Πριν από τέσσερα χρόνια περίπου, ο Λούκα Γκουαντανίνο έψαχνε να αγοράσει ένα σπίτι στη μικρή πόλη της Κρέμα στη Βόρεια Ιταλία, κι ανάμεσα στα οικήματα που είδε ήταν και η Villa Albergoni, ένα ταλαιπωρημένο παλάτσο του 17ου αιώνα. Μπορεί να μην το αγόρασε τελικά, αφού κατέληξε σε ένα άλλο σπίτι, αλλά η αύρα και η τσαλακωμένη ομορφιά του έμειναν στο μυαλό του. «Το βρήκα πανέμορφο και ίσως λίγο θλιμμένο» λέει ο ίδιος περιγράφοντας τις εντυπώσεις που του άφησε.
Και κάπως έτσι, όταν το σενάριο του «Call Me by Your Name» έφτασε στα χέρια του, ήξερε ότι αυτό ήταν το σπίτι στο οποίο ήθελε να τοποθετήσει την ταινία, ακόμη κι αν το βιβλίο τοποθετούσε τη δράση στη Λιγουρία κι όχι στη Λομβαρδία.
Δείτε ακόμη: Ο Λούκα Γκουαντανίνο μας ξεναγεί στο (υπέροχο) σπίτι του
Κι έτσι, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάρει την άδεια των ιδιοκτητών της για τα γυρίσματα και στη συνέχεια, όπως λέει, «να βεβαιωθώ ότι το σπίτι θα δείχνει ζωντανό, ότι θα δείχνει πως οι ένοικοί του το αγαπάνε».
Καθώς η ταινία επίσης εκτυλίσσεται σε μια συγκεκριμένη χρονολογία, το 1983, «ήθελα η βίλα να αποπνέει τη συγκεκριμένη περίοδο, αλλά και την ψυχολογία των ηρώων». Πολύτιμη βοηθός του προς αυτή την κατεύθυνση στάθηκε η διακοσμήτρια εσωτερικών χώρων Βιολάντε Βισκόντι ντι Μοντρόνε, «μια γυναίκα με αξεπέραστη κομψότητα και σοφία».
«Δεν είχα δουλέψει ποτέ σε μια ταινία και σκεφτόμουν ότι πρόκειται να είναι μια εξαιρετικά δύσκολη δουλειά, αφού το σπίτι ήταν τεράστιο και ουσιαστικά άδειο από έπιπλα» λέει η σκηνογράφος, η οποία πέρασε περισσότερο από έναν μήνα συλλέγοντας έπιπλα αντικείμενα και πίνακες από αντικερί, παλαιοπωλεία, αλλά ακόμη κι από το σπίτι του πατέρα της, προκειμένου να διακοσμήσει την οικία της οικογένειας Πέρλμαν.
Ο Γκουαντανίνο ήθελε η βίλα να αποπνέει τον αέρα ενός σπιτιού «για την τέχνη και την ξεκούραση, όχι για την επίδειξη του πλούτου, ενός μέρους με τη δική του πλούσια ιστορία», και οι ιδέες του μεταμορφώθηκαν σε χώρο με τον καλύτερο τρόπο μέσα από τη δουλειά της Βιολάντε Βισκόντι ντι Μοντρόνε.
Και η μόνη διαφωνία τους στη διάρκεια της συνεργασίας τους είχε να κάνει με έναν κόκκινο καναπέ που βρίσκεται στο γραφείο του Σάμιουελ Πέρλμαν, που βρισκόταν ήδη στο σπίτι, αλλά τον οποίο ο Γκουαντανίνο θεωρούσε υπερβολικά ταλαιπωρημένο για να χρησιμοποιήσει. Ομως η συνεργάτης του επέμενε στην απόφαση της: «του είπα, άκου, μπορώ να δω τον κ. Πέρλμαν να κάθεται σε αυτόν τον καναπέ και να διαβάζει ένα βιβλίο. Ευτυχώς, ακόμη κι όταν ο Λούκα δεν συμφωνεί μαζί σου, σε ακούει και είναι πρόθυμος να πεισθεί όταν έχεις τα κατάλληλα επιχειρήματα».
Κι ευτυχώς, ο καναπές έμεινε στο φιλμ και είναι ακριβώς σε αυτόν τον καναπέ όπου ο πατέρας του Ελιο θα του πει μερικές από τις πιο όμορφες και δυνατές ατάκες της ταινίας, ξεκινώντας με τη φράση «οι καρδιές μας και τα κορμιά μας μάς δίνονται μόνο μια φορά».
Σε ένα σπίτι που μοιάζει να έχει τη δική του καρδιά και το δικό του «σώμα», όπως θα δείτε στο φιλμ κι όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες πιο κάτω.
Δείτε ακόμη: Το «Call me by your Name» είναι η ταινία της χρονιάς για τον Πέδρο Αλμοδόβαρ
Δείτε ακόμη:
