους δυο αληθινά υπέροχους πρωταγωνιστές του, τον Αυστραλό Τζόελ Ετζερτον σ' έναν, επιτέλους, πολυδιάστατο και γεμάτο ευαισθησία πρωταγωνιστικό ρόλο και τη Ρουθ Νέγκα, την ηθοποιό (μισή από την Αιθιοπία, μισή από την Ιρλανδία), που παρά τις πολυάριθμες συμμετοχές της (ακόμα και στο «12 Χρόνια Σκλάβος», που... κόπηκε στο μοντάζ), βρίσκεται φέτος στη σημαντικότερη χρονιά της καριέρας της, με το «Preacher», το «Warcraft» και, φυσικά, το «Loving» να την κάνει αστραπιαία διάσημη.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix: Μόνο αγάπη για το «Loving» του Τζεφ Νίκολς
Οι τρεις τους, μια, απ' ό,τι φαίνεται, σφιχτοδεμένη ομάδα, βρέθηκαν στο Φεστιβάλ Καννών και μίλησαν στους δημοσιογράφους για την ταινία τους, το «Loving», βασισμένο στην πραγματική ιστορία του Ρίτσαρντ και της Μίλντρεντ Λάβινγκ, το πρώτο διαφυλετικό παντρεμένο ζευγάρι που, στη Βιρτζίνια του '60, κατάφερε το αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο να θεσμοθετήσει, μια για πάντα, το γάμο μεταξύ λευκών και έγχρωμων. Παρακάτω τα highlights από τη συζήτηση - και, ναι, η κουβέντα ήρθε λίγο και στα Οσκαρ, αλλά ο Τζεφ Νίκολς έδωσε την αποστομωτική απάντηση: «ας τελειώσουμε πρώτα μ' αυτή τη συνέντευξη Τύπου και μετά βλέπουμε!»
Τζεφ Νίκολς
Είναι προφανείς οι κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες αυτής της ιστορίας. Οπότε σκέφτηκα ότι ο καλύτερος τρόπος να την προσεγγίσουμε είναι να μιλήσουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους. **Ελπίζω αυτή να είναι η «ήσυχη» ταινία της χρονιάς, εκείνη που βλέπει το κοινό και τη συζητά για καιρό. Οταν μιλάμε για το φυλετικό ζήτημα και, σήμερα, για την ισότητα στο γάμο, μιλάμε για κάτι γελοίες πολιτικές ιδέες που δε συνδέονται με συγκεκριμένους ανθρώπους. Αυτό είναι απλώς χαμένος χρόνος. Εκείνο που ξεχνάμε είναι ότι βρίσκονται αληθινοί άνθρωποι στο επίκεντρο αυτών των ιστοριών. Η δικαστική υπόθεση του Ρίτσαρντ και της Μίλντρεντ είναι συναρπαστική, αλλά θα ήταν μια άλλη ταινία, δεν ήθελα να κάνω ένα δικαστικό δράμα. Ηθελα να κάνω μια ταινία για δυο ερωτευμένους ανθρώπους. Κι ευτυχώς ο Ρίτσαρντ κι η Μίλντρεντ μας προσέφεραν την πιο μαγική εκδοχή αυτής της ιστορίας, μια από τις πιο αγνές ερωτικές ιστορίες που βίωσαν ποτέ δυο άνθρωποι.
Η ιδέα για το «Loving» δεν ξεκίνησε από εμένα. Η Νάνσι Μπέρσκι είχε κάνει ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ, το «The Loving Story» (διαβάστε περισσότερα εδώ) κι η ομάδα της ήθελε να το μεταφέρει σε ταινία μυθοπλασίας. Ο ατζέντης μου μού το πρότεινε. Είδα το τρέιλερ και έκλαψα. Το έστειλα στη γυναίκα μου, μου είπε ότι αν δεν έκανα αυτήν την ταινία, θα με χώριζε!
Ολοι ξέρουμε ότι ο όρος auteur είναι ελλιπής. Εγώ δεν υπάρχω χωρίς τον Ανταμ Στόουν, τον διευθυντή φωτογραφίας μου. Εχουμε δουλέψει σε όλες τις ταινίες μου μαζί, είμαστε φίλοι από τα φοιτητικά μας χρόνια. Κάθε μου απόφαση περνά απ’ αυτόν, απ’ το φακό του. Καταλαβαινόμαστε. Μπορεί να κάνει τα πράγματα όμορφα χωρίς καμιά επιτήδευση. Ειδικά σε μια ταινία εποχής, όπου εύκολα φαίνονται όλα ψεύτικα. Εχει μια ειλικρίνεια, μαζί του ξέρεις ότι η ταινία σου θα γίνει είναι πανέμορφη. Είναι ο καλύτερος.
Τζόελ Ετζερτον
Πιστεύω ακράδαντα πως ό,τι συμβαίνει ανάμεσα σε δυο ανθρώπους δεν αφορά κανέναν άλλον. Αν ζεις με καλοσύνη, αν δε βλάπτεις κάποιον, τι με νοιάζει εμένα τι θα κάνεις εσύ; Γιατί να σου το υποδείξω; Και στην Αυστραλία και σ' όλον τον κόσμο είναι δυνατός αυτός ο υπόγειος ρατσισμός, που προέρχεται από ανθρώπους που φοβούνται και που θέλουν να νομιμοποιήσουν αυτόν το φόβο.
Με τον Τζεφ είχαμε ξανασυνεργαστεί στο «Midnight Special». Γενικά οι άνθρωποι είμαστε τόσο καλοί, όσο εκείνοι που μας φροντίζουν. Αν νιώσεις ασφαλής μ’ έναν σκηνοθέτη θέλεις να το επαναλάβεις. Κι είναι σπάνιο δώρο, στο σινεμά, να βρίσκεσαι μπροστά σε μια τέτοια δουλειά, σαν το «Loving». Παύει να είναι δουλειά, γίνεται προνόμιο, τουλάχιστον σε σχέση με τις άλλες δουλειές που κυκλοφορούν εκεί έξω για μας.
Εχω την αίσθηση ότι δεν παρατηρούμε αρκετά τις ιστορίες γύρω μας, αν δεν έχουν μεγάλα ξεσπάσματα βίας. Αυτή η ιστορία έχει κάτι τόσο τρυφερό, αλλά και μια κρυφή βία, στην καταπίεση που δέχτηκαν ο Ρίτσαρντ κι η Μίλντρεντ, που εξορίστηκαν, που τους έφεραν αντιμέτωπους με απάνθρωπα διλήμματα. Αλλά επειδή στην ιστορία τους δεν υπάρχει μεγάλη φανερή βία, ο κόσμος δεν την ξέρει και τόσο.
Διαβάστε ακόμη: Κάννες 2016, Τα trending topics της #5ης μέρας
Ρουθ Νέγκα
Γνώρισα τον Τζεφ δυο χρόνια πριν το γύρισμα κι έζησα με τη Μίλντρεντ για όλο αυτό το διάστημα, χωρίς να ξέρω καν αν έχω πάρει το ρόλο. Ηταν ένα τόσο λιτό σενάριο που ένιωσα ότι δεν έχω τίποτα να προσθέσω ή ν’ αφαιρέσω. Εβλεπα το ντοκιμαντέρ καθημερινά, ένιωθα σα να είμαι με μια φίλη μου, την ερωτεύτηκα τη Μίλντρεντ και θέλησα να φανώ αντάξιά της. Δε δεχόμουν με τίποτα να εγκαταλείψω το πρότζεκτ, ο ατζέντης μου τηλεφωνούσε στον Τζεφ κάθε εβδομάδα! Αισθάνομαι ότι η ταινία, τελικά, ανταποκρίνεται στο μέγεθος αυτών των ανθρώπων, αυτού του ζευγαριού, που χρειάζεται, σήμερα, μια μεγαλύτερη πλατφόρμα για ν' αφηγηθεί την ιστορία του.
Μια συζήτηση είναι πάντα καλό πράγμα. Ετσι μαθαίνουμε, από το διάλογο. Οι άνθρωποι απλώς φοβούνται τις δύσκολες συζητήσεις. Πέρσι στην Ιρλανδία, με την τόσο δυνατή Καθολική παράδοση, κάναμε το δημοψήφισμα για το γάμο των ομοφύλων και δείξαμε στον κόσμο ότι μπορείς να εξελιχθείς. Μπορείς να εξανθρωπιστείς, ακόμα κι αν νομίζεις ότι κάποια πράγματα είναι παγειωμένα.
Το «Loving» είναι η πιο σημαντική ταινία που έκανα ποτέ. Κατά τη γνώμη μου είναι από τις σημαντικότερες στην ιστορία! Είμαι ακόμα πολύ συγκινημένη απ' όλα, είναι δύσκολο ν' αποστασιοποιηθώ. Απλώς προσπαθώ να κυνηγώ τις δουλειές που θέλω να είμαι μέρος τους, τους σκηνοθέτες που μ' ενδιαφέρουν. Τα υπόλοιπα όλα είναι απλώς το φόντο.
